Tanie książki - Twoja księgarnia internetowa.
W serii Uwaga! Młodość wydawnictwa Dolnośląskiego ukazało się już dość sporo tytułów. Jak to bywa, jedne są ciekawsze, inne mniej. ,,Chemia naszych serc" niestety zalicza się do tej drugiej kategorii.
Henry Page był bardzo zajętym młodym człowiekiem, jego marzeniem było dostanie się na dobrą uczelnię. Grace Town to bardzo dziwna osoba, nosi męskie ubrania, nieco woni, niedawno doszła do ich szkoły. W wyniku pewnych okoliczności, ich znajomość ma stać się bardziej zażyła. Czy mają szansę na prawdziwą miłość?
Muszę przyznać, że większość książek ze wspomnianej serii mi się podobała, jednak zdarzyło się też kilka słabszych pozycji. ,,Chemia naszych serc" nie porwała mnie już od samego początku, ale doszłam do wniosku, że skoro już ją kupiłam to się przemęczę i doczytam do końca. Biorąc pod uwagę inne książki z cyklu, ta jest niezwykle nudna, nijaka i nie ma wywołuje żadnych głębszych emocji czy refleksji.
Uważam, że powstało o wiele więcej ciekawszych książek dla nastolatków, z którymi warto się zapoznać. Co prawda, jest to dopiero bardzo dobrze przyjęty na całym świecie debiut autorki, więc możliwe, że jej kolejne pozycje będą ciekawsze. Może się na nie skuszę, choć na razie jestem zawiedziona.
,,Chemia naszych serc" to jedna ze słabszych pozycji z tej serii. Choć autorka stara się zaskakiwać czytelnika, nie z abardzo jej to wychodzi. Powieść ewidentnie mnie znudziła, jednak może Wam wyjątkowo przypadnie do gustu.
Pierwsza miłość. Czy te dwa słowa nie sprawiają, że od razu wracają do nas piękne wspomnienia? Nieśmiałe pocałunki, motylki w brzuchu oraz poczucie szczęśliwości. Kiedy jesteśmy zakochani czujemy się najwspanialej na świecie, chcemy jak spędzać czas tylko z obiektem naszych westchnień. Tak samo czuje się Henry Page, kiedy poznaje Grace Town. Początkowo nie wzbudza jego zainteresowania, lecz kiedy ich drogi się krzyżują, chłopak chce odkryć ją kawałek po kawałku. Dziewczyna nosi za duże, męskie ubrania, chodzi o lasce i wygląda jakby miała problemy z higieną. Jednak to nie przeszkadza, aby stała się pierwszą miłością Henry'ego. Jednak czy to, co skrywa Grace nie jest zbyt wielką przeszkodą? Czy ta dwójka będzie razem? Gdzie znika Grace? Co ukrywa?
Książka napisana jest w bardzo młodzieżowym jezyku, bowiem narratorem jest nastolatek, jednak potrafi ON poruszać poważne sprawy. Jako młody miłośnik pisania sprawnie posługuje się językiem na papierze. Jest ironiczny, zabawny, ale potrafi przekazać wszystkie emocje, które mu towarzyszą w danej chwili. Śmieję się razem z nim, ale także smucę i wkurzam. Czułam jak powoli zakochuje się w Grace i miałam wrażenie, że nim jestem i to ja czuję jakbym ją pokochiwała. Uwielbiam wplątane cytaty z filmów i różne nawiązania do aktorów, piosenkarzy, programów telewizyjnych. Myślę, że to świetna książka, napisana lekko, choć poruszająca naprawdę wiele. Polecam!
Oto historia o pierwszej miłości, która nie będzie klasyczna historią. To niesamowita opowieść o pierwszych wzlotach, upadkach, o widmie przeszłości, które nie chce odpuścić i jest, niewidoczne niczym cień, ale jest.
Henry Page to osoba, która jest mi dość bliska charakterowo. Oboje wolimy skupić się na nauce, zapominając o pierwszych miłościach. Obserwując rówieśników wolimy poczekać na coś poważniejszego. Kiedy widzimy kolejne wzloty i upadki par wokół nas, cieszymy się z naszych decyzji. Ale może przyjść coś lub ktoś co nasze plany pokrzyżuje. Ja na coś takiego czekam, ale Henry'emu się to przydarzyło...
Grace Town nie jest przeciętną dziewczyną. Przenosi się do szkoły już w ostatniej klasie liceum. Zaraz studia, ale ona się tym nie przejmuje. Spóźnia się na zajęcia, chodzi w za dużych, męskich ubraniach i chodzi z laską, ponieważ utyka na jedną nogę. Do tego nie zawsze umyte włosy i świeże ciuchy oraz nietypowa uroda. Co nam z tego wychodzi? Intrygująca, ale i niepokojąca dziewczyna.
Henry na początku nie rozpoznaje swojego uczucia do Grace. Szukając informacji o niej, znajduje jej profil na Facebook'u. Okazuje się, że jeszcze kilka miesięcy temu była inną dziewczyną. Chłopak postanawia odkryć jej tajemnice. Ale czy to nie zepsuje ich relacji? Czy Henry nie będzie tego żałował?
Jak zauważyliście, na zdjęciu wyżej, w treść książki wplatane są wiadomości bohaterów, ich notatki, slajdy z prezentacji. Jest to bardzo ciekawe urozmaicenie książki i sprawia, że trochę lepiej możemy spojrzeć na niektóre fakty.
Za całe połączenie Hery'ego i Grace odpowiedzialny jest nauczyciel, który nadzoruje szkolną gazetkę. Oboje dostają propozycję przejęcia stanowiska redaktora naczelnego. To jest dość ciekawy zabieg. Autorka nie poszła na łatwiznę, ale postanowiła przedstawić nam cały ciąg przyczynowo skutkowy.
Krystal Sutherland stworzyła głębokich bohaterów z duszą. Zarówno Grace, jak i Henry nie są potraktowani powierzchownie. Plusem jest również to, że oni nie mają zbyt wielu znajomych. Dzięki temu, powieść jest przejrzysta, a my możemy skupić się na ich relacji, bez niepotrzebnych, pobocznych bohaterów.
Jeżeli jesteście zainteresowani okładką, bo ja byłam, to za wiele Wam nie zdradzę. Oprócz tego, że jest piękna i minimalistyczna, to odnosi się do treści. Rybki odgrywają rolę. Jedna z nich ma kluczowe znaczenie.
Jak już wspominałam książka jest złożona, ma kilka warstw. Oczywiście mamy pierwszą miłość, demony przeszłości i temat LGBT. Oprócz tego możemy rozpoznać różnicę między zauroczeniem, a prawdziwą dojrzałą miłością.
Komu polecam książki? Na pewno wielbicielom Johna Greena albo Davida Levithana. Ale to nie jest wcale takie oczywiste. Mam jeszcze tylko jedną radę dla ciebie. Jeśli chcecie sięgnąć po tę książkę zarezerwujcie sobie czas. Kilka godzin jest po prostu pewne.
Byłam podekscytowana tą książką. Czekałam na jej premierę jak na szpilkach. Wiedziałam, że będzie świetna. Wyczuwałam bestseller. Przeliczyłam się.
„Chemia naszych serc” jest dość specyficzną książką. Dlatego też długo zastanawiałam się, czy polecić ją Wam. Ostatecznie stwierdziłam, że „Chemia naszych serc” jest jak gorzka czekolada – nie każdy ją lubi. Znam jednak wiele osób, które są absolutnie zakochane w gorzkiej czekoladzie i stawiają ją ponad inne smaki. Ja jednak nie uznaję gorzkiej czekolady. To nie dla mnie.
„Od dziecka truli cię tym gównem: „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest”. W rzeczywistości miłość to czysta nauka. To po prostu reakcja chemiczna zachodząca w mózgu. Niekiedy reakcja trwa przez całe życie, zachodzi raz za razem. A czasami jest inaczej. Wybucha jak supernowa i zaczyna gasnąć. Miłość to tylko chemia naszych serc.”
Henry i Grace to dość pogubieni nastolatkowie. On wychowany w szczęśliwej rodzinie, świetnie się uczy, niedługo wybiera się na studia. Wierzy w miłość bardzo mocno. Moim zdaniem ma dość przerysowane spojrzenie na to uczucie, ale nie o tym mowa. Grace spotkała ogromna tragedia, która odcisnęła na niej jeszcze większe piętno. Przenosi się do szkoły Henrego. Tutaj jest tajemnicą. Nosi za duże, brudne, męskie ubrania, a ona sama wygląda jakby miała problem z higieną. Do tego kuleje i musi się wspomagać laską.
„Grace Town to zagadka owinięta w tajemnicę i zamknięta w enigmie. Ale możemy ją rozwiązać.”
„Im mniej potrafiłem wyczytać z Grace – im mniej ją rozumiałem - tym bardziej byłem nią oczarowany. Musiałem, koniecznie musiałem zrozumieć, co dzieje się w tych pokręconych, mrocznych, przezabawnych zakamarkach jej umysłu.”
Henry interesuje się sztuką sklejania potłuczonych naczyń. Dekoruje się je złotą nitką i w efekcie ze zniszczonego przedmiotu powstaje coś jeszcze piękniejszego niż było wcześniej. Grace miała wypadek, podczas którego zginął jej chłopak, a ona sama została poważnie pokiereszowana. Henry chciałby posklejać Grace jak te naczynia i sprawić, że dziewczyna stanie się jeszcze wspanialsza niż była przed wypadkiem. Nie wpadł jednak na to, że Grace tego wcale nie pragnie.
On się w niej zakochuje. Zaniedbuje szkołę i obowiązki. Zmienia się całkowicie. Jedyne co dla niego się liczy to Grace. Jest na jej każde zawołanie. Dziewczyna natomiast wykorzystuje go, aby zapomnieć o swoim zmarłym chłopaku. Nie potrafi pogodzić się z jego śmiercią i bawi się Henrym.
„Zyskałem pewność, że chcę spróbować.
Była w żałobie, załamana, a nasze relacje z całą pewnością miały zakończyć się katastrofą dla któregoś z nas albo nawet dla obojga. Ale są przecież rzeczy, o które warto walczyć, prawda?”
Troszkę pokręcona historia, prawda? Do mnie jakoś nie trafiła. Z początku czytanie jej szło tak mozolnie, że chciałam przerwać. Ale zmusiłam się i pod koniec już czytało się lepiej, bo akcja nabrała tempa.
Nie chcę was zniechęcać do tej książki. To, że nie jest w moim typie, nie znaczy, że nie może stać się waszą ulubioną powieścią.
„Historie z happy endem to po prostu opowieści, które jeszcze nie dobiegły końca.”
[Adres usunięty]
Kolejna książka klimatem łudząco przypominająca książki Greena. Nie twierdzę, że to źle! Absolutnie nie. Chociaż klimat podobny, wątek może też trochę, ale inaczej przedstawiony. Właściwie w większości książek młodzieżowych wątki są schematyczne, dlatego nie będę się czepiać. Przyznać muszę, że tęskniłam trochę za takim melancholijnym klimatem i cieszę się, że autorka stworzyła go IDEALNIE w punkt.
Słodko - gorzka miłość bez happy endu? Wchodzę w to! Chociaż już raz pewne wydawnictwo obiecywało brak happy endu, a okazało się to ściemą, tak wydawnictwo Dolnośląskie nie okłamuje swoich czytelników.
Na początku lektury pomyślałam sobie "na pewno przewidzę co się stanie" i wiecie co? Pomyliłam się. Autorka stworzyła świetne postaci, zaskakujące wydarzenia, smutny obraz pierwszej i niekoniecznie szczęśliwej miłości - tutaj nowość, bo ostatnio czytałam kilka powieści z wątkiem miłosnym i każda była urocza. W Chemii naszych serc nie ma takiego typowego uroku. Jest natomiast niepewność, smutek, żal... Jakaś odmiana po przeczytaniu kilku fajnych, ale jednak słodkich miłosnych książek. Za to oczywiście plus! W zasadzie ostatnio niewiele wpadło w moje ręce tak ciekawych i innych powieści...
Bohaterowie, to nastolatkowie, których nie można nazwać zwyczajnymi. Absolutnie nie. Henry ma ponadprzeciętną osobowość, jak i wyszukany humor. Natomiast Grace... Ona jest tą bardziej skomplikowaną istotą. Ciężko jest ją rozgryźć i poznać do końca. Kiedy już myślałam "ha! przejrzałam cię, Grace Town" ona pokazywała mi figę z makiem i było mi głupio. Główni bohaterowie są wyraziści i nie da się ich nie polubić. A co z tymi pobocznymi? Przyjaciele Henry'ego to jest dopiero paleta barw! Muz - zwariowany niechluj, który rozbrajał mnie za każdym razem, kiedy otwierał buzię. Lola, lesbijka, która ma cięty język i zazwyczaj spełnia swoje groźby oraz robi to, co mówi... Kiedy zaczynały się dialogi, to ja wymiękałam. Serio. Tak więc, postaci również na plus.
Pierwsza miłość bywa albo lekka i przyjemna, czasami bywa tą ostatnią, aż po kres. A czasami bywa na początku słodka jak malina, a później okazuje się, że ta malina nie była wcale taka słodka, a już na pewno nie była dojrzała. Jeśli chodzi o bohaterów książki Krystal Sutherland, ciężko mi określić, jaka jest ta miłość dwójki głównych bohaterów. Jest słodko - gorzka, jak zaznaczył wydawca - to na pewno. Jednak jest w niej coś, co ciężko jest mi zobrazować słowami... Chyba sami będziecie musieli się przekonać, czytając Chemię naszych serc. Niemniej, autorka bardzo fajnie, dosadnie i emocjonująco przedstawia nam relacje pomiędzy bohaterami.
Nie pomyślcie sobie, że ta książka to sama melancholia. Nie! Jest tutaj tak wiele ciepła i świetnego humoru, że głowa mała. Serio, ja non stop parskałam śmiechem. Te teksty, dialogi... Bomba!
Chemia naszych serc, to książka o młodzieży, ale nie tylko dla młodzieży. Osobiście polecam ją każdemu. Wiem, że wiele dorosłych osób uwielbia książki młodzieżowe - sama jestem dobrym przykładem. Dlatego polecam ją każdemu, kto tylko ma na nią ochotę. Uważam, że naprawdę warto się z nią zapoznać.
[Adres usunięty]
Bestsellery z kategorii Książki dla młodzieży >>
