Bezpieczny port. Rodzinne roszady. Tom 2

Anna Karpińska pisze książki, które łatwo przytulić do serca. Porusza w nich życiowe tematy mogące dotknąć każdego z nas. Przeczytałam kilka z nich i każda wzbudziła inne emocje, Po lekturze "Przysługi" czułam oburzenie, a np. "Nie zabijaj tej miłości" wzbudziło wzruszenie w sercu i skończyło się mokrymi oczętami. Najnowsza powieść, o której pisałam wcześniej jest trochę inna od pozostałych. Spokojniejsza, bardziej wyważona, choć nadal pełna emocji i mówiąca o bardzo poważnych sprawach. Książka pt. "Szukając przystani" bardzo mi się podobała i z radością przyjęłam informację, że to pierwszy tom sagi o rodzinnych perypetiach Pani Wandy. Zresztą nie było wątpliwości, że będzie kontynuacja, bo pierwszy tom zakończył się w takim momencie, że aż mnie wcisnęło w fotel. Jak można tak zostawić czytelnika!

I właśnie teraz: Ta damm! Lektura drugiego tomu właśnie dobiegła końca a ja, tak jak byłam zachwycona, tak nadal jestem. Tylko na początku powieści poczułam lekkie rozdrażnienie, bo wyraźnie widać, że historia z Polą stała się łącznikiem między tomami, i tak jak szybko się zaczęła tak i szybciutko, na pierwszych kilku stronach drugiego tomu się zakończyła. Wprawdzie przez to porwanie zmieniły się diametralnie uczucia Wandy do Wiktora, ale i tak poczucie niesmaku zostało.

Kochani żeby tylko Was powyższe zdanie nie zmyliło. Pomimo pierwszego rozczarowania, cała powieść jest naprawdę godna polecenia Ciepła książka o życiu - tak po prostu. Pani Anna Karpińska pisze o życiu tak, jakby było ono czymś najpiękniejszym - po prostu darem od Boga. Lekkie pióro i bogate słownictwo powodują, że opis zwykłego jesiennego spaceru z dziećmi po prostu zachwyca.

A co słychać u naszej bohaterki Wandy? A no życie toczy się dalej. Wychowuje wnuczkę, próbuje ułożyć zwoje zawodowe życie (a raczej je zakończyć) i lawiruje pomiędzy sfrustrowana matką, nieszczęśliwą córką i wnukami. Każdy pragnie jej uwagi, a ona sama zapomina o sobie i swoim zdrowiu. Czy starczy jej sił, aby to wszystkie udźwignąć na swoich ramionach? Przeczytajcie i pozwólcie się porwać magii tej powieści.

„Bezpieczny port” przypomina mi książkę pt. "Pod słońcem Toskanii". Tu też pachnie pizza, smakuje wino, a w chłodne dni grzeje kuchenny piec. Różnica jest taka, że tam wszystko dzieje się w słonecznej Italii, a naszej bohaterce musi wystarczyć deszczowa Polska. Ale kiedy Pola z wujkiem i ciocią pobiegli do ogrodu lepić bałwana to zapewniam Was, że słyszałam skrzypienie śniegu, piski dzieci za oknem i widziałam mroźne słońce skrzące się na śniegu w ogrodzie. Uwierzcie mi - pióro Pani Anny pozwala zachwycać się klimatem tej powieści.

Bardzo polecam wszystkim tym, którzy mają ochotę na lekką i ciepłą podróż do świata przesympatycznej Pani Wandy. Ale jedna uwaga – zacznijcie od pierwszego tomu.

Kolejnych powieści pani Anny Karpińskiej wyczekuję zawsze z pewną doza niecierpliwości. Tak było i w momencie, gdy wypatrywałam pojawienia się w sprzedaży Bezpiecznego portu, drugiego tomu cyklu Rodzinne roszady. Z wielkim entuzjazmem zagłębiłam się w dalsze losy Wandy, jej rodziny i znajomych.

Na Wandę jak grom z jasnego nieba spada informacja, że Kasia jest w kolejnej ciąży. Dziewczyna nie chce utrzymywać z nią kontaktu, a babcia której powierza swoje sekrety nabrała wody w usta. Małżeństwo Joanny jest w rozsypce. Wanda stara się podejmować heroiczny wysiłek, każdy coś od niej wymaga, na jej barki spadają wszelkie pretensje. Na domiar złego wskutek nieprzyjemnych okoliczności kobieta zmuszona jest zamknąć restaurację. Drogi jej i wspólnika się rozchodzą.

Bezpieczny port to kolejna świetna pozycja obyczajowa napisana przez Annę Karpińską. Autorka w dalszym ciagu pozostaje moją ulubioną polską pisarką tworzącą powieści tego gatunku. Książka podejmuje wiele codziennych tematów, spraw, które dotyczą nas w codziennym życiu, przez co jest bardzo prawdziwa.

Tak jak w innych powieściach autorki, tak i tutaj opisywane jest po prostu prawdziwe życie, jego blaski i cienie. Spotykamy się z codziennymi, niewydumanymi sytuacjami, chociaż przyznam, że czasami miałam wrażenie, że na barki głównej bohaterki nałożono zbyt wiele zmartwień. Postaci są prawdziwe, mają swoje zalety i przywary. Są ludźmi takimi, jakich spotykamy na co dzień, w pracy, w sąsiedztwie.

W powieści opisano także blaski i cienie rodzinnego życia. Ukazano, że często zmuszeni jesteśmy podejmować ciężkie decyzje, wybierać między ważnym, a ważniejszym, zastanawiać się nad zmarnowanymi szansami. Wanda na przykładzie decyzji podejmowanych przez jej córkę Joannę dostrzega, jak mogłoby wyglądać jej życie, gdyby poszła ścieżką kariery. Czuje poniekąd żal, zazdrości córce silnego charakteru i nieugiętości.

Oprócz wątku głównego, czyli opisu relacji Wandy i Poli, w powieści występują też ciekawe wątki poboczne. Dotyczą one dzieci Wandy, życia i związku jej kuzynki, zdrowia jej mamy, relacji Mirki i jej partnera. Wszystkie te wątki splatają się w jedną, interesującą i wciągającą całość.

Bezpieczny port to idealne zakończenie cyklu. To słodko-gorzka powieść obyczajowa wciągająca bez reszty.

"Bezpieczny port" Anny Karpińskiej jest kontynuacją powieści "Szukając przystani", którą czytało mi się bardzo przyjemnie, choć i emocji nie brakowało. Finał okazał się niezmiernie zaskakujący i wywołał u mnie... złość. Bo jak to tak zostawić czytelnika w zawieszeniu w chwili, gdy znika dziecko?!

Wanda Zarębska pojechała do Torunia, by pomóc córce Joasi przy chorych bliźniakach - Kajtku i Guciu, a trzyletnią wnuczkę Polę zostawiła pod opieką Wiktora - swojego wspólnika w restauracji. Nagle okazuje się, że Poli nie ma! Wiktor twierdzi, że wyszedł na dziesięć minut... Zrozpaczoną Wandę wspiera przyjaciółka Mirka, przyjeżdża też kuzynka Giga, informacje o zaginięciu dziecka pojawiają się w mediach...

Sprawa zniknięcia Poli - z perspektywy czytelnika, który ma wiele stron przed sobą - wyjaśnia się szybko. Jednak kolejne tragedie uderzają w bohaterów, zaś w ich wyniku Wiktor wyjeżdża, Wanda nie do końca rozumie swoje uczucia i jest rozdarta między Wiktorem a Witoldem. Próbuje poradzić sobie z zarabianiem, domem oraz wnuczętami a przecież z dziećmi, choć dorosłe, też ma wiele problemów. Niełatwo jej jest być również przyjaciółką, bowiem wciąż przechodzi kolejne próby obserwując partnera Mirki.

Swoją samotność, zwłaszcza wieczorami, wypełnia pisaniem listów oraz rozmyślaniem o decyzjach, które musi podjąć - ona sama oraz jej dzieci. Wie, że może je wspierać, martwić się, ale nie zrobi tego za nich. Jednocześnie musi zrozumieć, że czas gdy musiała dla rodziny, dzieci poświęcić karierę, marzenia i plany, minął a teraz jest ten moment, kiedy może zająć się sobą. Wielokrotnie byłam zła na decyzje Wandy, jej błędy, brak odwagi i niezdecydowanie mocno mnie denerwowały.

"...los czasami rekompensuje nasze porażki sukcesami następnego pokolenia." *

"Bezpieczny port" to książka ogromnie podkreślająca życie zwykłych ludzi, którzy muszą godzić się z tym, co niesie los. Smutki przeplatają się tutaj z radościami - porwanie, wypadek samochodowy, śmierć, narodziny, romans, zaręczyny, pogrzeby, śluby, niepełnosprawność, poszukiwanie ojca dziecka czy też ratowanie życia niewinnego niemowlęcia (przeszczep szpiku). Pomiędzy tym jest czas na podróżowanie do Toskanii czy nad polskie morze, robienie interesów a przede wszystkim miłość... Do kogo zapuka?

"Każdy na coś czeka, każdy czymś się martwi." **

Anna Karpińska potrafi uwieść czytelnika słowami, powieść jest napisana lekko, choć wielokrotnie żal, ból i łzy wygrywają... W ogóle nie odczuwa się tych setek stron, tylko płynie obserwując koleje losu bohaterów. Ogromną rolę odgrywają w książce przyjaźń i miłość, sukcesy i porażki, liczy się wsparcie, pomocna dłoń i symboliczne pożegnania. Na przykładzie bohaterów Karpińska pokazała jak bardzo rozpacz i strach zbliżają ludzi, choć czasami trzeba wejść dwa razy do tej samej rzeki, by stać się mądrzejszym. Po jednym nie zawsze działa.

Przyznaję, że przy tak skonstruowanych przygodach poszczególnych bohaterów, licznych petardach, nie miałam pojęcia jak autorka zakończy opowieść. Kogo połączy w pary a kto będzie rozpaczał w samotności. Patrząc globalnie - jestem zadowolona.

"...życie czasem cię nagrodzi czymś, co masz na wyciągnięcie ręki, ale nie możesz tego złapać.

Jak we śnie." ***

Podsumowując - "Bezpieczny port" to historia o różnych spojrzeniach na życie, odmiennych priorytetach, ciężarach wskakujących nam na ramiona nieproszone, o odbieraniu nadziei, zawodach i rozterkach sercowych, problemach rodzinnych, raczkującym szczęściu oraz uszczęśliwianiu na siłę. Polecam!

* A. Karpińska, "Bezpieczny port", Prószyński i S-ka, Warszawa 2019, 68%

** Tamże, 52%

*** Tamże, 76%

recenzja pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]