Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian to jeden z najwybitniejszych poetów XX wieku. Oprócz wierszy tworzył też eseje, dramaty i prozę. W swoim oryginalnym stylu wprowadzał elementy symbolizmu, fantastyki i folkloru.

Bolesław Leśmian, a właściwie Bolesław Lesman, przyszedł na świat w Warszawie. Choć data jego narodzin nie jest jednoznacznie ustalona, przyjmuje się, był to 22 stycznia 1877 roku. Zmarł 5 listopada 1937 roku.

Znakomity polski poeta pochodził z rodziny żydowskiej. Był kuzynem znanego pisarza, autora licznych bajek i wierszy dla dzieci, Jana Brzechwy, a także również pisarza i filozofa Jana Lange. Leśmian zasłynął nie tylko jako autor poezji; był też tłumaczem (przekładał przede wszystkim teksty z języka angielskiego), a przez pewien czas działał jako krytyk literacki.

Dzieciństwo spędził w Kijowie i to właśnie tam, pod naciskiem ojca, rozpoczął studia prawnicze. Zadebiutował wierszem pt. "Sekstyny", który w 1895 roku opublikowano w czasopiśmie "Wędrowiec". W 1912 roku ukazał się jego tomik poetycki "Sad rozstajny", który nie zdobył jednak zbyt dużej popularności. Autor chciał w nim zaprezentować swój oryginalny styl, odcinając się tym samym od tradycji Młodej Polski. W 1920 roku wydany został drugi tomik poezji Leśmiana, zatytułowany "Łąka". To właśnie w nim Leśmian w szczególny sposób podkreślił zainteresowanie ludowością i naturą. Z tomiku "Łąka" pochodzi jeden z najsłynniejszych cyklów erotycznych poety, "W malinowym chruśniaku", a także utwór pt. "Dusiołek", w którym widoczne są charakterystyczne dla twórczości Leśmiana zabiegi słowotwórcze, czyli neologizmy nazywane tutaj leśmianizmami.

Leśmian to także twórca prozy. Napisane przez niego w 1913 roku "Przygody Sindbada Żeglarza" są pozycją zaliczaną do klasyki literatury dziecięcej. Autor przedstawia w tej opowieści niezwykle barwny świat, pełen niesamowitych przygód, jakie przeżywa odważny żeglarz.