Lenin dyktator

Lenin. Dyktator autorstwa Victora Sebestyena jest biograficznym spojrzeniem na postać Władimira Illyicha Uljanowa, czyli Lenina, długoletniego komunistycznego rewolucjonisty.

Znakomita biografia wodza rewolucji mająca współczesne odniesienia: to prekursor obecnych populistów; był cynicznym kłamcą, obiecującym wszystko wszystkim by zdobyć władzę. Przeciwników politycznych obrzucał błotem, bezlitośnie stosował krwawy terror. Pokazuje też autor Lenina z ludzkiej strony: miłość do natury, relacje z kobietami. Ale to głównie był skuteczny polityk i straszny człowiek.

Kolejna już, znakomicie napisana, biografia polityka, który w decydującym stopniu wpłynął na historię XX wieku, zawiera kilka nowych idei. Po pierwsze pisze Sebestyen, że Lenin może być przykładem dla współczesnych populistów: „Kiedy dążył do władzy, obiecywał ludziom wszystko. Oferował proste rozwiązania skomplikowanych problemów. Bezwstydnie kłamał.” Poza tym „Wskazywał kozłów ofiarnych, których mógł później nazwać „wrogami ludu”.” Politycznych przeciwników zaś obrzucał inwektywami: „Ci, którzy się z nim nie zgadzali, byli „łajdakami”, „prostakami”, „kretynami”, „plugawymi szumowinami”, „dziwkami”” itd. Brzmi to niestety bardzo znajomo...

Po drugie pisze Sebestyen, że „niemal wszystkie ważne relacje w życiu Lenina łączyły go z kobietami.” Po pierwsze żona Nadieżda Krupska, po drugie długoletnia kochanka Inessa Armand, także teściowa, która mieszkała z nimi wiele lat, a która nie podzielała jego poglądów politycznych. Zaś z mężczyznami nie przyjaźnił się, żądał od nich pełnej zgody z jego poglądami politycznymi i całkowitego podporządkowania jego woli. Z tego powodu z wieloma politykami kompletnie zerwał i był ich zaciekłym wrogiem.

Po trzecie oddaje Sebestyen co należne żonie Lenina, Nadieżdzie, wbrew pozorom to małżeństwo nie było z rozsądku, przeżyli najbardziej szczęśliwe lata na zesłaniu w Szuszenskoje, wtedy łączyły ich nie tylko poglądy rewolucyjne ale i łoże. Poza tym Krupska była najbliższą współpracowniczką, czytała i poprawiała jego teksty.

Po czwarte pisze Sebestyen ciekawie o jego życiu prywatnym: uwielbiał wędrówki górskie, był znakomitym szachistą. Prowadził skromne życie, nawet po zdobyciu władzy, nigdy nie interesowały go jej przywileje. Miał mieszczańskie gusta artystyczne, na przykład nienawidził Majakowskiego, który tak go wielbił.

Ale był przede wszystkim Lenin zwierzęciem politycznym, interesowało go zdobycie i utrzymanie władzy, niewiele więcej. Nie ulega wątpliwości, że był wybitnym politykiem, bo swoje cele osiągnął. Z drugiej strony uderzał jego kompletny cynizm z zimną krwią poświęcał tysiące ludzi w imię zwycięstwa. To ON jest ojcem krwawego bolszewickiego terroru, który był 'twórczo' kontynuowany przez Stalina. Z drugiej strony, władza, do której dążył tak uporczywie przez całe życie, zabiła go. Gdy ją sprawował pracował jak szalony i nie odpoczywał (co często robił na emigracji), to mocno przyspieszyło śmierć.

Książkę też można traktować jako świetną polityczną historię Rosji na przełomie wieków XIX i XX. Dostajemy np. znakomitą charakterystykę ostatniego cara, katastrofalnego polityka: „każda ważna decyzja podjęta przez Mikołaja II była błędna – od wyboru żony Aleksandry, który dorzuciła jeszcze własny zły osąd, po problemy wojny i pokoju.”

Jest tam jeszcze sporo ciekawych wątków (pomoc niemiecka, rola jednostki w tworzeniu historii), odsyłam do lektury.

Książka jest znakomicie napisana, wciąż trzyma w napięciu jak dobry thriller, widać że autor dobrze przemyślał jej strukturę. Jedynie końcowe rozdziały, opisujące Lenina u władzy, nie są tak ciekawe a momentami nudne .

Mysle ze to jedna z obowiazkowych ksiazek ktore warto przeczytac .

Zarówno Lenin, jak i jego następca Stalin, mieli jedną wspólną cechę. Byli bezwzględni dla swoich przeciwników. Dążyli do celu, nie zważając na potencjalne ofiary, co za „panowania” Lenina doprowadziło do śmierci ponad 6milionów osób. Tym samym jeden od drugiego mógłby uczyć się jak eliminować znaczne zasoby ludzkie, przypisując wszystko wyższemu celowi, albo w ogóle nie przyznając się do swoich zbrodni, a to rozwiązanie-przyznajmy-jest znacznie wygodniejsze.

Lenina zafascynował traktat którego autorem był niesławny Marks i można by rzec dzięki ideologii którą zawarł w swoim dziele, świat na długo wpadł w zasadzkę komunizmu, a przynajmniej jego duża część.

Niedawno zakończyłem lekturę książki”Lenin. Dyktator”. A czego można się dowiedzieć z okładki o tej pozycji?

Lenin wymyka się schematom, którym podlegali wszyscy późniejsi dyktatorzy. Nie działał wyłącznie za pomocą terroru. Pod wieloma względami był fenomenem politycznym, demagogiem, szafującym obietnicami bez pokrycia, kłamstwami i wyznającym prostą zasadę, że cel uświęca środki. Nie był sadystą, szaleńcem ani nawet fanatykiem. Przedkładał taktykę nad doktrynalną czystość i potrafił diametralnie zmieniać zdanie, gdy było to opłacalne. W kontaktach osobistych uprzejmy dżentelmen z wyższej klasy średniej, nigdy nie zakładał mundurów ani nie pytał o szczegóły śmierci ofiar, które miały dla niego jedynie wymiar liczbowy. Stworzył system oparty na idei, że terror jest usprawiedliwiony wyższymi racjami, który został następnie udoskonalony przez Stalina. Pragnął władzy i pragnął zmienić świat. Osiągnął jedno i drugie. Bolszewicki przewrót 1917 roku postawił świat na głowie, a jeszcze sto lat później Rosja i wiele innych krajów pozostaje pod przemożnym wpływem komunizmu. Zachęcam do lektury.

Autor nie wybiela, ani zbytnio nie oczernia swojego bohatera. Stawia nas, można by rzec przed faktem dokonanym. Ciekawie analizuje postać Lenina, ludzi z jego otoczenia. Co skłoniło go do skłonienia się w stronę komunizmu, zwłaszcza że sam pochodził z rodziny, której daleko było od takich ideologii? Co sprawiło, że-z praktycznie nieznanego człowieka-stał się ikoną-która do dzisiaj dzieli, inspiruje największych dyktatorów na świecie? Na te wszystkie pytania odpowiedzi można odnaleźć w tej publikacji.

Bardzo ciekawa książka, będąca kolejną pozycją w cyklu”Oblicza zła”. Są to nie tylko ciekawe portrety potworów w ludzkiej skórze, ale i opis świata, który dał im tak zwane zielone światło i pozwolił, aby ich chore urojenia weszły w życie. Przerażające, ale jak pokazuje historia ludzkość rzadko uczy się na swoich własnych błędach. Polecam do zapoznania.

Lenin wymyka się schematom, którym podlegali wszyscy późniejsi dyktatorzy. Nie działał wyłącznie za pomocą terroru. Pod wieloma względami był fenomenem politycznym, demagogiem, szafującym obietnicami bez pokrycia, kłamstwami i wyznającym prostą zasadę, że cel uświęca środki. Nie był sadystą, szaleńcem ani nawet fanatykiem.

Kim zatem był? Czy autorowi niniejszej książki, Victorowi Sebestyenowi udało się na 624 stronach odpowiedzieć na te i wiele innych pytań?

Brytyjski dziennikarz i historyk napisał takie 2 w 1.

Z jednej strony przedstawia głęboki, przeanalizowany portret człowieka, który zmienił nie tylko swój kraj, ale wpłynął także na miliony ludzi na całym świecie, wszak był twórcą najokrutniejszego systemu na świecie.

Z drugiej strony mamy okazję prześledzić krok po kroku kształtowanie się dyktatury, zobaczyć mechanizmy jej powstawania i rozwoju oraz prześledzić kształtowanie się rosyjskiego socjalizmu.

Jednocześnie Sebestyen weryfikuje wiele mitów i wyjaśnia wiele zagadek, które przez dekady narosły wokół Lenina i jego życia oraz działalności.

Sylwetka jego bohatera ukazana jest od młodych lat, w szerokim kontekście gospodarczo-historyczno-społecznym. Postępowanie Lenina wplecione jest w cały ciąg wydarzeń przyczynowo-skutkowych, które doprowadziły do takiego, a nie innego zachowania, postępowania.

Lenin Sebestyena to nie tylko dyktator, polityk. To także syn, mąż, ojciec, przyjaciel, kochanek, mol książkowy namiętnie odwiedzający miejskie biblioteki, o którego prywatnym życiu najlepiej świadczą prywatne listy i zapiski licznie przytoczone w książce.

Postać nakreślona przez historyka nie jest wybielana, nie jest oceniana. Jego Lenin przedstawiony jest czytelnikowi tak, żeby można było samemu wyciągnąć wnioski, dokonać oceny, poznać, a może w wielu momentach nawet zrozumieć.

Niewątpliwie warto po tę pozycję sięgnąć, czytać ją z doskoku, po kilka-kilkanaście stron co kilka dni przeplatając lżejszą lekturą, jak ja to robiłem,albo całą uwagę poświecić tylko temu dziełu. Wybór należy do was. Gorąco zachęcam do lektury.

Niech was nie przeraża objętość książki. Sebestyen pisze lekko, co nie znaczy, że jest to pozycja beletrystyczna. Jest to książka w pełni naukowa, dopracowana, porządnie napisana. Autor bardzo profesjonalnie podszedł do zadania, przeprowadził bardzo złożone, trwające lata i szeroko zakrojone badania, przeczesał wiele archiwów.

Efektem jest bardzo bogata baza źródłowa i książka, której lektura (mimo trudnego tematu jaki jest w niej poruszany) jest wielką przyjemnością. Bo nawet gdy temat trudny, bolesny, dyskusyjny, ale książka napisana jest doskonale, po mistrzowsku pod względem przeprowadzonej kwerendy, lekkim mimo ciężkiego tematu językiem, czyta się ją doskonale.

Istnieli ludzie, których nazwiska lub pseudonimy nadal wzbudzają grozę, choć od śmierci rzeczonych osób mogło minąć wiele lat. Często nie zdajemy sobie sprawy z faktu, że mieli oni kilka twarzy, a ich charaktery tworzyła cała gama cech…

Władimir Iljicz Uljanow nie każdemu może wydać się znany, ale Włodzimierz Lenin już praktycznie wszystkim. To ten sam człowiek, który na stałe wpisał się na niechlubnych kartach historii. Zaklasyfikowanie go w konkretne ramy jest rzeczą bardzo trudną do wykonania, gdyż zawsze wymykał się schematom. Patrząc na to, co robił aż ciężko uwierzyć, że uwielbiał naturę, był miłośnikiem kotów, lubił majsterkować przy rowerach. Te i inne ciekawostki w swej książce odkrywa Victor Sebestyen. Autor urodził się na Węgrzech, ale razem z rodziną uciekł do Wielkiej Brytanii. Pracował dla wielu gazet, przemawiał na uniwersytetach i konferencjach w Europie i Ameryce Północnej. Jako zagraniczny korespondent opisywał upadek komunizmu i wojnę w Jugosławii. Sebestyen zdążył stworzyć kilka frapujących pozycji, lecz to właśnie ta o Leninie jest jego największym dziełem. Pisarz pokazuje Uljanowa nie tylko w roli dyktatora — dużo miejsca poświęca też życiu prywatnemu, mającemu ogromny wpływ na późniejsze działania.

Pewnego dnia uświadomiłam sobie, że książki historyczne zazwyczaj kojarzą się z nudnymi monografiami pełnymi dat, suchych argumentów, kompletnie nużące. Jednak warto zignorować ten stereotyp i spróbować odkryć takie pozycje, które naprawdę potrafią pochłonąć. Historia Rosji fascynuje mnie od lat, chętnie szukam kolejnych informacji, poszerzam swoje obeznanie. Gdy zauważyłam zapowiedź najnowszej publikacji pióra Victora Sebestyena, to automatycznie wiedziałam, iż muszę po nią sięgnąć. To moje pierwsze spotkanie z autorem, ale słyszałam wiele komplementów pod jego adresem. Teraz miałam okazję samej się przekonać, czy zgadzam się z innymi w ich pozytywnej ocenie. I przyznaję, że czasem dobrze zaufać zdaniu większości. Sebestyen pisze doskonale. Choćbym za wszelką cenę pragnęła minusów, to nie byłabym w stanie ich znaleźć. Całość skończyłam szybko, a potem jeszcze kilka dni poświęciłam na dodatkowe poszukiwania w Internecie.

Od razu widać, ile pracy włożono w odpowiednie zestawienie informacji. To musiało wymagać wiele czasu i wysiłku, również talentu. Proszę mi wierzyć, oddzielenie ziarna od plew nie jest proste! Głównie w przypadku tego rodzaju literatury, gdy każda ciekawostka pozornie przypomina grudkę złota, która może okazać się czymś mało wartościowym. Banalnie porównanie, lecz dość dobrze oddaje przekaz. Bogata bibliografia należy do ważnych elementów. Dzięki niej da się rozpocząć własne „śledztwo”, jak najdzie ochota. I wyjść z naręczem tomiszcz przy najbliższej wizycie w bibliotece, co mi się przydarzyło...

Sebestyen rysuje nie tylko porywający portret Lenina, ale też kreśli szczegółowe tło, co trzeba docenić. Świetnie opisuje Rosję, z różnych dziejów i perspektyw. Ciekawe zależności, kraj z czasów dzieciństwa Włodzimierza, jego młodości, aż do śmierci. Z zainteresowaniem śledziłam zmiany społeczne, poniekąd również kulturowe, ważne dla zrozumienia wielu poglądów dyktatora. W końcu stał się tych metamorfoz uczestnikiem, a następnie twórcą. Autorowi udało się uniknąć zbędnego koloryzowania, wpajania własnego zdania. Każdy może wyrobić sobie je sam, w oparciu o porządne źródła zawarte w książce.

Myślę, że największym plusem tej publikacji jest jej klarowność, a przy tym przystępność. Właściwie, wydaje mi się, iż tematyka przypadnie do gustu osobom, które nie wiedzą o niej bardzo dużo. Głównie z powodu braku jakichś niesamowitych teorii, dopiero odkrytych. Po prostu mamy do czynienia ze zbiorem istotnych wiadomości. Podoba mi się kwestia skupienia na życiu prywatnym Lenina. Zwłaszcza wczesnych latach, bo zauważyłam, iż najczęściej biografowie piszą o jego karierze politycznej, zupełnie zapominając o korzeniach kształtujących byt. A teraz zaoferowano nam pozycję łączącą w całość różne oblicza jednego z najgroźniejszych ludzi w historii. Unikając plotek, wywoływania kontrowersji na siłę. Cenię sobie tę szczerość.

Publikacja Victoria Sebestyena została stworzona z ogromną dbałością o szczegóły i zdecydowanie zainteresuje czytelników uwielbiających naukę o przeszłości. To też świetna propozycja dla osób, które po prostu przepadają za dobrymi biografiami, wypełnionymi po brzegi ciekawymi kwestiami, rzetelne oraz godne zaufania, bo, jak wiemy, wiele książek kipi od bzdur. Ta do nich nie należy, na szczęście!

Świetnie się czyta! Nie ma przeładowania niuansami, interesującymi tylko historyka po 20 latach badania tematu, za to mnóstwo interesujących wiadomości i ciekawe sylwetki psychologiczne. Rzetelna faktograficznie i napisana świetnym piórem.