Następne życie

„Nowy Jork. Zou Lei żyje na marginesie społecznym jako nielegalna imigrantka. Próbuje przetrwać, pracując ponad siły w podrzędnych chińskich restauracjach w niebezpiecznej okolicy. Każdego dnia zasypia na brudnym materacu w przeludnionym pensjonacie. Brad Skinner zmaga się z niestabilnością, traumą i zniszczoną psychiką po trzykrotnym pobycie w Iraku. Podróżując autostopem do miasta, ma nadzieję na wypędzenie z siebie demonów przeszłości. Gdy pewnego razu spotykają się na skraju Queens, oboje znajdują w tej drugiej osobie coś, czego od dawna szukali i pragnęli.”

Muszę Wam się przyznać, że biorąc tę powieść do recenzji, nie wiedziałam, czego mogę się po niej spodziewać. Wzięłam ją tylko dlatego, że opis niesamowicie mnie zaintrygował, ale gdy tak się dzieje, to koniecznie muszę taką książkę przeczytać. Cieszę się, że dostałam ją w propozycjach do recenzji, bo w innym wypadku na pewno bym jej nie przeczytała, a byłaby to dla mnie niepowetowana strata, bo choć jest to powieść trudna, przejmująca, melancholijna, to daje też nikłą nadzieję. Autor z brutalną szczerością odmalował prawdziwą twarz Nowego Jorku i rozprawił się z mitem o amerykańskim śnie, o którym marzy tak wiele osób. To książka o miłości dwojga odludków, bardzo pokrzywdzonych przez los, niezwykle prawdziwa, przepełniona bólem oraz goryczą.

To powieść bardzo naturalistyczna, napisana reporterskim stylem i przyznam szczerze, że właśnie tego stylu najbardziej się obawiałam, jednak po przeczytaniu kilku stron, wiedziałam, że nie będzie to dla mnie żadnym problemem, bo autor niesamowicie mnie zaciekawił swoją historią. Nie czyta się jej szybko, sama spędziłam przy niej ponad pięć dni, ale to taka książk, z którą nie można inaczej, po prostu trzeba czytać ją uważnie, a z drugiej strony powieść momentami przygnębia, więc to normalne, że trzeba robić sobie przerwy podczas czytania. Nie martwcie się jednak, że książka Was wynudzi, zdecydowanie tak się nie stanie, bo to porywająca historia, która dostarczy Wam dobrej literackiej rozrywki. Poza tym książka naszpikowana jest emocjami, a to każdy czytelnik potrafi docenić.

Polecam Wam tę powieść z czystym sumieniem, bo to piękna powieść, którą naprawdę warto ją przeczytać.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Poznańskiemu.

Długo przyszło mi czekać na dzień premiery "Następnego życia" a to tylko spotęgowało moje oczekiwania wobec tej powieści. Uwielbiam wszystko to co nieoczywiste, opowiadające o prawdziwych realiach świata, w którym fikcja literacka zajmuje wyjątkowo bliskie miejsce obok rzeczywistości.

To bardzo nieoczywista powieść, w której tak naprawdę każde słowo ma głębsze znaczenie. Musicie lubić takie powieści lub być otwarci na nowe doświadczenia, by móc odnaleźć się w fabule. Ale jeśli zdecydujecie się na lekturę: nie poczujecie się rozczarowani. A przynajmniej ja nie była. Wszystkie moje oczekiwania zostały spełnione z nawiązką, gdy tylko rozpoczęłam czytanie. Autor spisał się na medal manewrując po nieznanych ulicach Nowego Jorku odkrywając prawdę, o jakiej nikt nie chce głośno mówić.

Fabuła opowiada historię Zou Lei, która żyje poza granicami społeczeństwa jako nielegalna imigrantka. Robi wszystko, by zapewnić sobie byt i przetrwanie, nie rzadko zapuszczając się w ciemne i niebezpieczne zakamarki miasta. Pracuje w brudnych restauracjach i śpi w pensjonacie, do którego nie ma już siły wracać, gdy tylko przypomni sobie wygląd materaca. Jednak nie ona jedna stoi na przegranej pozycji. Jest jeszcze Brad Skinner, który po trzykrotnym pobycie w Iraku zmaga się z wielką traumą i problemami psychicznymi. Decyduje się wyruszyć do miasta, które być może pomoże mu odgonić demony. Tam właśnie krzyżują się losy tej dwójki - oboje dostrzegają w sobie nawzajem coś, co nie pozwala im odejść. Jednak jeśli myślicie, że to powieść przekształcona w intrygujący romans - jesteście w błędzie. Nie o tym myślał autor tworząc swoją historię. Owszem, gdzieś w tle możecie dostrzec kiełkujące uczucie, jednak nie jestem pewna czy można to nazwać miłością, w świecie, w którym na miłość nie ma miejsce. Ten motyw pozostaje otwarty dla indywidualnej interpretacji czytelnika, tak naprawdę jak każdy wątek podjęty w tej lekturze.

Atticus Lish nie pisze ani lekko, ani przyjemnie. Prowadzi czytelnika przez swoją książkę w sposób dobitny, prosty i ograniczony co mocno przypomina fabularną wersję reportażu. Tutaj nie ma miejsca na zbędne opisy, zagłębianie się w portrety psychologiczne postaci, jednocześnie rozkładając na czynniki pierwsze kłębiące się w nich uczucia. Nie, nie o to tutaj chodzi. Autor chciał uchwycić literacki dokument o świecie co udało mu się doskonale na bazie dwóch głównych bohaterów rzuconych w mroczne zakamarki Nowego Jorku. To miasto pod plastycznymi rękami autora zostało uformowane do kształtów ponurej rzeczywistości, pełnej przemocy i walki o własnej miejsce w świecie. A to wszystko skonstruowane tak, że nie ma się czemu sprzeciwić uderza w czytelnika z siłą pocisku i nie pozwala mu szybko odejść od lektury. Każde zdanie zdaje się trafiać do umysłu czytelnika i nie ma miejsca na analizę - wszystko od samego początku wydaje się prawdziwe i niezwykle wiarygodne.

Długo czekałam na wydanie "Następnego życia" i wszystkie dni warte były oczekiwania. Cienka granica między fabułą a reportażem idealnie oddaje aktualność rozgrywanych wydarzeń oraz przekonuje czytelnika, że książkę którą właśnie trzyma w rękach śmiało można nazwać wiarygodną. To sensacja jakiej jeszcze nie było - idealna w swojej prostocie i głębi. Gorąco polecam!