Boska proporcja

Ciekawa i wciągająca. Główna bohaterka jak zwykle wkurzająca (to chyba jest już jakiś punkt honorowy dla autorów). I chociaż od razu nasuwa się odpowiedź na pytanie, kto jest mordercą, to kluczenie między bohaterami bardzo udane. Ciekawie plecione wątki kulinarne. Całość zachęca do sięgnięcia po drugą część historii dziwnego rodzeństwa.

"Boska proporcja" otwiera trylogię kryminalną Borlika. Całość toczy się wokół dwójki głównych bohaterów, rodzeństwa - komisarz Agaty Stec i psychologa Artura Kamińskiego. W tym tomie Agata prowadzi śledztwo dotyczące morderstwa w gdańskiej palmiarni. Sprawa od początku nie wygląda na prostą, a bardzo szybko komplikuje się jeszcze bardziej, między innymi za sprawą samego Artura...

Książka wciąga od pierwszej strony, czyta się łatwo, szybko i przyjemnie, autor naprawdę wie jak przyciągnąć uwagę czytelnika. Fabuła jest dobrze przemyślana i świetnie rozpisana – dzieje się dużo, ale przez całą książkę, co chwilę coś nas zaskakuje, nie wspominając już o zakończeniu, którego naprawdę nie przewidziałam, a które podobało mi się na tyle, że aż podniosłam trochę ocenę całości ;) Bohaterowie są bardzo intrygujący, szczególnie psycholog Artur, który mam wrażenie, że wodzi nie tylko Agatę, ale i czytelnika za nos. Naprawdę bardzo cieszę się, że mam pod ręką całą trylogię, bo od razu mogę sięgnąć po część drugą!

Kryminałów na polskim rynku wydawniczym w ostatnim czasie nie brakuje. Powiem więcej - jest ich naprawdę sporo i kuszą krwawymi i mrocznymi okładkami z księgarskich półek. Ich ilość powoduje, że trudno jest wyłuskać z tego natłoku perełki, które zachwycą pomysłem i niespodziewanym rozwiązaniem. "Boska proporcja" to właśnie taka perełka. Rewelacyjnie napisana, z mistrzowsko rozpisaną fabułą, niespotykanym klimatem i rewelacyjnym zakończeniem. Czegóż więcej potrzeba?

Agata Stec - śledczy w wydziale zabójstw. Trochę zakręcona i narwana, ale piekielnie inteligentna, co pozwala jej błyszczeć na firmamencie polskiej Policji. Jej brat, Artur Stec, jest renomowanym psychologiem, a jednocześnie autorem książki, w której opisał co ciekawsze przypadki spotkane podczas swojej praktyki. Między rodzeństwem coś się kręci. A właściwie ktoś. Czytelnik wyraźnie dostrzega, że atmosfera między nimi jest gęsta jak smoła, skwierczy i buzuje jak w diabelskim kotle. Agata nie zdaje sobie z tego sprawy, a Artur - posiadając większą wiedzę niż siostra - umiejętnie podkręca emocje.

Dodatkowo pojawia się postać Roberta Mazura, który w gdańskiej palmiarni Parku Oliwskiego odkrywa zwłoki kobiety. Zwłoki, zmienione przez mordercę w dzieło sztuki. Coś niesamowitego. W trakcie lektury pojawiają się jeszcze jedne zwłoki i powiem Wam, że tak jak do tej pory podobieństwo do "Milczenia owiec" gdzieś tylko telepało się z tyłu głowy, tak od momentu "miodowej dziewczyny" byłam już pewna, że Hannibal Lecter był dla autora wzorcem i natchnieniem. I bardzo dobrze.

Podczas lektury ciarki miałam na ramionach i to wielokrotnie. Powieść jest tak nastrojowa i klimatyczna, że trudno się od niej oderwać. Autor prowadzi czytelnika za rękę niczym przedszkolaka. Tu coś opowie, tam odkryje tylko część prawdy, w jeszcze innym momencie zasłoni oczy, aby spacerowicz niezbyt szybko się zorientował, o co właściwie chodzi. Powieść jest nieprzewidywalna i trudno spodziewać się co nastąpi na kolejnych kartach powieści (o rozdziałach nie wspominając). To trochę jak podróż rollercoasterem - szybko i emocjonująco.

Jedyny minus - na szczęście malutki - to zakończenie. Autor chyba tak bardzo chciał, aby się podobało, że przesadził z ilością wprowadzonego galimatiasu. Na szczęście zakręcenie czytelnika nie trwa długo, a ostatnie strony tylko zaostrzają apetyt na kolejną część.

Z całego serca - POLECAM.

W palmiarni parku Oliwskiego zostają znalezione zwłoki dziewczyny. Ciało zostało starannie zaaranżowane, aby wyglądało makabrycznie i równocześnie pięknie. Na miejscu zbrodni pojawia się świadek, Robert Mazur, który ma bardzo kryminalną przeszłość i jest pod stałą opieką psychologa. Sprawę morderstwa prowadzi komisarz Agata Stec; bezpośrednia, uparta, ale jednocześnie pogubiona, siostra owego psychologa, którego pacjentem jest Robert Mazur. Rodzeństwo wspólnie stara się rozgryźć tajemnicę morderstwa. Czy Agata odnajdzie sprawcę? Jaki związek ze sprawą ma Robert Mazur?

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Na początku fabuła wydaje się dość ciekawa. Zaintrygowała mnie aranżacja ciała dziewczyny jak i postać Roberta Mazura. Bardzo szybko wciągnęła mnie ta historia. Jednak im dalej w las, tym bardziej wszystko zaczęło się rozjeżdżać, a samo zakończenie było dla mnie przekombinowane. Z bohaterami kompletnie się nie polubiłam. Jedyną neutralną dla mnie postacią jest Robert Mazur. Chory psychicznie, bardzo łatwo daje sobą manipulować i jest wpatrzony jak w obrazek w swojego psychologa. Agata niemiłosiernie wkurzała mnie swoim zachowaniem. Jednak najgorszy z nich wszystkich był sławny psycholog, Artur. To ON powinien wylądować w zakładzie zamkniętym. Mimo, że nie do końca przekonała mnie do siebie ta książka chciałabym sięgnąć po kolejną część i poznać dalsze losy bohaterów.

"Matka to skarb, a miejsce skarbu jest głęboko pod ziemią" - już pierwsze zdanie w tej książce wskazuje na to, że powinno być dobrze 😲😉

Robert rozumiał to jak nikt inny.

Na świecie roi się od matek, które w imię źle pojętej miłości robią z dzieci pozbawione własnego zdania marionetki.

Nie mógł na to pozwolić.

Nie mógł bezczynnie patrzeć na ludzką krzywdę.

Lata obserwacji wyrobiły w nim zdolność szybkiego namierzania nadopiekuńczych mamusiek.

Jedną z nich właśnie miał przed sobą. Postanowił jakoś zareagować.

Jakiś czas potem dwie nastolatki znajdują zwłoki kobiety.

Ciało jest przytwierdzone do pnia palmy i w całości pokryte koniczyną.

Czy kryje się za tym jakieś przesłanie?

Na miejsce zbrodni zostaje wezwana rozchwiana emocjonalnie ( nie stroni od alkoholu i przygodnych kontaktów seksualnych) - komisarz gdańskiej policji Agata Stec.

Czas mija. Pojawiają się kolejne ofiary.

Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że typowany przez policję morderca to pacjent starszego brata Agaty - Artura ( wybitnego psychologa).

Po przeczytaniu tej książki wyrażenie:

" przeciąć pępowinę" nabiera dla mnie zupełnie innego znaczenia...

I czy czterolistna koniczyna to naprawdę symbol szczęścia?

Chciałam przeczytać tylko jeden rozdział, a tak mnie wciągnęła, że nawet Carter musiał poczekać.

Ciekawa fabuła, dużo zwrotów akcji, które powodują, że kiedy jesteś prawie pewny, że wiesz już " kto i dlaczego" - masz rację. Wydaje Ci się...😉👌😲😂

Z niecierpliwością czekam na kolejne części 😍👌

Cóż...Boska ta książka po prostu ❤️❤️❤️

"Matka to skarb, a miejsce skarbu jest głęboko pod ziemią"

"Boska proporcja" Piotra Borlika to pierwsza część trylogii, a jej kolejne tomy "Materiał ludzki" i "Białe kłamstwa" ukażą się jeszcze w tym roku. Ja czekam na nie z niecierpliwością, bo jak dla mnie ta książka była naprawdę BOSKA! Dawno nie czytałam tak dobrze skonstruowanego kryminału. Kapitalny debiut! Ja jestem pod ogromnym wrażeniem i chcę więcej!

W gdańskiej palmiarni parku Oliwskiego odnalezione zostają zwłoki młodej kobiety. Od samego początku zanosi się na bardzo skomplikowaną zagadkę że względu na to, jak zostało zainscenizowane miejsce zbrodni. Sprawę bada komisarz policji Agata Stec.

Robert Mazur, który odnalazł ciało bardzo szybko staje się głównym podejrzanym. Mężczyzna znajduje się pod stałą opieką psychologa, a sytuacja komplikuje się gdy okazję się, że terapeutą Mazura jest starszy brat policjantki - Artur Kamiński.

Pani komisarz za wszelką cenę chce powstrzymać mordercę. Musi działać bardzo szybko, ponieważ makabryczne zbrodnie, które są spełnieniem "artystycznych" fantazji mordercy trwają w najlepsze.

"Spojrzałbym na czterolistną koniczynę jak na aberrację"

Jakie to było dobre! Jak dla mnie kryminał z górnej półki. Jest tu wszystko co powinna zawierać rewelacyjna książka. Jest mroczna i brutalna, dokładnie tak jak lubię! Niebanalne i intrygujące zbrodnie wciągają czytelnika w wir wydarzeń. Jest też zakończenie, o którym powiedzieć zaskakujące to zdecydowanie za mało! Ogromnym plusem tej książki są również wyraziste portrety bohaterów. Z jednej strony Agata Stec. Twarda kobieta, która nie daje sobie "w kaszę dmuchać". Lubi alkohol, kac nie jest jej obcy, żyje pracą i stosuje swój własny kodeks moralny. Z drugiej Artur Kamiński. Znany psycholog, stosujący w swojej pracy kontrowersyjne metody. Elegancki, lubiący drogie przedmioty, a przede wszystkim uwielbiający dobrą kuchnię i gotowanie. Od początku kojarzył mi się z Hannibalem Lecterem.

Ja jestem w pełni usatysfakcjonowana i polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią perfekcyjne kryminały o idealnych proporcjach.

Czytajcie, bo warto!

W zamkniętej z powodu remontu palmiarni Parku Oliwskiego zostają znalezione zwłoki dziewczyny. Przerobione na swego rodzaju makabryczne dzieło sztuki. Człowiek odpowiedzialny za remont znika, zaś na miejscu zbrodni jako jeden z pierwszych pojawia się Robert Mazur - zabójca po wyroku będący pod stałą kontrolą terapeuty. Sprawą zajmuje się komisarz Agata Stec - kobieta po przejściach, nie zawsze trzeźwa, która nie przepada za pracą zespołową, a za jedynego przyjaciela uważa starszego brata - znanego psychologa Artura Kamińskiego, którego potajemnie wciąga w kulisy śledztwa, licząc na jego doświadczenie w pracy z psychopatycznymi jednostkami.

Chyba nie będę osamotniona w opinii, że bardziej intrygujący w duecie Kamiński-Stec jest Artur. Agata jest postacią, która może niezmiernie irytować. W moim przypadku tak było. Nie zliczę, ile razy miałam ochotę czymś w nią rzucić albo trzepnąć w potylicę na opamiętanie. Czekałam tylko na to, aż pojawi się znów jej brat. Trochę mnie przerażał, ale wolałam z nim spędzać czas.

Jeśli chodzi o popełnione w powieści zbrodnie - zdecydowanie odradzam czytanie w trakcie jedzenia, bo żołądek może tego nie wytrzymać. Uwierzcie mi, ja sporo kryminałów w swoim życiu przerobiłam, ale tu momentami wszystko mi podchodziło do gardła. A już myślałam, że jestem odporna na szalonych morderców - jednak nie.

Powieść zaczyna się z przytupem, potem trochę zwalnia. Nie powiem, żeby jakoś specjalnie mnie to wytrącało z rytmu. Przyzwyczaiłam się już do tego, że czasem kryminał potrzebuje czasu, żeby wskoczyć na odpowiednie tory. I nie przekreślam przez to książki, o ile potrafi mnie utrzymać w napięciu. Tej się to udało.

Jestem ciekawa tego, w jaki sposób autor pociągnie tę trylogię, bo rozpoczęcie było całkiem niezłe. Nie idealne, ale mnie przypadło do gustu. To nie była oczywista książka. Przyznam, że nieco obawiałam się tego, że autor nie zapanuje nad tym, co dzieje się w jego powieści, ale doprowadził wszystko do końca w zgrabny sposób. Nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na kolejną część cyklu.

Co to była za przygoda.. Ubolewam tylko nad jednym. Za szybko się to skończyło.. Czytałabym i czytała.

Wciąga od pierwszych stron a na ostatnich czujemy żal i smutek,że to już koniec. Oczywiście jest jeden plus w całej tej sytuacji a nawet dwa. Tak jeszcze 2 tomy przed nami. W czerwcu ukaże się 2 tom "Materiał ludzki". Ja już czekam!

Makabryczne zbrodnie przepełnione pięknem artystycznym. Poszukiwania psychopatycznego mordercy, walka z czasem. Z tym musi się zmierzyć policjantka Agata Stec.

Jedna zbrodnia staje się natchnieniem do dokonania kolejnych. Gdy znaleziono zwłoki młodej dziewczyny,której ciało pokryte było wszytą w skórę czterolistną koniczyną. Nikt nie spodziewał się,że przypadkowy świadek zafascynuje się tą zbrodnią i będzie próbował stworzyć takie samo a może i lepsze dzieło.

Policjanta w końcu przypadkowo wpada na trop mordercy. W tym czasie dokonano już kilka innych zabójstw. Jedno z nich jest inne więc domyśla się, że nie jest to sprawą tego samego człowieka. Wszystkie sprawy konsultuje ze swoim bratem,który jest cenionym i sławnym psychologiem. Sytuacja się komplikuje gdy dziewczyna dowiaduje się, że potencjalny morderca jest pacjentem jej brata. Czy jej brat wiedział o tym,że jego pacjent jest psychopatycznym mordercą? Czy dojdzie do prawdy i złapie tego,który dokonał tych okropnych rzeczy?

No ja ogromnie zachęcam do przeczytania tego świetnego kryminału. To co zrobił Borlik to jest prawdziwy sztos. Autor podniósł poprzeczkę.

Panie i Panowie poznajcie boski kryminał z iście idealnymi proporcjami, wzbudzającym podziw wnętrzem, idealnie wykreowanymi bohaterami oraz znakomitym pomysłem i niebanalnymi ciekawostkami.

Boski kryminał, który zadowolił mnie idealnie pod każdym względem czytelniczym.

Mamy tu makabryczne zbrodnie przy których obiad aż sam się prosi żeby wrócić z żołądka na wstecznym biegu.

Z drugiej strony morderstwa te są spełnieniem chorych fantazji jakiegoś popaprańca, wirtuoza, artysty, który robi z ciał artystyczne dzieła wzbudzające wielkie "łał".

Do tego przemyślane postacie - wylajtowana policjantka po przejściach Agata Stec, z wielkim burdelem w domu i w życiu, jej brat- Artur, elegancki psycholog o genialnym umyśle. Nie wiem czy komuś też ale mi od samego początku kojarzył się z postacią z serialu "Hannibal"(chyba przez ten styl i zapędy do wyrafinowanych potraw). Do tego psychopaci - każdy z mocno porypaną psychą i po przejściach.

Kto tym wszystkim steruje i dąży do doskonałości?

Szczęka opada. Moja z drugiego piętra wylądowała gdzieś w piwnicy a pytania kto i dlaczego mnożyły mi się w głowie niczym króliki w ciągu Fibonacciego.

To kryminał rodem z iście idealnej półki dla maniaków makabrycznych historii. Głodna wrażeń czekam na drugą część!!

"Matka to skarb, a miejsce skarbu jest głęboko pod ziemią", czyli idealny kryminał wraz z nutką grozy.

Boska proporcja rozpoczyna trylogię, której kolejne tomy Materiał ludzki i Białe kłamstwa ukażą się w 2019 roku. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora. Zaintrygował mnie opis książki i genialna okładka. Czy w środku jest się czym zachwycić?

W palmiarni parku Oliwskiego zostają znalezione zwłoki dziewczyny. Uwagę przykuwa sposób w jaki morderca je pozostawił. Makabryczny, ale też na swój sposób piękny. Na miejscu przestępstwa pojawia się Robert Mazur, morderca (po wyroku) będący pod nadzorem terapeuty. Sprawę bada komisarz Agata Stec. Wciąga w śledztwo swojego brata Artura Kamińskiego, który jest psychologiem. Wkrótce pojawiają się kolejne ofiary.

Boska proporcja to kryminał – bardzo mroczny i brutalny (takie lubię najbardziej). Borlik stworzył niebanalne śledztwo, które z każdą stroną książki staje coraz bardziej zagmatwane. Autor próbuje mydlić oczy czytelnikowi wprowadzając nowe tropy i powiązania. Dzięki temu nie nudzimy się odkrywając prawdę, a wręcz nie możemy się doczekać rozwiązania.

Mamy tutaj różnorodnych bohaterów, którzy nie powielają stereotypów. Agata – komisarz gdańskiej policji, która nie stroni od alkoholu. Silny charakter w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Wie czego chce. Trochę nieprzystosowana społecznie. Artur – psycholog, którego metody leczenia mogą niektórych zdziwić. Stara się pomóc siostrze w śledztwie. To właśnie Artur zdobył moją sympatię.

Boska proporcja to przerażająca, ale zarówno fascynująca historia. Finezja zbrodni, idealne połączenie wielu wątków i logiczne zagrania. Niezwykle wciągająca i dopracowana książka. Lekki styl autora i sporo dialogów sprawia, że czyta się płynnie i szybko.

Mocny początek i mocny koniec. Jestem zachwycona Boską proporcją. Chcę więcej! Kolejna część trylogii w czerwcu.

Piotr Borlik stworzył powieść idealną. Już pierwsze słowa jakie przeczytamy na wstępie- "Matka to skarb, a miejsce skarbu jest głęboko pod ziemią" zapowiadają, że czeka nas bardzo mroczna i intrygująca historia.

Bezkompromisowa komisarz Agata Stec prowadząca śledztwo, piekielnie inteligentny psycholog oraz morderca, który dokonuje kolejnych zbrodni w sposób zarówno piękny jak i przerażający, to esencja tej książki.

Autor zadbał o to, aby czytelnik od samego początku poczuł dreszczyk grozy i miał wgląd w mroczne zakamarki psychiki mordercy, ale to dopiero przedsmak, tego co czeka na Was dalej.

Mnie autor kupił tą historią bez dwóch zdań. To jest jedna z tych książek, w których absolutnie nie ma się do czego przyczepić. No może z wyjątkiem tego, że trzeba czekać na kolejną część, a tej będę wypatrywać z niecierpliwością.

Musicie przekonać się sami.

To był naprawdę HIT!!!!! Ta książka, absolutnie ląduje na moją listę „best of the best”. Piotr Borlik całkowicie, wbił mnie w ziemie tą historią.

Myślałam długo nam tym, jak ją streścić dla was w kilku zdaniach. Ale uwierzcie że nie da się tego zrobić w dobry sposób, ta książka ma w sobie tak wiele wątków, emocji, niezwykłych bohaterów że tylko ją czytając jesteście w stanie przekonać się o jej, moim zdaniem- niezwykłości. Niewyjaśnione brutalne morderstwo, to dopiero początek historii która doprowadzi do ogromnej chęci poznania prawdy. Barwność bohaterów zadziwia, już chyba nigdy nie spojrzę przychylnie na żadnego terapeutę😁😁

Ukłony dla autora, czytając tą książkę widać iż została dopracowana do najmniejszych szczegółów. Naprawdę to uczyła dla czytelnika, pragnę odrazu wziąć w rękę kolejny tom. Musicie ją przeczytać !!!!!!!