Dolina spokoju. Zemsta i przebaczenie. Tom 6

I tak oto dobiegła końca moja przygoda z bohaterami genialnej sagi „Zemsta i przebaczenie”. „Dolina spokoju” to doskonałe zwieńczenie tego cyklu, który już na zawsze będzie mieć specjalne miejsce zarówno w mojej biblioteczce, jak i w moim sercu.

Choć wojna zakończyła się definitywnie, to dla naszych bohaterów nie zakończyła się walka. Dla jednych o przetrwanie, dla innych o miłość, a jeszcze innych o wybaczenie.

Alicja nadal znajduje się w obozie na Kołymie, gdzie po raz kolejny musi uciekać się nawet do tych najgorszych sposobów na przetrwanie, dokonuje wyborów czasami i tych na granicy moralności. Hanka wiedzie dostatnie życie w Ameryce jednak i ona szybko przekonuje się, że blichtr i splendor to nie jest to, co daje szczęście. Julian próbuje odnaleźć spokój w Szwajcarii, lecz jego myśli cały czas zaprząta niepokój o Alicję, ale i poczucie niesprawiedliwości związane z sytuacją, jaka panuje w kraju. Igor z całych sił próbuje wywiązać się ze swoich obowiązków wobec komunistów i żyje nadzieją na rychłe zakończenie współpracy z nimi i odnalezienie powrotnej drogi do serca Hanki. Walter przedłożył pracę nad swoje szczęście, ale może i jemu przyszłość da nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Emil w swoim zwyczaju próbuje wieść w miarę dostatnie życie na zgliszczach Warszawy, ale sumienie nie daje mu spokoju. Czy będzie w stanie zmienić swoje postępowanie i przekonać do siebie wybrankę swojego serca?

„Ostatni tom sagi "Zemsta i przebaczenie". Bohaterowie próbują odpowiedzieć sobie na pytania, co jest w życiu najważniejsze i czym dla nich jest prawdziwe szczęście. Niektórym z nich przyjdzie zapłacić za to najwyższą cenę, a tkwiące w ludzkich duszach demony kolejny raz dadzą o sobie znać. Inni po wielu życiowych dramatach odnajdą spokój i swoje miejsce na ziemi. Dla kogo los okaże się łaskawy, a kogo nie oszczędzi? Jak wiele determinacji musi mieć w sobie człowiek, by poświęcić tak wiele dla miłości? Czym jest prawdziwa przyjaźń w egoistycznym, brutalnym świecie? Co zwycięży – zemsta czy przebaczenie?”

Z "Doliny spokoju" uzyskałam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Pytania, które piętrzyły się z każdą kolejną częścią cyklu. Emocje sięgnęły zenitu, a wszystkie klocki układanki wróciły na swoje miejsce. I choć nie wszystkie wątki skończyły się tak, jakbym chciała, mimo to autorce jak zwykle udało się osiągnąć efekt zaskoczenia. Nasi bohaterowie przebyli długą drogę, aby w końcu znaleźć się w miejscu, jakie przewidziała dla nich autorka. Dla jednych zakończenie jest szczęśliwe dla innych mniej, ale myślę, że każdy dostał to, na co sobie zapracował.

Już po raz ostatni Joanna Jax zabrała mnie w podróż do czasów, o których my możemy dowiedzieć się tylko z filmów, z książek, z lekcji historii lub ze wspomnień naszych dziadków i pradziadków. Naszym fundamentalnym zadaniem jest ocalić od zapomnienia te tragiczne wydarzenia, które pochłonęły miliony ludzkich istnień i nie dopuścić do tego, aby ludzkość doświadczyła ich ponownie. Dzięki takim książkom jak saga "Zemsta i przebaczenie", w której autorka z wielką starannością zadbała o fakty historyczne, odmalowała bardzo realistycznie tamten okres, kolejne pokolenia mogą czerpać wiedzę o drugiej wojnie światowej.

Ciężko się rozstać z ulubionymi bohaterami i żyć bez perspektywy na kolejną część, ale Joanna Jax na pewno nas nie pozostawi "osamotnionych". W przygotowaniu już kolejna zapewne genialna pozycja, a na mnie czeka jeszcze „Dziedzictwo von Becków”, z czego ogromnie się cieszę. Zachęcam gorąco tych, którzy śledzili losy Alicji i spółki do zapoznania się z zakończeniem cyklu, a tym którzy jeszcze nie czytali, polecam z czystym sumieniem całą sagę "Zemsta i przebaczenie". Gwarantuje Wam, że się nie zawiedziecie i podpisuje się pod tym obiema rękami.

Dziękuję Joannie Jax i Wydawnictwu Videograf za możliwość przeczytania tak wspaniałego cyklu.

NIE ZABRAKŁO ZASKOCZENIA

Mając do dyspozycji cały wachlarz osobowości, bohaterów, którzy w czasach okrutnych walk obierali różne, mniej czy bardziej bogate w kontrowersje decyzje, Joanna Jax ma okazję pokazać konsekwencje poszczególnych działań, przyszłość naznaczoną piętnem podjętych wyborów. Nadchodzi czas względnej stabilizacji, nowej rzeczywistości, podczas której każdy będzie musiał znaleźć swoje miejsce. Sprawiedliwość w końcu zaczyna wkraczać na pierwszy plan, choć nie zabraknie zaskoczeń. Pod względem postaci i czekających ich losów autorka potrafi postawić na nietuzinkowość i oryginalność. Nie wszystko byłam zatem w stanie stuprocentowo zaakceptować, ale muszę przyznać, że serwowane elementy niebanalnego rozwoju wydarzeń potwierdziły warty uwagi i pomysły styl autorki.

WOJNA, A JEDNOSTKA

Oczywiście nie ma banalnego podziału na tych dobrych i tych złych, każdy ma w sobie coś z szarości, stąd ta część, jak i cała seria, mogą pochwalić się wiarygodnym wydźwiękiem. Stanowiąca tło wojna, w którą zaangażowana jest Polska, Niemcy i Rosja to zatem nie obraz podziałów na przyjaciół i wrogów, ale skomplikowana machina składająca się z jednostek, pośród których w każdym narodzie można znaleźć uczciwość i ułudę.

Książce nierozerwalnie towarzyszą żywe emocje. Niektóre ze scen porażają okrucieństwem, inne przynoszą spokój i nadzieję. Miłość, przyjaźń, śmierć, zemsta i przebaczenie. Każdy może postawić na swojego ulubionego bohatera i autentycznie mu kibicować. Wszystkie postaci mają jednak coś ważnego do przekazania i stanowią dowód na to, że wojna to nie tylko tragedia narodu, kolejne liczby ukazujące straty – to cierpiący człowiek, z imienia i nazwiska, który pomimo zakończenia walk musi dźwigać piętno trudnych dni. Być może aż do śmierci.

HISTORIA W TLE

Przy okazji całej serii, jak i tego tomu, Joanna Jax buduje rzetelne, konkretne, choć niezanudzające tło historyczne, dzięki któremu o drugiej wojnie światowej wiem teraz więcej, niż po lekcjach w szkole, które jednym uchem puszczałam, drugim wypuszczałam. Tutaj wszystko jest żywe, dynamiczne, aż chciałoby się więcej.

PODSUMOWANIE

Wielki finał i niezawodny tom. Trochę szkoda rozstawać się z bohaterami, których przygoda gdzieś tam w tle mojego codziennego życia stale trwała. Nie zawiodłam się na treści, wręcz przeciwnie – mniej czy bardziej zadowolona z rozwoju wydarzeń podziwiałam kunszt autorki i cieszyłam się, że nie zepsuła autentyczności babrając całość słodyczą i wyłączną radością. Polecam więc i Wam.

[Adres usunięty]