"Jak uczyć dzieci z autyzmem czytania umysłu. Ćwiczenia" to dodatek do książki "Jak uczyć dzieci z autyzmem czytania umysłu". Kompleksowy program nauki teorii umysłu w perspektywie rozwojowej.
Świat dziecka z autyzmem jest inny od świata osób zdrowych. A w zasadzie postrzega go ono na nieco innych zasadach. Można też śmiało powiedzieć, że każdy człowiek funkcjonuje na swój własny sposób, widzi otoczenie oraz innych z odmiennej perspektywy. Jednak u autystyków perspektywa ta może być skrajnie odmienna. Dlatego właśnie w procesie edukacji osób z autyzmem tak ważne jest, aby dzieci dotknięte tą przypadłością nauczyły się rozumieć i akceptować te różnice. Muszą więc w sposób rozumowy nauczyć się tego, co inni nabywają nieświadomie: czytania umysłów innych ludzi.
Książka "Jak uczyć dzieci z autyzmem czytania umysłu", którą napisali wspólnie Simon Baron-Cohen, Patricia Howlin i Julie Hadwin omawia właśnie zagadnienia dotyczące teorii umysłu w kontekście edukacji dzieci z autyzmem. A oto dodatek do tej publikacji, czyli zestaw ćwiczeń. Wykonując je dziecko z autyzmem uczy się rozpoznawać stany mentalne swoje i innych ludzi. Zaczyna zdawać sobie sprawę z istnienia humoru czy ironii oraz przewiduje zamiary tych, z którymi przychodzi mu się stykać.
Prezentowany tu program stanowi rozbudowaną propozycję oddziaływań osadzonych w perspektywie rozwojowej. Nauczanie teorii umysłu uwzględnia tu trzy poziomy procesów poznawczych: percepcję (co można spostrzegać); wiedzę (o czym można wiedzieć); przekonania (o czym można myśleć).
Prezentowany w książce program podzielono na sześć poziomów:
I Proste przyjmowanie perspektywy (dziecko uczy się, że zarówno ono, jak i nauczyciel mogą widzieć co innego);
II Złożone przyjmowanie perspektywy (dziecko uczy się, że ono i nauczyciel mogą patrzeć na to samo i jednocześnie widzieć to w inny sposób);
III Rozumienie zasady "widzieć znaczy wiedzieć" (dziecko uczy się, że ludzie wiedzą jedynie o tym, czego doświadczyli bezpośrednio lub pośrednio);
IV Rozumienie prawdziwych przekonań (dziecko uczy się, że ludzie mają przekonania, które są prawdziwe i że te przekonania mają wpływ na ich zachowanie);
V Rozumienie fałszywych przekonań (dziecko uczy się, że ludzie mogą mieć przekonania, które są fałszywe i że te przekonania mają wpływ na ich zachowanie);
VI Rozumienie przekonań drugiego rzędu (dziecko uczy się, że jedna osoba może wiedzieć, co myśli druga osoba oraz uczy się na tej podstawie przewidywać zachowanie innych).
Świat dziecka z autyzmem jest inny od świata osób zdrowych. A w zasadzie postrzega go ono na nieco innych zasadach. Można też śmiało powiedzieć, że każdy człowiek funkcjonuje na swój własny sposób, widzi otoczenie oraz innych z odmiennej perspektywy. Jednak u autystyków perspektywa ta może być skrajnie odmienna. Dlatego właśnie w procesie edukacji osób z autyzmem tak ważne jest, aby dzieci dotknięte tą przypadłością nauczyły się rozumieć i akceptować te różnice. Muszą więc w sposób rozumowy nauczyć się tego, co inni nabywają nieświadomie: czytania umysłów innych ludzi.
Książka "Jak uczyć dzieci z autyzmem czytania umysłu", którą napisali wspólnie Simon Baron-Cohen, Patricia Howlin i Julie Hadwin omawia właśnie zagadnienia dotyczące teorii umysłu w kontekście edukacji dzieci z autyzmem. A oto dodatek do tej publikacji, czyli zestaw ćwiczeń. Wykonując je dziecko z autyzmem uczy się rozpoznawać stany mentalne swoje i innych ludzi. Zaczyna zdawać sobie sprawę z istnienia humoru czy ironii oraz przewiduje zamiary tych, z którymi przychodzi mu się stykać.
Prezentowany tu program stanowi rozbudowaną propozycję oddziaływań osadzonych w perspektywie rozwojowej. Nauczanie teorii umysłu uwzględnia tu trzy poziomy procesów poznawczych: percepcję (co można spostrzegać); wiedzę (o czym można wiedzieć); przekonania (o czym można myśleć).
Prezentowany w książce program podzielono na sześć poziomów:
I Proste przyjmowanie perspektywy (dziecko uczy się, że zarówno ono, jak i nauczyciel mogą widzieć co innego);
II Złożone przyjmowanie perspektywy (dziecko uczy się, że ono i nauczyciel mogą patrzeć na to samo i jednocześnie widzieć to w inny sposób);
III Rozumienie zasady "widzieć znaczy wiedzieć" (dziecko uczy się, że ludzie wiedzą jedynie o tym, czego doświadczyli bezpośrednio lub pośrednio);
IV Rozumienie prawdziwych przekonań (dziecko uczy się, że ludzie mają przekonania, które są prawdziwe i że te przekonania mają wpływ na ich zachowanie);
V Rozumienie fałszywych przekonań (dziecko uczy się, że ludzie mogą mieć przekonania, które są fałszywe i że te przekonania mają wpływ na ich zachowanie);
VI Rozumienie przekonań drugiego rzędu (dziecko uczy się, że jedna osoba może wiedzieć, co myśli druga osoba oraz uczy się na tej podstawie przewidywać zachowanie innych).
Bestsellery z kategorii Nauki humanistyczne >>
