Kamień i sól T.2

Jeśli postawisz sobie cel, co jesteś w stanie zrobić, by go spełnić? Czy zwycięstwo jest warte całego okrucieństwa, które cię spotka, gdy będziesz walczyć o wygraną? Czy po całym źle, które widziałeś, nadal pamiętasz, co jest dla ciebie najważniejsze? I czemu w ogóle to robisz? Wiesz, dla kogo walczysz i przeżywasz ten koszmar? Podjąłeś decyzję, która może ocalić bliską ci osobę, ale co jeśli wtedy zatracisz samego siebie? Możesz się wycofać, odejść, ale wtedy stracisz możliwość na zdobycie lekarstwa i zostawisz osoby, które towarzyszyły ci od początku. Piekielny Wyścig staje się coraz gorszy. Organizatorzy stawiają przed uczestnikami coraz trudniejsze zadania. Pragną rozrywki i nie zawahają się stworzyć zadań bliskich śmierci, byle by zdobyć pieniądze od widzów. Na walczących czekają kolejne pułapki, ocean i góra odbierają im wszystko i zostawiają przerażonych. Stawka jest wysoka, tylko co jeśli nie ma się już sił, by walczyć? Kolejni uczestnicy tracą życie, a pozostali boją się, choć na chwilę zmrużyć oczy. Niebezpieczeństwo czyha wszędzie, nawet w grupie zaufanych osób. Organizatorzy szykują coś wielkiego, chcą złamać walczących i sprawić, by już nigdy nie byli tacy sami. Postawią przed nimi zadania, które złamią im serce. Co uczestnicy będą gotowi zrobić, by wygrać? Czy poświęcą to, w czym się zakochali? Zaryzykują i staną do walki, która odbierze im część duszy? Wyścig dobiega końca, a zwycięzca może być tylko jeden... Za mną kolejna powieść utalentowanej pisarki, która swoimi historiami skradła moje serce, czyli Victorii Scott. Kontynuacja zmagań Telli jest jeszcze bardziej intensywna, mrożąca serce, wyciskająca łzy. ,,Kamień i sól" zatrzymało moje serce i sprawiło, że nie mogła złapać tchu. Jeśli nie zaczęliście jeszcze przygody z jej powieściami, właśnie nadszedł ten czas. A tymczasem zapraszam do zapoznania się z recenzją!

,,Tak to już w życiu jest: kiedy znajdujesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie: "Przynajmniej nie może już być gorzej". I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność."

Jak daleko się posuniesz, by przeżyć?

Tella ma za sobą przerażającą przeprawę przez dżunglę i pustynię. Nie może się już wycofać. W kolejnych etapach wyścigu zmierzy się z ukrytymi niebezpieczeństwami oceanu, mrożącym oddech górskim zimnem oraz… nowymi, pokrętnymi zasadami wyścigu.

Co jednak, jeśli niebezpieczeństwo leży jeszcze głębiej? Jak można ufać komukolwiek, skoro wszyscy mają jakieś sekrety? Co zrobić, gdy osoba, na której najbardziej polegasz, nagle przestaje cię wspierać? Jak wybrać między jednym życiem a drugim?

Wyścig dobiega końca. Wystartowało stu dwudziestu dwóch uczestników. Kiedy Tella i ci, którzy przeżyli, stają do ostatniego etapu, jest ich zaledwie czterdziestu jeden… i tylko jedna osoba może zwyciężyć.

Oszałamiający thriller Victorii Scott sprawi, że twój puls przyspieszy!

,,Kiedyś katalogowałam sobie knajpki według smaku ciasteczek owsianych. Teraz robię katalog zgonów i przysięgam zemstę."

Piekielny Wyścig nadal trwa. Etapy są coraz trudniejsze, a śmierć zagląda uczestnikom w oczy. Organizatorzy coś kombinują, wiele osób traci życie, a pułapki czyhają na każdym roku. Po dżungli i pustyni nadszedł czas na spotkanie się z oceanem oraz górami. Dwa ostatnie etapy są najtrudniejsze. Woda jest nieprzewidywalna, uwielbia dodawać nowe statki na swojej kolekcji na dnie podwodnej krainy, a łodzie, którymi przemieszczają się uczestniczy, niedługo znikną z powierzchni planety. Trzeci etap odbiera wiele istnień i nikt z uczestników nie może nic z tym zrobić. Tella nie poddała się i nadal walczy o lekarstwo dla swojego umierającego brata. Tym razem nie jest już przerażoną, nie umiejącą sobie samej poradzić dziewczynką, a młodą kobietą, która przejmuje dowodzenie i nie boi się stawiać sobie coraz to większych wymagań. Uczucie między nią a Guy'em zagęszcza się, a brak wiary w nią ze strony chłopaka, sprawia, że dziewczyna postanawia nie być już nigdy od nikogo zależna. Ciągłe kłótnie, a zarazem namiętne pocałunki ranią ich nawzajem. Tylko czy ich uczucie ma szansę przetrwać? Do drużyny dołączają nowe osoby, a jedna z nich wydaje się coś ukrywać. Czy zagrozi pozostałym? Czwarty etap jest najtrudniejszy. Wieczna zima, mróz i brak schronienia sprawiają, że w uczestnikach wyzwalają się najgorsze istoty. Zrobią wszystko, by przeżyć. Czy będą potrafili uratować samego siebie? Zostało ich czterdziestu jeden i wszyscy są niezwykle zdeterminowani, by wygrać i ocalić bliskich. Zamiary organizatorów coraz bardziej docierają do uczestników, ale czy ktoś się im przeciwstawi? Czy ktoś zaryzykuje i zakończy Piekielny Wyścig?

,,Przywieźli nas tutaj, żebyśmy wzięli udział w wyścigu, który może wygrać tylko jedna osoba. Wysłali myśliwych, żeby na nas polowali, i zmusili nas, żebyśmy zabijali nawzajem swoje pandory, a cały czas udają, że są tymi dobrymi. Nie są. To potwory spod łóżka, cienie przesuwające się w kącie pokoju o północy. Są tym, czego zaczynasz się bać, gdy jest już za późno."

,,Kamień i sól" to elektryzujący, poruszający thriller z domieszką fantastyki, który podnosi ciśnienie i sprawia, że z wielką niecierpliwością czyta się kolejne rozdziały. W pewnych momentach roztrzaskuje duszę i sprawia, że serce krwawi. Dynamiczna, ogłuszająca, intensywna powieść, od której nie można się oderwać, choć na chwilkę. Victoria Scott powróciła w jeszcze lepszej wersji siebie i kontynuacją przygód Telli rozwala system. Nie ma chwili na odpoczynek, książka kusi i kiedy już wpadnie się w jej objęcia, nie odpuści, dopóki nie opowie do końca swojej pełnej niebezpieczeństw, lojalności historii. Mocne opisy, wartka akcja i coraz to nowe wyzwania stawiane przed uczestnikami Piekielnego Wyścigu zabierają do świata, którego nie chce się opuścić. Przygotujcie się na wielką dawkę emocji oraz grozy — właśnie to otrzymacie czytając ,,Kamień i sól". Choć może wydawać się, że to kolejna młodzieżówka jakich wiele, w żadnym wypadku nią nie jest. Nie znajdziecie tu mdłych opisów, a bezustanne walki o przetrwanie. Oczarowała mnie i sprawiła, że moje serce nie raz się zatrzymało. Finał całkowicie mnie zdruzgotał, a czas do napisania przez autorkę trzeciej części niezwykle mi się dłuży. Mam nadzieję, że w miarę szybko zapoznam się z kolejnymi przygodami Telli, biorąc pod uwagę, że nadszedł czas, kiedy trzeba zniszczyć Piekielny Wyścig i ludzi, którzy za nim stoją. Zapowiada się na mocną, niebezpieczną walkę, przez którą nie będę mogła zasnąć. Wiem, że Victoria Scott mnie nie zawiedzie i przyszykuje coś, co na zawsze pozostanie w mojej pamięci. Motyw Pandor całkowicie mnie zaczarował, a te słodkie, choć zarazem groźne istoty skradły moje serce. Chciałabym je wszystkie przytulić i zabrać do bezpiecznego miejsca. To, co spotkało niektóre z nich, całkowicie mną wstrząsnęło i do tej pory o tym myślę. ,,Kamień i sól" nie jest powieścią na raz. Za każdym razem jak się do niej powraca, emocje są takie same, a fabuła sprawia, że wstrzymuje się oddech. NIESAMOWITA!

,,To właśnie Piekielny Wyścig robi z ludźmi. Każe nam wybierać między życiem jednych a drugich. Sprawia, że jesteśmy mniej ludźmi, a bardziej zwierzętami, w desperacji próbującymi chronić członków własnego stada bardziej niż innych."

Piekielny Wyścig to istny sprawdzian charakteru. Niektórzy się załamują, poddają, inni robią wszystko, by wygrać i stają się okrutnymi bestiami. Są również tacy, którzy potrafią zachować zdrowy rozsądek i nie dopuszczają do zatracenia samego siebie, wybierają dobro pośród całego otaczającego ich zła. Tella, kiedy spotkaliśmy ją w pierwszej części, była zwykłą nastolatką, którą interesują tylko zakupy i dobra zabawa. Wykazała się wielkim zdeterminowaniem i robiła wszystko, by ocalić brata. Choć nie była lękliwa to i tak wolała, by to właśnie ktoś inny przejął dowodzenie. Bardzo się zmieniła od tamtego czasu. Nauczyła się ufać samej sobie, nie podąża ślepo za kimkolwiek i podejmuje własne decyzje. Jej relacje z pandorami ukazują, jak dobrym człowiekiem jest. Nie patrzy bezczynnie na żadną krzywdę i choć może stracić przez to własne życie — reaguje. Dorosła, stała się młodą silną i niezwykle zdeterminowaną kobietą, która, choć pragnie wygrać, sprzeciwia się organizatorom i pragnie zniszczyć te chore wydarzenie. Guy ma problemy z zaufaniem i okazywaniem uczuć. Nie chce mieszać do wojny z organizatorami Telli, ale dziewczyna jest zbyt uparte. Z podziwem patrzy na to, kim się stała i powoli się otwiera. Wychodzi ze swojej skorupy i w końcu zaczyna rozumieć, że nie zawsze może być silny. Ma prawo, by się załamać i wie, że nie zostanie sam. Otaczają go ludzie, którzy są gotowi oddać za niego życie, a wśród nich jest pewna lojalna, dobra dziewczyna, która nie zważa na ryzyko. Do wyścigu wraca Harper, która po śmierci córeczki zamknęła się w sobie i nie chce do siebie nikogo dopuścić. Zachowuje się chamsko w stosunku do małej Olivii, która pragnie jej aprobaty. Jaxon podejmuje wiele trudnych decyzji, ale nie odbiera mu to tego niesamowitego ciepła, które wokół siebie roztacza. Po odejściu od grupy szalonego uczestnika Braun dołącza do Telli i jej towarzyszy. Wielki, przyjazny wielkolud emanuje dobrocią, ale nie zawaha się podjąć walki. W czasie trzeciego etapu do grupy wchodzi Cotton, który skrywa pewną tajemnicę i nie jest tym, kim się wydaje. Madox i Potwór są nieodłącznymi towarzyszami Telli, a dołączają również do nich kolejne pandory. Każda z nich jest wyjątkowa. Te silne, urocze stworki zdobyły moje serce i zachwyciły lojalnością oraz magią, która wokół nich krąży. Uważajcie! Możecie całkowicie zakochać się w bohaterach książki pt. ,,Kamień i sól". Nie ma na to lekarstwa!

,,- To nie jest śmieszne!

- Wszystko jest śmieszne — stwierdza rozdrażniona Harper.

- Jak wy to robicie? - Cotton chodzi tam i z powrotem po jaskini. - Jak możecie udawać, że jest okej, kiedy ci ludzie robią wszystko, żeby nas złamać? Nie zauważyliście, że od wyścigu na oceanie jest już tylko gorzej? Każdego dnia coraz gorzej! Czasem nie wiem, czy w ogóle chcą, żebyśmy przeżyli!"

,,Kamień i sól" to intrygująca, mocna, fantastyczna powieść, która porywa czytelnika do świata pełnego wyborów, które mogą zaważyć na wszystkim, nieustannego niebezpieczeństwa, okrucieństwa ze strony drugiego człowieka, lojalnych pandor, które zrobią wszystko dla swojego uczestnika oraz pełnego uczuciowych zawirowań, przez które można stracić życie. Piekielny wyścig dobiega końca, biorących w nim udział ubywa, a organizatorzy coraz bardziej zagrażają ich życiu. Czas tyka, a zwycięzca może być tylko jeden. Jeśli szukacie czegoś innego, książki, która bez końca was wciągnie oraz odczuwacie potrzebę oderwania się od rzeczywistości, sięgnijcie po historię Telli. Nie zawiodła się na niej i mam nadzieję, że z wami będzie tak samo i pokochacie tę zawiłą, magiczną opowieść, która na zawsze pozostanie w moim sercu. Polecam!

Dwa ekosystemy za nimi. I dwa przed nimi. Cieszyć się czy płakać? Czas na recenzję książki, którą pokochałam i znienawidziłam jednocześnie. Ale spokojnie tylko w hmm, pozytywnym sensie? Jeżeli tak to można nazwać. Za zabawę z czytelnikiem powinnam wystawić autorce rachunek za pogrzeb mojego serca. Bo definitywnie mi je roztrzaskała. Myślicie, ze by się obraziła?

Sięgam po tą książkę z jednego prostego powodu. Bo pierwsza część mnie zachwyciła. Bo nie mogłam się doczekać kontynuacji. Bo musiałam wrócić do Telli, Guy'a i Pandor. Bo chciałam się przeżyć kolejne dwa etapy. No i mam, co chciałam...

"Kamień i sól" to idealna kontynuacja książki "Ogień i woda". Tella wraz z przyjaciółmi przebyła już dżunglę i pustynię. Robi się coraz ciężej, bo teraz czas na ocean i góry. Stawka jest coraz wyższa, lekarstwo dla bliskiego chorego coraz bliżej. Jedno lekarstwo, a 41 chętnych. To nie może się skończyć łatwo.

Wszyscy muszą przekroczyć swoje granice. Jedni fizyczne, inni psychiczne. Organizatorzy nie próżnują. Utrudniają Piekielny Wyścig do granic możliwości. Trzeba przyznać są bardzo kreatywni. Ich "udogodnienia" dla uczestników nie mają sobie równych.

Tak to już w życiu jest: kiedy znajdujesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie: "Przynajmniej nie może już być gorzej". I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność.

Jest to kontynuacja, dlatego nie mogę Wam za dużo zdradzić. Chciałabym nie odbierać frajdy tym czytającym, którzy dopiero się wezmą za książkę, tym którzy są przed pierwszą częścią, albo w trakcie niej. Dlatego co do fabuły to już wszystko. Teraz przejdziemy do najciekawszego co w recenzji może być. Zdania autora. Mojego.

Charakter Telli coraz ciekawiej się kształtuje. Nawet w chwilach wycieńczenia jej humor i ostry język daje o sobie znać. Jest po prostu świetna. Chociaż mamy też momenty spokoju, troski nad bratem i melancholii. Jest wyjątkową bohaterką. Nie narzeka na swój los, bo wie, że robi to dla wyższych celów. Nigdy mnie nie rozczarowała. Jest silną bohaterką, która swój charakter musiała ukształtować.

Co do Guy'a to powiem krótko. Jest wart pożądania (słowa Telli, chociaż ja też się podpisuje). Tak jak wcześniej romans w książce nie jest narzucający się. Jest subtelny, dyskretny, pięknie dopełniający całą histohrię. Guy nie mówi na każdym kroku, że ją kocha, nie może bez niej żyć. O nie! On sprawia, że nawet w krótkich włosach, błocie. z siniakami czuje się piękna. I potrzeba. To jest wyjątkowe.

Tak jak w poprzedniej części dużą rolę odgrywają Pandory. Nie wszystkie jeszcze odkryły swoje wszystkie umiejętności, a niektóre jeszcze bardziej się rozwiną. One też sprawiają, że moje serce podczas czytania biło coraz szybciej.

Powiedziałabym, że jest to lektura obowiązkowa dla fanów pierwszej części. Tutaj dzieje się o wiele więcej, emocje sięgają zenitu. Minusów żadnych nie mam. Tylko przygotujcie się na niespodziewane zwroty akcji. A zakończenie sprawiło, że miałam ochotę wziąć tą książkę i rzucić o ścianę. To było tak frustrujące, bo zakończenie jest zupełnie otwarte. Victoria Scott ma prostą drogę do napisania trzeciej części. I trzymam kciuki, żeby to zrobiła!

Na zakończenie powiem krótko i wyraźnie. Koniecznie przeczytajcie zarówno pierwszą cześć, jak i tę książkę. Nie zwlekajcie, bo będziecie żałować. Ja też żałowałam, że tak długo to odkładałam.

Tella i jej znajomi wypoczywają po dwóch ciężkich etapach Piekielnego Wyścigu. Dziewczyna zauważa że Guy odsunął się od niej. Główna bohaterka domyśla się, że chłopak widzi w niej słabą uczestniczkę, czuje się zobowiązany, by ją chronić. Jednak Tella nie zamierza mu na to pozwolić, chce pokazać, że jest silna i zdecydowana. Dlatego podczas trzeciego etapu wyścigu, który rozgrywa się na oceanie, nie płynie za Guyem, tylko wybiera własną łódź i to chłopak musi się do niej dostosować. W tej części wyścigu pojawia się ponownie Harper, która wygrała drugi etap, ale wróciła, by pomóc Telli. Nowa grupa, która dołączyła do głównej bohaterki na statku, musi się lepiej poznać i ocenić, komu mogą ufać. Tella postanawia, że podzieli się z resztą drużyny wiedzą na temat Piekielnego Wyścigu. Guy nie jest zadowolony, ale Tella wie, że we dwoje nie dadzą sobie rady i będą potrzebować sojuszników.

Kamień i sól Victorii Scott to druga część cyklu Ogień i woda. Tak jak w poprzednim tomie narratorką jest Tella – szesnastoletnia dziewczyna, która dołączyła do wyścigu, by zdobyć lek dla umierającego brata. Jest zdeterminowana, chociaż nie ukrywa, że się boi i że nie zawsze jest pewna tego, co ma robić.

Jako narratorka Tella jest bardzo subiektywna. Jej opowieść skupia się głównie na tym, co czuje i myśli. Czasem przyznaje wprost, że nie słucha Guya, bo się na niego zapatrzyła. Jest typową nastolatką, nie bohaterką z krwi i kości. I chociaż przejmuje się innymi – i ludźmi, i pandorami – to jest przy tym bardzo... normalna. Zdarza jej się, chociaż rzadziej niż w pierwszej części, zachowywać tak, jakby wyścig był jej najmniejszym zmartwieniem, bo właśnie musi pojednać zwaśnione koleżanki lub rozdzielić pandory, które się biją.

W tej części pojawiają się kolejne dwa etapy Piekielnego Wyścigu. Najpierw bohaterowie zostają przeniesieni na ocean, gdzie muszą podzielić się na drużyny i odnaleźć bazę. Zdobycie dobrej łodzi – pierwsze zdanie tej części – nie jest gwarantem sukcesu, szczególnie że organizatorzy przygotowali kilka niespodzianek dla uczestników. Ostatnim etapem Piekielnego Wyścigu są góry. Zimno i śnieg nie ułatwiają zadania, a bliskość celu może przysłonić innym trzeźwą ocenę sytuacji.

Akcja gna do przodu, ciągle coś się dzieje, zmienia. Nie ma tu chwili na spokój, bo gdy wydaje się, że można odetchnąć, nagły zwrot wydarzeń wywraca wszystko do góry nogami. Są momenty zaskakujące, nie brakuje też szczerych rozmów i przemyśleń, a wszystko zostało tak wyważone, by czytelnik niczym się nie znudził.

Nie można również pominąć faktu, że książka została pięknie wykonana. Czarne strony dzielące pozycje na części i ciemniejące góry kartek wyznaczające nowe rozdziały zachwycają. Naprawdę ładnie to wygląda. Wyróżnia to serię na tle innych pozycji.

Plusem książki jest pomysł na fabułę. Bardzo podoba mi się to, że autorka postanowiła wymyślić wyścig, w którym nagrodą jest lek na wszystkie choroby. Może go zdobyć tylko jedna osoba, a każdy uczestnik ma kogoś, komu ten lek by oddał. W Piekielnym Wyścigu nie ma zasad – liczy się tylko osiągnięcie celu. Dlatego czytając, możemy być zaskoczenie decyzjami innych uczestników, choć z drugiej strony rozumiemy, dlaczego to robią – chcą zwyciężyć i uratować bliską osobę. Dlatego nawet grupy, które tymczasowo się zawiązują, zdają sobie sprawę z tego, że przyjaciele są rywalami.

Jedynym minusem, który widzę w książce, to zachowanie Telli. W poprzedniej części mi ono nie przeszkadzało – dziewczyna nie wiedziała jeszcze, z czym na do czynienia, dlatego czasem zachowywała się, jakby to była tylko gra. Teraz jednak już wie, że to niebezpieczny wyścig. Więc zamiast myśleć o wszystkich złych rzeczach, które mogą się zdarzyć, Tella narzeka w myślach, że jest gorąco i ma ochotę na shake’a. Na dodatek dziewczyna specjalnie przeciwstawia się Guyowi, by pokazać, jaka jest odważna i silna, przez co czasem naraża się na wielkie niebezpieczeństwo. Zachowuje się dziecinnie. Zresztą nie tylko ona jest nieco naiwna. Mam wrażenie, że wszyscy są dziecinni – organizatorzy zamiast trzymać jakiś rygor, dzielą ludzi na grupy i twierdzą „to będą drużyny, fajnie, nie?”.

Ogólnie jednak pomysł na tę serię mi się podoba. Uważam jednak, że pierwsza część była lepsza. W tej nie brakuje akcji, zaskoczenia i niebezpieczeństw, jednak trochę już zmęczyła mnie niefrasobliwość Telli.

Polecam osobom, które czytały pierwszy tom. To dobra kontynuacja, którą warto poznać. Nie zniechęcajcie się moją opinią, po prostu jestem bardzo krytyczna, gdy dostaję powieść pomysłową, z dobrą fabułą i ciekawymi wydarzeniami.

Znów nadszedł ten wielki i niespokojny moment, gdy w moje ręce trafia drugi tom serii. Nie byle jaki tak naprawdę, ponieważ gdy nastaje ta chwila, gdzie wiem, że już za chwilę przeczytam kontynuację książki, która ogromnie mi się podobała, to czuję skurcz w żołądku. Wszystko za sprawą tego, że mam wielkie oczekiwania, a jak ostatnio się zdarza – wydają się one zbyt wysokie. Jednak nie tym razem.

Tella powiedziała już a, więc teraz musi powiedzieć b. Podjęła decyzję, że wystartuje w wyścigu, by uratować swojego brata, ale nie jest jedyna. Przeprawa przez dżunglę i pustynię nie była łatwa, ale teraz czekają ją kolejne dwa etapy: morze i góry. Czy zdoła wygrać tę walkę? O tym przekonacie jeżeli sięgniecie po Kamień i sól.

Nadal mam bardzo wielkie obawy przed tą serią, pomimo że dwa z trzech tomów już za mną. Wszystko za sprawą tego, że wiele osób przyrównuje ją do Igrzysk Śmierci i jest w tym trochę prawdy, ale nie do końca. Oczywiście gdy wiemy, że mamy do czynienia z walką na śmierć i życie, to pierwsze co nam się nasuwa to Katniss i jej świat, jednak nic bardziej mylnego. Może i Victoria Scott zainspirowała się tą trylogią, ale za sprawą pandor wszystko wydaje się całkowicie inne. Ale skąd więc moje obawy? A stąd, że wiem jakimi torami porusza się Autorka. I trzeci tom, może być albo genialny, albo wielką porażką. Jednak kto by się przejmował, drugi tom jest genialny.

Możliwe, że moje uwielbienie nad tą serią nie jest spowodowane tym, że mamy tutaj coś odkrywczego. Jednak ubóstwiam historie, gdzie nigdy nie wiemy co wydarzy się na kolejnej stronie. Bohaterowie też są niczego sobie, sama Tella, nie wydaje się być denerwującą osobą. Jej charakter to waleczny tygrys, z domieszką dość płochliwego słodkiego króliczka. I chociaż poprzednie zdanie wydaje się być nacechowane negatywnie, to tak naprawdę nie jest, ponieważ w Kamień i sól dostrzegamy jej przemianę i przede wszystkim staramy się ją popychać naprzód. Rozterki głównej bohaterki są całkowicie zrozumiałe i nie są wyssane z palca i chociaż gdzieś tam krąży powoli wątek miłosny, to nie jest ON w stanie przysłonić najważniejszej wartości tej książki, którą jest akcja.

Stworzenie ogólnej wizji przetrwania jest trafnym zagraniem, tym bardziej, jeżeli wiemy już z pierwszego tomu, że nic nie jest tym na co wygląda. Dodatkowo jesteśmy przygotowani na to, że nie ze wszystkimi bohaterami będzie nam dane dotrwać do końca. Stąd też moje uwielbienie do tego, że nic nie jest przekoloryzowane, a dodatkowo nie jest nakreślone w taki sposób, że głównej bohaterce zawsze jest z górki. Czytelnik to bardzo trafny obserwator i potrafi dostrzec, gdy coś dzieje się dość nienaturalnie, ja tutaj takich zagrywek nie dostrzegłam.

To nie jest historia o wyścigu i żądzy wygrania. Jest tutaj o wiele więcej wspaniałych kąsków, niż moglibyście się spodziewać. To przede wszystkim rachunek sumienia głównej bohaterki, która musi wiele razy wybierać między miłością a zdrowym rozsądkiem, wygraną by uratować życie brata a postąpieniem wbrew swoim zasadom. To są dylematy człowieka, który znajduje się na pierwszy rzut oka w sytuacji bez wyjścia, a później okazuje się, że należy dostrzec detale, by móc spojrzeć na ogół.

Wartością dodaną tej historii, są wspomniane pandory. I chociaż dobrze wiemy, że zostały one stworzone, i nie są to zwykłe zwierzęta, to jednak tak samo jak Tella się do nich przywiązujemy i każde ich zagrożenie życia przeraża nas tak samo jakby był to człowiek. W końcu lubimy zwierzęta. Ja osobiście zapałałam miłością do aligatora. A co, nie wolno mi?

Ogień i woda jak i Kamień i sól to historie na jeden wieczór. Gdy nastąpi ten moment, że zaczniecie czytać pierwsze zdanie, to wtopicie się w ten świat i nie będziecie umieli go porzucić. Podczas czytania, poczujecie słoność w ustach za sprawą otaczającego was morza, chłód gdy będziecie przemierzać górskie rejony. To nie jest wyłącznie lektura dla młodzieży, i zdecydowanie nie jest to ot taka sobie opowiastka dla rozrywki. Uczy wiele - przede wszystkim tego, że nie zawsze trzeba słuchać rozumu, a nawet należy pozwolić pokierować swoje czyny sercem.

Recenzja również na: [Adres usunięty]

" Tak to już w życiu jest: kiedy znajdujesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie: "Przynajmniej nie może już być gorzej". I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność. "

Niebezpieczeństwa, miłość, śmierć, odrobina szczęścia.

Piekielny, morderczy wyścig.

Lek, który jest w stanie uleczyć wszystko.

Pandory, które oddają życie za swoich właścicieli.

"Kamień i sól" to drugi tom z serii "Ogień i woda" i kiedy pierwszym tom zrobił na mnie ogromnie wrażenie, tak drugim jestem wniebowzięta i polubiłam obie książki jeszcze bardziej.

Jak wiadomo z pierwszego tomu Tella bierze udział w piekielnym wyścigu, w którym nagrodą jest lek na nieuleczalną chorobę. Próbuje go zdobyć dla swojego starszego brata, aby przedłużyć jego życie i powrócić uśmiech na jego twarzy.

Tella ma za sobą już dwa etapy wyścigu - dżunglę oraz pustynię. Podczas tych wypraw poznała wielu wspaniałych ludzi, miłość oraz Pandory, które pomagają uczestnikom wyścigu w jego wygraniu. Przeszła wiele, zmieniła się, stała się silniejsza.

Przed nią pozostały dwa etapy - ocean oraz mroźne góry. A w dodatku do wyścigu dodano nowe zasady.

Czy uda jej się zdobyć lek? Jak potoczą się wszystkie sprawy?

Jedno jest pewne, czeka ją mnóstwo niebezpieczeństw, a stawką jest życie, nie tylko jej brata, ale jej samej.

" Tak oto zginę, z nożem drżącym w niepewnej dłoni, ale może to dobrze. Może to znaczy, że po tym wszystkim, co przeszłam, moja niechęć do uśmiercenia tych, którzy się dla mnie liczą, dowodzi, że wciąż jestem człowiekiem. "

Historia Telli jest rewelacyjna, a zmiany, jakie w niej zaszły są na ogromny plus. Już nie myśli o ubraniach i makijażu, obrała sobie w życiu lepszy cel. Nie przejmuje się opinią innych, robi swoje, a ja uwielbiam takich ludzi. Bo nie warto przejmować się drobnostkami, za rok nie będziemy ich już pamiętać. Czasami robi rzeczy, których później żałuje, ale lepiej żałować tego, co się zrobiło, niż pluć sobie w twarz, że czegoś nie zrobiliśmy, prawda?

I to jest to, co urzekło mnie w tej książce, charakter, z którym się utożsamiam.

Autorka pokazała wiele pożytecznych spraw, drobnostek, które są w stanie zdziałać cuda.

Miłość? Można pomyśleć, że miłość Telli jest śmieszna, szybko znaleziona, ale nie o to tutaj chodzi. Victoria Scott pokazała nam, że możemy ją znaleźć w nieoczekiwanym momencie naszego życia, zaskoczy nas i pewnego dnia stanie przed naszymi oczami.

Śmierć, nie tylko ludzi, niedawno poznanych przyjaciół, ale także pandor, zwierząt, które swoich właścicieli nie opuszczają na krok, są w stanie oddać za nich życie. Smutne, ale jakże prawdziwe. Czy w codziennym życiu strata bliskich nie boli, a zwierzęta nie poświęcają się za swoich właścicieli?

Wiele jest takich historii i Victoria Scott połączyła codzienne sprawy i przedstawiła w fantastycznej książce, dosłownie i w przenośni.

Kiedy pisałam, że fabuła w pierwszym tomie jest świetna, tak ta, która jest w drugim powaliła mnie na kolana. Wielkie WOW! Victoria Scott to zdecydowanie jedna z moich ulubionych autorek. Jej pióro jest magiczne. Prowadzi czytelnika przez książkę na swój niesamowity sposób, lekko, przyjemnie, tak jak to lubię. Bohaterowie są realni i nie irytują. I chociaż może wydawać się, że jest to prosta i banalna książka, to jednak okazuje się, że pozory mylą. Ma w sobie taką magię, która przyciąga czytelnika i zaskakuje z każdą stroną.

Zdecydowanie warto sięgnąć po oba tomy, wasz czas nie zostanie zmarnowany i spędzicie go przyjemnie, przeżywając z Tellą wszystkie przygody.