Kolejny świetny kryminał z górami Taunus w tle. Tym razem akcja toczy się wokół śledztwa związanego z farmą wiatrową, przeciwko której protestują okoliczni mieszkańcy. Pia Kirchhoff i Oliver von Bodenstein muszą znaleźć winnych śmierci dwóch osób, a krąg podejrzanych ciągle się poszerza...
Dzień Matki
5/5Wśród rekinów
5/5Głębokie rany
5/5Żywi i umarli
0/5Nielubiana
5/5- Tytuł: Kto sieje wiatr
- Autor: Nele Neuhaus
- Wydawnictwo Media Rodzina
- Seria Gorzka Czekolada, Seria Oliver von Bodenstein i Pia Kirchhoff
- Oprawa: Miękka
- Rok wydania: 2014
- Ilość stron: 560
- Format: 13,5x20,5 cm
- Stan: nowy, pełnowartościowy produkt
- Model: 9788372789471
- Język: polski
- Tłumacz: Urban Anna, Urban Miłosz
- ISBN: 9788372789471
- EAN: 9788372789471
- Wymiary: 13.5x20.5 cm
- Powiązane tematy: Czarny Piątek, Last Minute
Recenzje książki Kto sieje wiatr (3)
-
Recenzenckie Mistrzostwo ŚwiataOcena: 4/5Dodana przez Halina W. w dniu 2019-12-07Opinia użytkownika sklepuRecenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 0 osób uznało recenzję za przydatnąKto sieje wiatr, zbiera żniwo śmierci
„Żądza pieniądza ! Chciwość nie trzyma się zasad „
Dobrze znani bohaterowie, zabójstwo, intryga i wielkie pieniądze, to wszystko można znaleźć w kolejnym piątym z kolei kryminale z serii Olivier von Bodenstein i Pia Kirchoff. Bardzo cenię książki Nele Neuhaus za jej drobiazgowość i dogłębną analizę problemów politycznych lub społecznych, ale maniera zbyt szczegółowych opisów otoczenia, losów bohaterów, nawet nieszczególnie istotnych dla fabuły przedmiotów, trochę mnie drażni. „ Kto sieje wiatr” jest opasłym tomiszczem, który liczy ponad 560 stron zapełnionych drobnym drukiem. Nie umila to czytania, a wprost przeciwnie wlecze się ono niemiłosiernie i na tle pozostałych przeczytanych przeze mnie części wypadła zdecydowanie najsłabiej. Czytałam ją ponad tydzień czasu, co jak na kryminał, to zdecydowanie długo. Nie wciągnął mnie na tyle, abym odczuwała wielki żal, kiedy przerywałam czytanie i odkładałam książkę na półkę, a po zakończeniu lektury odetchnęłam z ulgą, że to wreszcie koniec.
Autorce należy się uznanie za poruszenie ważnych problemów społecznych, ale mogłaby to robić w mniej rozwlekły sposób i bardziej niż na teoriach spiskowych dotyczących ekologii i polityki skupić się na wątku kryminalnym, który w końcowym efekcie ginie w natłoku pobocznych wątków. Intryga jest skomplikowana, obudowana wieloma elementami, których wydaje się, że jest zbyt wiele. Później dopiero okazuje się, że każdy z nich był ważny dla zagadki kryminalnej. Sięgnięcie przez autorkę po tematykę globalnego ocieplenia jest dość zaskakujące i mocno odbiega od tematów, które wcześniej poruszała. To osadzenie historii kryminalnej wokół tematu globalnego ocieplenia, korupcji i globalizacji niezbyt pozytywnie wpłynęło na mój odbiór powieści, bo taką tematyką nie jestem szczególnie zainteresowana.
Po raz kolejny sceneria typowa dla autorki, czyli miasteczko na uboczu, gdzie dana społeczność zna się dobrze i wie wszystko o współmieszkańcach. Pomysł budowy farmy wiatraków wywołuje spory, kłótnie, by w końcu doprowadzić do zbrodni. Potem do kolejnej i wtedy okazuje się, że ta śmierć może przynieść wymierne korzyści wielu osobom. Wśród bohaterów powieści, jak to zwykle u Nele Neuhause bywa nie brakuje osób, które idealnie pasują do roli mordercy. Niemal każdy ma powód, by zabić. Każdy ma swoje sekrety, nikomu nie można ufać. Przekonuje się o tym nawet Olivier.
„, Kto sieje wiatr „, to najbardziej zapętlony kryminał Neuhaus, w którym na uznanie zasługuje nie tylko misternie przemyślana intryga, ale także szczegółowo i barwnie zarysowane tło obyczajowe. Wspaniale przedstawione skomplikowane relacje międzyludzkie, z dużym rozmachem wykreowane osobowości, chociaż nie podobało mi się, że autorka zrobiła z Bodensteina mameję i nieudacznika w miejsce rasowego gliniarza, którego polubiłam w poprzednich częściach. Aż trudno mi uwierzyć, że doświadczony policjant dał się wplątać w ckliwe romanse, traci obiektywizm i zatraca swoją zdolność percepcyjnego postrzegania i kojarzenia faktów.
Warsztat pisarski autorki jest bez zarzutu, Nele Neuhause bez problemu łączy wszystkie wątki w jedną opowieść. Lawiruje między różnymi sprawami, a rozwiązanie wątku kryminalnego nie jest łatwe do odgadnięcia, ale mimo wszystko tak do końca nie jestem usatysfakcjonowana lekturą tej książki. Mój lekki niedosyt zapewne wziął się stąd, że autorka powieścią „ Śnieżka musi umrzeć „ podniosła bardzo poprzeczkę i moje oczekiwania, wobec „ Kto sieje wiatr „ były spore. Spodziewałam się znacznie lepszej książki, a niestety wypadła dużo słabiej gdzieś na poziomie pierwszej części. Z tą jednak różnicą, że „ Nielubiana „ była debiutem, a poza tym tamta tematyka była mi bliższa niż teorie spiskowe na temat ekologii i polityki. Na ostatnich dwustu stronach jest mnóstwo zwrotów akcji i dzieje się bardzo dużo i gdyby nie ten chaos fabularny na początku i rozwleczone do niemiłosiernych rozmiarów opisy moja ocena byłaby znacznie wyższa.
Po kolejne części oczywiście sięgnę, aby sprawdzić, co słychać u moich ulubionych bohaterów.Polecam wszystkim, którzy polubili Pię i Oliviera.
„ Żaden mężczyzna nie mówi prawdy, kiedy odda libido władzę nad rozsądkiem. „ -
Super RecenzentOcena: 5/5Dodana przez Adrian T. w dniu 2015-11-14Opinia użytkownika sklepuRecenzja dotyczy produktu typu: książka
1 z 2 osób uznało recenzję za przydatnąPo raz kolejny mamy także scenerię typową dla autorki - czyli miasteczko na uboczu, w górach Taunus. Gdzie dane społeczność zna się dobrze, wie wręcz wszystko o toczących się w sąsiedztwie zdarzeniach i ma świadomość o poglądach współmieszkańców. Taką niby sielankę przerywa budowa farmy wiatraków w pobliżu, która mocno wpływa na lokalnych ludzi – i sprawia, że uzewnętrzniają swoje obawy bądź oczekiwania względem przedsięwzięcia. Wywołują się spory, kłótnie, koło placu budowy rozgrywają się strajki – a wszystko to, autorka przedstawiła bardzo obrazowo. Neuhaus ma specyficzną manierę detalicznego opisywania otoczenia, losów bohaterów (także retrospekcji) – nawet nieszczególnie istotnych dla fabuły – i przedmiotów.
Problematyka utworu skupia się natomiast w dużej mierze na zagadnieniach związanych z energią odnawialną, globalnym ociepleniem, korupcją, globalizacją, fałszerstwem oraz bezwzględnymi korporacjami (jakże ulubionym elementem w kryminalnej twórczości Neuhaus). Nie brak też w „Kto sieje wiatr” bardziej prozaicznych zjawisk natury ludzkiej, szczególnie w oparciu na socjologiczno-psychologiczny punkt widzenia. Już nawet bez zbrodni – która dodaje utworowi wcale wiele – książka byłaby ciekawym spojrzeniem na rozłam społeczności i manipulację.
Warsztat autorki nie zmienił się zbytnio – wciąż jest wyśmienity. Dialogi, opisy (choć te czasem zbyt rozwlekłe), bohaterowie, świat przedstawiony, fabuła wszystko trzyma się zwartej całości. Wątki są skonstruowane odpowiednio, tworząc swoisty labirynt, w którym kręcą się nie tylko protagoniści, ale również – wraz z nimi – czytelnik. Narracja pozwala czerpać przyjemność z lektury, jasny a zrozumiały język sprawia, że tekst jest płynny, a słownictwo nie wymaga od odbiorcy ślęczenia z dodatkową księgą słownika pod ręką. Czyli Neuhaus ponownie spisała się na medal i nie zaprzestała wyśmienitej passy cyklu.
„Kto sieje wiatr” to opowieść o tym, że życie nie kończy się na pieniądzach, choć wcale często opowieść zwraca nań uwagę – wskazując jak radykalne poczyniły zmiany w ludziach, a ściślej przedsiębiorców (i nie tylko), przemieniając ich w rasowe, bezwzględne rekiny biznesu, za nic mające losy płotek w swych piramidach władzy. W powieści nie brak odnośni do postaw i spisków globalnych korporacji, które możemy odzwierciedlić wokół nas. Wciągająca, refleksyjna, pełna napięcia, przewrotna, błyskotliwa – „Kto sieje wiatr” w sześciu słowach. -
Recenzenckie Mistrzostwo ŚwiataOcena: 5/5Dodana przez Beata I. w dniu 2017-01-04Opinia użytkownika sklepuRecenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 2 osób uznało recenzję za przydatną„Kto sieje wiatr” to piąty tom cyklu, którego bohaterami jest para sympatycznych detektywów: Oliver von Bodenstein i Pia Kirchohoff. Tak jak inne części, można czytać oddzielnie, jako zamkniętą całość.
Śledząc burzliwe perypetie głównych postaci i rozwiązywane przez ich zespół sprawy, można jednocześnie zauważyć, jak rozwijał się warsztat autorki. W każdym kolejnym tomie Nele Neuhaus wydaje się pisarką bardziej dojrzałą, tworzącą coraz ciekawsze intrygi i zaskakujące zakończenia, co w przypadku kryminałów jest jedną z najważniejszych zalet.
Tym razem detektywi muszą rozwiązać zagadkę dwóch morderstw, które powiązane są z walką o środowisko naturalne. Gdy w malowniczym zakątku gór Taurus toczy się walka między właścicielami koncernu stawiającego wiatrakowe farmy i zbuntowanymi mieszkańcami, wcześniej czy później musi dojść do dramatycznych zdarzeń. Okazuje się jednak, że skutki tej wojny są znacznie bardziej tragiczne niż można byłoby się spodziewać.
Oliver i Pia wkraczają na terytorium pełne rodzinnych tajemnic, niesnasek między sąsiadami i niespodzianek, które pociągają za sobą nieodwracalne skutki.
Stawienie czoła tym wydarzeniom nie jest łatwe, tym bardziej, że wciąż na jaw wychodzą nowe szczegóły.
Akcja jest wartka, pełna nagłych zwrotów i nowych epizodów, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Napięcie podnoszą też niejednoznaczne postacie i związane z nimi niedopowiedzenia. Smaczku całości dodaje poszerzający się krąg podejrzanych. Wszystko to sprawia, że fabuła niezmiennie trzyma czytelnika w napięciu, które rozładowuje dopiero zaskakujące zakończenie.
Całość czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Na pewno jest to relaksująca lektura, ale nie tylko, gdyż autorka podejmuje w swej powieści ważny temat zmian klimatycznych, dbałości o środowisko naturalne i intrygujących powiązań między światem polityki i biznesu. To problematyka jak najbardziej aktualna i dająca do myślenia.
BEATA IGIELSKA