&ldquo Nie zwykło się uważać wieku XX za epokę estetyki, a mimo to w żadnym innym okresie historycznym w świecie Zachodu nie powstało tyle ważnych tekstó w o estetyce. [&hellip ] Stawiła ona czoło największym problemom dotyczącym egzystencji jednostki i wspó lnoty, rozmyślała nad sensem istnienia, upowszechniała śmiałe utopie społeczne i angażowała się w kwestie życia codziennego, rozpoznawała niuanse poznawcze. [&hellip ] Niewątpliwie: estetyka jest także skrycie obecna i aktywna w biopolityce, w medioznastwie, w epistemologii i w teorii komunikacji&rdquo .
fragment Wstępu
Mario Perniola (1941&ndash 2018) był filozofem, eseistą, historykiem sztuki wspó łczesnej i pisarzem. Był profesorem zwyczajnym na uniwersytecie w Tor Vergata (Rzym) i redaktorem naczelnym czasopisma &bdquo Agalma&rdquo . Jako filozof zajmował się teorią sztuki i estetyką, w szczegó lności interesowały go awangardy, sytuacjonizm, postmodernizm. Jego prace o estetyce posthumanizmu i komunikacji w erze nowych medió w należą już do klasyki refleksji nad doświadczeniem estetycznym wspó łczesności. Uczeń Pareysona, kolega Eco i Vattimo, osobiście zaprzyjaźniony z Guy Debordem i Pierre&rsquo m Klossowskim, Mario Perniola był niewątpliwie jednym z protagonistó w myśli europejskiej ostatnich dziesięcioleci.
