"Kazania sejmowe" Piotra Skargi to ponadczasowa klasyka, po którą sięgają czytelnicy w różnym wieku.
Królewski kaznodzieja snuje w nich wizję upadku Rzeczypospolitej i analizuje trawiące ją choroby. Jego patriotyczna postawa, która może być przykładem dla kolejnych pokoleń, niestety nie była rozumiana przez jemu współczesnych. Warto poznać rozważania Piotra Skargi, by przekonać się o stanie Polski przełomu XVI i XVII wieku, jej sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej.
Kazania Piotra Skargi to element kanonu literatury polskiej. Zostały wydane po raz pierwszy w 1597 roku. Stanowią one zbiór ośmiu kazań przedstawiających wręcz proroczą zapowiedź upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów. "Kazania sejmowe" nigdy nie zostały wygłoszone z kościelnej ambony, jednak stały się wzorem późniejszego kaznodziejstwa polskiego. Duchowny poruszył w nich szereg problemów "złotej wolności", które jak choroba męczyły państwo - upadek władzy królewskiej, szlachecka samowola, ucisk chłopów czy szerząca się herezja.
Skarga w swoim dziele nawołuje do reform, które zmieniłyby rzeczywistość nowożytnego państwa i doprowadziły do wewnętrznego wzmocnienia słabnącego kraju. We wdrażaniu zmian widzi jedyną szansę na ratunek swojej ojczyzny. Dzieło Skargi jest słynne nie tylko z uwagi na jego treść, w której kaznodzieja dorównuje największym z ówczesnych reformatorów europejskich, ale także wyróżnia się bogactwem języka, żarliwością treści i przedstawieniem apokaliptycznej wizji upadku państwa, która ziściła się po niespełna 200 latach.
Piotr Skarga był słynnym jezuitą i teologiem, jednym z czołowych działaczy kontrreformacji w Polsce. "Kazania sejmowe" swoją sławę zyskały dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy to ich treść stała się niezwykle aktualna w obliczu rozbiorów. W dziele Skargi dopatrywano się proroctwa, które zapowiedziało rychły upadek Rzeczypospolitej. Nadworny kaznodzieja króla Zygmunta III Wazy jest również twórcą "Żywotów świętych" uznawanych za jedno z najsłynniejszych polskich dzieł literackich.
Królewski kaznodzieja snuje w nich wizję upadku Rzeczypospolitej i analizuje trawiące ją choroby. Jego patriotyczna postawa, która może być przykładem dla kolejnych pokoleń, niestety nie była rozumiana przez jemu współczesnych. Warto poznać rozważania Piotra Skargi, by przekonać się o stanie Polski przełomu XVI i XVII wieku, jej sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej.
Kazania Piotra Skargi to element kanonu literatury polskiej. Zostały wydane po raz pierwszy w 1597 roku. Stanowią one zbiór ośmiu kazań przedstawiających wręcz proroczą zapowiedź upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów. "Kazania sejmowe" nigdy nie zostały wygłoszone z kościelnej ambony, jednak stały się wzorem późniejszego kaznodziejstwa polskiego. Duchowny poruszył w nich szereg problemów "złotej wolności", które jak choroba męczyły państwo - upadek władzy królewskiej, szlachecka samowola, ucisk chłopów czy szerząca się herezja.
Skarga w swoim dziele nawołuje do reform, które zmieniłyby rzeczywistość nowożytnego państwa i doprowadziły do wewnętrznego wzmocnienia słabnącego kraju. We wdrażaniu zmian widzi jedyną szansę na ratunek swojej ojczyzny. Dzieło Skargi jest słynne nie tylko z uwagi na jego treść, w której kaznodzieja dorównuje największym z ówczesnych reformatorów europejskich, ale także wyróżnia się bogactwem języka, żarliwością treści i przedstawieniem apokaliptycznej wizji upadku państwa, która ziściła się po niespełna 200 latach.
Piotr Skarga był słynnym jezuitą i teologiem, jednym z czołowych działaczy kontrreformacji w Polsce. "Kazania sejmowe" swoją sławę zyskały dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy to ich treść stała się niezwykle aktualna w obliczu rozbiorów. W dziele Skargi dopatrywano się proroctwa, które zapowiedziało rychły upadek Rzeczypospolitej. Nadworny kaznodzieja króla Zygmunta III Wazy jest również twórcą "Żywotów świętych" uznawanych za jedno z najsłynniejszych polskich dzieł literackich.
