Instytut

Przygoda na jedną noc.... Nawet nie zdążyłam przywiązywać się do bohaterów, a już było po wszystkim.

Nic nie jest oczywiste. Zagmatwanie, z każdą następną stroną, osiaga wyższy poziom. Jest ciekawie.

Nie wiem do jakiego działu, zakwalifikować ową powieść.

Jak dla mnie to poradnik.

Można przeczytać w formie pokrzepienia.

I przekonać się, że wybory życiowe,

te racjonalne i prawe, nikogo nigdy nie uszcześliwią. Może na pozór, na chwilę.

Ale w konsekwencji doprowadzą do tragedii.

Czasami warto pomyśleć o sobie,

o swoim szczęściu.

Każdemu z nas potrzeba odwagi i odrobiny szaleństwa.

Dla mnie, to książka z ogromnym przesłaniem.

Agnieszka miała być malarką. Studiowała na ASP. Jednak zaszła w ciąże, wyszła za mąż, urodziła córkę, Elę. Jednak po pewnym czasie to jej nie wystarczało – chciała uciec. Jednak rodzina jej małżonka sprzeciwiła się zabraniu dziecka. Agnieszka, sama, pojechała do Krakowa, miała tam mieszkanie po babci. Przyjęła pod swój dach kilku takim samych ludzi po przejściach i teraz chce odzyskać córkę. Jednak coś się dzieje z jej mieszkaniem – tak zaczyna się „Instytut” Jakuba Żulczyka. Po kilku tygodniach mieszkania ani Agnieszka, ani współlokatorzy – Sebastian, Weronika, Iga, Rumun – nie mogą wyjść z domu. Ktoś zablokował windę, zabezpieczył kratę. Powoli i nieubłaganie narasta niepokój i niedowierzanie. Ktoś podrzuca im kartkę że muszą się wynieść. Agnieszka postanawia walczyć ale z czym/kim? Brakuje im jedzenia, okna zostają zamurowane. Czy to zemsta byłego męża czy deweloperów? A może w grę wchodzą siły nieczyste? Końcówka troszeczkę mnie rozczarowała ale jednak polecam. Klimatyczna, klaustrofobiczna historia. Polecam.

"Instytut" sprawia, że ciarki chodzą po plecach - wrażenia z lektury są niesamowite! Jakub Żulczyk napisał swoją powieść tak realnie, że jej klimat udziela się czytelnikowi. Miałam wrażenie jakbym sama była zamknięta w pułapce, a ściany wokół mnie się zaciskają. Okropne uczucie - nie zamieniłabym się z Agnieszką na miejsca....

Genialne sylwetki bohaterów, głębokie, niejednoznaczne są, obok klimatu powieści, jej wielkim atutem. Akcja dzieje się w jednym miejscu, jednak jest porywająca. Mieszkańcy walczą nie tylko z ONYMI, ale również ze sobą nawzajem i z samym sobą. W trudnych chwilach ujawniają się ich prawdziwe cechy charakteru - kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? To wcale nie jest takie oczywiste.... Okazuje się, że wrogowie są wewnątrz, razem z nimi.

Nowa, poprawiona wersja Instytutu robi wrażenie, a genialna okładka podsyca atmosferę tajemnicy i grozy.

Opinie na temat tej książki są, jak czytałam, podzielone. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem, uwielbiam styl pisania Żulczyka i klimat, jaki jest w każdej jego powieści - niepowtarzalny i przerażający.

Polecam - to pozycja jedyna w swoim rodzaju!

[Adres usunięty]