Dramat "Otello" Williama Shakespeare'a to prawdziwa klasyka gatunku. Miłość prowadząca do szaleństwa, zazdrość prowadząca do zbrodni, niespełnione pragnienie i namiętność prowadzące do upadku. Do czego zdolny jest człowiek o urażonej ambicji? Do czego zdolny jest człowiek, który - słuchając pełnych udawanej troski kłamliwych podszeptów fałszywego przyjaciela - traci rozum i przestaje ufać ukochanej?
Akcja dramatu toczy się zrazu w Wenecji, następnie przenosi się na Cypr. Zagrożona turecką inwazją wyspa wymaga obrony, którą powierza się maurowi Otello. Ten po zwycięskiej kampanii powraca w pełni chwały do świeżo poślubionej małżonki, pięknej Desdemony, córki weneckiego arystokraty. Wszystko go od niej różni: wiek, pozycja społeczna i barwa skóry. W tej sytuacji łatwo o zwątpienie co do stałości uczucia. To wystarczy, by ambitny Jago, który nie doczekał się upragnionego awansu, zasiał ziarno podejrzliwości o niewierność młodej żony.
Cóż za paradoks - znakomity i pełen odwagi na polu bitwy wódz ulega własnym kompleksom, brakowi pewności siebie i słabości. Raz napędzona zazdrość, wsparta zręczną intrygą, nieubłaganie zmierza do tragicznego końca.
William Shakespeare należy do najwybitniejszych pisarzy w historii literatury. Znany przede wszystkim z twórczości teatralnej (napisał 38 sztuk), był również znakomitym poetą (stworzył m.in. 158 sonetów). "Otella" napisał na początku XVII wieku, w dojrzałym okresie swojej twórczości. Mimo upływu ponad 400 lat dzieło pozostaje niezwykle aktualne, tak jak niezmienne są ludzkie uczucia. Aby ukazać złożoność ludzkiej psychiki, podatność na manipulację, uleganie niskim pobudkom, całą gamę ludzkich zachowań od podłości po chorobliwą zazdrość, nie potrzebował tym razem angażowania świata fantastycznego.
Dzieło to wystawiono za życia autora zaledwie trzy razy, opublikowano zaś dopiero po śmierci dramaturga. Było wielokrotnie adaptowane w formie filmowej, stało się też kanwą słynnych oper Giuseppe Verdiego i Gioacchino Rossiniego.
Akcja dramatu toczy się zrazu w Wenecji, następnie przenosi się na Cypr. Zagrożona turecką inwazją wyspa wymaga obrony, którą powierza się maurowi Otello. Ten po zwycięskiej kampanii powraca w pełni chwały do świeżo poślubionej małżonki, pięknej Desdemony, córki weneckiego arystokraty. Wszystko go od niej różni: wiek, pozycja społeczna i barwa skóry. W tej sytuacji łatwo o zwątpienie co do stałości uczucia. To wystarczy, by ambitny Jago, który nie doczekał się upragnionego awansu, zasiał ziarno podejrzliwości o niewierność młodej żony.
Cóż za paradoks - znakomity i pełen odwagi na polu bitwy wódz ulega własnym kompleksom, brakowi pewności siebie i słabości. Raz napędzona zazdrość, wsparta zręczną intrygą, nieubłaganie zmierza do tragicznego końca.
William Shakespeare należy do najwybitniejszych pisarzy w historii literatury. Znany przede wszystkim z twórczości teatralnej (napisał 38 sztuk), był również znakomitym poetą (stworzył m.in. 158 sonetów). "Otella" napisał na początku XVII wieku, w dojrzałym okresie swojej twórczości. Mimo upływu ponad 400 lat dzieło pozostaje niezwykle aktualne, tak jak niezmienne są ludzkie uczucia. Aby ukazać złożoność ludzkiej psychiki, podatność na manipulację, uleganie niskim pobudkom, całą gamę ludzkich zachowań od podłości po chorobliwą zazdrość, nie potrzebował tym razem angażowania świata fantastycznego.
Dzieło to wystawiono za życia autora zaledwie trzy razy, opublikowano zaś dopiero po śmierci dramaturga. Było wielokrotnie adaptowane w formie filmowej, stało się też kanwą słynnych oper Giuseppe Verdiego i Gioacchino Rossiniego.