Wiersze to czy powieść? Narracyjna poezja - tak można by określić gatunek utworu. Za pomocą utworów poetyckich autorka opisała historię młodej Hany. Dziewczyny niezależnej, buntowniczej, dla której nie ma tematów tabu i która nienawidzi być lekceważona. Z pełną otwartością Hana mówi o przeżyciach młodej dziewczyny w wieku dorastania. O pierwszej miesiączce, masturbacji, o pierwszym razie z chłopakiem. O traktowaniu młodych kobiet, o pobłażaniu i lekceważeniu. O swoich emocjach, złości i wkurzeniu.
Można rozmawiać na takie tematy? Można! Można o fizjologii i dorastaniu pisać wiersze? Można i trzeba! Utwór poetycki z założenia mówi przecież o emocjach i przeżyciach podmiotu lirycznego. A jeśli podmiotem jest młoda dziewczyna? Naturalne jest, że pisze o bólu dorastania, o pierwszych związkach, o wszystkim, z czym musi się zmierzyć młoda kobieta.
To dojrzała, mądra i odważna książka. O mądrej i bezpruderyjnej, nowoczesnej dziewczynie. Język wierszy jest pełen uroku i wdzięku. Książka Katji Gorecan uderza w hipokryzję, mieszczańskość i zaściankowość. Dobrze się ją czyta i daje do myślenia. Wszyscy chcemy przecież, aby świat, w jakim żyjemy, był otwarty i niezakłamany. Wystarczy wziąć przykład z Hany i nauczyć się mówić o wszystkim, o czym chcemy mówić.