Czerwona jaskółka. Trylogia z Dominiką Jegorową. Tom 1

"...mówił o ograniczeniach, kalkulacjach i cierpliwości, trzech rzeczach, które pozwoliły mu przetrwać czternaście lat szpiegowania na rzecz..."

Bazująca na sprawdzonych standardach powieść szpiegowska, dobre amerykańskie siły walczą ze złymi rosyjskimi, niby koniec zimnej wojny, a jednak dwa obozy wciąż wzajemnie poddają się szerokiej inwigilacji, penetrują zasoby ludzkie w poszukiwaniu materiału na szpiegów, dzięki którym docierają do najbardziej strzeżonych informacji, zastawiają manipulacyjne pułapki, doskonale wykorzystują ludzkie słabości, stosują narzędzia wymuszeń, gróźb i szantażu. Mroczna rzeczywistość wywiadu, bezwzględna walka, niebezpieczna gra, przemyślny podstęp i perfekcyjny kamuflaż. Rozgrywki spirali szpiegowskiej w powieści nie ograniczają się do terytorium obu państw, ale obejmują też Finlandię, Włochy i Grecję.

Z jednej strony żal, że autor powiela stare schematy, a z drugiej przyjemnie wrócić do dawnych wzorców rasowych powieści szpiegowskich, tym bardziej, że z dużą szczegółowością opisano metody działania, w których nie współczesna technologia, ale człowiek stanowi istotę działania służb specjalnych. Postać Nathaniela Nasha, agenta CIA, wywiadowcy przeszkolonego do działań pod czujnym okiem nieprzyjaciela na jego własnym terenie, wydaje się wyrazista i przekonująca, choć momentami zadziwiają jego mało profesjonalne zachowania. Zaś portret młodej i pięknej Dominiki Jegorowej przedstawia się niezwykle intrygująco, uwarunkowany na dychotomicznych cechach, które nieustannie poddawane są próbie i sprawdzianom. Mam wrażenie, że to właśnie ona jest największym atutem fabuły, ciekawa jestem, jak dalej rozwinie się ta silna i złożona osobowość, zwłaszcza w kontekście jej wyjątkowego daru.

Jegorowa musi zmierzyć się nie tylko z amerykańskim przeciwnikiem, ale również z okrutnymi i brutalnymi prawami rządzącymi rosyjskim wywiadem, echami stalinowskich czystek i nieudanych reform, fałszywej polityce patriotyzmu, a także pozornym sojuszom i krwiożerczym wewnętrznym zagrywkom. Autor wielokrotnie podkreśla, że Dominikę szkolono na czerwoną jaskółkę, zawodową uwodzicielkę, wbrew jej woli, jednak miałam wrażenie, że z pełną świadomością uczestniczyła w budowaniu własnego wizerunku szpiega, zdając sobie sprawę, w jakie środowisko wchodzi i jakie obowiązują w nim praktyki, szczególnie uwzględniając znaczącą funkcję pełnioną przez jej wuja.

Narracja płynna i wciągająca, żywe i wiarygodne dialogi, opisy bardzo drobiazgowe, lecz właśnie takich oczekuję w sensacji. Sporo podwójnych znaczeń, spisków, zdrad, knowań i prowokacji. Natomiast zabrakło mi zaskakujących i porywających incydentów, nagłych i dynamicznych zwrotów akcji, aż prosiło się, aby więcej się działo. Wątek relacji między Dominiką a Nashem nadał powieści barw objętego zakazem uczucia, nieostrożnego zaufania i niepotrzebnego ryzyka. Nadal zastanawiam się, czemu mają służyć zamieszczone po każdym rozdziale przepisy na dania pojawiające się w powieści, czy to zwykłe urozmaicenie, a może jakiś szyfr się w nich kryje? Chętnie sięgnę po kolejną odsłonę serii, dobrze odnajduję się w szpiegowskich klimatach.

[Adres usunięty]