“Gołda Tencer. Jidisze Mame” to pasjonująca opowieść o wybitnej aktorce, piosenkarce, dyrektor Teatru Żydowskiego w Warszawie.
O kobiecie, która mimo przeciwności losu uratowała pamięć o wielu polskich Żydach.
Gołda Tencer przyszła na świat w Łodzi już po wojnie, ale dramat Żydów podczas holocaustu i tak położył się cieniem na całe jej dzieciństwo. Jej ojciec był jedną z niedoszłych ofiar nazizmu. Wywieziony z warszawskiego getta przeżył co prawda Oświęcim i Mauthausen, ale koszmar tamtych dni nie opuścił go do końca życia. Matka Gołdy również przetrwała wojnę, lecz czas ten spędziła w syberyjskich łagrach, o których mówiła z nieskrywaną trwogą. Gołda uczęszczała do żydowskiej szkoły im. Icchoka Lejba Pereca. Kiedy mówi o swoim dzieciństwie, na myśl przychodzą jej zapachy żydowskich potraw: wątróbki, cebulki, czulętu. W uszach ciągle słyszy mame loszyn czyli język matki, jidysz.
Nagle nadszedł marzec 1968 i tysiące polskich Żydów wyjechało z kraju. Gołda Tencer została jako jedna z nielicznych. Przeniosła się do Warszawy i na deskach Teatru Żydowskiego rozpoczęła swoją aktorską karierę. To właśnie tam poznała miłość swojego życia: aktora, reżysera, dyrektora Teatru Żydowskiego, Szymona Szurmieja. Rozpoczęła walkę o zachowanie pamięci o swoich pobratymcach, o ich kulturze, historii, artystycznym dorobku. O ich wkładzie w kulturę polską, która bez Żydów byłaby o wiele uboższa. Z ratowania śladów kultury żydowskiej uczyniła misję swojego życia.
“Gołda Tencer. Jidisze Mame” to historia życia znakomitej aktorki, reżyserki, pieśniarki, dyrektor Teatru Żydowskiego im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie, Centrum Kultury Jidysz i założycielki Fundacji Shalom. Opowiedziana z niekłamaną pasją stanowi gotowy materiał na film. Gołda Tencer opowiada o tym, co stanowi od wielu lat sens jej życia. Mówi o zwykłych i niezwykłych ludziach, przedmiotach, dokumentach i fotografiach, które miały zniknąć z powierzchni ziemi jak miliony Żydów pomordowanych w obozach zagłady.