Grzegorz Kasdepke dzieciom

O autorze

Grzegorz Kasdepke - były redaktor naczelny tygodnika "Świerszczyk", jest autorem wielu książek dla dzieci. Książka dla najmłodszych "Kacperiada", została wyróżniona w konkursie na Dziecięcy Bestseller Roku 2001; a w roku 2002 otrzymała Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego. Książka "Co to znaczy, czyli 101 zabawnych historyjek, które pozwolą zrozumieć znaczenie niektórych powiedzeń" - została w 2003 r. wyróżniona Nagrodą Edukacyjną XXI w.

Grzegorz Kasdepke - Grzegorz Kasdepke dzieciom - fragmenty

Drodzy Czytelnicy,

wydanie książki jest dla każdego autora świętem – szczególnie jeśli książka ta prezentuje dorobek z ostatnich lat. Łatwo przy takiej okazji popaść w nadmierną dumę. Niektórzy autorzy popadają wręcz w przesadę – na przykład ja. Czym to się objawia? No cóż, odkryłem w sobie podobieństwo do greckiego boga, Zeusa.

– Zwariował! – powiecie.

Niekoniecznie.

Zeusa bolała głowa, i to tak, że aż musiał poprosić Hefajstosa o pomoc. Hefajstos, prosty kowal, był zwolennikiem prostych metod. Zdzielił Zeusa czymś ciężkim, i już. Z rozłupanego czoła wyskoczyła Atena i tak się narodziła bogini mądrości. A Zeus? Nalepił plaster na ranę i wydobrzał – bo bogowie są nieśmiertelni.

Jaki to ma związek ze mną?

Otóż mnie także boli czasami głowa. I od czasu do czasu ktoś z niej wyskakuje – na szczęście bez pomocy Hefajstosa. Detektyw Pozytywka, Kacper, pani Miłka i przedszkolaki, Bodzio i Pulpet, wu jek Alfred i jego kontrabas, Maja, Filip i Potworak… Tak, trudno któ regokolwiek z tych bohaterów nazwać bogiem mądrości. Ale bo giem radości – czemu nie?

Miłej lektury      

Pies trącił nosem przytuloną do prześcieradła nagą stopę, mając nadzieję, że przynajmniej ona wykaże się rozsądkiem. Stopa jednak czym prędzej umknęła pod kołdrę.

– Przecież Kasia spóźni się do szkoły! – jęknął pies.

– Trudno! – Budzik był niewzruszony. – Nie kazała mi dzwonić, więc..

– A kto mnie wyprowadzi na dwór, co?! – przerwał mu pies. W tym momencie Kasia przebudziła się i spojrzała na nich zaspanym wzrokiem.

– Musicie tak hałasować? – zapytała. – Jest niedziela…

– Psy należy wyprowadzać nawet w niedzielę! – zaskomlał pies.

– Ale nie pluszowe, głuptasie! – przypomniała z uśmiechem Kasia.

Szczególnie jeśli klasa Bodzia i Pulpeta chciała na poważnie myśleć o zwycięstwie.

– A strumyk? – zapytał z nadzieją Bodzio.

Zwykle jego dno i brzegi były usiane kartonami po napojach oraz plastikowymi torebkami. Tym jednak razem w strumyku pluskało się więcej kaczek niż śmieci.

– No to klops – oświadczył Pulpet.

Ale Bodzio nie tracił nadziei.

– Przecież możemy zebrać trochę śmieci z boiska – zaproponował. – Tylko trzeba się śpieszyć, żeby ceklasiści nas nie nakryli… – To nieuczciwe – zaoponował Pulpet.

– Jak to nieuczciwe? – zdenerwował się Bodzio. – A kto mi zabroni podnieść puszkę, którą sam wczoraj kopnąłem do bramki?!

Pulpet powędrował wzrokiem w stronę boiska. Rzeczywiście, jakby się tak dobrze zastanowić, to połowa leżących tam śmieci należała do Bodzia. W tym momencie jednak zza pobliskiego bloku wyłoniła się maszerująca w parach klasa „c” – i na sprzątanie ich terenu było już za późno.

– A co sprzątają ci z „a”? – zapytał zrezygnowany Bodzio.

– Okolice McDonalda – powiedział rozmarzony Pulpet. – Mnóstwo zatłuszczonych śmieci…

Jednym słowem szanse na zwycięstwo zmalały niemal do zera. Chyba że…

– Mam pomysł! – krzyknął Bodzio. – Tylko trzeba działać szybko, zanim przyjdzie nasza pani!

Pulpet i pozostali uczniowie z klasy „b” spojrzeli na Bodzia z nadzieją.