Dręczyciel

Znakomicie pokazano nasze słabości, ale także zakłamanie w relacjach. Czy walcząc z potworem, same stajemy się jak on? Niesamowite napięcie pomiędzy kobietą i mężczyzną, głęboki dramat jednostki, przytłaczający smutek nad niesprawiedliwością losu.

Książka niezwykle wciągająca. Uwielbiam ją za lekkość i czytając można wczuć się z postać głównej aktorki. Bardzo gorąco polecam przeczytanie tej książki. Wiem że zadowoli wszelkie gusta literackie.

Tate i Jared poznali się w dzieciństwie. Od tamtej pory stali się najlepszymi przyjaciółmi. Niestety wszystko zmienia się z dnia na dzień w momencie, gdy mają oni po czternaście lat. Jared zaczyna dręczyć swoją niegdyś najlepszą przyjaciółkę,a dziewczyna nie ma pojęcia z jakiego powodu. Tate stara się schodzić mu z drogi, ale to tylko pogarsza sytuacje. W końcu dziewczyna wyjeżdża na rok, po czym wraca odmieniona i silniejsza.

Penelope Douglas w tej pozycji porusza kilka ważnych tematów. Wkraczanie w dorosłość nie dla każdego przychodzi łatwo, dlatego cieszę się, że autorka postanowiła w swojej książce poruszyć te nieco „gorszą stronę" tego etapu w życiu każdego człowieka. Drugim wątkiem, jaki został poruszony, jest oczywiście dręczenie w szkole. Przy okazji którejś z opinii wspominałam już ten problem, dotyka naprawdę wielu nastolatków. Znajdziemy tutaj również poruszony wątek taki jak przemoc w rodzinie. Z taką sytuacją również zmaga się wielu i również nie jest to łatwy temat. Ludzie boją się o tym mówić.

Sięgając po tę pozycję liczyłam na fajny romans z wątkiem hate-love i właśnie coś takiego dostałam. Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona tym, co przygotowała autorka. Ale przejdźmy teraz już do samej książki.

Podoba mi się jak autorka, to wszystko napisała. Przez książkę dosłownie przepłynęłam i mimo że początkowo mi się średnio podobała, wydała się być trochę nie w moim guście, to końcowo bardzo mi się spodobała i cieszę się, że w tej pozycji znalazł się wątek hate-love. Tak jak właśnie wspomniałam, przez książkę dosłownie płynęłam, i sądzę, że stało się, tak za sprawą dobrze poprowadzonej fabuły, ponieważ jak tylko odkładałam książkę, to od razu chciałam wiedzieć co dalej z bohaterami, a po przeczytaniu ostatniej strony poczułam niedosyt.

"Dręczyciel" to niesamowicie wciągająca pozycja o przyjaźni nienawiści i miłości. Nieco tajemnicza i trzymająca w napięciu. Byłam bardzo ciekawa, dlaczego Jared tak krzywdzi dziewczynę... Niegdyś swoją przyjaciółkę. I zapewniam Was, że jak przeczytacie kilka rozdziałów, to też nie odłożycie tej pozycji, a będziecie chcieli się dowiedzieć, co nim kieruje.

Penelope Douglas cechuje się lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem. Te pozycje, o których mówię w dzisiejszej opinii, idealne są na jeden góra dwa wieczory. Myślę, że pióro autorki spodoba się dla tych, którzy lubią tego typu książki, a wiem, że trochę takich osób jest. Tak więc jeśli szukacie romansu z wątkiem hate-love to ta pozycja będzie dla was idealna!

~Zaczytana Anielka~

[Adres usunięty]

Recenzja również na moim blogu zapraszam: [Adres usunięty]

Dręczyciel to książka z serii Fall Away pióra Penelope Douglas. Musze przyznać, że kiedy pierwszy raz przeczytałam opis książki to byłam zafascynowana i poczułam lekki dreszcz emocji. Czy moje przypuszczenia się sprawdziły? Czy się zawiodłam? Zapraszam do zapoznania się z moją recenzją.

***

Główni bohaterowi Tate i Jared znają się od dzieciństwa. Łączyła ich piękna przyjaźń. Są sobie bardzo bliscy i znają wszystkie swoje głęboko skrywane sekrety. Ale czy rzeczywiście je znają? Ona wychowywała się bez matki, której śmierć przeżywała każdego dnia... On nie miał łatwego dzieciństwa - matka często szukała ukojenia w alkoholu, a ojciec go zostawił. Jednak chłopak skrywa w sobie coś. Coś, co z pewnością wywoła ciarki u niejednego czytelnika. Ale czy Tate uda się dowiedzieć co to takiego? Idąc dalej to co było między nimi, to co wspólnie zbudowali zmieniło się z dnia na dzień... Zmieniło się gdy oboje mieli po czternaście lat. Jeden telefon od człowieka, który nie kontaktował się z synem od dziesięciu lat i wyjazd chłopaka do niego spowodował, iż Jared zmienił się sto osiemdziesiąt stopni... Kiedy chłopak wraca do rodzinnego miasta już nie jest tym samym chłopakiem, jakim był przed wyjazdem. Opryskliwy, samolubny, wyśmiewa, poniża i upokarza Tate. Dlaczego? Zmienia jej życie w piekło. A gdy ta próbuje schodzić mu z drogi ten coraz bardziej sadystycznie ją traktuje... Dziewczyna nie jest w stanie zrozumieć zachowania swojego przyjaciela... Przyjaciela? Czy tak zachowuje się przyjaciel? Na początku próbowała dowiedzieć się, dlaczego tak się zachowuje, ale w rezultacie nic nie dało... Dziewczynę bardzo boli jak wyśmiewają się z niej wszyscy w szkole, aż przechodzi to w autentyczny terroryzm... Dziewczyna decyduje się na wyjazd na rok do Paryża. I to właśnie tam wszystko się zmienia, Tate się zmienia. Staje się odważniejsza, jest bardziej dowartościowana i nie jest już tą wystraszoną myszką, co kiedyś. Staje się zdecydowana oraz silna. Zamierzać więcej nie dopuścić, aby ją dręczono. Mimo, że wie, iż nie będzie łatwo, nie zamierza się poddać. Co się wydarzyło tamtego lata? Dlaczego Jared tak się zmienił? Co ukrywa? Przeczytajcie i przekonajcie się sami!

Bardzo podobało mi się to, iż cała fabuła nie została skupiona tylko i wyłącznie na głównych bohaterach. W książce poznajemy wielu różnych bohaterów, jednak moja największa uwagę skupiła K.C. Dziewczyna jest najlepszą przyjaciółkę Tate. Mimo, że momentami nie byłam w stanie zrozumieć decyzji dziewczyny, to muszę przyznać, że zyskała trochę mojej sympatii. K.C. jest bardzo pozytywną, barwną i wyrazistą postacią w tej książce, jako jedyna w całej szkole pomagała pozbierać się Tate po tym wszystkim co ją spotkało. Ukłony dla niej. Jednak jest też „ciemna strona” K.C., ale to już musicie się dowiedzieć o tym sami.

Godne uwagi jest również to, iż Autorka w bardzo interesujący sposób opisała prawdziwe życie nastolatków. Z pewnością po dziś dzień w szkołach są takie osoby, które są tytułowymi „dręczycielami”, i są też osoby prześladowane. Jestem niezmiernie usatysfakcjonowana, iż w książce został poruszony tak bardzo ważny, jak i jednocześnie bardzo trudny temat. Muszę też przyznać, iż pisarka na każdym kroku szokowała zbiegami okoliczności, a to co nam zaprezentowała na samym końcu, naprawdę może wcisnąć w fotel. Jednak muszę przyznać, iż po skończeniu książki poczułam lekki niedosyt... Zabrakło mi autentycznych scen pomiędzy „dręczycielem” a „prześladowcą”. Mam tutaj na myśli to, iż zostało tylko nadmienione, iż Tate była prześladowana, wyśmiewana, dręczona, poniżana, a nie zostało to przedstawione, na konkretnych przykładach, sytuacjach... Zdecydowanie podniosłoby to wartość książki, z tego względu, iż w ten oto sposób można by było wyobrazić sobie jak to mogło wyglądać. Autorka za pomocą takiego zabiegu wówczas z pewnością uświadomiłaby każdego czytelnika, jak okrutny może być człowiek wobec drugiego człowieka. No ale cóż. Lecz z drugiej zaś strony, tak sobie pomyślałam, że jest to książka raczej z serii New Adult, więc takie sceny mógłby wywołać mieszane uczucia w młodym pokoleniu. Także, może się czepiam?

Książkę czyta się naprawdę dobrze, jest napisana prostym i przyjemnym językiem. Każdy rozdział kończy się tak, że chce się czytać kolejny, a w rezultacie nawet nie zauważycie, kiedy przerzucicie ostatnią stronę. Między stronami książki pojawiają się również sceny erotyczne, aczkolwiek są napisane w takie sposób, iż nie są nacechowane wulgaryzmem, aczkolwiek dość szczegółowe i pikantne. Warto też nadmienić, iż emocje, których doświadczają bohaterowie są bardzo realne.

Reasumując muszę przyznać jednak, iż książka ta, z mojego punktu widzenia nie jest lekturą, po którą sięgnęłabym raz jeszcze... Lecz nie jest zła! W moim subiektywnym odczuciu, to historia, która nie zapada w pamięci na długie lata. Można powiedzieć, że jest dobrą odskocznią od codzienności. Mimo to zachęcam do przeczytania i stworzenia osobistej refleksji.

Miłość czy nienawiść?

„Nigdy nie zniknęliśmy ze swojego życia. Oboje mieliśmy na siebie wpływ, choć żadne z nas nie zdawało sobie z tego sprawy” – słowa te mogą tak naprawdę odnosić się do każdej osoby, która choć na chwilę pojawiła się w naszym życiu. Każde takie spotkanie jest nowym doświadczeniem, jest kontaktem, które wywiera na nas pewien wpływ. Jest ON tym silniejszy, im bliższa jest nam dana osoba, im bardziej nas zna, im dłużej z nią przebywamy, im więcej nas łączy. Co jednak, kiedy taka osoba niemal z dnia na dzień przeradza się we wroga? Kiedy, znając nasze tajemnice i słabe strony wie, gdzie należy uderzyć, by jak najmocniej zabolało?

Tatum Brandt przekonała się, co znaczy upokorzenie, tym bardziej dotkliwe, że jest wynikiem zdrady przyjaciela. Wie też, jak to jest być outsiderem, bowiem dawny przyjaciel nastawił wrogo do niej niemal wszystkich uczniów szkoły w Shelburne Falls. Tatum nie wie tylko jednego – co takiego się stało, że w ciągu zaledwie kilku tygodni, jej najlepszy przyjaciel z dzieciństwa Jared, stał się wrogiem, który delektuje się jej cierpieniem. O tym, jak wygląda życie poza szkolną społecznością, o cieniach i blaskach przyjaźni damsko-męskiej, o bólu, jaki wywołuje zdrada, przeczytać możemy we wciągającej powieści autorstwa Penelope Douglas, pt. „Dręczyciel”. Opublikowana nakładem wydawnictwa HELION powieść, jest pierwszą z serii „Fall Away”, emocjonalnych powieści, przeznaczonych nie tylko dla nastoletnich czytelników. Znajdziemy tu młodzieńcze rozterki, życiowe dylematy, wielkie namiętności i rozstania, a wszystko to przyprawione jest odrobiną pikantnego seksu.

Tate i Jareda wielka przyjaźń połączyła już w dzieciństwie, zaś scementowała ją jeszcze trudna sytuacja w domu chłopaka, wychowywanego przez matkę – alkoholiczkę oraz śmierć matki Tate. To Jared starał się ukoić jej wielkie cierpienie, to ON przekonał ją, że tak naprawdę w każdej chwili może odwiedzić matkę na cmentarzu, że może się jej zwierzać, rozmawiać z nią. Wspólnie spędzali każdą minutę, znali swoje największe pragnienia i tęsknoty. Tak było przynajmniej do chwili, kiedy Jared pojechał na kilkutygodniowe wakacje do ojca, z których wrócił już jako inny człowiek – nastolatek pełen buntu i nienawiści do świata, a szczególnie do Tate. Obrał ją sobie za cel ataków, nie miał skrupułów by ją ośmieszać czy rozpuszczać o niej krzywdzące plotki. W efekcie jedyną przyjaciółką Tate była K.C., wszyscy inni natomiast woleli trzymać się od dziewczyny z daleka w obawie, że złośliwości Jareda dosięgną również ich. Kiedy sytuacja stała się nie do wytrzymania, Tate zdecydowała się na roczny pobyt w Paryżu, gdzie uczęszczała do szkoły i pilnie się uczyła mając w pamięci cel – studia medyczne.

Ten rok w innym kraju odmienił Tate, stała się bardziej odważna, pewne siebie, zrozumiała także, że nie może dłużej uciekać przed prześladowcą, tylko musi odważnie stawić mu czoło. Co jednak, kiedy ten prześladowca w ciągu roku zmienił się w bardzo przystojnego młodego mężczyznę? Jak rozwinie się ta opowieść możemy się dowiedzieć z niezwykle wciągającej powieści „Dręczyciel”, która porusza szereg problemów, dotyczących nastolatków, ale daleka jest od płytkiego przedstawienia szkolnej rzeczywistości. Znajdziemy tu prawdziwe rodzinne dramaty, a także emocje, które towarzyszą nam od pierwszej strony. Penelope Douglas doskonale wie, jak budować napięcie, jak wykreować bohaterów, pomiędzy którymi aż iskrzy od wzajemnych pretensji, ale i … seksualnego napięcia. Niemal czujemy przypływ adrenaliny podczas wyścigów samochodowych, w których uczestniczą Tatum i Jared, podobnie jak współodczuwamy jej zdenerwowanie i cierpienie, które staje się także udziałem chłopaka. Ta plastyczność opisów, mistrzostwo w tworzeniu kolejnych obrazów to gwarancja nie tylko tego, iż długo nie będziemy mogli zapomnieć tej historii, ale również tego, że bez wahania sięgniemy po kolejną książkę z serii „Fall Away”.

Justyna Gul

[Adres usunięty]

Pierwsze wrażenie bywa najważniejsze, przynajmniej w wielu sytuacjach, w przypadku Penelope Douglas i Dręczyciela było strzałem w dziesiątkę. Świetna młodzieżówka, w której akcja pędzi niczym rollercoaster, a bohaterowie… nie sposób ich nie pokochać.

Pokładałam duże nadzieje w tej powieści, byłam więc mile zaskoczona tym, że wyobrażenia dorównały rzeczywistości. Lektura pochłonęła mnie już od pierwszych stron i do samego końca trzymała w napięciu.

Motyw nienawiści jest z reguły gwarantem wartkiej, dynamicznej akcji, która się nie nudzi. W przypadku tej powieści faktycznie tak było. Rozdział po rozdziale coś się działo. Oczywiście nie obyło się bez „małych zgrzytów”, ale w odniesieniu do całości – nie mam się do czego przyczepić.

Całość podkręcały dialogi, które niejednokrotnie mnie bawiły, a jednocześnie były niesamowicie naładowane emocjami. Czytając, miałam przed oczami twarze bohaterów, a wyobraźnia podsuwała „żywe” dźwięki, jak gdybym brała udział w wydarzeniach opisanych przez autorkę.

Autorka ma bardzo przyjemny, lekki styl. Książkę czyta się szybko – można rzecz „jednym tchem”. Plastyczny język zdecydowanie wpływa pozytywnie na odbiór książki. Pozwala „zobaczyć” opisy stworzone przez autorkę, mogąc w ten sposób poczuć klimat amerykańskiego college’u, gdzie dzieją się rzeczy przedziwne… ale czy w polskich szkołach średnich jest inaczej?

To, co dodaje smaczku całej powieści to tak „modne” za oceanem wyścigi samochodowe, popularne wśród młodzieży. Adrenalina, szybka jazda, kuse stroje młodych dziewcząt i przystojniacy za kółkiem… można mdleć?

Penelope Douglas w ciekawy sposób przedstawiła relacje pomiędzy głównymi bohaterami. Od przyjaźni do nienawiści i od nienawiści do miłości. Teoretycznie ten wątek mógłby się wydawać bardzo przewidywalny, bo czegóż w sumie można byłoby się spodziewać… ale nie ma tak łatwo… dlaczego? Dowiecie się, sięgając po książkę.

Dręczyciel w przystępny sposób pokazuje nie tylko realia szkół średnich, ale i dojrzewanie, dorastanie ów nastolatków. Autorka świetnie wplotła te aspekty w całość powieści, dodając jej nieco więcej głębi i wyrazu odcinając ją tym samym od „oklepanej powieści młodzieżowej”.

Na uwagę zasługuje również okładka. Pozornie nic szczególnego, ale sami powiedzcie, czyż nie wpada w oko? Czyż nie zachęca do sięgnięcia i przeczytania chociażby tego, co jest na odwrocie? Mnie osobiście urzekła i była głównym motorem, by sięgnąć po tę powieść…

Podsumowując: Dręczyciel to połączenie literatury młodzieżowej z literaturą obyczajową i romansem. Nie znajdziecie tutaj co prawda wyuzdanych scen, co najwyżej kilka wulgaryzmów – ale kto nastolatkowi zabroni przekląć? Niemniej książka uwiedzie Was wartką fabułą i bohaterami, którzy, choć tak skrajnie różni, pasują do siebie idealnie. (Wiecie, przeciwieństwa się przyciągają :) ). I rozwikłacie zagadkę nienawiści między tym dwojgiem…

Gorąco polecam!

Tate i Jareda łączyła wieloletnia przyjaźń. Piękna, dziecięca zażyłość była pełna zaufania. Pewnego dnia, wszystko się kończy. Jared zaczyna nienawidzić przyjaciółkę i robi wszystko, by zniszczyć jej życie. Upokarza i poniża na oczach całej szkoły. Kiedy Tate wyjeżdża do Francji na rok, ma nadzieję, że po powrocie odraza, jaką do niej pała Jared, wypali się. W pewnym sensie ma rację, bo już nic nie wygląda jak kiedyś. Tate jest odważna i waleczna, co robi wrażenia na dawnych kolegach. Jednak nadal stara się zrozumieć, dlaczego Jared jej nienawidzi.

Książka od pierwszej strony wciąga i naprawdę dużo się w niej dzieję. Trudno oderwać się od lektury, bo żaden moment nie jest odpowiedni, by przerwać czytanie. Pierwszy tom serii, która na pewno zyska uznanie i fanów, którzy zapragną więcej. Czy i moje serducho skradła ta historia? Mam mieszane uczucia, bo intensywność doznań momentami mnie przytłaczała, ale byłam tak zafascynowana, że czytałam dalej.

Jared jest tytułowym dręczycielem i przyznaję, że cały czas byłam ciekawa jego motywów. Dopuścił się strasznych rzeczy. Rozpuszczał kłamstwa na temat Tate i to poważne, a w tak młodym wieku, presja ze strony rówieśników, może być druzgocąca w skutkach. Był niezwykle wyrafinowany w swoich dążeniach. Był po prostu okrutny, a jego zachowanie budzi skrajne emocje. Czułam telepanie w całym ciele z żalu, smutku i ogromnej wściekłości, z pewnością jeden z najbardziej burzliwych bohaterów, z jakimi się zetknęłam. Tate przechodzi przemianę i po powrocie z Paryża zaczyna walczyć o siebie, a z pewnością nie pozwala sobą pomiatać. Wiele raniących słów pada z jej ust, daję się ponieść emocjom, ale potrafiłam całkowicie ją zrozumieć, bo wieloletnie dręczenie odbiło na jej psychice ślad i teraz nagromadzone napięcie szuka ujścia. Bohaterowie dopiero wkraczają w dorosłość, ale zbyt wiele doświadczyli, by można uznać ich za młodzież.

Autorka napisała świetną i błyskotliwą powieść, niemniej jednak stereotypów pojawiło się kilka. Szkoła, wyścigi samochodowe, ojciec- były wojskowy, rodzina Jareda- rozbita, przemoc oraz fakt, że główni bohaterowie mieszkają po sąsiedzku. Mimo wszystko przyznaję, że podoba mi się ta historia, a pasja, z jaką pisarka podeszła do tych tematów sprawiła, że książka jest niezwykła. Wyjaśnienie motywów Jareda budzi we mnie największe zastrzeżenia i wątpliwości. Owszem, jego doświadczenia są dramatyczne i było mi z tego powodu przykro, lecz niewinna dziewczyna z tego powodu cierpiała i do ostatniej strony nie zapałałam wielką sympatią do Jareda. Nawiasem mówiąc, dziwne, że nikt nie zainterweniował w sprawie dręczenia Tate. Nawet po powrocie z Paryża Jared był chamem, choć nie aż takim i dopiero, kiedy dziewczyna pokazała swoją waleczną stronę, zaczyna ją dostrzegać. Jak widzicie, książka ta wzbudziła we mnie dużo emocji, a lektura była bardzo burzliwa. Jestem pod ogromnym wrażeniem, mimo, że nie wszystko zaakceptowałam z łatwością. Akcja jest zawrotna, język prosty, a dialogi to prawdziwy majstersztyk.

„Dręczycie” jest niczym wybuch nuklearny, po którym trudno się pozbierać, bo niektóre emocje są trudne do zidentyfikowania. Intensywna i fascynująca lektura zabierze Was w bolesną podróż, w której bohaterowie poszukują miłości, ukojenia i nadziei na lepszą przyszłość. Polecam 4+/6

Autorka w ciekawy sposób ukazuje nam świat nastolatków, który z dnia na dzień zmienia się o 180 stopni. W jaki sposób i dlaczego?

Podejrzewam, że każdy z nas ma co najmniej jednego przyjaciela. Niektórzy mają to szczęście, że mają ich kilku. Prawdą jest też, że są ludzie, którzy tej jakże potrzebnej osoby w życiu nie mają. Jedni tę relację pielęgnują i to nawet bardziej niż miłość, a drudzy liczą, że skoro łączy nas "to coś" to utrzyma się sama.

Jedno jest pewne wielu z nas przekonanych jest, że nie ma czegoś takiego jak przyjaźń damsko-męska. Co ja uważam na ten temat? Nie wiem. To już wywód na rozprawkę. A jednak niektórym się udaje i taką relację nawiązują i utrzymują. Tak jest tu, ale do czasu.

Tatum i Jareda połączyła ta wyjątkowa więź już jako dzieci. Wiedzą o sobie wszystko, wspierali się w najgorszych momentach. On był dla niej podporą, gdy jej życie legło w gruzach po przedwczesnej śmierci mamy. Ona wspierała go, gdy jego matka alkoholiczka nie poświęcała mu uwagi, a ojciec po prostu odszedł w siną dal. Wszystko układało się idealnie jak to w przyjaźni.

I w końcu nadchodzi ten dzień. Coś się nagle zmienia. Coś pęka. Przyjaciel zmienia się we wroga. Zamiast wspierać zaczyna dręczyć. Mają czternaście lat, a ON wraca z wakacji u ojca. Coś poszło nie tak...

"Wczoraj trwa wiecznie. Jutro nigdy nie nadejdzie"*

Tate, która do tej pory ceniła Jareda zaczyna go unikać. Zastraszana, gnębiona i zmieniona przez niego w pośmiewisko wyjeżdża na rok do Francji. Gdy wraca jest odmieniona i zaczyna walczyć. Choć nadal nie wie co się dzieje odpiera ataki, nie daje się pomiatać. Z uniesiona głową, jako młoda kobieta postanowiła nie unikać swojego prześladowcy tylko stanąć z nim twarzą w twarz.

"Płakałam przez ciebie już niezliczoną ilość razy - uniosłam ku niemu powoli środkowy

palec i zapytałam.

- Wiesz co to jest?- poklepałam środkowym palcem kąt mego oka.

- To ja, ocierająca ostatnią łzę, jaką dostaniesz."**

Wszystko układało by się w miarę dobrze gdyby nie fakt, że najlepsza przyjaciółka Tatum - K.C. mimo świadomości co dziewczyna przeszła przez Jareda zaczyna się z nim spotykać. Sama Tate odbiera to jako podwójny cios. Jako jeden z najgorszych ataków ze strony chłopaka, ale też niezrozumienie przez najbliższą osobę jaka jej została.

Jednak kilka rozmów, które udaje jej się usłyszeć powoduje, że dziewczyna chcę poznać prawdę. Postanawia zamiast oceniać bez wiedzy zorientować się co tak na prawdę stało się 3 lata temu. To co jej pomaga to zajęcia w szkole i monolog, który miała przygotować. Choć złamała w tedy zasady i ten, który wybrała nie był z książki to udało jej się osiągnąć częściowy cel...

Dlaczego Jared tak bardzo się zmienił? Co ten chłopak tak na prawdę ukrywa? Czy Tatum odkryje jego mroczną tajemnicę? Co zrobi dziewczyna by ruszyć sercem kolegi i by ten zaczął mówić? Jak cienka jest granica między nienawiścią, a miłością?

"Każdy z nas jest Aniołem z jednym skrzydłem. Jeśli chcemy pofrunąć, musimy mocno się objąć"***

Osobiście jestem zdania, że nic nie jest nam dane lekką ręką. Wszystko trzeba zdobywać i o to walczyć. Tak jest również z przyjaźnią. To, że mamy kogoś bliskiego sercu nie znaczy, że bez dbania i walki będzie ON obok nas zawsze. Druga sprawa to to jak często pochopnie kogoś oceniamy. Nie zastanawiamy się nad zmianą zachowania innej osoby, nad tym dlaczego tak się stało i nie próbujemy tego wyjaśnić. Oceniamy i dajemy sobie spokój. A może warto się zatrzymać, schować dumę i spróbować porozmawiać?

Książka zdecydowanie jest dla młodszych czytelników, ale podoba mi się jej przesłanie. Daje do myślenia, zmusza nas do zastanowienia nad niektórymi aspektami w życiu. I choć język i styl pozostawiają wiele do życzenia to powieść warta jest uwagi. Są momenty, które psują całość, ale są też takie, które wynagradzają całość. To co mnie uwiodło to monolog Tatum i na tym poprzestanę. Przeczytajcie

* - cytat z "Dręczyciel" Penelope Douglas, str. 155

** - cytat z "Dręczyciel" Penelope Douglas, str. 22

*** - aforyzm

Więcej na:

[Adres usunięty]

Tate i Jared byli najlepszymi przyjaciółmi, znali wszystkie swoje sekrety i nie rozstawali się ani na moment. Wszystko zmieniło się, gdy mieli czternaście lat. Od tego momentu Jared zamienił życie Tate w piekło. Ona stała się ofiarą jego prześladowań, ON doskonale wiedział, gdzie "uderzyć", żeby zabolało najmocniej. W końcu uciekła na rok i wróciła całkowicie odmieniona. Pytanie zatem brzmi: dlaczego najlepsi przyjaciele stali się swoimi wrogami? Co ich do tego posunęło?

Przyjaźń to coś pięknego, co może nas spotkać w życiu. Mamy kogoś, komu ufamy bezgranicznie i przy kim czujemy się bezpiecznie. Rozmawiamy na wszystkie tematy, wiemy o sobie dosłownie wszystko. Przyjaźń między dziewczyną, a chłopakiem najczęściej z czasem przeradza się w miłość. Tak było w tym przypadku, powoli rodziła się miłość. A później jak gdyby nigdy nic, w jeden zwykły dzień przerodziła się w nienawiść. Mówią, że "od miłości do nienawiści jeden krok", i jest w tym sporo prawdy. Tylko co ma zrobić biedna dziewczyna, która nie wie dlaczego tak się stało?

Jared stał się dręczycielem Tate, choć ona kompletnie nie wiedziała dlaczego.

"-Płakałam już przez ciebie wielokrotnie. - Uniosłam powoli środkowy palec i zapytałam: - Wiesz, co to jest? - Przyłożyłam go do kącika oka. - To palec, którym wycieram ostatnią łzę, jaką wylałam z twojego powodu."

Penelope Douglas stworzyła powieść, która wywołuje w czytelniku wiele emocji - radość, gniew, niedowierzanie i zaskoczenie. Dzięki niej mamy możliwość zobaczyć, co znaczy dręczyć jakąś osobę. Z całą pewnością nie jest to miłe uczucie, kiedy wszyscy i wszystko nagle staje przeciwko tobie, czujesz się jak jakiś niechciany wyrzutek, nie masz przyjaciół, nie masz gdzie wyjść na imprezę, nie masz do kogo się odezwać.

Tate miała swoją przyjaciółkę K.C., ale czy oby i ona była niezawodną przyjaciółką? Przyjaźń ma różne strony, czasem wydaje nam się, że wiemy o swoim przyjacielu wszystko, aż tu nagle okazuje się, że wcale tak nie jest. Czy zatem, zawsze należy ufać bezgranicznie przyjacielowi? Czy jesteśmy w stanie powiedzieć: nie, ON mnie na pewno nie zawiedzie? Lepiej mieć się na baczności, niż później cierpieć podwójnie.

"Jared delektował się moim nieszczęściem jak cukierkami. Co i rusz mi dowalał, upajając się nieszczęściem, którego był przyczyną. Jared, mój przyjaciel, odszedł na zawsze, zostawiając w zamian bezwzględnego potwora."

Ona wychowywała się bez matki, której śmierć przeżywała każdego dnia. On nie miał łatwego dzieciństwa - ojciec go zostawił, a matka uwielbiała alkohol. Jednak skrywał coś, co miało wpływ na to, że zmienił się nie do poznania. Czy Tate uda się dowiedzieć co to takiego?

Ludzie, kiedy nie mogą sobie z czymś poradzić, uciekają się do ich zdaniem najprostszych rozwiązań. Jared myślał, że dręcząc Tate, pokona swoje słabości, nie myślał, że wyrządza jej jakąkolwiek krzywdę. Pomyślcie sobie, jak ona się czuła? Dręczył ją jej najlepszy niegdyś przyjaciel, którego kochała całym sercem.

"Wydaje ci się, że zachowujesz się szlachetnie i że jesteś silna, skoro nadstawiasz drugi policzek i czekasz na zakończenie szkoły. Ale to, co w sobie tłumisz, tylko cię osłabia. Czasem najlepszym lekarstwem jest okazać słabość, odsłonić się i pokazać mu, jak bardzo cię rani. Wtedy będziesz mogła naprawdę powiedzieć, że próbowałaś."

Dręczyciel to niezwykle emocjonalna powieść, ukazująca, że skrywanie w sobie swoich słabości nie jest dla nas korzystne. To powieść o przyjaźni i miłości, która miała swoje wzloty i upadki, ale przede wszystkim powieść o umiejętności wybaczania i uczenia się zaufania od nowa. Polecam!

Historia chwyta za serce, potrafi wycisnąć łzy, porywa nas i płyniemy. Piękna, ale również bolesna, silnie wciągająca opowieść. Jestem pod wrażeniem, że to debiut, seria będzie przednia.

ZARYS FABUŁY

Beztroskie życie Tate zmieniło się w ścieżkę usłaną wieloma przeszkodami. Śmierć matki okazała się pierwszym z trudnych do zniesienia ciosów, jednak najbardziej bolą te rany, które dawkowane etapowo nie potrafią się zagoić. Ich fundatorem stał się zaś Jared, dawny przyjaciel, który nie wiadomo dlaczego obrał sobie dziewczynę za cel. Z dnia na dzień, zrywając więź zaufania uczynił z niej swoją ofiarę, dbając o to, by stała się pośmiewiskiem pośród rówieśników. Dlaczego?

Powracając z rocznego pobytu w Paryżu Tate postanawia zawalczyć z wrogiem odpierając serwowane ataki. Trudno jednak nienawidzić kogoś, z kim kiedyś było się tak blisko. Przystojny Jared zabrał jej morze łez, zabrał szacunek i radość. Czy skradnie jej coś jeszcze? Co skrywa chłopak, który nagle tak bardzo się zmienił? Czy Tate dotrze do jego tajemnic? Czy można zatrzeć ślady wielkiej przyjaźni z przeszłości i jak wielka granica dzieli nienawiść… od miłości?

Historia o młodych ludziach wkraczających w dorosłość, usnuta z rozterek, problemów i celów, funduje burzę emocji, od której nie w sposób się uwolnić. Hipnotyzujący wpływ na czytelnika ma nie tylko naturalny, a zarazem niezwykły wydźwięk tej fabuły, ale przede wszystkim przekonujący i potrafiący zdobyć serce bohaterowie.

ONA I ON… NIENAWIŚĆ I…

Młodziutka Tate straciła matkę, jednak nie może narzekać na kontakty z wspierającym ją ojcem. Ma przyjaciółkę, dach nad głową, posiada dobrą i wrażliwą duszę, lecz chociaż potrafi autentycznie dokopać, mięknie w towarzystwie człowieka, który wyraźnie ją krzywdzi. Prosta, niewyidealizowana, bardzo sympatyczna postać, z którą naprawdę można się identyfikować. Nieczęsto mam okazję poczuć tak wielką nić porozumienia z bohaterką mogącą skraść serce chłopaka, o którego względy poniekąd sama chętnie bym zabiegała. Dlaczego? Ano bo urok tkwi w łobuzach…

Jared z kolei sprawia wrażenie totalnego dupka. Potrafiący dawać się we znaki, w tym całym swoim okrutnym zachowaniu wywołuje przyspieszone bicie serca. To niedorzeczne, by odczuwać pociąg do kogoś takiego. A jednak, to właśnie Jared. Kto nie postanowi zapoznać się z nim bliżej, nie będzie miał okazji przekonać się o tym, co mam na myśli.

Tuż za niesamowitą, jakże wiarygodną kreacją postaci pierwszoplanowych stoi szereg bohaterów stanowiących doskonałe tło. Wielkie przyjaźnie i wielkie rozczarowania. Ludzie warci zaufania i nie zasługujący na jedno spojrzenie. Cisi dobroczyńcy oraz ci bazujący na pozorach. Świetna mieszanka młodzieży, która próbuje odnaleźć swoje miejsce potykając się podczas krętej drogi do mety zwanej szczęściem.

NIE TYLKO O MIŁOŚCI

Nie zapomniała autorka o wątkach pobocznych dotyczących rodzinnych problemów, przemocy, agresji, nałogów czy śmierci. A wszystko serwowane w odpowiednich dawkach tak, by powieść nie straciła na naturalności. Porywające dialogi wywołujące ból, radość, pobudzające do życia nadzieję, ale i współczucie. I ta niegasnąca namiętność, która wręcz prosi się o eksplozję. A ta dłuuuugo nie nadchodzi. Po prostu istny taniec emocji, które w finale czynią wielki pokłon. Podobało mi się to, że nawet w ostatnim momencie Penelope Douglas postanowiła zawalczyć o uwagę czytelnika stawiając wszystko pod znakiem zapytania. Genialne.

PODSUMOWANIE

Życzę Wam z całego serca, byście mieli szansę przeczytać tę książkę. Jeżeli lubicie New Adult i piękne historie o miłości, biegnijcie do księgarni. Naprawdę. Czekałam cały dzień na wieczór, by wreszcie móc dopaść tę książkę i pożreć ją do końca. Bo to nie było spokojne czytanie – syciłam się każdym słowem jednocześnie odczuwając głód treści. Było tutaj wszystko, co powinna mieć dobra powieść tego gatunku. Oby tylko książkowy kac zechciał szybko mnie opuścić, a mam wrażenie, że jeszcze przez jakiś czas mocno mnie będzie trzymał. POLECAM!

[Adres usunięty]

Chłopak zmienia się i zaczyna męczyć główną bohaterkę, bo sam nie potrafi sobie poradzić z własnymi problemami, z tym, co wydarzyło się w jego życiu. Stopniowe odkrywanie tajemnic tej historii jest bardzo przyjemnym doświadczeniem.

Spotkanie z nową dla mnie autorką new adult to zawsze pewne obawy. Czy jej styl mi się spodoba? Czy historia nie będzie sztampowa? Czy bohaterowie nie będą irytujący? Czy fabuła porwie mnie, czy też będę miała problem, by przez nią przebrnąć? Lubię książki, w których już pierwsze rozdziały rozwiewają większość moich obaw. "Dręczyciel", o którym dzisiaj chcę Wam opowiedzieć, jest właśnie jedną z takich książek.

Tate i Jared przyjaźnili się ze sobą w dzieciństwie. Jedno nie mogło długo wytrzymać bez drugiego, byli praktycznie nierozłączni. Wszystko zmieniło się pewnego lata, gdy mieli po 14 lat, a Jared spędził dwa miesiące z wcześniej niewidzianym ojcem. Wrócił odmieniony. Bez powodu zaczął dręczyć Tate – upokarzał ją i robił wszystko, by zniszczyć jej opinię w szkole. Przez trzy lata poniżał ją i skutecznie rujnował jej życie. Dziewczyna bała się każdej konfrontacji z Jaredem, starała się schodzić mu z drogi. Odetchnęła dopiero na wymianie uczniowskiej, podczas której spędziła rok w Paryżu.

Teraz Tate wraca. Jest silniejsza, pewna siebie. Już nie będzie tą zastraszoną dziewczynką, która bała się swojego cienia. Już nie będzie płakać po kątach. Wreszcie podniesie czoło wysoko i nie ulegnie prześladowcy. Co z tego wyniknie? Odpowiedzi szukajcie w książce.

Sięgając po "Dręczyciela" nawet nie przypuszczałam, że ta powieść wciągnie mnie tak bardzo, iż nie będę w stanie oderwać się od niej, przez co zarwę noc. Nie żałuję jednak niczego, było warto. Penelope Douglas ma bardzo przystępny, lekki styl, który porywa czytelnika od samego początku. Pomysł, by fabułę książki oprzeć o tak diametralną zmianę stosunku Jareda do Tate, był strzałem w dziesiątkę. Chęć poznania odpowiedzi na pytanie, co takiego stało się tego pamiętnego lata, iż przyjaciel stał się prześladowcą, nie pozwoliła mi odłożyć książki na dłuższą chwilę. Musiałam jak najszybciej poznać jego sekret.

Ostrzec Was muszę, że "Dręczyciela" raczej nie można określić jako coś kompletnie nowego czy niepowtarzalnego. Penelope Douglas skorzystała z dobrze znanych w powieściach erotycznych i new adult motywów. Mamy zatem klasycznego bad boya, który ma swoje mroczne sekrety i jest nieprzewidywalny. Mamy także klasyczne "od nienawiści do miłości jest jeden krok". Choć autorka sięgnęła w swojej książce po tak oklepane motywy, podała je w tak zgrabnej formie, że w najmniejszym stopniu nie przeszkadzało mi to, iż o takich rzeczach czytałam już nie raz.

Mocną stroną książki są jej bohaterowie. Ogromnie spodobał mi się kontrast między Tate sprzed wyjazdu do Paryża a Tate po powrocie z wymiany uczniowskiej. Bohaterka odbudowuje tam pewność siebie, która sprawia, że jej charakter nabiera pazurów. To rodzi wiele sytuacji, które wręcz ociekają tak uwielbianym przeze mnie sarkastycznym humorem. O tak, ta nowa Tate zdecydowanie rządzi. Jared jest z kolei postacią, która wzbudza skrajne uczucia – od pogardy i szczerej nienawiści do fascynacji. Nie umiem narzekać, że to kolejny książkowy bad boy. Cóż poradzić, że lubię takie postacie? Jared to wyrazisty facet, a jego mroczne sekrety czynią go intrygującym.

Akcję powieści śledzimy z perspektywy Tate. Autorka świetnie oddała emocje, jakie targają bohaterką. Dzieliłam jej radości i smutki, chwile triumfu i zwątpienia, wraz z nią przeżywałam jej wspomnienia o utraconej przyjaźni, oburzałam się i gniewałam oraz kibicowałam jej, gdy walczyła o siebie. Douglas wywołała w niej ciekawy konflikt wewnętrzny, kiedy poczucie rozżalenia za wyrządzone krzywdy mieszało się z pożądaniem i tęsknotą. Między bohaterami narasta napięcie, aż iskrzy.

"Dręczyciel" to naprawdę świetna powieść o przyjaźni i nienawiści. To pikantna i pełna emocji historia o wchodzeniu w dorosłość. Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się, że tak mnie ona porwie i jestem nią bardzo pozytywnie zaskoczona. Nie mogę doczekać się kolejnych tomów tej serii. Zdecydowanie polecam!