Śpiący Książę

Errin jest siostrą strażnika Liefa. Dziewczyna nie ma lekko, musi zmagać się z wieloma problemami, które dostarcza jej załamana nerwowo matka. Kobieta wieczorami zmienia się w istnego potwora i Errin zmuszona jest trzymać ją w zamknięciu. Ciągle pojawiają się jakieś nowe problemy, które utrudniają jej przetrwanie. Wszystko się zmienia, gdy w jej wiosce pojawia się tajemniczy i intrygujący Silas, który ukrywa swoją twarz za cieniem kaptura. Razem będą zmuszeni zmierzyć się z armią Śpiącego Księcia, który przejął władzę w Lormere.

Myślałam, że to „Córka Zjadaczki Grzechów”, była powalającą lekturą, ale wtedy jeszcze nie znałam „Śpiącego Księcia”. I tutaj fabuła oryginalna i niesamowicie ciekawa. Cieszę się, że tym razem mogłam pobyć z Errin, jako że jest ona główną bohaterką, choć bardzo brakowało mi Liefa. Postać Errin jest wyrazista i pełna barw, jej osobowość została precyzyjnie zarysowana. W książce ciągle coś się dzieje, praktycznie nieustannie obecna jest wartka akcja. Pojawiło się tutaj również kilka naprawdę zaskakujących zwrotów sytuacji. Obecny jest również subtelny i delikatny wątek miłosny, który jest autentycznie uroczy. Autorka posługuje się magicznym i lekkim piórem, nie sposób nie dać się wciągnąć w wykreowany przez nią świat. Tę część można na spokojnie przeczytać bez znajomości poprzedniej, choć polecam wziąć pod uwagę „Córkę Zjadaczki Grzechów”. W tej książce nie ma miejsca na nudę.

Pamiętacie książkę „Córka zjadaczki grzechów”?

Drugi tom – „Śpiący Książę”, to dalszy ciąg przygód tych samych bohaterów.

Tylko jeszcze jeden mały szczegół o którym wspomnę już na początku - główną bohaterką i jednocześnie narratorem jest Errin, siostra Liefa.

Od śmierci ojca i odejścia brata minęły długie miesiące. Nastolatka wraz z matką mieszka w ubogiej wiosce. Errin jest samodzielna, zarabia na czynsz, na siebie, na matkę i jedzenie. Matka dziewczyny, jak ona twierdzi, jest poważnie chora. Lecz nie mówi jaka to choroba, ponieważ wraz z nadejściem pełni księżyca kobieta przeistacza się w złą osobę, zagina palce jak pazury i chce zabić córkę. Dlatego Errin zamyka ją na noc w pokoju na klucz.

Wróćmy do zarobków. Dziewczyna bierze pieniądze od przyjaciela, który pomimo upływu dni nigdy nie odsłonił twarzy na świtało dzienne. Za każdą misternie przygotowaną truciznę, lub inną miksturę, dziewczyna dostaje od niego złote monety.

Pewnego razu, jak wieści głoszą, z przyległego państwa, zamek i król w nim mieszkający wraz ze świtą zostają wymordowani. Powodem takiej tragedii jest wybudzony ze śpiączki Książę, który chce odzyskać utracone królestwo. Ze swoją krwiożerczą armią podbija kolejno miasta, zabija ludzi i magicznych alchemików.

Jedynym człowiekiem który tak naprawdę może uratować świat jest dziewczyna, która narodziła się na ziemi, jako nowa bogini, oraz trucizna, która na zawsze zniszczy Śpiącego Księcia.

Errin postanawia odszukać wcieloną boginię, która ukryła się wśród ludu i tym samym zapewnić bezpieczeństwo sobie i matce. Tli się w niej również nadzieja na to, że jej brat nadal żyje i przyjdzie jej z pomocą.

Drugi tom w pełni dorównuje pierwszemu. Obie książki są przeze mnie bardzo lubiane i z niecierpliwością czekam na trzeci tom, który ma niedługo wyjść. Pomimo zmiany narratora i przez „zepchnięcie” mojej ulubionej bohaterki na drugi plan, to fabuła bardzo się rozkręca i niesamowicie zadziwia.

Okładka, jak później wspomina autorka zdobyła nie tylko jej serce, ale i myślę, że Wam także je skradnie.

Ocena:10/10

Polecamy, zespół [Adres usunięty]

Melinda Salisbury mieszka nad morzem, gdzieś na południu Anglii. Jako dziecko naprawdę myślała, że Matylda Roalda Dahla to jej autobiografia, po części dlatego, że jej dziadek często omyłkowo nazywał ją Matyldą, a lokalna biblioteka miała dość nonszalanckie podejście do wypożyczanych książek. Niestety, nigdy nie przejawiała zdolności telekinetycznych. Lubi podróżować i przeżywać przygody. Lubi też średniowieczne zamki, nieśredniowieczne akwaria, Ryszarda III i wszystko co skandynawskie. Można znaleźć ją na Twitterze pod @AHintofMystery, ale czujcie się ostrzeżeni, bo dużo tweetuje.*

Śpiący Książę budzi się i robi istną masakrę. Errin, kobieta, która zajmuje się chorą matką, musi uciekać ze swojego miejsca pobytu. Nie ma dachu nad głową, liczy, że tajemniczy mężczyzna Silas, który kupował u niej trucizny, pomoże jej, jednak ON znika bez śladu. Errin wędruje przez królestwo, które jest na skraju wojny. Szuka sposobu, aby uratować siebie i matkę. W czasie swojej podróży odkrywa rzeczy, które zmienią jej życie. Będzie musiała podjąć decyzję, która wpłynie na los królestwa.

Zacząłem czytać tę książkę i przeżyłem szok, bo moja ukochana Twylla nie była narratorką. Niemniej zacząłem zanurzać się w historię tej książki. Muszę powiedzieć wam jedno: Córka zjadaczki grzechów podobała mi się bardziej. Śpiący Książę to powieść z nudnym początkiem, trochę lepszym rozwinięciem i zaskakującym zakończeniem. Utwór został napisany lekkim językiem, ale nie ma trzymającej w napięciu akcji oraz sieci intryg, które podobały mi się w pierwszym tomie tej trylogii. Miałem wielkie oczekiwania wobec tej książki, ale zawiodłem się nią. Dużym plusem tej książki jest oryginalny pomysł, dobrze wykonany.

Dzieło to nie jest za bardzo rozbudowane, gdyż mamy jeden główny wątek oraz kilka pobocznych. W pierwszej części było podobnie, więc chciałem, aby autorka bardziej rozbudowała drugą część i powaliła tym czytelników na kolana.

Pojawił się wątek miłosny, ale nie za bardzo mi się ON spodobał, gdyż odniosłem wrażenie, iż autorka nie przyłożyła się, gdy go tworzyła. Ta „miłość” jest bezpodstawna i trochę sztuczna.

Errin jest aptekarką, która opiekuje się chorą matką. Mieszkają w domku na uboczu. Nielegalnie sprzedaje trucizny oraz inne mikstury po to, by móc zapłacić czynsz. W pierwszym tomie była wzmianka o Śpiącym Księciu, ale dopiero w drugiej części dowiadujemy się o nim dużo ciekawych rzeczy.

„Śpiący Książę” to dzieło z gatunku literatury fantastycznej (wg Lubimy Czytać), a jak na złość, fantastyki w tym utworze jest bardzo mało, wręcz prawie w ogóle. Dlaczego autorka postanowiła zmienić tak drugi tom tej trylogii?

Twylla, Merek i Lief zeszli na drugi plan, co moim zdaniem nie było dobrym zagraniem, gdyż bardzo polubiłem te postacie w pierwszej części i oczekiwałem, iż będą się często pojawiały również w tej.

Podsumowując: jest to gorsza część, niemniej przeczytajcie ją, bo wam może się spodobać, gdyż na Lubimy Czytać ten tom ma lepszą ocenę niż Córka Zjadaczki Grzechów, co dla mnie jest bardzo dziwne.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Zielona Sowa.

Tytuł: „Śpiący Książę”

Tytuł oryginału: „The Sleeping Prince”

Autor: Melinda Salisbury

Wydawnictwo: Zielona Sowa

Cykl: Córka Zjadaczki Grzechów (tom II)

Tłumaczenie: Jakub Chudy

Projekt okładki: Mariusz Banachowicz

Korekta: Natalia Galuchowska, Marzena Zielonka, Teresa Zielińska

Wydanie: I

Oprawa: miękka

Liczba stron: 393

Data wydania: 25.05.2016

ISBN: 978-83-7983-629-1

** Źródło – książka.