Moralność pani Piontek

Tytułowa pani Piontek to kobieta nie znosząca sprzeciwu, która już od najmłodszych lat planowała swoje życie, a także życie swojego przyszłego syna. Męża również wybrała sobie sama i nie był to w żadnym wypadku wybór kierowany sercem. Pani Piontek, po mężu Poniatowska, wszystko miała zaplanowane. Tuż po ślubie urodziła syna poświęcając dla niego trzy lata swojego życia zawodowego. Zarówno ona jak i jej mąż byli lekarzami, dlatego też nie wyobrażała sobie aby jej syn mógłby być kimś innym. Chłopak chociaż próbował zrobić mamie na przekór ostatecznie sam jednak zdecydował, że medycynę ma we krwi więc z tym akurat walczyć nie zamierzał. W wieku trzydziestukilku lat postanowił jednak wyprowadzić się w końcu z rodzinnego domu. To zapoczątkowało lawinę zmian w życiu całej rodziny. Bo jak ukochany syn mógł tak po prostu wyprowadzić się z domu? W dodatku zamiast zamieszkać sam dzielił lokum z przypadkową studentką. Pani Poniatowska postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce jednak jej plany niespodziewanie się pokrzyżowały, a syn za jej plecami znalazł sobie dziewczynę. Co wyniknie z tej pełnej humoru i zaskakujących zwrotów akcji komedii przekonacie się oczywiście sięgając po lekturę.

Książka bawi do łez i to już od pierwszych stron co zdecydowanie zachęca do zagłębienia się w czytanej historii. Z ciekawością śledziłam poczynania zarówno tytułowej bohaterki, której pomysłowość nierzadko zaskakiwała, a z drugiej z uwagą i podziwem patrzyłam na dylematy jej męża, który bliski był rozstania z żoną. Kibicowałam oczywiście przede wszystkim ich synowi w walce o własne marzenia i miłość, a przy okazji również jego współlokatorce i przyjacielowi. W sumie każdy z bohaterów tej powieści przedstawiony został z lekkim przymrużeniem oka, każdy ma inną osobowość, niby zwyczajni ludzie nie dokonujący żadnych niemożliwych rzeczy, a jednak mający w sobie coś niezwykłego i szalonego zarazem.

Publikacja napisana jest lekkim, porywającym czytelnika językiem. Okraszona natomiast ogromną porcją humoru, nutką miłości i marzeń, które urzeczywistniają się na oczach czytelnika oraz mnóstwem optymizmu i pozytywnej energii. To wszystko nie pozwala oderwać się od lektury, więc jeżeli potrzebujecie przeczytać jakąś zabawną, trochę zwariowaną historię koniecznie sięgnijcie po tę właśnie książkę.

Przepis na komedię romantyczną, która rozbawi do łez zna Magdalena Witkiewicz. Zna i nie zawahała się go użyć w historii zapisanej na kartach książki „Moralność pani Piontek”.

Ta powieść, to komedia w najlepszym wydaniu. Często podczas lektury wybuchać będziemy śmiechem, któremu nie będzie końca. Lecz to nie tylko komedia. To również powieść okraszona romantyczną historią, która skradnie Wasze rozweselone serca.

Gertruda Poniatowska, de domo Piontek to kobieta nieznosząca sprzeciwu. Wszystko musi być po jej myśli. Jej syn Augustyn w swoje trzydzieste piąte urodziny pomyślał, że najwyższy czas ulotnić się od matki. Nie to żeby jej nie kochał. Jednak doszedł do wniosku, że lepiej będzie mu z dala od autorytarnej matki. Jednak rodzicielka nie dopuszcza do siebie myśli, że Augustyn mógłby odejść od niej do innej kobiety – lafiryndy, którą nazwała tak pani Piontek. Ową lafiryndą jest Anula, studentka, która wynajmuje lokum od starszej Pani Halinki. Tak się jednak składa, że Augustyn wynajmuje te same lokum. Młoda studentka po zawodzie miłosnym, już nie tak młody chłopak, który wyrwał się spod skrzydeł apodyktycznej matki oraz jego przyjaciel – podrywacz Cyryl – to mieszanka ciekawych charakterów. A gdy spotkają się one pod jednym dachem, wówczas wszystko może się zdarzyć.

Czeka nas zatem komedia pomyłek, która rozbawi, poprawi humor i doprowadzi do łez. Do rozweselających łez. Lecz nie tylko fabuła jest mocnym punktem tej komedii. Magdalena Witkiewicz stworzyła barwnych bohaterów, których nie sposób zapomnieć. Gertruda, Romuald, Augustyn, pani Halinka, Anula, a może Cyryl, kto najbardziej przypadnie Wam do gustu? Wybór nie jest łatwy, ponieważ każdy z bohaterów ma to coś, co sprawia, że miedzy czytelnikiem a każdym z nich powstaje chemia.

Dodam tylko, że lektura tej komedii powoduje reakcje śmiechu. W zasadzie się temu nie dziwię, ponieważ autorką książki jest Magdalena Witkiewicz, pisarka, która nie raz udowodniła, że niezależnie od gatunku literackiego, w którym porusza się w swej twórczości, zawsze stawia na to, aby czytelnik był zadowolony z lektury. I tak samo jest w przypadku komedii, którą polecam Wam z uśmiechem na twarzy.

Książka „Moralność pani Piontek” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia

Bohaterowie z udawanym rodowodem mogą również mieć zabawne historie, co starała się udowodnić Magdalena Witkiewicz w jednej ze swoich wcześniejszych książek.

Gertruda Piontek od zawsze uważała, że wieś nie jest dla niej,dlatego gdy tylko nadarzyła się okazja wyprowadziła się do miasta. Poślubiła laryngologa dlatego, że nazywał się Poniatowski, a to z pewnością było nazwisko z rodowodem. Chciała by jej syn także został lekarzem, ale nie przypuszczała, że ginekologiem. Teraz czekało ją jeszcze większe nieszczęście.

W książce jest sporo zbiegów okoliczności, których czytelnik domyśla się na długo wcześniej niż zostaną zdradzone w fabule. Nie jest to jednak kryminał z zagadkami, a zwyczajna powieść obyczajowa. Zabrakło mi jednak większego efektu zaskoczenia. Mimo wszystko, czyta się lekko, choć pojawia się jeden poważniejszy wątek.

,,Moralność pani Piontek" Magdaleny Witkiewicz to pozycja, z którą można przyjemnie spędzić czas, jeśli damy sobie na to szansę.

Świetna, przezabawna, napisana lekko książka. To zdaje się moje pierwsze spotkanie z M. Witkiewicz. Przeczytana w dwa dni. Oczywiście od pewnego momentu można się domyślać zakończenia, ale wcale to nie przeszkadza. Mój nr jeden w tej książce to mąż pani Piontek czyli pan Poniatowski. Świetnie skonstruowana postać, przezabawny, momentami czarny humor. Daję wysoką ocenę

Chyba zdążyłam już się zakochać w twórczości Pani Magdaleny Witkiewicz. I jak możecie zauważyć coraz częściej czytam jej książki. Jestem z nich bardzo zadowolona. Książka, którą ostatnio czytałam to "Moralność pani Piontek". Tak, Piontek. Jest to kolejna pozycja, przy której świetnie się bawiłam, a jednocześnie wzruszyłam.

"Moralność pani Piontek" to historia ginekologa Augustyna Poniatowskiego i jego upiornej mamuśki, nazywanej przez niego harpią i piranią - Gertrudy Poniatowskiej, z domu Piontek. Gertruda to ekscentryczna kobieta, która zawsze musi postawić na swoim. Jest nadopiekuńczą matką, przewrażliwioną żoną i lekarką. Marzyła o tym, aby jej syn został laryngologiem. Ale że do zawodu zabierał się (cytuję) "od dupy strony" - na złość matce został ginekologiem, z resztą, cieszącym się dobrą opinią. Gertruda ma bzika na punkcie butów, porcelanowych filiżanek i oczywiście swojego syna Augustyna, którego kocha ponad życie. Jednak syn chce w końcu uwolnić się od nadopiekuńczej matki i wyprowadza się z domu. Przez przypadek zamieszkuje z Anulą - studentką marketingu, nazywaną przez Gertrudę zwyczajnie lafiryndą ( prawdę mówiąc, Ania z lafiryndą nie ma nic wspólnego).

Romuald - mąż Gertrudy i ojciec Augustyna, ma dosyć swojej żony. Co rusz wymyśla sposoby, aby pozbyć się żony, a raczej, tak ją zdenerwować, żeby sama od niego odeszła. W tym planie pomaga mu Przebrzydły Cyryl - przyjaciel Augustyna. Cyryl jest częstym gościem w mieszkaniu Augustyna i Anuli, a można nawet powiedzieć, że jest tam częściej niż sam pan ginekolog. Oczywiście ma w tym swój interes.

Specjalistka od szczęśliwych zakończeń mnie nie zawiodła. Czytając lekturę już od pierwszych stron się uśmiechałam, bo jak tu się nie śmiać czytając tak zabawną charakterystykę Gertrudy, która ma bzika na punkcie butów z jak najwyższym obcasem? Nawet do trumny kupiła sobie szpilki! Najwyższe! Dla większego efektu z czerwoną podeszwą, a co!

"Moralność pani Piontek" jest humorystyczną książką, napisaną lekkim, potocznym językiem. Za to właśnie uwielbiam twórczość pani Witkiewicz. Książka wciąga bez reszty, czyta się ją bardzo szybko. Akcja jest bardzo dynamiczna, wręcz galopuje! I to bardzo szybko.

Bardzo podoba mi się sposób, w jaki pani Witkiewicz wykreowała bohaterów. Wprost doskonały, bo każdy z nich jest inny. Gertruda - kobieta z piekła rodem, która zawsze stawia na swoim. W małżeństwie nie jest głową ani szyją - jest tym i tym. Maskuje swoje pochodzenia i wszystkich przekonuje, że pochodzi z TYCH Poniatowskich. Natomiast jej mąż Romuald, to typowy pantoflarz. Nie sprzeciwia się żonie, robi to, co mu każe. Biedaczek boi się nawet powiedzieć, że nie lubi pić kawy z filiżanki, że wolałby ze zwykłego kubka. Zwyczajnie siedzi jak mysz pod miotłą. Augustyn to przeciwieństwo Romualda. Twardo stąpa po ziemi i potrafi sprzeciwić się matce, której nic a nic się to nie podoba.

W lekturze nie oczekujcie tylko śmiechu. Czeka na Was również nutka goryczy. Autorka w powieści porusza trudny i bardzo ważny temat, który skłania do refleksji. Ale o tym nie mogę Wam więcej powiedzieć.

Podsumowując, "Moralność pani Piontek" to humorystyczna książka pełna pomyłek. Jest to powieść z przesłaniem, o miłości i nadopiekuńczości, a również o tym, że zaczynamy coś doceniać wtedy, kiedy możemy to stracić. Lektura bardzo mnie odprężyła i zrelaksowała. Dzięki niej nabrałam apetytu na kolejne powieści pani Witkiewicz. A "Moralność pani Piontek" - książkę słodko - gorzką zdecydowanie polecam!

Kochać można na wiele sposobów. W końcu to indywidualna sprawa każdego człowieka. I choć może wydawać się to trochę dziwne, są i tacy którzy szczególną miłością darzą swoje buty. Zaskoczeni? Poznajcie panią Piontek i jej ekscentryczny sposób bycia, a zobaczycie, że jeszcze wiele rzeczy was zadziwi.

Gertruda Poniatowska z domu Piontek to dość niezwykła kobieta. Od zawsze marzyła, żeby wieść wielkomiejskie życie i wyrwać się z zapadłej wsi. Gdy na jej drodze stanął Romuald Poniatowski, postanowiła za wszelką cenę złapać go w swoje sidła. Oczywiście osiągnęła swój cel. Dziś żyje w luksusie, pije kawę tylko z porcelanowych filiżanek i uwielbia drogie buty na obcasie. A ma ich całe mnóstwo! Uważa się za lepszą od innych, a jej największym oczkiem w głowie jest syn Augustyn Poniatowski. On natomiast ma dość mieszkania z ekscentryczną matką, dlatego pewnego dnia podejmuje desperacką decyzję – wyprowadza się i to natychmiast. Jednak Gertruda nie zamierza tak łatwo wypuścić swojego skarbu z rąk. Postanawia za wszelką cenę sprowadzić syna z powrotem do domu. Tymczasem Romuald, mąż Gertrudy również postanawia uciec od żony, zwłaszcza, że między nimi ostatnio wcale nie układa się zbyt dobrze. Augustyn wynajmuje mieszkanie u sympatycznej pani Halinki, która jak się okazuje postanowiła je wynająć również komuś innemu, niejakiej Anuli, studentce, nagle pozbawionej dachu nad głową. Tak przecinają się drogi Ani, Augustyna i jego sympatycznego przyjaciela Cyryla.

Odkąd przeczytałam „Po prostu bądź”, każdą kolejną książkę autorki biorę w ciemno. Magdalena Witkiewicz to bez wątpienia bardzo utalentowana pisarka. Potrafi w perfekcyjny sposób nakreślić swoją historię tworząc oryginalną fabułę, z wyrazistymi i życiowymi bohaterami. Pełne emocji, prawdziwych uczuć, ludzkich dramatów, ale też wielkich miłości - książki Magdaleny Witkiewicz w niezwykły sposób trafiają do serca i zostają tam na bardzo długi czas. Czasem poruszając duszę, wyciskają łzy, a w innych momentach wywołują niepohamowane ataki śmiechu. Tak właśnie było z „Moralnością pani Piontek”. Choć nie obyło się również bez momentów, skłaniających do zadumy i głębszych przemyśleń. Mimo to książka posiada pozytywny wydźwięk i na pewno rozweseli nie jednego ponuraka.

„Moralność pani Piontek” na początku wydawała mi się trochę pokręcona i mówiąc szczerze, główna bohaterka nie specjalnie wzbudziła moją sympatię. Ale tak było tyko na początku. W miarę jak zagłębiałam się w lekturę, zaczęłam dostrzegać drugą stronę Gertrudy, która bez wątpienia podobała mi się dużo bardziej. Patrząc na wszystko z boku, można zauważyć, że w pewnym sensie była nieszczęśliwa i za wszelką cenę starała się grać kobietę z wyższych sfer. Choć nie można zaprzeczyć, że szło jej to całkiem nieźle. I mówię tu o wszystkich wymuskanych manierach, „mąszeri” i tym podobnych. A nawet o tej niebotycznej kolekcji butów na obcasie! Bez wątpienia, mogłaby założyć własny sklep. Momentami po prostu zwalała mnie z nóg i nie potrafiłam powstrzymać się od śmiechu. Nie zdradzę, co tak naprawdę ukrywa Gertruda, ale mogę zapewnić, że autorka zadbała o to, abyśmy byli zaskoczeni i zdziwieni przebiegiem wydarzeń. Nie mogę nie wspomnieć, o Romualdzie Poniatowskim, który swoim nienachalnym sposobem bycia, od razu mnie do siebie przekonał. Tak samo jak Cyryl, zabawny i trochę napalony przyjaciel Augustyna. To bez wątpienia jedna z najbardziej pozytywnych postaci w tej historii.

Wszyscy bohaterzy powieści zostali w genialny sposób wykreowani. Różnią się między sobą, są kontrastowi, ale niezwykle ciekawi i barwni, dzięki czemu cała książka nabiera kolorów i wyrazistości. Książka Magdaleny Witkiewicz, poza swoją pozytywną stroną, pokazuje również ludzki dramat skrywany za fasadą pozorów. Często nie zdajemy sobie sprawy, jak wielu ludzi wkłada maski, by ukryć swoje prawdziwe ja, bądź problemy które go trapią. Autorka w mistrzowski sposób ukazuje nam ludzi, ich zmartwienia i rozterki. Nie szczędząc przy tym wzruszających momentów, ale taż takich które potrafią rozbawić nas do łez.

„Moralność pani Piontek” to słodko-gorzka historia, która zachwyca swoją oryginalnością. Magdalena Witkiewicz wie, jak rozbawić i poruszyć czytelnika i robi to w perfekcyjny sposób. To romantyczna komedia pomyłek, która nastraja pozytywnie, jak również skłania do głębszych refleksji. Przepędzi nudę i zły humor, pozostawiając w naszych sercach radość, a na twarzach ogromny uśmiech. Gorąco polecam!

"Moralność pani Piontek" to urocza, przezabawna historia pomyłek, która nie tylko dostarcza odpowiednią dawkę czystej rozrywki oraz poprawia humor, ale też zawiera w sobie kilka uniwersalnych prawd, o których zawsze należy pamiętać - jak chociażby tę, że należy cieszyć się życiem, tak po prostu, i nie odmawiać sobie chwil przyjemności, choćby tych najdrobniejszych, bowiem nigdy nie wiadomo, co nas w życiu spotka - po co więc odkładać wszystko na później?

Główną bohaterką powieści jest Gertruda Poniatowska, z domu Piontek, postać niezwykle barwna i wyrazista, krótko mówiąc jedyna w swoim rodzaju. Ta pochodząca ze wsi kobieta od zawsze uważała siebie za lepszą od innych. Kiedy więc na jej drodze stanął Romuald Poniatowski, postanowiła uczynić wszystko, by zostać jego żoną. Nie liczył się nawet wygląd przyszłego męża - grunt, że dzięki niemu będzie nosiła TAKIE nazwisko. Kawa? Pita jedynie z porcelanowych filiżanek, ze śmietanką i ciasteczkiem na spodeczku. Buty? Szpilki na jak najwyższym obcasie (oczywiście od znanych projektantów), których ma tyle, że nie zdąży znosić ich do końca życia. Hobby? Chodzenie na pogrzeby nie tylko znajomych, ale też ich znajomych i członków ich rodzin, bliższych bądź dalszych. Mąż? Pantoflarz, który nie ma w domu nic do gadania i który woli przytakiwać i usuwać się w bok, byle tylko mieć święty spokój.

Nim na świat przyszedł syn Gertrudy, zdążyła zaplanować mu całe życie - najlepsze przedszkole, szkoła, a potem studia, po których zostanie laryngologiem. Niestety jej ukochany i wychuchany syneczek w pewnym wieku zaczął się buntować i robić upiornej mamuśce na złość, co w ostateczności zaowocowało tym, że zamiast laryngologiem został... ginekologiem. Teraz jednak poszedł na całość - postanowił się wyprowadzić i to tak z dnia na dzień, mimo protestów swojej rodzicielki i usilnych prób zatrzymania go w domu.

"Gertruda była zdruzgotana. Jej jedyny, wychuchany syneczek opuszcza gniazdo rodzinne i ona, matka opiekuńcza, nie będzie miała kontroli nad lafiryndami, które będą do niego przychodzić, czyhając na jego nazwisko i pochodzenie! Ona już wie, do czego zdolne są kobiety, by zdobyć mężczyznę! Zołzy jedne..."

Augustyn (w/w syn) wprowadza się do mieszkania wynajętego od pewnej sympatycznej pani Halinki. Wkrótce jednak okazuje się, że dzielić je będzie z pewną uroczą studentką - Anią, która nieoczekiwanie została bez dachu nad głową. Bogu ducha winna dziewczyna z miejsca zostaje uznana przez mamuśkę jej współlokatora za ową lafiryndę mającą chrapkę na ich nazwisko. A tak być przecież nie może! Koniecznie trzeba z tym coś zrobić!

Tymczasem w życie Anuli wkracza Cyryl, najlepszy przyjaciel Augustyna, zwany Przebrzydłym (zgadnijcie przez kogo)...

Magdalena Witkiewicz znana jest z tego, że jej powieści zawsze kończą się happy endem - niezależnie od tego, jak wiele zawirowań czeka po drodze jej bohaterów. Być może właśnie dlatego pokochało ją tak wiele czytelniczek (oraz czytelników!) czyniąc z niej jedną z najbardziej popularnych rodzimych autorek. Lekkość pióra oraz humorystyczne zabarwienie historii nie przeszkodziło jej zawrzeć w niej wielu prawd na temat relacji damsko-męskich czy też życia jako takiego. Dzięki temu książka ta stanie się bliska nie jednemu czytelnikowi, który odnajdzie na jej kartach elementy wspólne z własnym życiem, swoją codziennością, tym, z czym zmuszony jest każdego dnia sam się borykać. A że przy tym wszystkim będzie się świetnie bawił - nie tylko uśmiechał pod nosem czytając o perypetiach bohaterów powieści, ale wręcz głośno śmiał, momentami do łez - to przecież tym lepiej. Bo jak tu nie chichotać czytając coś takiego:

"Zamyślona Gertruda podeszła do celnika. Podstawiła torebkę na taśmie, wyjmując wcześniej telefon i kładąc obok.

- Poproszę o zdjęcie butów. - Mężczyzna wskazał na szpilki w morskim kolorze.

Gertruda nerwowo zaczęła się rozglądać.

- Zdjęcie butów? - powtórzyła.

Mężczyzna pokiwał.

- Ale... Ale ja nie mam zdjęcia butów! Nie mam ich żadnej fotografii!"

A już akcja z pieskiem sąsiadów rozbawiła mnie na maxa ;) Koniecznie sięgnijcie po tę powieść - nie można jej nie przeczytać ^_^

Moja ocena: 5/6