Książka ma charakter nowatorski, bowiem w rodzimej literaturze nie posiadamy globalnego ujęcia problematyki kształcenia nauczycieli dla potrzeb szkolnictwa jezuickiego od czasu powstania tego zakonu aż po jego kasatę. Autorka wykazała się bardzo dobrą znajomością źródeł i literatury przedmiotu, która została poddana szczegółowej krytyce i umiejętnie wykorzystana. Dzięki temu omawianie poszczególnych zagadnień zostało przeprowadzone w powiązaniu z założeniami i koncepcjami szkolnictwa jezuickiego w Europie. Takie szerokie ujmowanie zagadnień pozwoliło Autorce lepiej zrozumieć i ocenić szkolnictwo jezuickie w Polsce, w tym również system kształcenia nauczycieli. Dzięki szczegółowo przeprowadzonej analizie programu i stosowanych podręczników Autorka weryfikuje wiele opinii i stereotypów w odniesieniu do programu kształcenia młodzieży szlacheckiej. Wskazuje na istniejącą zależność między kierunkiem wykształcenia nauczyciela a realizacją programu nauczania.
Prof. dr hab. Andrzej Meissner
Wydawałoby się, że o działalności oświatowej jezuitów napisano już wszystko. Okazuje się jednak, że jest jeszcze wiele interesujących wątków, które należy wydobyć na światło dzienne oraz podkreślić ich znaczenie dla dziejów oświaty i szkolnictwa. Znakomitym tego przykładem jest publikacja Anny Królikowskiej, która skupiła się na kwestiach związanych z prowadzonymi przez jezuitów seminariami nauczycielskimi. Chcąc zadbać o odpowiedni poziom wykształcenia uczniów w swoich kolegiach, jezuici mieli świadomość, że potrzebni są do tego odpowiednio przygotowani nauczyciele. Niniejsza publikacja traktuje właśnie o tym, jak w Polsce w okresie od XVI do XVIII wieku przygotowywano kadrę dydaktyczną i pedagogiczną nauczającą potem w kolegiach jezuickich na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Studium to będzie z pewnością przydatne historykom wychowania oraz pedeutologom.
Dr hab. Piotr Gołdyn, prof. UAM
Prof. dr hab. Andrzej Meissner
Wydawałoby się, że o działalności oświatowej jezuitów napisano już wszystko. Okazuje się jednak, że jest jeszcze wiele interesujących wątków, które należy wydobyć na światło dzienne oraz podkreślić ich znaczenie dla dziejów oświaty i szkolnictwa. Znakomitym tego przykładem jest publikacja Anny Królikowskiej, która skupiła się na kwestiach związanych z prowadzonymi przez jezuitów seminariami nauczycielskimi. Chcąc zadbać o odpowiedni poziom wykształcenia uczniów w swoich kolegiach, jezuici mieli świadomość, że potrzebni są do tego odpowiednio przygotowani nauczyciele. Niniejsza publikacja traktuje właśnie o tym, jak w Polsce w okresie od XVI do XVIII wieku przygotowywano kadrę dydaktyczną i pedagogiczną nauczającą potem w kolegiach jezuickich na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Studium to będzie z pewnością przydatne historykom wychowania oraz pedeutologom.
Dr hab. Piotr Gołdyn, prof. UAM
