Audiobook Dziewczyna z sąsiedztwa mp3

Najsłynniejsza powieść Jacka Ketchuma Dziewczyna z sąsiedztwa okrzyknięta została jednym z najbardziej przerażających horrorów ostatnich lat, a być może i dekad. Nie sposób zaprzeczyć, że jest wstrząsająca, brutalna i miejscami obrzydliwa. I dokładnie takie emocje powinna wzbudzać!

Nastoletnia Meg i jej kaleka siostra Susan po śmierci rodziców trafiają pod opiekę ciotki Ruth. Choć już sama utrata najbliższych może wydawać się dla nich tragedią, najgorsze dopiero przed nimi. Z każdym kolejnym dniem relacja pomiędzy dziewczynami a rodziną Chandlerów ulega stopniowemu pogorszeniu. Drobne docinki, obelgi czy z pozoru niegroźne żarty ustępują z czasem narastającemu szaleństwu. Ból, przemoc i walka o życie stają się dla dziewczyn, a w szczególności dla młodej Meg, niemal codziennością. Pytanie brzmi: jak wiele cierpienia jest w stanie wytrzymać człowiek, zanim utraci wolę życia?

Co może przerażać, fabuła książki została oparta na prawdziwej historii. Choć oczywiście pewne elementy zostały podkoloryzowane, akcja z każdym kolejnym rozdziałem zaciska pętlę strachu na szyi czytelnika coraz ciaśniej. Jest brudno, obrzydliwie i, co najlepsze, makabrycznie.

Wewnętrzna walka pomiędzy dobrem a złem

Głównym bohaterem powieści jest David – młody, dobrze wychowany chłopiec sąsiadujący z rodziną Chandlerów. Poznajemy jego historię w postaci swoistej retrospekcji z młodzieńczych lat, kiedy to podczas łowienia raków po raz pierwszy spotkał Meg. Wraz z upływem kolejnych dni rodzi się w chłopcu dzikie pożądanie i chęć dokładnego poznania niezwykle atrakcyjnej sąsiadki. Niestety na drodze zjawiają się Ruth i trójka jej sadystycznych synów. David staje się świadkiem krzywdy wyrządzanej młodej dziewczynie oraz ogarniającego rodzinę Chandlerów szaleństwa. Co jednak najgorsze, pod wpływem nacisku Ruth sam zmienia się w biernego dręczyciela, który po cichu przyzwala na wyrządzany sąsiadce ból. Choć targają nim mieszane uczucia, w głębi duszy chciałby pomóc dziewczynie, stanąć po „dobrej stronie”. Lecz jak się później okazuje, nie jest to wcale łatwe.

Dzięki temu, że autor opisał historię, stosując narrację pierwszoosobową, z łatwością jako czytelnicy możemy wczuć się w ponurą atmosferę i niezwykle poruszający klimat brutalności, który aż wylewa się z książki. Sceny ataków przesiąknięte są szczegółowymi opisami bólu, krzywdy i potworności pod wszelkimi postaciami. W tym miejscu należy pochwalić autora za niezwykłą pomysłowość w przedstawieniu zróżnicowanych makabrycznych zachowań Ruth i jej synów. Pisarz umiejętnie pokazuje, jak człowiek jest w stanie upodlić, poniżyć i zrównać z ziemią innego człowieka.

Sztuką jest pisać łatwo o rzeczach trudnych

Dziewczyna z sąsiedztwa, choć brutalna i ponura, jest książką, którą czyta się lekko i przyjemnie. Autor posługuje się niezwykle prostym i nieskomplikowanym stylem, co idealnie współgra z narracją dwunastoletniego Davida. Przedstawione wydarzenia zostały opisane z pieczołowitą dokładnością, co sprawia, że czytając, nie sposób oderwać się od lektury.

Należy jednak zaznaczyć, że książka nie jest dla każdego. Opisane sceny miejscami mogą szokować brutalnością, a czasem wręcz wywoływać skurcze żołądka. Z pewnością nie jest to powieść dla ludzi o słabych nerwach, wrażliwych na krzywdę wyrządzaną innej osobie. Ketchum nie owija w bawełnę – fabuła jest szybka, konkretna i niemal od razu serwuje nam porządną dawkę skrajnie poruszających emocji, doprawioną ludzką znieczulicą oraz brakiem poszanowania godności przysługującej człowiekowi. Subiektywnie oceniając, z lekką ręką kupuję ten zestaw, zostawiając przy okazji porządny napiwek.

Podsumowanie

Ketchum nie straszy potworami, zombiakami ani duchami – straszy okrucieństwem wyrządzanym ludziom przez ludzi. Dzięki temu, że takie sytuacje, takie makabryczne czyny zdarzają się naprawdę, czy tego chcemy, czy nie, historia wydaje się naprawdę poruszająca.

A więc, jeżeli czujesz, drogi Czytelniku, że nie straszny Ci widok ludzkiego cierpienia, serdecznie polecam zapoznanie się z Dziewczyną z sąsiedztwa J. Ketchuma. Gwarantuję, że spędzisz z nią wiele niezapomnianych chwil.

Przerażająca. Tak chyba można określić jednym słowem historię opisaną w głośnej książce Jacka Ketchuma.

Przerażające jest to co człowiek potrafi zrobić drugiemu człowiekowi. Przerażająca jest bezsilność osoby patrzącej na krzywdę bliskiej osoby, ale nie mogącej zrobić nic, żeby jej pomóc. W końcu przerażające jest to, że podobna historia wydarzyła się naprawdę.

Osierocone w tragicznym wypadku, nastoletnia Meg i jej młodsza siostra Susan, trafiają pod opiekę swojej krewnej, Ruth. Kobieta wychowująca trójkę dorastających synów, okazuje się niezrównoważona psychicznie, a dziewczynki zamiast do bezpiecznej przystani, trafiają do piekła na ziemi. Zrozpaczona Meg, przez kilka tygodni jest torturowana fizycznie i psychicznie, czemu biernie przygląda się Dave - sąsiad Ruth i jednocześnie narrator powieści.

Od samego początku wyłania się pytanie, czy chłopak będzie dobrym, czy złym bohaterem. Mimo, że książka już za mną, wciąż nie potrafię sobie odpowiedzieć na to pytanie.

Książka uznawana jest za jedną z najbardziej wstrząsających powieści grozy, więc czytacie na własne ryzyko. Tylko dla osób o mocnych nerwach.

Książka okrzyknięta przez innych jako brutalna i szokująca. Więc czytając takie komentarze na jednak z facebookowych grup, chętnie sięgnęłam po książkę. Oczywiście, najpierw należało zdobyć egzemplarz, który nie był zbyt łatwym łupem, kiedy nagle sporo grono osób zamierza ją przeczytać.

Wiedząc czego mogę się spodziewać w książce, z zaciekawieniem się do niej zabrałam. Czytając już sam początek, byłam zszokowana. W taki stan wprowadziła mnie nudna fabuła, opowiadająca o wesołym miasteczku i łapaniu raków nad wodą. Ale myślę sobie, że najlepsze przede mną. Więc czytałam dalej.

Jednak czym dalej się w nią zagłębiałam, tym było gorzej. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Może i historia miała mieć zalążek brutalności i takowa byłaby, gdyby autor choć trochę rozwinął obraz tych tortur. Były one opisane po łepkach, bez większych emocji czy wyobrażeń. Coś jej robią i za chwilę koniec następny wątek. Taki jałowy opis nie wywołał we mnie nawet ciarek.

Nie rozumiem fenomenu tej książki. I jeszcze te informacje. Nie dla wrażliwych.

Szczerze nie było tam nic, co sprawiło by, że poczułabym niesmak w tej historii. Autor złapał temat, wcisnął w nie postaci i tyle. Więcej emocji użył w opisie radości z ustawiania wesołego miasteczka.

Jak dla mnie była ona nudna i wręcz nieciekawa. Gdyby nie to, że chciałam zrozumieć te wszystkie opinie, odłożyłabym ją po pierwszej części.