Joy

„Joy” ukazuje ciemną stronę związków w przemyśle muzycznym. Jak ciężko jest utrzymać związek i jak ludzie różnią się w realu, a jak przedstawiają siebie na scenie. Smutne jest to, że większość par nie potrafi przetrwać próby wyjścia z ukrycia ze związkiem. Gdy prasa się dowie, wszystko się zmienia.

Joy jest zwykłą dziewczyną. Ma pracę, kilku znajomych i niczym szczególnym się nie wyróżnia poza tym, że ma idealnego mężczyznę, który jest spełnieniem jej marzeń. Jest tylko jeden problem, mężczyzna jest wymyślony. Prawdziwy Ideał istnieje, ale jest to John - wokalista znanego zespołu Sundance, otoczony fankami, zarabiający miliony i odnoszący wielkie sukcesy. W życiu jednak bywa różnie. Być może ta dwójka się kiedyś spotka w prawdziwym życiu.

Bardzo podobał mi się kontrast między wyobrażeniem Johna, a tym jaki jest naprawdę. W wyobraźni Joy był idealnym mężczyzną bez żadnej skazy. Gdy zbliżyła się do niego, okazał się zupełnie innym człowiekiem.

Joy jest specyficzną postacią. Ma swoje humorki, ale to co ją najtrafniej opisuje to cięty język. Potrafi wyjść z uniesioną głową z każdej sytuacji. Nie da się zapędzić jej w kozi róg, ponieważ ona zawsze jest krok przed wszystkimi.

Jedyne co mi się nie podobało, to chaotyczne myśli rzucane przez autorkę. Nie ma spójności i logiki w niektórych fragmentach. Zaczyna jeden temat, po czym ucina go i rozpoczyna kolejny. Dlatego w pewnych momentach otrzymywaliśmy informacje, które nie wynikały z niczego.

Pomimo drobnych niedoskonałości książkę czyta się przyjemnie. Jest to powieść na jeden wieczór, ale po kolejną książkę z serii raczej nie sięgnę.

Jak widać po ocenach, "Joy" nie przypadła do gustu każdemu. Całkowicie to rozumiem, bo ja nadal mam dość mieszane odczucia po skończeniu tej książki.

Największym minusem tej książki są rozdziały- autorka naprawdę powinna nad nimi popracować! Chodzi o to, że najczęściej w rozdziale dzieje się pewna akcja lub jest opisywany jakiś dzień. W "Joy" wygląda to tak, że w jednym rozdziale pojawia się strasznie dużo przerywników akcji w postaci gwiazdeczek, które sygnalizują, że dane wydarzenie właśnie się skończyło. Chyba żadna akcja nie trwała dłużej niż 3-4 strony...

Gdy już powiedziałam o największym minusie, trzeba powiedzieć o plusach. Dla mnie historia Joy była świetna. Totalnie zakochałam się w fabule i nie potrafiłam rozstać się z tą książką. Bohaterowie także są cudowni i autorce udało się świetnie ich wykreować. Joy jest silną kobietą, która nie da sobą pomiatać. Potrafi ustawić wszystkich mężczyzn w Sundance. Cała czwórka zespołu wraz z managerem także jest dobrze wykreowana. Każdy chłopak jest inny i wyjątkowy. Jednego polubicie, drugiego nie, a trzeci będzie dla was obojętny, po czym zaczniecie kochać cały zespół. Właśnie tak było u mnie. Szczególną miłością obdarzyłam Patricka, dla którego będę sięgać po tę książkę ponownie.

To nie jest zwyczajna i schematyczna historia (końcówka opisu o tym mówi), którą będziecie zmęczeni. Jest to piękna opowieść miłosna, której przekaz jest bardzo jasny-pozory często mylą. I z taką myślą was pozostawię.

„Love Bites – Love Hurts – Love Kills

Joy jest przeciętną dziewczyną. Ma zwyczajną pracę, kilku w miarę normalnych znajomych i nie wyróżnia się niczym poza tym, że mieszka z mężczyzną idealnym, który zawsze spełnia jej marzenia. Prawdopodobnie dlatego, że jest wymyślony… No, może nie do końca. Oryginał istnieje. To wokalista znanego zespołu Sundance, otoczony tłumem fanek, zarabiający miliony i odnoszący sukcesy playboy.

W życiu jednak różnie bywa. Być może ta dwójka zetknie się w świecie jak najbardziej rzeczywistym.

Joy, będąc w trudnej sytuacji życiowej, zatrudnia się u managera Sundance. Prawdziwe kłopoty zaczną się, gdy spotyka swojego idealnego faceta i pozna go bliżej. Dowie się wiele nie tylko o swoich uczuciach ale też o prawach rządzących rynkiem muzycznym i o panujących w nim stosunkach międzyludzkich. Wkrótce Joy, jej znajomi i wszyscy członkowie zespołu Sundance przekonają się, co się stanie, gdy spełnią się czyjeś marzenia.

To nie jest prosta romantyczna opowieść o namiętnej miłości nieśmiałej dziewczyny i gwiazdy rocka. To nie jest kolejna odsłona bajki o kopciuszku. Ta opowieść może zaskoczyć.”

Przeważnie każda książka, w której pojawia się wątek muzyczny i gorący rockmeni, ocieka seksem i chyba przede wszystkim wulgaryzmami, więc byłam święcie przekonana, że właśnie to dostanę w tej książce. Jednak autorka zrobiła mi psikusa i totalnie mnie zaskoczyła, bo postawiła na subtelność i delikatność. Oczywiście pojawiają się sceny zbliżeń między bohaterami lecz jest ich naprawdę mało, nie są szczegółowo opisane (wiem, że wiecie, co mam na myśli), są po prostu bardzo delikatne. I wiecie co? Mnie to bardzo odpowiadało. Poza tym mimo że jest to fikcja literacka, to książka jest bardzo naturalna, cieszy mnie najbardziej to, że autorka nie opisała chłopaków z zespołu, jako totalnych wariatów, którzy chełpią się sławą, ćpają, piją na umór i myślą tylko o tym, by gdzieś „zamoczyć”. Hermia Stone pokazała ich jako normalnych ludzi, którzy mimo sławy, mimo ogromnych pieniędzy na koncie nadal pozostali sobą i tylko dla tłumów zgrywali kogoś, kim nie są. Dzięki tamu wszystkiemu książka nabrała niebywałej prawdziwości i nie raz łapałam się na tym, że myślałam, że to nie fikcja literacka, a prawdziwa historia.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to bardzo podobała się mi ich kreacja. Autorka stworzyła naprawdę ciekawe indywidualności. Każdy z bohaterów jest inny, wyrazisty i charakterystyczny. W książce prym wiedzie Joy, ale równie ważne są jeszcze dwie postacie. Mianowicie chodzi o Johna i Patricka. Obydwoje należą do zespołu, jeden jest marzeniem Joy, które może wreszcie się spełni, a drugi stał się jej najlepszym przyjacielem, który był dla niej opoką w wielu trudnych sytuacjach. Joy to bohaterka, którą polubiłam, ale nie ukrywam, że czasami jej zachowanie bardzo mnie irytowało. To marzycielka, która jest taką szczęściarą, że jej jedno z jej największych marzeń się spełnia. Praca z niesamowicie popularnym zespołem rockowym jest dla niej wyzwaniem, ale dzięki temu może być bliżej mężczyzny, który ją fascynuje i do tej pory był jej „wymyślonym chłopakiem”. Czy rzeczywistość okaże się tak samo fascynująca, jak marzenia? Jeżeli chodzi o chłopaków, to polubiłam i jednego i drugiego, choć John na swoje nieszczęście później pokazał drugą twarz i stracił dużo w moich oczach. Jednak myślę, że to celowy zabieg autorki. Patrick to facet cudowny, kochany, któremu Joy tak do końca nie jest obojętna. Przyjaźni się z nią, ale tak naprawdę chciałby czegoś więcej...

„Joy” to książka zaskakująca z ciekawą i wciągającą fabułą. Bardzo czekam na kolejny tom i tak po cichu mam nadzieję, że wszystko będzie tak, jak sobie wymarzyłam. To bardzo fajna książka o marzeniach, przyjaźni, miłości i przede wszystkim o ludzkich uczuciach i wyborach, które nie zawsze są właściwe.

Gorąco polecam!

Bardzo jestem ciekawa tej książki.Zaciekawił mnie opis i to jaka będzie tego historia oraz jak potoczą się ich losy