Perła

Na początku ubiegłego roku miałam ogromną przyjemność zapoznać się z powieścią Caroliny De Robertis zatytułowaną "Bogowie tanga". Powieścią, która mnie zachwyciła pod każdym możliwym względem, wzruszyła fabularnym kłębkiem i ujęła nietuzinkowością oraz pięknym piórem. Co więcej, określiłam ją nawet jako najlepszą przeczytaną książkę w moim dotychczasowym życiu. Dziś z czystym sumieniem mogę rzec, że dołącza do niej najnowsza publikacja autorki - "Perła". Dlaczego? Zapraszam na moją opinię.

Perla, studentka czwartego roku psychologii, mieszka wraz z matką, niespełnioną malarką i ojcem, oficerem marynarki wojennej, na terenie bogatej posiadłości w Buenos Aires. Kiedy rodzice udają się na wypoczynek do Urugwaju, dziewczyna zostaje w domu z towarzyszącym jej żółwiem zwanym Lolo. Dniami uczęszcza na zajęcia, a nocami rozmyśla o rozstaniu z miłością jej życia, Gabrielem. Zostawiła go którejś nocy na plaży, po tym, jak zadał jej to dziwne pytanie. Przecież to nie może być prawda! Dlaczego to zasugerował? A jeśli ON ma rację? I czy to ma coś wspólnego z nieznajomym? Ten bowiem zjawia się pewnego razu w salonie domu rodzinnego Perli. Nagi, ociekający wodą, cuchnący rybami i zgniłymi jabłkami upiór - mężczyzna zajmuje miejsce na wartościowym dywanie. Skąd i w jakim celu przybył? Kim jest? I dlaczego nie znika? Te pytania nurtują Perlę, która z czasem postanawia zająć się gościem i mu niejako pomóc. A może pomóc też sobie...

Uważam, że książkę można napisać bądź ją stworzyć. Zdecydowanie "Perła" przynależy do tej drugiej kategorii. Carolina De Robertis tworzy historie, rzeźbi je kawałek po kawałku nadając im niesamowitej głębi, otulając je naturalnością, wiarygodnością, kompozycją czegoś niepowtarzalnego, frapującego, magicznego i pasjonującego. Jej opowieści rodzą ciekawość, która się wzmaga z każdym kolejnym etapem ich pochłaniania, sprawiają, że serce bije w przyspieszonym rytmie, otwiera się wyobraźnia, nieustannie krążą myśli wzajemnie się przenikające, i co istotne, ma się poczucie rzeczywistości, realnego uczestniczenia we wszystkich zobrazowanych zdarzeniach. Zdarzeniach nierzadko pełnych łez, tęsknoty, samotności, miłości, a nade wszystko bólu, również tego fizycznego, przeszywającego ciało na wskroś.

Carolina De Robertis posiada niezwykłą umiejętność, maluje słowem poruszające obrazy tworzące wyjątkową, emocjonującą i refleksyjną galerię będącą odzwierciedleniem ludzkich losów. Opowiedziana przez nią historia ujęta w "Perle" wyzwala przenikliwy niepokój już od pierwszej strony, porywa z należytą zachłannością w jednostajny wir harmonijnie ze sobą splecionych wydarzeń, osacza enigmatyczną i zatrważającą aurą, pobudza wyobraźnię nieprzerwanie poszukującą rozwiązań. Jednak przede wszystkim sprawia, że w ową opowieść się wnika bardzo głęboko, dosadnie i niepewnie. Ciekawość, labilność, smutek, niejasność, współczucie, a chwilami nawet złość towarzyszyły mi przez całą podróż z "Perłą". Podróż jakże ujmującą, chwytającą za serce, chwilami mglistą i mroczną, aczkolwiek niepozbawioną nadziei.

To nie jest ani łatwa, ani radosna, ani tym bardziej przyjemna emocjonalnie historia. Choć pozytywne akcenty mają miejsce, to stanowią niewątpliwie mniejszość. Skomplikowana i pełna znaków zapytania teraźniejszość przeplata się z równie zawiłą, i co najważniejsze, przeraźliwą przeszłością, srogi czas dyktatury wreszcie zastąpiony zostaje demokracją, a urokliwa i klimatyczna Argentyna nadal chwilami przybiera ciemny, tragiczny i koszmarny wyraz sprzed kilkudziesięciu lat. To właśnie ten mrok wydobywający się z fragmentów ukazujących dramat tysięcy ludzi zapada w pamięć, dotyka najczulszych strun duszy, dusi, pozbawia oddechu i wyzwala wielki ból. Porwania przeciwników junty rządzącej, tortury, odzieranie z godności, tajemnicze zniknięcia, "wyrywanie" dzieci z rąk rodziców, zrzucanie z samolotu do oceanu nagich, otumanionych po narkotykach, jeszcze żywych ludzi... To okrutne, niewyobrażalne, a jednocześnie poruszające obrazy, o których nie można zapomnieć.

"Perła" to pięknie utkana, urzekająca, tkliwa i absorbująca powieść z nutką realizmu magicznego, z którą po prostu trzeba się zaznajomić. Trzeba dotknąć zawartej w niej historii, poczuć ją, przeżyć, przemyśleć i wyłuskać cenne wartości. To historia o trudnej, ale nie niemożliwej miłości, blaskach i cieniach bycia dzieckiem oficera marynarki wojennej, towarzyszącym przez lata poczuciu bliżej nieokreślonej samotności. O mierzeniu się z teraźniejszością, wspomnieniach powoli odkrywających prawdę, przeszłości ciągnącej się niczym cień za dobrze sytuowaną rodziną. O sekretach burzących spokój, ułudzie, złudnej nadziei, dwulicowości i gorzkim sekrecie. I wreszcie o poszukiwaniu swej tożsamości, prawdy o sobie i swej rodzinie. Prawdy, która jedno niszczy, a drugie buduje. Prawdy, która daje długo wyczekiwane ukojenie, i co istotne, jest nowym początkiem...

Gorąco polecam!

Uwielbiam książki, w których obecny jest argentyński klimat. Może to dlatego, że marzy mi się zamieszkanie w takim miejscu. Carolina De Robertis wyraziście zarysowała tę atmosferę. Opisy są obrazowe i plastyczne, w żadnym stopniu nie przytłaczają, ani nie wzbudzają znużenia. Autorka rozwinęła swój pomysł na fabułę w ciekawy oraz absorbujący sposób. Jest to taka życiowa historia, poruszająca wiele istotnych kwestii, które nie są obce prawdziwym ludziom. Bohaterowie sprawiają wrażenie realistycznych, wzbudzają wiarygodność i sympatię. Akcja jest dość spokojna, ale czasami nieźle podkręcają ją tajemnice i intrygi. Gdy już się wkręci w rozgrywające się wydarzenia, to ciężko oderwać się od lektury. Kolejne strony znikają w błyskawicznym tempie i zaskakująco szybko dociera się do końca. Carolina De Robertis tchnęła w tę historię życie.

Ta niepozorna historia zawiera ogromne pokłady emocji. Jestem nią oczarowana.

Wszystko co budowane od lat znika niczym bańka mydlana po odkryciu prawdy. Rodzina - choć nie idealna - nagle staje się obca i jeszcze bardziej odległa. I tylko jedna osoba jest w stanie odnaleźć prawdę. Tylko czy tytułowa Perła odważy się sięgnąć w głąb rodzinnych tajemnic?

Carolina De Robertis napisała powieść pełną pięknych słów, w której historia żyje własnym, realnym życiem. Nie jest radosna, czasami nawet potęguje łzy wzruszenia, ale prawda, która z niej płynie sprawia, że zmienia się w jedną z ciekawszych współczesnych powieści, także z nutą magicznego realizmu.

Choć historia nie obfituje w zaskakujące zwroty akcji, nie przyspiesza bicia serca nagłą zmianą scenerii to trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. To wszystko za sprawą ludzkiej, prawdziwej historii oraz bohaterów tak prawdziwych, jak prawdziwe okazały się ich wady i słabostki. Oziębła matka tytułowej bohaterki przyprawiała o chęć pogardy, odwrócenia wzroku gdy jej postać wchodziła w scenerię pierwszego planu. Purytański ojciec, oficer marynarki wojennej, podpora dla swojej jedynej córki nagle okazał się kimś zupełnie innym, kimś kto w przeszłości stanął po niewłaściwej stronie. Mimo to wciąż był miłością Perły, dziewczyny która bała się stanąć w obliczu prawdy. Jednak pojawił się ktoś, kto zmusił ją do konfrontacji z niewygodną prawdą. I od tego momentu rozpoczęła się jej największa przygoda.

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o czym jest ta powieść. Zarysem historii z tłem zdrady? Rodzinną walką między brakiem uczuć i wszechobecnymi zasadami? Poszukiwaniem sensu swojego życia? Odnajdywaniem siebie w lawinie kłamstw i niedopowiedzeń? Wszystko to zamknięte zostało w jednej, bardzo niepozornej powieści, która porusza najczulsze struny ludzkiej natury i zmusza czytelnika do intensywnego myślenia - ponieważ życie Perły, chociaż tak odległe, wydaje się namacalną historią każdego człowieka, który stając w obliczu niewodnej prawdy, krok za krokiem próbuje zrozumieć motywy i działania, rozmówić się z trudną przeszłością i przy tym nie zagubić samego siebie.

Pięknym słowem, choć pozostającym wciąż na granicy lekkości stylu i swobody formy autorka prowadzi nas przez rodzinną tragedię w sposób, obok którego nie sposób przejść obojętnie. Na przykładzie dziewczyny przez całe życie odciąganej od zatajanych kłamstw, po nitce do kłębka odwiedzamy wszystkie etapu uczuć: smutek, żal, przygnębienie a nawet złość, by z czasem odnaleźć spokój i ukojenie. Ale do tego potrzebna będzie niezbędna determinacja i wielkie pokłady otwartości na ludzi, którzy mieli odwagę popełniać błędy.

Argentyna pełna swojego klimatu i kultury, kobiety walczące o synów i mężów, historia o mężczyznach, którzy musieli się dostosować. O kobietach, których głos cichł w krzyku tłumu. Młoda Perła narażona na tajemnice swojego rodzinnego domu stanie w obliczu nieprzyjemnej prawdy. Jednak to niezbędne, by ta powieść była taka, jaka jest teraz - wyjątkowa, choć czasami trudna w odbiorze i niełatwa w temacie. Magiczny realizm obiecywany na początku idealnie komponuje się z rozgrywanymi wydarzeniami i wiem, że bez tego powieść nie byłaby kompletna. Kim jest nieproszony gość w domu dziewczyny? I jakie znaczenie znajdzie w życiu Perły? Dlaczego przez lata nikt nie mówił głośno o tym co wydarzyło się w przeszłości? "Perła" to podróż w głąb człowieka, emocjonująca przygoda w morzu błędnych decyzji i niepowodzeń. Historia niczym z życia wzięta, trafiająca do serca każdego czytelnika.