Miasto snów

Super książka najlepsza z kategorii fantastiki. Jedyna książka którą przeczytałam bardzo szybko, wręcz ją pochłonełam. Super tematyka i sposób jaki, została napisana. Bardzo zachęcam młodzież ale również dorosłych i wielkie pokłony do autora ❤️❤️

March Sky nigdy nie uważała się za kogoś normalnego. Zawsze łatwo się denerwowała, miała problemy z opanowaniem agresji i jest wyjątkowo niska jak na swój wiek. Nie pomaga jej fakt, że zaczyna mieć bardzo dziwne sny i ktoś zaczął ją śledzić. Niezwykły chłopak o niebieskich oczach zaczyna mieszać jej w głowie. Wielkie zmiany rozpoczynają się, kiedy poznaje czarnego kota i otwiera drzwi, które powinny zostać zamknięte… Tylko czy na pewno? Jakie sekrety wyjdą na jaw? Kim tak naprawdę jest March? Gdzie trafi i gdzie okaże się jej prawdziwy dom? Jakie niebezpieczeństwa na nią czekają?

Czytając opis tej powieści spodziewałam się brzydko mówiąc “odgrzewanego kotleta”. Wydawał się bardzo podobny do przygód Kate i jakoś nie za bardzo miałam na nią ochotę. Przemogłam się i w sumie jestem bardzo zadowolona, czego zupełnie się nie spodziewałam. Otóż March polubiłam zdecydowanie bardziej niż Kate na początku, akcja była ciekawsza i od samego początku wkręciłam się w fabułę. Jednak wszystko po kolei.

Bohaterowie cóż, o wielu nie chciałabym Wam opowiadać, ponieważ mogę dużo zdradzić. March od samego początku przypadła mi do gustu. Ci co czytali powieść mogą się teraz zdziwić, ponieważ ja doskonale na początku rozumiałam zachowanie dziewczyny i wiem, że ja bym na jej miejscu zachowała się podobnie. Została ona wykreowana na postać z charakterem, dobrymi pomysłami, wielka lojalnością i buntowniczą naturą. To jedna z najlepszych postaci, które stworzył Pan Faber. Za to Callen nie podobał mi się od samego początku. Wiem, że gdyby bohaterka postąpiła na początku inaczej nie byłoby całej fabuły, ale od początku jego słowa mnie nie przekonywały i nie lubiłam go. Ogólnie te dwie postacie bardzo kontrastują ze sobą.

Jeżeli chodzi o styl i fabułę, to mam tutaj mały mętlik. Chodzi mi o to, że jeżeli czytaliście Kroniki Jaaru, to wiecie jak autor piszę, a tutaj da się odczuć tą przemianę i postęp. Czytało się ją szybko, przyjemnie i miło było odczuć tą lekkość pióra. Jednak nie do końca odpowiadały mi nadmierne opisy, w niektórych momentach jasne, to było potrzebne, jednak niekiedy to były takie zapychacze luk fabularnych.

Ogólnie podsumowując, Miasto Snów to naprawdę bardzo dobry początek serii. Ten tom sprawił, że w bardzo szybkim czasie zamówiłam kontynuację i z pewnością będę ją czytać. A Wy jeśli macie ochotę na powrót do świata ferów, ale nie takich jak w Jaarze, chcecie poczuć magię i walkę umysłów, to ta książka zdecydowanie jest dla Was i powinna Wam przypaść do gustu.

Gdy dostałam do recenzji "Miasto snów" Adama Fabera nie mogłam się doczekać, aż zacznę czytać. Ta obłędna okładka przyciągała mnie do siebie. Co prawda książka jest z uniwersum "Kronik Jaaru", których jeszcze nie miałam okazji czytać, ale wcale mnie to nie zniechęciło.

March Sky jest szesnastolatką uczęszczającą do liceum. Nie jest taką zwyczajną dziewczyną, bo pomimo swojego wieku mierzy tylko 120 cm wzrostu. I przez to jest obiektem drwin i złośliwości. Do tego zaczyna widzieć rzeczy którzy inni nie dostrzegają. I śni na jawie. Gdy pewnego dnia ma już dość wszystkiego i postanawia uciec z domu spotyka gadającego kota. Ten zaprowadza ją do Callena, chłopca podobnego do niej. Jaka historia się za tym kryje? Kim tak naprawdę jest March?

Niestety rozczarowała mnie ta książka. Jeszcze na początku było w miarę dobrze, ale im dalej w las tym coraz bardziej mnie po prostu nudziła. Czytałam i odpływałam myślami gdzie indziej. Już nie wspominając, że czytałam ją cały tydzień. W momencie gdy March znalazła się w świecie ferów całe napięcie i ciekawość co do tego co będzie dalej opadło. Mimo, że bardzo się skupiałam na tekście nie wciągało mnie to kompletnie. W związku z tym zastanawiam się czy Kroniki Jaaru są dla mnie i czy będą w stanie przekonać mnie do siebie. Nie mogę się przyczepić tutaj do stylu pisarskiego autora, bo ten był jak najbardziej okej. No i ten jednorożec na końcu pozamiatał wszystko 😅 Pomyślałam tylko "Serio?". I chyba na tym już poprzestanę. Drugi tom z pewnością nadrobię, ale trochę sobie poczeka.

Adam Faber jest autorem Kronik Jaaru, popularnej serii fantasy dla młodzieży. W wykreowanym tam uniwersum pisarz umieścił też akcję nowego cyklu, czyli Krwi Ferów. Na szczęście nie trzeba czytać Kronik, by zacząć swoją przygodę z Miastem snów. Autor bowiem stopniowo wprowadza czytelnika w nowy świat.

March Sky to młodziutka buntowniczka, którą los nie potraktował łaskawie. Ma ledwie 1,2 m wzrostu, przez co jest piętnowana przez kolegów w szkole. Wychowywała się bez ojca, z matką nie potrafi nawiązać bliższych relacji. Jest przerażona, gdy orientuje się, że ktoś ją śledzi. Sny mieszają się jej z rzeczywistością, boi się, że powoli traci zmysły. Dziewczyna tak naprawdę jeszcze nie wie, że nie jest zwykłą nastolatką. Posiada moce, o których jej się nawet nie śniło.

Z ogromną przyjemnością razem z March Sky poznawałam krainę i ich nietypowych mieszkańców. Muszę przyznać, że najbardziej do gustu przypadł mi Piątek, uroczy czarny kot, który skradł moje sercem świetnym poczuciem humoru. Z zaciekawieniem śledziłam, jak bohaterka poznaje tajniki magii, jak odkrywa swoje umiejętności. Choć sama akcja nie rozgrywa się w szalonym tempie, nie pozwala się nudzić czytelnikowi. Adam Faber zwrócił uwagę w książce na problem odmienności, braku tolerancji wśród dzieci i młodzieży. Dziewczyna przechodzi piekło w szkole, bo jej wygląd różni się od rówieśników. Także jej słusznych rozmiarów przyjaciółka doświadcza szykan i wielu nieprzyjemności.

Miasto snów to książka, która skierowana jest do młodzieży, jednak bardziej dojrzały czytelnik też znajdzie przyjemność w jej czytaniu. Tak było w moim przypadku.

„Ten, kto nie krzyczy, nie rozpycha się ani nie włazi oknem, gdy wywalają go drzwiami, nigdy niczego nie osiągnie. Takie jest życie.”, czyli magiczny świat Adama Fabera.

Miasto snów to książka, która już od jakiegoś czasu za mną „chodziła”. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z Adamem Faberem – kilka lat temu czytałam pierwszy tom Kronik Jaaru i pamiętam, że to była całkiem ciekawa powieść młodzieżowa. Potem jakoś już nie miałam okazji, by sięgnąć po pozostałe tomy. Teraz jednak udało mi się przeczytać pierwszy tom nowej serii, a drugi już czeka na półce na swoją kolej.

March Sky jeszcze nie ma pojęcia, kim tak naprawdę jest. Zwykłą dziewczyną z małego, szkockiego miasteczka? A może jednak kimś więcej? Rówieśnicy jej nie oszczędzają, a matka skrywa tajemnice przeszłości, które nie mają ujrzeć światła dziennego. Dodatkowo, życia March nie ułatwiają pojawiające się koszmary i senne wizje, zaczynające spędzać jej sen z powiek.

Ktoś ją śledzi. Tajemniczy chłopak o niebieskich oczach pojawia się wszędzie tam, gdzie nie powinien. Sny zaczynają przekuwać się w rzeczywistość, a w żyłach dziewczyny burzy się krew i budzi moc mogąca doprowadzić ją na skraj katastrofy. Magia, opowieści o wiedźmach, czarne koty? To nie fantazja, to początek nowej przygody, która rozpoczyna się od niewinnego otworzenia niewłaściwych drzwi. Intrygi, walka ze stworzeniami nie z tego świata i miasto, które tylko na pierwszy rzut oka wydaje się idyllą, bo pod warstwą cudowności czeka podstęp.

Jestem okładkową sroką, więc Miasto snów od razu spodobało mi się. Okładka przyciąga wzrok i na pewno wielu sięgnie po tę książkę ze względu na nią. Każdy z rozdziałów posiada również zdobienia, co umila lekturę. Krew Ferów to nowa seria, więc jeśli nie czytaliście Kronik Jaaru, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby zacząć swoją przygodę z tym autorem od tej serii.

Przez całą lekturę miałam wrażenie, że coś mi ona przypomina. Chyba gdzieś już natknęłam się na podobny wątek (dziwne sny, wizje), ale mimo to bawiłam się świetnie przy tej opowieści. Motyw snu jest często wykorzystywany w literaturze. Lubię fantastykę i myślę, że fani tego gatunku znajdą coś tutaj dla siebie. Autor stworzył barwny świat pełen magii, istot i... intryg. Bardzo spodobał mi się klimat tej historii. Jednak z początku miałam pewne problemy, aby wczuć się w ten świat. Mamy bardzo dużo informacji, przez co pierwsza połowa książki była dosyć nudna. Później fabuła już się rozkręca. Jest to pierwszy tom, więc to logiczne, że autor wprowadza nas i próbuje wyjaśnić, jak działa ten świat i liczę, że w drugiej części będzie więcej akcji.

Czymś, co najbardziej mi się nie podobało to główna bohaterka. Niesamowicie mnie irytowała i co najmniej kilka razy miałam jej po dziurki w nosie. Na szczęście bohaterowie drugoplanowi są bardzo sympatyczni. Miasto snów to książka, która spodoba się zarówno fanom fantastyki, jak i powieści młodzieżowych. Język jest lekki i przyjemny. Idealna pozycja na relaks.

„Miasto snów” to pierwsza część serii „Krew Ferów”. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i na pewno nie ostatnie.

Główną bohaterką jest nastolatka March Sky. Przez swój bardzo, ale to bardzo niski wzrost dziewczyna ciągle słyszy przykre komentarze z ust rówieśników. Dodatkowo nastolatka zaczyna mieć dziwne sny, które ciężko odróżnić od rzeczywistości. W tych snach pojawia się chłopak, który jest tego samego wzrostu co ona. Gdy w podsłuchanej przypadkiem rozmowie March słyszy, że jest dla matki ciężarem, postanawia uciec z domu. Wkrótce dołącza do niej niezwykły kot oraz chłopak z jej snów. Wspólnie wyruszają w podróż do magicznej krainy pełnej magicznych stworzeń. Komu można zaufać, gdy każdy skrywa tajemnice? Co jest prawdą a co magią i złudzeniem? Od teraz March niczego nie będzie mogła być pewna, oprócz tego, że jej życie diametralnie się zmieni i nic już nie będzie takie samo.

Książka mnie wciągnęła mimo, że nie jest pełna akcji. Autor zabiera nas w podróż do magicznej krainy i stopniowo nas po niej oprowadza, pokazując jej uroki i ciemne zakamarki. Myślę, że ten zabieg jest istotnym wprowadzeniem do kolejnych części. Chociaż już i w tej, pod koniec akcja nabrała zawrotnego tempa i trzymała w napięciu. Oby kolejne części były tylko lepsze.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu We need YA.

Szukasz książki, która przeniesie cię do mrocznego świata pełnego magii?

"Miasto snów" jest dla Ciebie!

March nie ma lekkiego życia. Odstaje od swoich rówieśników, którzy mają ją za inną. Nawiedzające ją dziwne sny i koszmary nie ułatwiają jej codzienności.

Kim jest March? Co oznaczają jej sny? Kim jest tajemniczy chłopak, który nieustannie ją śledzi?

Ależ świetnie się bawiłam przy tej książce!

Fabuła wciągnęła mnie na tyle, że nie mogłam odłożyć tej książki na moment! Autor wykreował naprawdę genialny świat pełen magii, obok którego nie da się przejść obojętnie. To historia, której się nie zapomina, a intryga goni intrygę. Akcja nie zwalniająca tempa i zwierzęta... Dziwne, niecodzienne, nie z tego świata.

To naprawdę niezapomniana lektura! Idealna dla fanów fantastyki jak i dla tych, którzy dopiero co wkraczają w ten gatunek i badają tereny. Zdecydowanie polecam!

Właśnie skończyłam czytać te pozycje i jestem na TAK!! Idealna dla dzisiejszej młodzieży, ale nie tylko.. Zafascynowała mnie siła i determinacja głównej bohaterki March Sky bo o niej mowa! Zbuntowana 16 latka, która mierzy około 1, 20 wzrostu, ale siłą i zawzięciem mogłaby zarażać Nas wszystkich. Pomimo niskiego wzrostu nie pozwala sobie w kasze dmuchać.. Jest szykanowana, wyśmiewana w szkole, a jedyna przyjaciółką, która ją rozumie jest Isel, która sama nie ma lekko przez swoja nadwagę. Kto z Was nie usłyszał na własny temat cos nieprzyjemnego?? JAAAAAA i nie jest miłe? a March pomimo tego wszystkiego pokazuje, ze jest dużo więcej warta i ze nie można tak drwić z niej tylko, dlatego, ze jest niska.

Jeżeli czytałeś/łaś „Kroniki Jaaru” to w tej się nie pogubisz ten sam świat elfów, świat Jaaru, ale trochę z mroczniejszej strony. Niezwykły świat, ale i groźny. Idealny obraz wrogiego elfa, który nie uznaje innej rasy oprócz swojej. Każdy inny w ich świecie uważany jest za wroga.

Od razu uprzedzę i podkreślę nie musicie czytać „Kroniki Jaaru” żeby zrozumieć, co się dzieje w tej książce. To jest ten sam świat, ale inna historia, inni bohaterowie moim zdaniem bardziej mroczniejsza, za co dodaje tej trylogii świetnego charakteru.

W książce znajdziemy tez innych równie ważnych bohaterów/postaci a mianowicie Callen, który nawiązuje z March kontakt poprzez sen, ale i w realu poprzez obserwacje.

March zaczyna wyczuwać coś dziwnego, ale dotąd nieznanego, co powoduje lekką panikę oraz zadaje sobie pytanie czy jest to normalne? czy jednak potrzebuje wizyty u psychologa? Nasza bohaterka jak większość nastolatek nie ma dobrego kontaktu z własną mama okazuje się, ze mama ukrywa przed nią jakiś sekret, co powoduje złość, bunt i ucieczkę z domu.

Po drodze poznaje tajemniczego Piątka 13!? Kto to jest? Czy jest po stornie March czy może jednak kimś, z kim będzie musiała zmierzyć się Nasza bohaterka? Co tak naprawdę chce przekazać Jej Callen?

To już sprawdzicie czytając te książkę… gwarantuje, ze nudzić się nie będziecie.

March ma tylko metr dwadzieścia wzrostu, przez co jest wyśmiewana przez swoich rówieśników. Nie pomaga jej fakt, że ma małe problemy ze swoją złością, przez co zyskała również status psycholki. Jej najlepszą przyjaciółką jest Isel, dziewczyna obrażana przez innych z powodu swojej wagi, choć nie przejmuje się tym za bardzo. Pewnego dnia March ma dziwny sen, w którym przenosi się do świata dziwnych elfów, które niekoniecznie są przyjazne. Dodatkowo okazuje się, że ktoś ją śledzi... Dziewczyna coraz częściej zastanawia się, kim naprawdę jest i dlaczego nawet jej matka ma przed nią jakieś tajemnice. Jedno jest pewne: chęć odkrycia prawdy będzie bogate w przeróżne przygody i mogą sprowadzić na March masę kłopotów.

Główną bohaterką jest March, taka malutka i niepozorna dziewczynka. No, chciałabym. W rzeczywistości jest to bardzo złośliwa osóbka, której nie można powiedzieć nic, gdyż za chwilę się denerwuje. No i gotowa jest bić każdego, kto zalezie jej za skórę. Przypomnę, że March ma tylko 120 cm wzrostu, więc to jej bicie to tak średnio wychodzi. Z początku myślałam sobie, że jest to fajna bohaterka, którą z pewnością polubię. No niestety, przez kilka jej dziwnych zachowań stwierdzam, że ta dziewczyna mnie okropnie denerwuje i nie polubiłyśmy się.

Ogromnie szkoda było mi natomiast Isel. Dziewczyna bardzo dobrze się uczyła, nie zawadzała nikomu, nie wyzywała nikogo. Po prostu była, ale jednak to wystarczyło okropnym dzieciakom, żeby zaczęły się nad nią znęcać. Powodem ich okropnych słów i zachowania była tusza tej bohaterki. Kiedy pojawił się ten temat po raz pierwszy, zagotowało się we mnie. Myślę, że teraz żyjemy w takich czasach, kiedy nękanie kogoś z powodu jego wyglądu jest co najmniej żałosne, ponieważ każdy ma prawo wyglądać, jak chce. Mogę być gruba, chuda, mieć ciało w tatuażach, zrobić sobie różowe włosy, czy cokolwiek - i nikt nie ma prawa mnie z tego powodu wyzywać.

Bohaterem, który mnie zauroczył na maksa, jest Piątek. Czarny kocur, który umie mówić. Tu na myśl może nasuwać się Wam kot znany z Sabriny, nastoletniej czarownicy. Chyba charakterem nawet przypominał właśnie tego kota Sabriny. Polubiłam go za jego szczerość, inteligencję oraz spryt. Właściwie nie powinnam chyba tak pisać, ponieważ każdy kot na swój sposób jest sprytny i inteligentny. No nieważne. Ważne, że Piątek to bohater zdecydowanie wart uwagi i sympatii.

Przyznaję się z ręką na sercu, że bałam się zaczynać tej książki. Istniało wielkie ryzyko, że nie spodoba mi się ta historia i tylko się rozczaruję. Jednak Adam Faber chyba użył prawdziwej magii, ponieważ wciągnęłam się już od pierwszej strony.

Akcja tutaj pędzi i był chyba tylko jeden taki moment, kiedy na chwilę ona zwolniła. Poza tym, podczas lektury nie zaznałam nudy, ponieważ cały czas coś się działo. Autor po raz kolejny ciekawie przedstawił świat Ferów, którzy są okropnie złośliwi, wredni i wyrachowani. Choć w pewnym stopniu mnie zafascynowali swoją beztroską oraz magią, która ich otacza.

Miasto snów przeczytałam za dwoma posiedzeniami, ponieważ książkę czyta się w ekspresowym tempie. Zakończenie całkowicie mnie zaskoczyło i z niecierpliwością czekam na drugi tom, który podejrzewam, będzie jeszcze bardziej naładowany akcją i magią.

Jeżeli nie polubiliście się za bardzo z Kronikami Jaaru, a szukacie dobrej powieści fantastycznej, to spróbujcie przeczytać Miasto snów. Być może dzięki tej powieści zakochacie się w tym świecie.

Z książkami Adama Fabera miałam już styczność przy „Kronikach Jaaru”. Czytałam jedynie pierwszy tom ale bardzo spodobała mi się kraina, którą autor tam stworzył. Dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po „Miasto snów”. I powiem wam, że ta historia jest o wiele lepsza. Ogromną zaletą jest tu styl autora, który sprawia, że kartki same się przerzucają. Pomysł na fabułę jest bardzo fajny, cały czas coś się dzieje, więc nie ma momentów, w których książka się dłuży. Moim ulubionych bohaterem zdecydowanie został Piątek 😼 sarkastyczny, wygadany kocur, któremu nie można się oprzeć 💕 teraz nie pozostaje mi nic innego jak wam ją polecić, środek jest równie świetny jak okładka więc śmiało po nią sięgajcie 💓

Nie miałam okazji zapoznać się ze światem w Kronikach Jaaru, jednak odważnie sięgnęłam po Miasto Snów, i od razu mogę Wam powiedzieć, że nie musicie znać pierwszego cyklu, aby zacząć czytać Krew Ferów, a według mnie to bardzo duży plus już na samym wstępie. Byłam również święcie przekonana, że nowa seria Adama Fabera będzie skierowana do dzieci i młodszej młodzieży, i niesamowicie się zdziwiłam, gdy jednak stwierdziłam, że grupa wiekowa, o której myślałam na wstępie to jednak zdecydowanie zbyt młodzi odbiorcy. Książka ma swoje plusy - jak cudownie wykreowany magiczny świat, czarny kot, który porywa moje serce i łączenie tak różnych sprzeczności, o których sama nigdy bym nie pomyślała. Natomiast są również minusy, które mocno zaburzają mój odbiór całej książki i pozbawiają mnie pewnych przyjemności.

March tylko na pozór jest zwyczajną nastolatką mieszkającą w małym, szkockim miasteczku. Od innych dzieciaków odróżnia ją przede wszystkim niski wzrost, co powoduje nieustanne szykany ze strony rówieśników. Dziewczyna czasem odnosi wrażenie, że nawet jej własna matka ma jej po dziurki w nosie. Ale to nie wszystko. March zaczyna mieć dziwne i pokręcone sny, w których prawie zawsze pojawia się tajemniczy chłopak o niesamowicie niebieskich oczach. Gdy rzeczywistość zaczyna się niebezpiecznie zlewać z wizjami, a March coraz bardziej gubi się w tym co jest prawdą a jedynie wytworem jej umysłu. Nie mogąc liczyć na pomoc ani matki ani swojej jedynej przyjaciółki, ucieka z domu, pragnąc za wszelką cenę odnaleźć nieznajomego chłopaka, mając nadzieję, że ON będzie odpowiedzią na nurtujące ją pytania.

"Miasto snów" jest moją pierwszą przeczytaną książką Adama Fabera. Nie miałam jeszcze okazji poznać jego wcześniejszej serii ( ale mam nadzieję, że niedługo się to zmieni), więc weszłam w to uniwersum totalnie zielona. Nie jestem więc w stanie powiedzieć do jakiego stopnia ta historia nawiązuje do "Kronik Jaaru". Na pewno nie można odmówić Faberowi wielkiej wyobraźni. Świat Ferów jest tak intrygujący, że sama chętnie wybrałabym się tam z główną bohaterką. Ale Aislingen to tylko na pozór idylliczna kraina, na pierwszy rzut oka nie można dostrzec tego, co ukrywa się pod piękną powierzchnią. March, która do tej pory nie wiedziała o istnieniu magii, zostaje rzucona w sam środek miasta Ferów i jest zdana wyłącznie na swoje nieodkryte jeszcze możliwości. A Ferowie nie przyjmują jej z otwartymi ramionami- wręcz przeciwnie, na każdym kroku okazują jej swoją nieufność i pogardę z racji, że jest człowiekiem. Na szczęście March to twarda sztuka. Zahartowana gehenną, którą fundowali jej szkolni koledzy, nie daje sobie w kaszę dmuchać i nie ma zamiaru się poddać, dopóki nie wyjaśni kilku spraw, dotyczących jej przeszłości.

Największym problemem "Miasta snów" jest źle rozłożone tempo akcji. Przez prawie trzysta stron ( co stanowi większość książki, bo całość ma nieco ponad czterysta) wynudziłam się jak mops i byłam naprawdę bliska odłożenia lektury na dobre. Doceniam, że autor nie chciał od razu wrzucać czytelnika na głęboką wodę i zasypać go nadmiarem informacji, ale fabuła po prostu ciągnie się jak papier toaletowy. March bardzo powoli odkrywa skrawki tajemnic, które skrywa Aislingen, stopniowo poznaje tajniki magi, uczy się nią posługiwać, a w międzyczasie czytelnik przysypia. Dopiero gdzieś pod koniec akcja rusza z kopyta, na miejsce jednego wyjaśnionego sekretu pojawia się piętnaście następnych i w pewnym momencie czułam się już niemalże tak samo skonfundowana jak March, nie wiedząc kompletnie co, jak i dlaczego.

Mam nadzieję, że "Miasto snów" to tylko preludium do jeszcze bardziej intrygującej i szalonej akcji. Póki co, Faber uchylił tylko czytelnikowi odpowiednie drzwi, zachęcając czytelników aby zagłębili się w świat pełen magii, cudów, głęboko skrywanych sekretów i niebezpieczeństw czyhających na każdym zakręcie. Daję autorowi duży kredyt zaufania i mam nadzieję, że mnie nie zawiedzie w następnych tomach.