Mężczyzna w białych butach

Uwielbiam reportaże oraz kryminały o seryjnych mordercach. Przeczytałam tą książkę z myślą o Tadeuszu Kwaśniak, by się coś o nim dowiedzieć więcej. Był On seryjnym mordercą, dusicielem, pedofilem oraz złodziejem.

Ciężko ogólnie znaleźć o nim informacje. Ciekawe dlaczego?

Ciężko przyjąć do wiadomości, to, że są na Świecie osoby, które są zdolne do takich okrutnych, bestialskich czynów. Aż w głowie się to nie mieści.

Żyjemy teraz w czasach, w których których coraz to bardziej i więcej się mówi o rzeczach tabu. Bardziej otwarcie się mówi, jednakże są tematy, które na zawsze pozostaną tematem tabu.

Sama spotykam się z tym, że nie każdy chce i interesuje się takimi osobami, czyli seryjnymi mordercami, pedofilią, samobójstwem, autopsją. Ciężko znaleźć osobę z którą można by było podyskutować na takie o to tematy.

Jeżeli chodzi o książkę, to bardzo mi się spodobała. Znalazłam w niej dużo informacji o Tadeuszu Kwaśniaku, które sama poszukiwałam. Oczywiście te najważniejsze ciekawostki zostały pozaznaczane w książce. Mam nadzieję, że jeszcze znajdę czas by do niej wrócić i jeszcze raz ją przeczytać.

[Adres usunięty]

"Zabójczy Poznań" - tak mówi o miejscu akcji "Mężczyzny w białych butach" jeden z policjantów zaangażowanych w śledztwo w sprawie brutalnego zabójstwa dwunastoletniego chłopca w lutym 1991 roku.

Autorzy po raz kolejny prowadzą czytelnika w zakamarki umysłu psychopatycznego mordercy oraz przedstawiają arkana pracy śledczych, których działania doprowadzają do ujęcia Tadeusza Kwaśniaka - pedofila i zabójcy pięciu chłopców w różnych miastach Polski. Książka ta wstrząsnęła mną jednak bardziej niż wcześniejsze "Martwe ciała", bo kiedy ofiarami są dzieci w czytelniku budzą się jeszcze dobitniejsze uczucia: gniew, niezgoda, obezwładniające poczucie smutku i niesprawiedliwości. Te emocje towarzyszyły mi podczas lektury nieustannie, tym bardziej że z fikcją książka ta miała niewiele wspólnego.

Jako matka jestem głęboko poruszona ohydą, jaka kryła się w Kwaśnickim - niepozornym "dobrym wujku", który potrafił swoim sposobem bycia omamić swoje ofiary i skazać je na okrutną śmierć.

Umiejętność Ciszaka i Larka do takiego przeplatania wątków, aby była ukazana zarówno perspektywa sprawcy i śledczych, jak i mediów oraz rodzin ofiar, powoduje, że książkę czyta się niemal na jednym wdechu, a po przewróceniu ostatniej strony oddycha się z ulgą, że to już koniec.

Z niecierpliwością czekam na kolejne efekty współpracy tego duetu, którzy już przyzwyczaili mnie do emocji, których nie sposób wyrzucić z umysłu ani z serca.

W dzisiejszym świecie zagrożeń czyhających na życie nasze i naszych bliskich jest mnóstwo. Stają się one co raz bardziej nieprzewidywalne, sięgają co raz bliżej naszego codziennego życia. Mamy tego świadomość. Ale o ile niebezpieczeństwo dla nas samych nie paraliżuje, o tyle strach o bliskich, a zwłaszcza o dzieci może obezwładniać. Kiedy zostaje się rodzicem, nagle w głowie otwierają się pewne szufladki, które przepełnione są licznymi obawami. Wyobraźnia podpowiada straszne scenariusze. A kiedy okazuje się, że w rzeczywistości dzieją się rzeczy jeszcze gorsze, każdy rodzic truchleje na samą myśl o swoim dziecku. Dlatego lektura "Mężczyzna w białych butach" Waldemara Ciszaka, Michała Larka potrafi przyprawić o dreszcze na plecach.

Autorzy książki odwołują się do prawdziwych wydarzeń, jakie miały miejsce w latach dziewięćdziesiątych. W tamtym okresie na terenie Polski grasował mężczyzna, który zwabiał małych chłopców do mieszkań, molestował ich, a następnie zabijał. Nazywano go "Dusicielem".

My poznajemy go na jednym z poznańskich osiedli. Poprzez wymyśloną historię próbuje zwabić nastolatków do ich własnego domu. Najpierw pyta czy rodzice są w domu, potem dotwarza historie, które mają zadziałać na dzieci.Większość się nie daje. Ale zawsze znajdzie się jeden, który myśli, że robi dobrze zaprowadzając obcego mężczyznę do pustego mieszkania. Czy ze strachu, czy z niewiedzy... Gdy w opisany sposób ginie mały Krzysio, rozpoczyna się właściwa akcja książki. Autorzy przede wszystkim ukazują pracę policji i prokuratury zmierzającą do uchwycenia złoczyńcy. Poznajemy również sposób działania samego mordercy.

Książka jest połączeniem powieści, kryminału oraz reportażu. Przez ten zabieg czyta się ją tak, jakby oglądało się film dokumentalny. Bez upiększeń, dodatków, czysty przebieg zdarzeń. Nie ma tam drastycznych opisów, ale świadomość, że czytamy o prawdziwych wydarzeniach, o tym, że coś tak strasznego działo się gdzieś całkiem niedaleko, bardzo porusza. To jest chyba najmocniejsza strona tej książki.

Pomijając fakt, że sama tematyka jest na prawdę ciężka, to książkę czyta się bardzo sprawnie. Czy to chora ciekawość, dlaczego ktoś robi takie rzeczy, czy chęć rozwikłania zagadki niczym w kryminale, a może ogromne przerażenie, każe czytać ją właściwie jednym tchem.

Muszę przyznać, że czytanie jej przypominało mi zapoznawanie się z aktami różnych spraw karnych podczas moich praktyk studenckich w Prokuraturze. Różnica polegała tylko na tym, że w tej książce mamy dodane trochę dialogów i przemyśleń poszczególnych osób. Dlatego nasuwa mi się myśl, że można było postarać się trochę bardziej tworząc tę powieściową stronę książki.

Pomijając powyższe, myślę, że warto przeczytać tę lekturę. Jest ona poruszająca i pouczająca. Wzmaga czujność wobec własnych dzieci. Poza tym pozwala zapoznać się z prawdziwymi wydarzeniami, które nie tak dawno miały miejsce niedaleko nas. Przypomina nam, że świat jest pełen ludzi chorych, chcących tylko wyrządzić innym krzywdę. Przypomina o zasadzie ograniczonego zaufania.

Ci którzy lubią takie kryminalne klimaty, a także Ci którzy chcą poznać tę historię, powinni być usatysfakcjonowani.

Polecam!

Więcej recenzji na [Adres usunięty] Zapraszam !

Książka dotyczy głośnej sprawy Dusiciela – mężczyzny, którego poszukiwała policja z kilku miast w Polsce zanim został wreszcie złapany w Poznaniu. Czytelnik znajdzie tutaj zarówno obrazowo pokazaną pracę policji, jak i próbę zrozumienia psychiki mordercy i odtworzenia wydarzeń z jego punktu widzenia. A wszystko to poparte rozmowami z policjantami prowadzącymi tamto śledztwo, jak również dotyczącą go dokumentacją śledczą.

Całość recenzji pod adresem: [Adres usunięty]