Liliowe dziewczyny

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Katarzyna M. w dniu 2016-10-11

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   Ta książka opowiada o trzech kobietach, których z pozoru nic nie łączy, nic poza wojennymi doznaniami i piekłem kobiecego obozu Ravensbrück. Tylko tyle, albo aż tyle.
   
   Caroline Ferriday bywalczyni nowojorskich salonów, nastoletnia Kasia Kuśmierczyk działaczka polskiego podziemia, która trafia do KL Ravensbrück w charakterze więźnia i ambitna lekarka Herta Oberheuser, która trafia do KL Ravensbrück w zupełnie innym niż Kasia charakterze.
   
   Tematyka losów więźniów (ale i katów) obozów koncentracyjnych porusza mnie zawsze, niezależnie do tego ile książek bym przeczytała. Nie inaczej było w tym przypadku. Poruszyła mnie ta lektura i to bardzo. Obok takiej książki nie da się przejść obojętnie.
   
   Nawet nie wiem co o niej napisać. Obojętnie co bym nie napisała i tak nie odda tego co czuję.
   
   Okrucieństwo, strach, ból , niedowierzanie, cierpienie to wszystko wypełnia karty książki już od pierwszej strony. Ale jest coś jeszcze. To umiejętność wybaczenia i życia po oraz wielu rozważań mniej lub bardziej luźno dot. tego tematu. O co dokładnie chodzi nie zdradzę. Gorąco za to zachęcam do lektury.
   
   Pierwszym co rzuca się w oczy jest doskonałe przygotowanie merytoryczne autorki. Jej książka to nie tylko opis losów trzech kobiet. To zdecydowanie coś więcej.
   
   Przede wszystkim doskonale oddane tło społeczno-obyczajowe tuż przed wybuchem II wojny światowej, gdy życie biegnie w miarę beztrosko i tuż po wybuchu konfliktu, gdy wszystko nagle ulega zmianie. Okrucieństwo obozu koncentracyjnego i bestialstwo do jakiego tam dochodziło. Poza tym ogromny atut - doskonale nakreślone sylwetki bohaterek, które były tak różne od siebie, zmiana ich zachowania, wszystkie towarzyszące im uczucia, te w okresie wojny, jak i po jej zakończeniu.
   
   To wszystko tworzy mieszankę iście wybuchową, która porusza już od pierwszej strony.
   
   Co prawda tzw. literatury obozowej (strasznie nie lubię tego określenia) powstało dużo
   
   (i zapewne powstanie jeszcze więcej), jednak książka Liliowe dziewczyny zdecydowanie wyróżnia się na tym tle. Powodem jest fakt, iż życie w obozie koncentracyjnym, koszmar tego miejsca poznajemy z punktu widzenia dwóch jakże różnych od siebie kobiet- więźniarki i lekarki. Zderzenie obu kobiet z obozową rzeczywistością, próby dostosowania się do niej, kontrast przysięgi lekarskiej zderzonej z rzeczywistością, koszmar bycia więźniarką.
   
   Swoisty szok czytelnika pogłębia fakt, iż dwie bohaterki - lekarka Herta i amerykańska wolontariuszka Caroline, to postaci autentyczne. Herta Oberhauser była sądzona w procesie norymberskim II stopnia, w procesie lekarzy. Carroline Ferriday była autentyczną wolontariuszką niosącą pomoc po wyzwoleniu. Zrobiła ona bardzo wiele dobrego, a jest wręcz zapomniana. Warto poznać jej sylwetkę. Kasia, trzecia bohaterka, jest fikcyjna, ale jestem przekonana, iż takich Kaś było mnóstwo. Tym bardziej, iż autorka w pewien sposób opiera się na wspomnieniach obozowej więźniarki Niny Niwińskiej.
   
   Bardzo ciekawa jest narracja. Książka podzielona jest na trzy części. Każda część opowiada historię z punktu widzenia innej bohaterki. Każda część napisana jest innym stylem.
   
   Najbardziej jednak szokuje fakt, iż wydarzenia opisane przez autorkę oraz wiele innych, często dużo okrutniejszych, faktycznie miały miejsce, a niewyobrażalne cierpienie, kaźń zgotowały jednym istotom inne. Niech powstaje, jak najwięcej takich książek. Nigdy nie wolno o tych wydarzeniach zapomnieć. To szczególnie ważne 70 lat od zakończenia wojny, gdy do głosu w Europie (i nie tylko) dochodzą nacjonalistyczne, profaszystowskie ruchy.
   
   Kelly napisała powieść opartą na faktach, bardzo dobrą powieść. Polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Bookendorfina I. w dniu 2016-09-26

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   3 z 5 osób uznało recenzję za przydatną

   "Szybko dowiedziałyśmy się, że przetrwanie w Ravensbrück zależy od posiadania cynowej miski, kubka i łyżki, oraz umiejętności ich pilnowania."
   
   Zagłębiając się w powieść, która przepełniona jest bólem i cierpieniem, zostawiamy między stronami ślad silnych emocji, zaangażowania i refleksji. Niemożliwym jest przejść obojętnie wobec książki, głęboko przemawia, porusza serca, długo pozostaje w świadomości, drążąc ją z intensywnością, wywołując wzburzenie, wzruszenie i współczucie. Nie znajdujemy zrozumienia i usprawiedliwienia wobec opisanej brutalności i przemocy, sprzeciwiamy się bestialstwu i okrucieństwu. Zadziwiające, jak osoby, które przeżyły koszmar Ravensbrück, hitlerowskiego piekła kobiet, potrafiły wybaczyć tę gehennę, nie nosić w sobie odrzucenia i uprzedzeń, a nawet uczestniczyć w powojennych uroczystościach ułatwiających proces zabliźniania się ran. Wydaje się, że bez tego nie mogłyby pójść dalej, dać świadectwa prawdziwego i właściwego oblicza człowieczeństwa. Powinniśmy naśladować ich wzorce, pielęgnować pamięć o tragediach w obozach koncentracyjnych, jednak nie jako pretekst do nienawiści, wrogości i zemsty wobec oprawców, lecz w kontekście trudnej i dotkliwej lekcji historii, ogromnego szacunku wobec ofiar, podziwu dla poświęcenia i oddania osób, które wbrew dramatycznym okolicznościom starały się pomóc.
   
   Powieść zainspirowana historią trzech kobiet, Kasi - więźniarki, Caroline - wolontariuszki i Herty - lekarki. Ich losy splatają, zazębiają i determinują się wzajemnie. Przeznaczenie krzyżuje ich ścieżki życia, wystawia na ciężkie próby, którym jedna z nich nie podoła. Czujemy apatię, zwątpienie i rezygnację, ale także podziwiamy chęć walki, trwania przy własnych przekonaniach, pragnienie wspomagania i ratowania. Widać, że autorka pozyskała mnóstwo informacji na temat głównych bohaterek, dotarła do interesujących faktów, odświeżyła ślady wielu wspomnień, z wrażliwością uchwyciła kontekst sytuacji i nastroje wówczas panujące. Poznajemy cechy charakterologiczne postaci, istotne zdarzenia z dzieciństwa, wzorce wyniesione z domu, zdobyte wykształcenie, wszystko determinujące indywidualne motywy zachowań. Kelly pragnęła ukazać jak najbardziej rzetelne świadectwo prawdy Ravensbrück, przerażających eksperymentów medycznych, przymuszania do niewolniczej pracy, głodzenia, znęcania, nieliczenia się z nikim i czym. Dziesiątki tysięcy najczarniejszych scenariuszy życia, marszy śmierci, odbierania wolności, zdrowia, nadziei, wiary i poczucia własnej wartości. Nieprawdopodobny sadyzm pseudolekarzy, składających przysięgę etyki lekarskiej a świadomie podążających w zupełnie odmiennym kierunku, w żaden sposób nie można ich usprawiedliwić, pojąć ich działania. Jednocześnie, gdzieś tam z mroku, wyłaniają się ludzie o złotych sercach, pragnący nieść pomoc w każdy możliwy sposób, często poświęcając własne życie, szczęście i marzenia. Stają się, choć w części, antidotum na zło, niegodziwość i nieprawość, nie tylko podczas drugiej wojny światowej, ale również wiele lat po jej zakończeniu, mocno wspierając byłe więźniarki obozu.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zuzanna C. w dniu 2017-03-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Niektóre historie czyta się wyjątkowo trudno. Ale wcale nie dlatego, że są źle napisane. Wręcz przeciwnie. Poruszają najgłębsze struny duszy. Tak bardzo, że nie można przejść obok nich obojętnie. "Liliowe dziewczyny" są właśnie jedną z nich. Choć lektura tej książki łamie serce i wyciska łzy z oczu, bezsprzecznie warto ją poznać i powiedzieć o niej innym. Mówi bowiem o tematach, o których milczeć nie wolno.
   
   Jest rok 1939. Poznajemy trzy bohaterki, których losy będziemy śledzić na przestrzeni kolejnych 20 lat. Amerykanka Caroline pracuje jako wolontariuszka we francuskim konsulacie w Nowym Jorku. Organizuje zbiórki i przyjęcia charytatywne, pomagając wielu osobom. Wspiera sierocińce we Francji, do których regularnie wysyła paczki z darami. Gdy poznaje aktora Paula Rodierre'a, nawet sobie nie wyobraża, dokąd zaprowadzi ją los. Kasia to z kolei młoda mieszkanka Lublina. Spędza czas jak typowa nastolatka, razem ze swoimi najlepszymi przyjaciółmi - Nadią i Piotrkiem, w którym jest zakochana. Inwazja Hitlera na Polskę jej życie również wywróci do góry nogami, a wojna odciśnie na niej swoje piętno w niezwykle bolesny i brutalny sposób. Wreszcie Herta, Niemka marząca o karierze chirurga, która musi zadowolić się specjalizacją z dermatologii. By pomóc utrzymać rodzinę, dorabia w sklepie swojego wuja, rzeźnika. Kiedy więc otwiera się przed nią możliwość podjęcia pracy lekarza z dobrą pensją, nie waha się ani chwili. Losy tych trzech tak różniących się od siebie kobiet połączy jedno miejsce - obóz koncentracyjny w Ravensbrück.
   
   Narracja prowadzona na zmianę z punktu widzenia trzech głównych bohaterek to niewątpliwa zaleta tej powieści. Dzięki temu zabiegowi dostajemy relację z samego środka piekła, z dwóch stron barykady - od więźniarki i od lekarki obozowej. Trzecia opowieść - osoby z zewnątrz, nie związanej bezpośrednio z obozem, pozwala poszerzyć perspektywę o wydarzenia rozgrywające się w innych częściach świata. Daje się odczuć solidne przygotowanie autorki, która wykorzystała liczne źródła historyczne, odwiedziła też wcześniej opisywane przez siebie miejsca. Muszę przyznać, że szczegółowe fragmenty dotyczące mojego rodzinnego miasta, Lublina, zrobiły na mnie naprawdę duże wrażenie. Nic jednak nie mogło się równać rozdziałom poświęconym życiu w obozie. Chciałam dowiedzieć się, co było dalej, a jednocześnie bałam się kolejnych akapitów. Każde makabryczne wydarzenie przybliżało mnie do punktu, w którym emocje by mnie przytłoczyły i nie byłabym w stanie czytać dalej.
   
   Martha Hall Kelly stworzyła powieść naprawdę wyjątkową. Taką, której się nie zapomina i nie da się czytać ze spokojem. Tak wiele przejawów okrucieństwa nikogo nie pozostawi obojętnym, zwłaszcza gdy ma się w pamięci, że jest to przecież historia oparta na faktach. Aresztowania, morderstwa, wywożenie do obozów, nieludzkie traktowanie więźniów, eksperymenty medyczne... Niełatwo się o tym czyta. Każdy jednak powinien po taką lekturę sięgnąć, we właściwym dla siebie momencie. Jeśli czujecie, że nie dacie rady przebrnąć przez te drastyczne fragmenty, dajcie sobie czas. I koniecznie wróćcie do tematu, gdy już będziecie na to gotowi.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina O. w dniu 2016-09-25

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Caroline pracuje w konsulacie francuskim. Herta dopiero szuka swojego miejsca i z ciekawości odpowiada na ogłoszenie o poszukiwaniu lekarki. Kasia coraz mocniej angażuje się w działalność podziemia w okupowanej Polsce. Żadna z nich nigdy nie słyszała o Ravensbruck, ale właśnie to miejsce zmieni ich życie na zawsze.
   
   Ravensbruck. Niemiecki obóz koncentracyjny dla kobiet. Miejsce, w którym wiele z nich straciło zdrowie lub życie. Coś, w istnienie czego ciężko uwierzyć. Koszmar historii. Kolejna mroczna pamiątka II Wojny Światowej.
   
   Po lekturze książki mam bardzo wiele do powiedzenia, ale nie wiem, od czego wypadałoby zacząć. To jedna z tych powieści, które wywołują refleksje, ale także coś na kształt buntu. Uświadamiają, ale również prowadzą nas do rozczarowania światem i człowiekiem. Łamią serce i na zawsze zostają w pamięci.
   
   „Głód powoli odbierał mi wszystko, co kochałam. Przez większość dnia myślałam jedynie o chlebie”.
   
   „Przeżyłam Ravensbruck. Przecież zwykłe życie nie może być trudniejsze”.
   
   Najbardziej chyba podoba mi się pomysł autorki na przedstawienie tej historii. Posługując się sylwetkami trzech kobiet stworzyła bardzo wszechstronną i dopracowaną powieść, pozwalającą nam zrozumieć problem z wielu perspektyw. Zagłębiamy się w działania wojenne i koszmar Ravensbruck, lawirując miedzy Stanami Zjednoczonymi, Niemcami i Polską. Każda z bohaterek reprezentuje jeden z tych krajów i przybliża nam wpływ wojny na państwo, ludzi, politykę i gospodarkę. Gdyby tego było jednak za mało, autorka zdecydowała się w ten sposób także na bardzo obrazowe i sugestywne zestawienie kobiet na zasadzie krzywdząca- cierpiąca- pomagająca.
   
   Każdą z bohaterek charakteryzuje siła, pasja i wiara we własne przekonania. Wraz z rozwojem akcji łatwo jest czytelnikowi wyrobić sobie zdanie na ich temat- polubić je lub też skrytykować ich działania i decyzje. Co najważniejsze jednak, nie można pozostać wobec nich obojętnym. Najtrudniej było mi zająć stanowisko wobec Herty, pracującej na stanowisku lekarki w niemieckim Ravensbruck. Owszem, łatwo byłoby ją skreślić, ale doszukałam się w jej działaniach czegoś więcej.
   
   „Jak mogłabym im wybaczyć? Były takie dni, gdy jedynie nienawiść dawała mi siłę, by żyć”.
   
   Sama historia jest niezwykle poruszająca, ale sposób przedstawienia jej przez Kelly sprawia, że niezwykle ciężko przejść nad nią do porządku dziennego. Zwłaszcza, kiedy człowiek czuje się przytłoczony i rozgoryczony. Mam wrażenie, że coś mnie ominęło. Nie przypominam sobie tych wydarzeń z lekcji historii. Dlaczego? Dlaczego wciąż spycha się je na tył? Czy poczucie krzywdy i wstydu sprawia, że próbujemy udawać, że nie miały one miejsca?
   
   Z wielką niecierpliwością pokonywałam kolejne strony powieści. Jak najprędzej chciałam wiedzieć, co spotka bohaterki i w jaki sposób połączą się ich losy. Zagłębiałam się w tę książkę niczym w najlepszy film akcji, w którym nigdy nie wiadomo, co się wydarzy. Mrok, zwroty akcji, nieoczekiwane rozwiązania. Jak w życiu.
   
   Książka nie byłaby tak dobra, gdyby jej akcja skończyła się wraz z końcem wojny. Autorka pokazuje nam świat po tych wydarzeniach. Można by powiedzieć, że wojna była jedynie początkiem koszmaru, na który składała się zmiana rządów, bieda, głód.
   
   „Koniec wojny nie oznaczał dla Polski nowego początku, ale nową formę niewoli. W rezultacie musieliśmy uważać na każdy swój krok i ciągle sprawdzać, co dzieje się za naszymi plecami”.
   
   „Dla nas wojna się nie skończyła, zmienił się tylko dyktator. Teraz musieliśmy walczyć ze Stalinem”.
   
   Warto wspomnieć, że to także wspaniała powieść o kobietach. Ich sile, skłonności do walki o lepsze jutro i dobro rodziny, determinacji i odwadze. Bohaterki mogą stanowić wzór oraz skłaniać do refleksji. Wojna nie przekreśliła przecież miłości czy przyjaźni.
   
   Czyta się szybko i tak lekko, jak pozwala na to trudna tematyka. Moim zdaniem „Liliowe dziewczyny” powinny zostać lekturą obowiązkową.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Sandra P. w dniu 2016-12-05

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 4 osób uznało recenzję za przydatną

   Kasia Kuśmierczyk jest nastolatką, kiedy wybucha II wojna światowa, mimo tego bez wahania angażuje się w działania na rzecz podziemia. Wkrótce jednak coś nie idzie po jej myśli i wraz z matką, siostrą i przyjaciółką trafia do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, gdzie Niemcy przeprowadzają na kobietach eksperymentalne badania. Amerykanka Caroline Ferriday pomaga Francuzom w zdobywaniu wiz, pracując w konsulacie francuskim, udziela się charytatywnie na rzecz francuskich dzieci, które los rozdzielił z rodzicami, a po wojnie pomaga tzw. „króliczkom”, czyli kobietom, wśród których znajduje się Kasia oraz jej siostra – byłym „pacjentkom” w obozie, które niemieckie pseudobadania trwale okaleczyły. Herta Oberheuser to Niemka, lekarka z Ravensbrück, przeprowadzająca między innymi eksperymenty na obozowiczkach. Losy tych trzech kobiet w pewnym momencie splatają się. „Liliowe dziewczyny” to opowieść o koszmarze obozu koncentracyjnego i II wojny światowej przedstawiona z trzech różnych perspektyw – Polki, Niemki i Amerykanki.
   
   Co warto zaznaczyć na początku – nie jest to literatura obozowa. Wiem, że wiele osób nie lubi tego gatunku bądź też nie daje rady o tym czytać. Nie da się ukryć, że występują tu opisy tego, jak wygląda życie w obozie koncentracyjnym, niekiedy dość dosadne i brutalne, jednak „Liliowe dziewczyny” to przede wszystkim powieść beletrystyczna i odnoszę takie wrażenie, że zamiarem autorki nie było opisywanie życia w obozie Ravensbrück. Autorka naświetla problem, przybliża czytelnikowi to, co się tam działo – i dobrze, bo o tym mówi się rzadko, a przecież eksperymentalne badania, które trwale okaleczały obozowiczki lub nawet prowadziły do ich śmierci, nie są mniej złe niż to, co działo się na przykład w Auschwitz – ale nie robi tego w taki sposób, jak jest to przedstawione we wspomnieniach osób, które naprawdę to spotkało. Z tego względu sądzę, że książka nadaje się nawet dla osób, które nie przepadają za literaturą obozową.
   
   Choć nie jest to literatura faktu, warto nadmienić, że dwie z trzech głównych bohaterek to osoby, które istniały naprawdę. Caroline Ferriday to postać, o której człowiek niezainteresowany tematem nie mógł słyszeć, bo zwyczajnie się o niej mówi. Wystarczy wpisać jej imię i nazwisko w Google – wyskakują same zagraniczne strony. A była to kobieta, o której warto byłoby wspomnieć, ponieważ pomagała w rehabilitacji obozowiczek z Ravensbrück, które padły ofiarą eksperymentalnych badań niemieckich lekarzy z obozu, polegających między innymi na łamaniu czy amputowaniu kończyn, zakażaniu ran wirusami i bakteriami albo sterylizacji. Caroline Ferriday pomogła trzydziestu pięciu Polkom, które były ofiarami tych pseudoeksperymentów. W 1958 roku przyleciały one do Ameryki i tam zostały poddane operacjom i rehabilitacjom, które miały jak najbardziej zmniejszyć negatywne skutki badań. Cieszy mnie bardzo to, że Martha Hall Kelly postanowiła umieścić ją w tej książce i że miałam przyjemność o niej przeczytać – o takich ludziach powinno być głośno. Drugą z prawdziwych osób jest Herta Oberheuser, Niemka, lekarka w obozie, która po wojnie była sądzona w procesie norymberskim i w 1947 roku skazana na 20 lat pozbawienia wolności. Umieszczanie w książce narracji z perspektywy zbrodniarki wojennej z pewnością jest dosyć kontrowersyjne – ale uwierzcie mi, dla tej książki potrzebne. Przede wszystkim to mocny kontrapunkt dla opowieści z punktu widzenia Kasi, więźniarki. Mamy dwie strony barykady – raczej nie po to, żeby opowiadać się po którejś z nich, ale żeby je ze sobą zderzyć. Herta nie jest tu po to, aby ją lubić, nikt nie ma zamiaru jej bronić, choć niejednokrotnie przedstawia się jej punkt widzenia w taki sposób, aby pokazać, że też jest człowiekiem. Naprawdę ciekawym zabiegiem było zgłębienie sposobu myślenia takiej osoby – kogoś, kogo propaganda całkowicie omamiła, zmieniając sposób patrzenia na otaczający ją świat i własny i inne narody. Trzecia z głównych bohaterek jest postacią fikcyjną, choć autorka przyznaje, że inspirowała się opowieściami byłych więźniarek obozu Ravensbrück i po prostu zaczerpnęła od nich pewne elementy osobowości i historie. Widać więc, jaki ogrom pracy włożyła Martha Hall Kelly w swoją debiutancką (!) książkę. Jestem pod wielkim wrażeniem i mogę stwierdzić jedno – opłaciło się jej to.
   
   Na wstępie wspominałam o zgrzytach. Gdyby ich nie było, książka spokojnie mogłaby dostać najwyższą ocenę. Nie wszystko mi jednak do końca grało. Z początku dłużyły mi się rozdziały, ale jest to oczywiście rzecz czysto subiektywna – zresztą mogę zdradzić, że szybko przestało mi to przeszkadzać, bo nieważne, jak długi był jeden rozdział, musiałam zacząć kolejny, ponieważ autorka doskonale wiedziała, jak go zakończyć i sprawić, by czytelnik jak mantrę powtarzał „jeszcze tylko jeden rozdział”, kiedy już dawno powinien spać albo robić coś innego. Mam jednak wrażenie, że nie do końca spisała się jako narratorka, zwłaszcza kiedy do głosu dochodziła Kasia. Opisy z obozu były dość brutalne, autorka nie bała się nazywać rzeczy po imieniu, obrazy dosadnie przekazywały to, co się tam dzieje, ale zabrakło mi w Kasi jednego: emocji. Ona opisuje to, co widzi, ale robi to dość beznamiętnie, tak jakby rejestrowała widok, ale zapominała na niego zareagować – i nie, wyraźnie nie jest to element kreacji bohaterki. Nie pasowało mi jeszcze coś, co tyczy się już wszystkich bohaterek. Autorka czasem szła na skróty i zamiast po kolei opisywać zdarzenia, streszczała je w dwóch czy trzech zdaniach. Niekiedy dość szczegółowo pisała o tym, co dzieje się akurat w życiu Caroline, Herty czy Kasi, a niekiedy skracała miesiące czy nawet lata. Takie przeskoki często działały niekorzystnie na fabułę, bo zastany stan rzeczy w jednym rozdziale nie zgadzał się z tym, jaki był w rozdziale poprzednim. Czasami zdarzało jej się też wracać do czegoś, co nie miało wcześniejszego odzwierciedlenia w książce, było tak na przykład z przysięgą Kasi, gdy wstępowała do AK, o czym czytelnik dowiaduje się już, kiedy dziewczyna jest w obozie i to wspomina. Wydaje mi się, że taka rzecz jest dość istotna dla kreacji bohaterki.
   
   Mimo tych paru zgrzytów, jestem naprawdę zadowolona z lektury „Liliowych dziewczyn”. Była to naprawdę dobra, porządnie przygotowana książka, w dużym stopniu świetnie napisana i sprawiająca, że mimo trudnej tematyki, po prostu się przez nią płynie. Polecam ją zarówno zainteresowanym tematyką II wojny światowej, jak i tym, którzy być może chcieliby przeczytać coś w tych klimatach, ale nie przepadają za literaturą obozową. Wydaje mi się, że jest to dobry „stan pośredni” między właśnie takim gatunkiem a powieścią historyczną osadzoną w tych czasach.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 1 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję