Moja asteroida

Spotkanie z asteroidą

Naukowcy przewidują, że w ciągu najbliższych dwustu lat, w naszą planetę uderzy asteroida. Obiekty znajdujące się szczególnie blisko Ziemi są nieustannie wypatrywane przez specjalistów, bowiem istnieje z ich strony realne zagrożenie. Zatem niezależnie, czy jesteśmy w stanie uchronić się przed katastrofą, przynajmniej znamy ryzyko i konsekwencje takiego zderzenia. Niestety w codziennym życiu to przygotowanie na porażkę, na cios, jest zwykle niemożliwe, nie mamy bowiem pełnej wiedzy na temat wszystkich czynników wpływających na naszą codzienność. Nigdy nie możemy również przewidzieć, jak dokładnie zachowa się drugi człowiek, krążący po naszej orbicie.

O tym, jak bolesne może być uderzenie asteroidy i jak niszcząca ma ona siłę, przekonuje się Zosia, piękna stewardessa. Kobieta wiedzie życie, jakiego wiele osób mogłoby jej pozazdrościć. Ma mieszkanie, wspaniałą pracę, którą uwielbia i która przynosi jej godziwe wynagrodzenie, a na dodatek jest w związku ze wspaniałym mężczyzną. Wydaje się, że pociągający pilot szaleje za swoją narzeczoną, a razem stanowią idealną parę. I tak właśnie było, a przynajmniej do czasu, kiedy Leon w porywie namiętności zdradził swoją ukochaną. O tym, jak zmienia się życie, kiedy wszystkie plany w jednej chwili obracają się wniwecz, przekonamy się dzięki najnowszej powieści Elżbiety Ceglarek. Znana już czytelnikom z książki „Drugie życie Leny” autorka, po raz kolejny udowadnia, że ma wyjątkowy talent do obserwacji rzeczywistości i ludzkich zachowań, a także do snucia opowieści, które – choć niekiedy przypominają baśń – to przecież wcale nie są niemożliwe.

Zosia i Leon padają ofiarą nieuczciwości oraz pożądania fałszywego przyjaciela, Janka. Nie może ON znieść szczęścia zakochanych, pragnie też samej Zosi i już widzi się w roli pocieszyciela. Dlatego też, kiedy przyłapuje Leona na zdradzie, bez skrupułów dzieli się swoją wiedzą z kobietą. Dla Zosi, nieco naiwnej i infantylnej, wiadomość ta oznacza prawdziwy koniec dotychczasowego życia, utratę poczucia bezpieczeństwa. Wie, że nie jest w stanie już nigdy zaufać Leonowi, choć wciąż jest mało odporna na jego słodkie słowa i magnetyczny urok. I kto wie, czy mimo złamanego serca i braku zaufania, Zosia ostatecznie nie wróciłaby do Leona, gdyby na jej drodze nie pojawił się przystojny lekarz kardiolog, Zbigniew. To właśnie ON jest dla kobiety podporą w trudnych chwilach i zawsze służy pomocą, a ta będzie jej niezwykle potrzebna, ponieważ zaczyna mieć kłopoty ze zdrowiem.

To zaledwie początek historii, bowiem przewrotny los wielokrotnie postawi bohaterów w niecodziennych sytuacjach i przed trudnymi dla nich wyborami, nieustannie też splątywać będzie ze sobą ich ścieżki. Ani Zosia ani Zbigniew, a tym bardziej Leon nie spodziewają się też, że ich decyzje będą miały wpływ nie tylko na ich życie, ale na dwie małe istoty...

O tym, jak potoczy się opowieść, z kim zostanie Zosia i czy przebaczy Leonowi zdradę, przekonamy się dzięki książce „Moja asteroida”. To pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji powieść, wypełniona emocjami towarzyszącymi nam w codziennym życiu. I choć postawa Zosi może nieco irytować, to jednak można złożyć jej niezdecydowanie i zmiany zdania na karb wrażliwości i niewinności. Swoim zachowaniem imponuje natomiast Zbigniew, który z niezwykłym zaangażowaniem gotów jest nieść pomoc nawet wówczas, kiedy okazuje się, że nie tylko Zosią będzie musiał się opiekować. Lektura książki przenosi nas w przestworza, odrywając od kłopotów dnia codziennego, ale też pozwalając uwierzyć, że nic nie dzieje się bez przyczyny – nawet uderzenie asteroidy.

Justyna Gul

Qultura słowa

Główną bohaterką powieści pt. ''Moja asteroida'' autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek jest trzydziestokilkuletnia Zosia, która z zawodu jest stewardessą.

Życie z pozoru prywatne jest udane, ale nie do końca. Toczy się w nim obecnie walka o prawdziwe szczęście, o którym marzy, by uwierzyć w to, że istnieje szansa, że jest, ktoś, kto ją kocha i zrozumie.

Twórczość Pani Elżbiety nie jest mi obca, gdyż miałam, wcześniej możliwość zapoznać się czytając jej debiutancką książkę pt. ''Drugie życie Leny'' wydaną w 2016 roku.

Powieść pt. ''Moja asteroida'' składa się z 29 rozdziałów, w których to mamy okazję przyjrzeć się jak wygląda życie codzienne Zosi oraz pozostałych występujących w powieści bohaterów, a Zosia chce podzielić się swoim życiem z Czytelnikami, marzy, aby wspólnie z nią podróżowali, pokonując przy tym trudne przeszkody, z którymi musi sobie poradzić.

Doskonała znajomość psychologii pozwala autorce Pani Elżbiecie Ceglarek w interesujący sposób pokazać i rozbudować charaktery swoich bohaterów, w taki sposób że Czytelnik nie będzie mógł oderwać wzroku od otaczającej rzeczywistości, w której znajduje się Zosia- główna bohaterka.

W trakcie czytania poznawałam Zosię, jej zachowania i zadawałam sobie pytanie:

Czy potrafiłabym, zaufać na nowo poznanemu mężczyźnie mając drugiego już u boku?

To historia, która uczy, jak być silnym i nie poddawać się, nawet kiedy sytuacja nie wygląda najlepiej, gdyż wokół nie jesteśmy sami.

Pozwolę sobie w tym miejscu umieścić słowa, które zwróciły, moją szczególną uwagę, umieszczone są one na samym początku książki, a autorem jest ich sama autorka Pani Elżbieta Ceglarek:

'' I nawet jeśli ktoś w życiu nam przeszkodził, to nie wie, że być może zrobił nam przysługę ''.

Polecam przeczytać tę książkę.

Po lekturze debiutanckiej powieści Elżbiety Ceglarek "Drugie życie Leny" przyszła pora na "Moją asteroidę". Na ile okładkowe chmury wnikną w tę opowieść?

Leon Kurczyński jest pilotem zakochanym w stewardessie Zofii Pisarskiej. Jednak w relację tych dwojga wkradła się zdrada - Leon nie wytrzymał życia w wierności, o czym dowiedziała się jego ukochana. Zosia nie potrafi przebaczyć występku, nie wierzy w zapewnienia "nigdy więcej", bo jeśli zrobił raz, nie cofnie się przed kolejnymi zdradami.

Natłok spraw służbowych i problemów osobistych sprawiły, że Pisarska źle się czuje, cierpi na bóle głowy a finalnie mdleje. Szczęściem w nieszczęściu jest fakt, że w karetce znalazł się kardiolog, który objął kobietę szczególną opieką. Rzekłabym nawet, że przesadną. I jak można było przypuszczać między Zbyszkiem Woltarskim a Zosią rodzi się porozumienie. Choć przez dłuższy czas obserwujemy tak naprawdę 'trójkąt', bowiem Zosia nie potrafi odmówić Leonowi i tłumacząc swoją niekonsekwencję świętym spokojem pozwala sobą manipulować.

Bohaterka nie ma łatwo - najpierw zmaga się z trzema zainteresowanymi nią mężczyznami, jej samopoczucie jest coraz gorsze a szpitala się boi i nie chce pozwolić na porządne badania. Kiedy już udaje się jej doraźnie pomóc okazuje się, że... zostanie mamą. To nie będzie dla Zosi łatwa rzeczywistość. Wciąż musi wybierać: między miłością do mężczyzny, do dzieci oraz do latania. Bohaterka nie wyobraża sobie sytuacji, że musiałaby zrezygnować z pracy, bo to ona daje jej siłę i chęci do życia na ziemi. Czy uda jej się pogodzić prozę życia z marzeniami?

Los pokierował życiem Zofii w bardzo pokrętny sposób. Nie pozwolił jej cieszyć się z niczego zbyt długo - każda zbyt szczęśliwa chwila zostaje zastąpiona problemami, dylematami i nieoczekiwanymi zwrotami. Bohaterka zdobywa mocno zaskakującą przyjaciółkę, uczy się asertywności oraz próbuje odnaleźć się w swoich uczuciach.

"...człowiek nie jest sklepem, w którym możesz kupić własne lub czyjeś uczucia, pobawić się nimi, zużyć je, wyrzucić na śmietnik i przyjść po następne." *

Elżbieta Ceglarek ma bardzo charakterystyczny schemat pisania - skupia się na kilku głównych bohaterach, najbardziej na dwóch, i to wokół nich tworzy fabułę. U niej nie mnogość postaci, ale dokładne pokazanie uczuć, przeżyć, emocji i charakterów są najważniejsze. Już po raz drugi podarowała mi książkę, w której bohaterka ma kłopoty zdrowotne, ale boi się szpitala i jak na złość (dla samej bohaterki, w debiucie Leny a teraz Zosi) na jej drodze staje nachalny lekarz.

Autorka pokazała nam ciekawych bohaterów: przystojnego, ale niepoważnego pilota, który tylko odpowiadając za ludzkie istnienia w przestworzach jest odpowiedzialny; spokojnego i ułożonego lekarza, który małymi kroczkami dąży do celu a między nimi kobietę - Zofię - która jest ogromnie niekonsekwentna, ulega wpływom silniejszych osób i nie ma odwagi mówić, co czuje.

Bardzo drażniły mnie rozmowy między poszczególnymi postaciami, były wciąż o tym samym, takie niepotrzebne przeciąganie liny. Na plus zasługują za to fragmenty dotyczące samego latania - dowiedziałam się jak wyglądają szkolenia stewardess oraz procedury przed lotem, w trakcie oraz po wylądowaniu.

"Kocham pisarzy, którzy potrafią wysypać garść miłości na ręce swojego czytelnika. Opowiedzieć świat. To takie piękne, gdy z kartek książki (...) można poczuć prawdziwe uczucie, nieudawane piękno, nieskończone pragnienie, nieugaszoną wrażliwość duszy. Gdy można tej nieskazitelnej miłości dotknąć, musnąć ustami i odebrać niezwykłe ciepło od kogoś zupełnie ci obcego." **

Podsumowując - "Moja asteroida" jest opowieścią o utracie zaufania, zdradzie i braku odwagi cywilnej, by się przyznać. To historia o wymówkach, ludzkich odruchach, ucieczce od rzeczywistości i nierozwiązanych problemów, pragnieniach, kolorach miłości a przede wszystkim o odnajdywaniu swojego szczęścia. Powieść dla tych, którzy wierzą w miłość ponad wszystko. Zachęcam do lektury.

* E. Ceglarek, "Moja asteroida", [Adres usunięty], Warszawa 2017, s. 115

** Tamże, s. 77