Fiodor Dostojewski

Fiodor Dostojewski (1821-1881)- powieściopisarz rosyjski. Jako syn lekarza wojskowego w moskiewskim Szpitalu Maryjskim dla ubogich wcześnie zetknął się z biedotą wielkomiejską, co miało znaczenie przy wyborze tematyki wczesnych utworów. W 1838-43 uczęszczał do Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej w Petersburgu, którą ukończył w stopniu podporucznika. W 1844 zrezygnował z kariery wojskowej i zajął się działalnością pisarską, którą rozpoczął od tłumaczeń. Debiutował powieścią epistolarną "Biedni ludzie" w 1846. Dzięki tej powieści Dostojewski znalazł się wśród najwybitniejszych pisarzy rosyjskich. W kolejnych utworach: "Sobowtór", "Gospodyni", "Białe noce" oddalił się od dominującego kierunku ówczesnej prozy rosyjskiej, pogłębiając analizę psychologiczną. Od 1847 roku Dostojewski uczestniczył w zebraniach pietraszewców. Razem z innymi członkami koła został aresztowany i skazany na karę śmierci przez rostrzelanie. Ułaskawienie nastąpiło bezpośrednio przed egzekucją. Zgodnie z wyrokiem odbył karę czterech lat ciężkich robót w Omsku na Syberii. Na zesłaniu nastąpił zwrot ku chrześcijaństwu. Pierwszym ujęciem nowej tematyki były "Notatki z podziemia" zawierające polemikę z socjalizmem utopijnym. Do najważniejszych powieści Dostojewskiego należy "Zbrodnia i kara". Kolejna jego książka "Idiota" poświęcona jest nieudanej próbie zbawienia świata przez dobro, która została przez krytykę i publiczność przyjęta chłodno. Dopiero "Biesy" przyniosłu Dostojewskiemu popularność na Zachodzie. Do Rosji powrócił jako jeden z najbardziej znanych za granicą pisarzy rosyjskich. W późniejszym okresie opublikował powieści "Młodzik" i "Bracia Karamazow".