Weź głęboki wdech

Nauka to nuda?

Jak to jest być naukowcem w spódnicy? Okazuje się, że i w ośrodkach badawczych, choć mocno sfeminizowanych, to mężczyźni grają pierwsze skrzypce, a kobiety mogą się co najwyżej podporządkować. Chyba że sięgnąć po dość drastyczne metody, wspinając się po trupach do celu i to w dosłownym tego słowa znaczeniu. W przeciwnym wypadku projekty, granty i awanse należeć będą w pierwszej kolejności do męskiej części zespołu…

Doktor Michalina Zielińska doskonale zna ten świat, pracuje bowiem w Instytucie Botaniki, zajmując się głównie rosiczkami i poświęcając całe życie swoim badaniom. Niezwykle oddana swojemu przełożonemu, profesorowi Stanisławowi Potoczkiewiczowi zrobi wszystko, by był z niej zadowolony. Już dawno zrezygnowała z życia towarzyskiego, zresztą matka i ciotka dawno uświadomiły jej, że z uroda Michalina daleko nie zajdzie i jedynym ratunkiem dla niej jest dobry zawód. Michalina zatem wypełniła swoje dni badaniami, mając tylko jedno marzenie – zobaczyć swoje nazwisko na liście laureatów nagrody Nobla.

Przydałby się jeszcze awans, ale marzenia o nim rozwiewają się, kiedy w Instytucie zostaje zatrudniony nowy pracownik, przystojny Filip Góralczyk. Poza tym, że jest ON nieziemsko przystojny, nie jest ani mądrzejszy od Michaliny, ani bardziej doświadczony, jego atutem jest jednak to, że nosi spodnie. On też wkrótce staje się pupilkiem profesora, do niego idą też wszystkie granty przeznaczone na badania. Oczywiście Michalina jest zazdrosna, ale jej emocje są nieco zniekształcone przez miłość do Filipa – ich związek zaczyna być bowiem coraz poważniejszy. Tak jest do czasu, kiedy onanie wyjeżdża na placówkę badawczą, po powrocie ze zdziwieniem rejestrując fakt, iż ukochany znalazł sobie żonę.

Zachowanie Filipa tylko potwierdza teorię o zmienności mężczyzn i o tym, iż wyłącznie praca może dać jej oparcie. Tyle tylko, że w staraniach o rozwój kariery zaczyna przeszkadzać jej sam profesor, uparcie ignorując jej prośby o wsparcie czy wysłanie listów polecających. Nigdy jednak Michalina nie życzyła mu usunięcia się z jej drogi na stałe i nieodwracalnie. Nigdy nie życzyła mu śmierci, a tymczasem to niemal na jej oczach profesor umiera. A przynajmniej ona jest pierwszą osobą, która znajduje jego ciało i na dodatek, w zupełnie przypadkowy sposób … pozbywa się go.

Zupełnie nieplanowane zatarcie dowodów zbrodni pociąga za sobą kolejne katastrofalne skutki. Kto i dlaczego chciał zabić profesora? Czy ktoś specjalnie potrącił Filipa? Czy ucieczka ze szpitala z pacjentem to rzeczywiście dobry pomysł? To tylko jedne z niewielu pytań, które nasuwają się w trakcie lektury fenomenalnej powieści autorstwa Kasi Bulicz-Kasprzak, pt. Weź głęboki wdech. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Edipresse książki kryminał z lekką nutką humoru, to fascynująca rozrywka umysłowa nie tylko na długie jesienne wieczory. To prawdziwa gratka zarówno dla miłośników książek autorki, jak i dla wszystkich, którzy są spragnieni zarówno rozrywki, jak i intelektualnych wyzwań.

Mimo iż bohaterowie książki – szczególnie matka i ciotka Michaliny – wydają się nieco przerysowani, to jednak ma to swój urok i przekłada się na odbiór powieści. Intrygująca fabuła i brawurowo prowadzona akcja, przypominająca niekiedy ciąg katastrofalnych (dla bohaterki) wydarzeń, do tego plastyczne opisy, zagadka morderstwa i tajemniczy wypadek Filipa, stanowią o jakości lektury i sprawiają, że nie można się od niej oderwać. I kto by pomyślał, że świat naukowych badań może być tak fascynujący?

Justyna Gul

Qultura słowa

„Weź głęboki wdech” to tego typu książka, której do końca nie rozumiem, której nie jestem w stanie ocenić w kategorii „dobra” czy też „kiepska”. Która przy czytaniu budziła we mnie różne emocje, ale tak naprawdę, po jej skończeniu mam mętlik i jestem rozbita: podobała mi się czy nie? Wierzcie mi : nie wiem.

Jest to opowieść o Michalinie, która jest botaniczką. Michalina jest trzydziestolatką, zrobiła doktorat i poświęca się pracy naukowej w szerokim tego słowa znaczeniu. Specjalizuje się w temacie rosiczek. I wszystko jest w porządku do czasu, aż w jej instytucie pojawia się nowy mężczyzna. Od tej chwili wszystko ulega zmianie, tak w prywatnym życiu Michaliny jak i zawodowym. Całe dotychczasowe życie dziewczyny zostaje zburzone, a świat staje na głowie. Przyjdzie jej się zmierzyć z miłosnymi zawirowaniami, ale i gorszymi – tymi bardziej zawodowymi. Wplątuje się bezmyślnie w jakąś dziwną zawiłość, intrygę, grę. Sama nie wiem jak to nazwać.

Z jednej strony mamy do czynienia z literaturą typowo obyczajową, z drugiej zostają wprowadzone wątki kryminalne, sensacyjne. Z jednej strony mamy do czynienia z komedią i śmiesznymi sytuacjami, wiele razy się śmiałam, z drugiej są pełne nieścisłości i niedorzeczności fragmenty grozy. Obyczaj, romans, sensacja, thriller i kryminał. Wszystko w jednym. Ale sama nie wiem czy taki misz-masz może być dobry.

Na uwagę zasługuje na pewno opisana relacja między matką a córką. Trudne dzieciństwo, nadmierne ambicje rodzica popychające Michalinę do wszelkich działań, by im sprostać. Niby temat nie nowy, niby oklepany ostatnimi czasy w różnych czytanych przeze mnie książkach, ale jednak zawsze budzący ciekawość.

Samą książkę czytało mi się dobrze, szczególnie na początku. W momencie kiedy fabuła zaczęła się dziwnie komplikować, coraz bardziej się w niej gubiłam, a główna bohaterka swoim zachowaniem zaczęła mnie irytować. Nie wiem czy jakoś szczególnie polecać Wam tę pozycję do czytania. Sami podejmijcie decyzję. Na pewno owa książka może być lekkim przerywnikiem po mocnych kryminałach czy problematycznych ambitnych książkach. Ale nie powala na kolana. Nie wnosi nic szczególnego do życia Czytelnika.

[Adres usunięty]

Kasia Bulicz-Kasprzak wydała już sporo książek. Postanowiłam zapoznać się z najnowszą z jej dorobku.

Michalina robiła karierę naukową, mieszkała z matką, miała zły kontakt z ciotką. Gdy poznała nowego mężczyznę była pewna, że jej życie się odmieni. Jednak tak się wcale nie stało. To nie był koniec przykrych niespodzianek, które miały czekać główną bohaterkę.

Miałam względem tej książki bardzo duże oczekiwania i niestety się nieco zawiodłam. Akcja w moim odczuciu rozkręcała się bardzo powoli. Z początku za wiele się nie działo pod względem tempa, później to się nieco rozkręciło.

Nie czytałam za dużo książek tej autorki, a więc nie mam wielkiego porównania, jak to wyglądało w jej innych publikacjach. Prawda jest taka, że ta książka nie do końca mnie zachwyciła. Niemniej, mimo wszystko nie żałuję, że postanowiłam się z nią zapoznać.

,,Weź głęboki wdech" Kasi Bulicz-Kasprzak nie jest powieścią, która spodoba się każdemu. Sami zdecydujcie, czy chcecie się z nią zapoznać.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale dlaczego po nią sięgnęłam ? Bo jest kobietą, która pnie się po szczeblach kariery naukowej. Jest to temat mi bliski, więc to zdecydowanie przekonało mnie, aby sięgnąć po lekturę.

Początek był bardzo przyjemną obyczajówką, dziewczyna Michalina, główna bohaterka jest zwykłą dziewczyną, której ciężko się przebić w świecie nauki, który nadal naszpikowany jest mężczyznami. I tak jest w instytucie w którym pracuje Michalina. Szef jest mężczyzną i wszystko trzyma w garści. Choć jest mężczyzną bardzo tolerancyjnym i przychylnym na innych pojawia się ktoś jeszcze, Filip. Michalina zdaje sobie sprawę, że jest to dla niej kolejna przeszkoda do pokonania, a plotki głoszą, że ma zastąpić dotychczasowego szefa.

Dziewczyna pomimo to czuje przyciąganie do Filipa i poddaje się mu. Ale czy będzie wszystko tak piękne ? Czy ta bajka będzie trwała ? Niestety tu następuje zwrot akcji i to taki, że idzie w pięty.

Do tej pory cicha, skromna, skupiona na sobie dziewczyna przeradza się w zawziętą, chciwą i diabelną kobietę, która kombinuje, kłamie i robi wszystko pod siebie nie zważając na innych.

Nie podziewałam się takiej akcji. Myślałam, że będzie to książka bardziej spokojna, nawet monotonna. Myślałam, że będzie bardziej koncentrowała się na „walkach o fotel” będzie trochę romansu i może trochę wątku dotyczącego profesora, który w tajemniczych okolicznościach ginie.

Ale to co oczekiwałam to jedno, a co dostałam to drugie. Książka była zdecydowanie niezwykłą przygodą, która z każdą kolejną stroną budzi przeróżne emocje. Z tak zmienną bohaterka, która na początku jest spokojna a potem przeradza się w chciwą osobę rzadko się w literaturze spotyka. Bardzo podobała mi się tak wykreowana przez autorkę postać.

Bardzo podobała mi się przedstawiona przez autorkę akcja i całe zabiegi budowania powolnego napięcia. Pomimo kilku innych osób, które można poznać w książce, Michalina była tutaj najważniejsza. Choć warto wspomnieć o jej relacji z matką. Matką, którą można nazwać tylko dlatego, że ją urodziła. Dla mnie nie była przykładem matki. Żadna matka nie powinna na każdym kroku krytykować swojego dziecka.

Na zdecydowany plus oceniam całą opowieść. Jest wiele wątków, które idealnie się uzupełniają i tworzą spójną całość. I co jeszcze ? Urocza okładka. Bardzo mi się spodobała. Chętnie sięgnę po inne książki autorki.

Michalina należy do osób zaliczających się do grupy aspołecznych. Unika ludzi, a zamiast nich zdecydowanie uwielbia obcowanie z naturą. Jest bardzo inteligentną dziewczyną, której kariera zawodowa rozwija się z każdym krokiem. Niezbyt lubiana przez własną rodzinę, która raczej pamięta o niej tylko kiedy ma jej dać popalić sprawia, że czuje się niedoskonała.

Pewnego dnia w Instytucie Botaniki, czyli tam gdzie pracuje, zjawia się nowy pracownik - Filip.

Jest ON jedynym, który zwraca uwagę na Michalinę, a może jest z nią tylko [Adres usunięty], by wygryźć ją w pracy? Zdaje się rywalizować z bohaterką, jednak ona patrzy na to z przymrużeniem oka, ponieważ sądzi, że ich związek może "zrekompensować" pewne rzeczy.

I nagle staje się to.

Pierwszą ofiarą zostaje przełożony Michaliny.

Kto będzie następna ofiarą?

Kto jest przestępcą?

Jaki ma motyw?

To jest to, czego ostatnio było mi trzeba! Lekki, ale interesujący kryminał obyczajowy, czyli coś dla kochających przyjemne historie z lekkim dreszczykiem emocji. Autorka bardzo fajnie buduje napięcie, jakie towarzyszy przy czytaniu książki. W pewnym momencie akcja nabiera szybkiego tempa, które sprawiło, że nie miałam najmniejszej ochoty na odłożenie książki. Co do bohaterów. Hmm...Postać Michaliny na początku nie przypadła mi do gustu. Autorka nadała jej bardzo specyficzny charakter, ale mimo tego, postać jest bardzo interesująca. Z biegiem czytania książki, okazała się "spoko babką" i nawet ją polubiłam 😅. Co do Filipa, to sądziłam, że jako nowy pracownik, za wszelką cenę będzie próbował wszystkich wygryźć a na końcu zacznie biegać z nożem 😅😅 no ale cóż...to tylko moja wyobraźnia. Reasumując, bardzo przyjemna książka. Polecam!