Moja kuzynka Rachela (wydanie filmowe)

"Są kobiety, Filipie, w zasadzie dobre, które nie z własnej winy sprowadzają na innych nieszczęście. Czegokolwiek się tkną, zamieniają to w tragedię. Nie wiem dlaczego Ci to mówię, ale czuję że muszę." Czy właśnie do takich kobiet należy Rachela, tytułowa bohaterka znakomitej powieści Daphne du Maurier "Moja kuzynka Rachela"? Kobieta, której imię brzmi słodko i pięknie, ale pozostając na języku zaczyna działać niczym niespieszna, acz śmiertelna trucizna, zatruwając serce i umysł, doprowadzając do zguby.

Narratorem powieści Daphne du Maurier jest Filip Ashley, osierocony jako dziecko i adoptowany przez swojego starszego kuzyna, Ambrożego, który zostaje jego opiekunem i mentorem. Ich dom to prawdziwy męski bastion, który na wszelkie możliwe sposoby, jak dotąd skutecznie broni się przed płcią przeciwną, zatrudniając tylko męską służbę. Ze względu na podupadające zdrowie Ambroży wyjeżdża do Florencji, gdzie poznaje Rachelę, młodą wdowę i daleką kuzynkę Filipa. Chłopak z zaskoczeniem przyjmuje wiadomość od swojego opiekuna, że Ambroży, który nigdy nie darzył kobiet szczególnym zaufaniem, ożenił się. Kilka miesięcy po ślubie Ambroży umiera w tajemniczych okolicznościach. Filip jest przekonany, że za śmierć kuzyna odpowiedzialna jest jego żona i poprzysięga zemstę. Wszystko zmienia się jednak, kiedy odziana we wdowią czerń Rachela staje u bram posiadłości Ashleyów. Z miejsca kradnie serca wszystkich jej mieszkańców, w tym Filipa, który szybko zapomina o zemście, szaleńczo zakochując się w kuzynce.

Filip zostaje uwięziony w pajęczynie z utkanej z koronki żałobnego welonu czarnej wdowy, którą jest Rachela. Młody chłopak, który nie ma żadnego doświadczenia z kobietami, wydaje się być dla Racheli wyjątkowo łatwym łupem. Czy młoda wdowa rzeczywiście przyczyniła się do śmierci swojego pierwszego męża, potem do śmierci Ambrożego, a teraz niczym śmiertelnie niebezpieczna czarna wdowa, tka swoją sieć i cierpliwie czeka na swoją następną ofiarę, Filipa? Czy być może sama stała się ofiarą swojego uroku i wybujałych męskich fantazji?

Przez całą powieść "Mojej kuzynki Racheli" czytelnik wciąż zadaje sobie pytanie, czy Rachela jest cyniczną i wyrachowaną wdową czy jednak jest niewinna? Sama autorka nie ułatwia postawienia jednoznacznego wyroku. Daphne du Maurier wybrała znakomity punkt widzenia, by przedstawić historię Filipa i Racheli. W jaki sposób mamy określić motywy, jak ocenić działania, gdy nasz narrator jest kompletnie niewiarygodny, beznadziejnie zakochany i niezdolny do racjonalnego i logicznego myślenia. Mamy dziesiątki powodów, by wątpić zarówno w jej winę jak i niewinność. Kim naprawdę jest jest ta niezwykła kobieta z południa? W czyją prawdę wierzyć?

Angielska autorka tka swoją historię z niebywałą precyzją, groza pośród zapierającego dech w piersiach angielskiego krajobrazu, piękna domu i otaczającego go pachnącego ogrodu jest praktycznie niedostrzegalna. Niepokój snuje się delikatnie na drugim planie wśród mrocznych korytarzy posiadłości Ashleyów, oświetlonego jedynie świecami buduaru Racheli, złowrogich nasion złotokapu, rozklekotanego mostku nad wodnym ogrodem. "Moja kuzynka Rachela" uwodzi swoim klimatem, wysmakowanym językiem, napięciem, intrygami i subtelnym humorem.

Daphne du Maurier stworzyła niesamowity, niejednoznaczny, pełen tajemnic thriller psychologiczny o paranoi, podejrzeniach, oszustwach i toksycznej męskiej zazdrości. "Moja kuzynka Rachela" to także opowieść o sile kobiet, o władzy nad mężczyznami i męskim lęku przed tym co może się stać, gdy kobieta zdobędzie władzę nad nim i jego majątkiem.

Mistrzostwo niedopowiedzeń, dwuznaczności i niejasności. Cudowna powieść.

KLASYCZNA FEMME FATALE

Takich książek już się praktycznie nie pisze. A szkoda. Klasyczne nieśpieszenie tempo, powolne budowanie napięcia, psychologii postaci i relacji między nimi wyszło już z mody. W dobie błyskawicznego przekazu, kiedy to obraz wydaje się wart więcej niż tysiąc słów, parafrazując slogan z pewnej reklamy, popularna stała się szybko i łatwo przyswajalna nijakość. Wystarczy sięgnąć po pierwszy z brzegu bestsellerowy thriller by samemu się o tym przekonać. Dobrze więc, że jednocześnie wciąż pojawiają się wznowienia klasyki, i że nadal są czytelnicy chcący po nie sięgać. A warto, bo powieści takie, jak "Moja kuzynka Rachela" to kawał znakomitej, poruszającej i wciągającej lektury, która satysfakcjonuje także od strony literackiej.

Głównym bohaterem powieści jest Filip Ashley, którego wuj Ambroży właśnie zmarł. Filip zawsze kochał swojego krewnego, który go wychował - i to do tego stopnia, że czuł zazdrość, kiedy ten znalazł sobie żonę, Rachelę. Nic więc dziwnego, że to ją podejrzewa, jako winną śmierci Ambrożego. Szczególnie, że zgon nastąpił wkrótce po zaślubinach. Jakby tego było mało, listy wuja dolewają jeszcze oliwy do ognia, pełne coraz dziwniejszych treści, im bliżej końca jego życia były pisane. Ostrzega w nich, że nikomu nie można ufać, a Rachela ciągle go obserwuje. Czyżby tak było w rzeczywistości? A może to choroba sprawiła, że postrzegał świat i żonę w ten właśnie sposób? Filip chce rozwiązać zagadkę, a najbardziej pomścić wuja. Kiedy jednak Rachela pojawia się w jego życiu, mężczyzna przekonuje się, że jest ona zupełnie inną osobą niż sobie wyobrażał. Pozostaje jednak pytanie czy taka jest naprawdę, czy też może udaje? W gmatwaninie tropów i wątpliwości zaczyna rodzić się namiętność, mogąca doprowadzić zarówno do pięknego zakończeni, jak i tragedii...

Moją recenzję chciałem zacząć od tego, co w powieści Daphne du Maurier jest najlepsze, ale kiedy spróbowałem wybrać jedną, jedyną rzecz, stanąłem przed decyzją niemożliwą. Plusów jest tutaj całe mnóstwo, minusów niemal zupełnie brak. Jeśli już są to jakieś drobiazgi, wymuszone najczęściej przez same wymogi gatunkowe, które nie wszystkim przypadną do gustu - to w końcu gotycki romans ze wszystkim, co się z tym wiąże. Ale nawet słowo romans nie powinno Was odstraszyć, bo w odniesieniu do klasyki literatury nie ma tak negatywnych konotacji, jak w stosunku do współczesnych dziel.

Wróćmy jednak do plusów. Co dobrego ma do zaoferowania "Rachela"? Styl - to pierwsze, co rzuca się w oczy. Literacko satysfakcjonujący, treściwy, wysmakowany. Autorka nie spieszy się zarówno ze swoimi opisami, jak i z prowadzeniem akcji. I właśnie to poprowadzenie to kolejna znakomita rzecz w tym dziele. Fabuła toczy się leniwie, pozwalając nam rozsmakować się w niej, co ciekawsze jednak samo poprowadzenie wątku Racheli jest absolutnie fascynujące. Daphne du Maurier co chwila plącze tropy, to podsuwając nam dowody winy tytułowej bohaterki, to znów je obalając. Wprowadza to doskonale pasującą do treści niepewność. Co więcej czytelnik czeka na podobne momenty by przekonać się jak autorka i zarazem jej bohaterka wybrnęły z kolejnej podobnej konfrontacji.

Efekt finalny jest znakomity. Co prawda nie jest to powieść bardziej błyskotliwa niż inne dokonania pisarki (jak "Ptaki", czy "Rebeka"), ale i tak absolutnie warta poznania. Polecam, bo "Rachela" jest o niebo lepsza niż współczesne dokonani tego typu.

Rozdarte gorsety, sztywne kołnierzyki…Angielskie maniery, szkockie wrzosowiska… Jak ja lubię takie powieści. W których są damy i dżentelmeni i jakaś tajemnica, magia, gdzieś czai się zło – wymyślone lub realne. Taką powieścią jest „Moja kuzynka Rachel” Daphne du Maurier. Filip mieszka od urodzenia w posiadłości swojego wuja, Ambrożego. Tam zajmuje się gospodarstwem kiedy Ambroży musi leczyć swój reumatyzm za granicą. Niestety dostaje niepokojące listy od krewnego – Ambroży poślubia tajemniczą kuzynkę Rachel i coraz gorzej się czuje. Umiera a wdowa po nim przyjeżdża do Kornwalii. Filip na początku mówiąc eufemistycznie nie pała sympatią do dalekiej krewnej. Ale z biegiem czasu odnajdują drogę do porozumienia. Jednak młody mężczyzna zaczyna chorować. I nie wiadomo czy to wina angielskiego klimatu czy może ktoś go… podtruwa. I zaczyna się taniec między Filipem a Rachel. Kto ma racje? Być może to tylko wina choroby a może kuzynka ma coś na sumieniu? Powieść z dreszczykiem, niebezpieczeństwem, tajemnicza. Prawdziwie angielska. Absolutnie polecam.