Po "Duszę człowieka w socjalizmie" powinni sięgnąć nie tylko ci, którzy interesują się specyfiką historii idei, ale również ci, którzy zaintrygowani są sylwetką niebanalnego pisarza.
Na jednej ze stron dzieła "Dusza człowieka w socjalizmie" Oscar Wilde, jego autor, stawia pytanie: "Czy to utopijne?", a po chwili sam sobie odpowiada: "Nie warto nawet spojrzeć na taką mapę świata, która nie zawiera Utopii". Dzieło, które można wpisać do grupy tych, które składają się na historię idei oraz doktryn politycznych zainteresuje z pewnością tych, którzy odnajdują swoje powołanie w poszukiwaniu piękna i umiłowaniu mądrości. Zaintrygowanie powinno budzić samo nazwisko twórcy, albowiem Oscar Wilde zasłynął na całym świecie jako niezrównany poeta, prozaik i filolog klasyczny. Niewielu zaś zna jego oblicze anarchisty, czy pisarza politycznego.
Oscar Wilde na kartach swojego eseju, za pomocą charakterystycznych dla swojego stylu "giętkich" słów, naszkicował wygląd nowego ustroju, który powinien opierać się na najważniejszych dla pisarza wartościach. Wolność, humanizm i sztuka zdają się być nowymi komunałami, które zastąpiły hasła Wielkiej Rewolucji Francuskiej: "wolność, równość, braterstwo". Tak jak anarchiści w XIX wieku, także Wilde propagował zlikwidowanie wszelkich przejawów przymusu wobec jednostki. Owe przymusy miały charakter polityczny, społeczny, ekonomiczny i religijny. Potencjał, który jednostka w sobie skrywała, mógł wybrzmieć dzięki opadnięciu łańcuchów zniewolenia.
Życie autentyczne, godne i realizujące się poprzez twórczość artystyczną, taki ideał miał na uwadze autor eseju, chcąc ukazać czytelnikom konieczność dążenia do doskonałości. Wilde szczególnie pochwala indywidualizm i zaznacza swoją pogardę dla schlebiania masowym gustom i stapianie się z szarym tłumem.
Oscar Wilde był z pochodzenia Irlandczykiem. Przedstawiciel modernizmu estetycznego, mający na swoim koncie klasyki światowej literatury, takie jak: "Portret Doriana Graya", czy "Mąż idealny". Na podstawie życia pisarza niejednokrotnie powstawały filmy fabularne, na przykład: "Wilde".
Na jednej ze stron dzieła "Dusza człowieka w socjalizmie" Oscar Wilde, jego autor, stawia pytanie: "Czy to utopijne?", a po chwili sam sobie odpowiada: "Nie warto nawet spojrzeć na taką mapę świata, która nie zawiera Utopii". Dzieło, które można wpisać do grupy tych, które składają się na historię idei oraz doktryn politycznych zainteresuje z pewnością tych, którzy odnajdują swoje powołanie w poszukiwaniu piękna i umiłowaniu mądrości. Zaintrygowanie powinno budzić samo nazwisko twórcy, albowiem Oscar Wilde zasłynął na całym świecie jako niezrównany poeta, prozaik i filolog klasyczny. Niewielu zaś zna jego oblicze anarchisty, czy pisarza politycznego.
Oscar Wilde na kartach swojego eseju, za pomocą charakterystycznych dla swojego stylu "giętkich" słów, naszkicował wygląd nowego ustroju, który powinien opierać się na najważniejszych dla pisarza wartościach. Wolność, humanizm i sztuka zdają się być nowymi komunałami, które zastąpiły hasła Wielkiej Rewolucji Francuskiej: "wolność, równość, braterstwo". Tak jak anarchiści w XIX wieku, także Wilde propagował zlikwidowanie wszelkich przejawów przymusu wobec jednostki. Owe przymusy miały charakter polityczny, społeczny, ekonomiczny i religijny. Potencjał, który jednostka w sobie skrywała, mógł wybrzmieć dzięki opadnięciu łańcuchów zniewolenia.
Życie autentyczne, godne i realizujące się poprzez twórczość artystyczną, taki ideał miał na uwadze autor eseju, chcąc ukazać czytelnikom konieczność dążenia do doskonałości. Wilde szczególnie pochwala indywidualizm i zaznacza swoją pogardę dla schlebiania masowym gustom i stapianie się z szarym tłumem.
Oscar Wilde był z pochodzenia Irlandczykiem. Przedstawiciel modernizmu estetycznego, mający na swoim koncie klasyki światowej literatury, takie jak: "Portret Doriana Graya", czy "Mąż idealny". Na podstawie życia pisarza niejednokrotnie powstawały filmy fabularne, na przykład: "Wilde".
Bestsellery z kategorii Literatura piękna >>
