Początek

Dan Brown jest chyba takim pierwszym autorem, który kojarzy mi się z siłą książkowej reklamy. Pamiętam, gdy kilkanaście lat temu, przebojem na rynek wdarł się Kod Leonarda Da Vinci. Mama mi kupiła tę książkę, później chyba przewędrowała ta powieść większość moich znajomych, nawet brat czytał, pamiętam, że Anioły i demony czytałąm w jeden wieczór, siedząc na parapecie z earl Greyem. Niestety im dalej w las szedł Landon tym, mniej mnie wciągało, tym bardziej było wszystko przewidywalne. Apogeum, a raczej dno nudy osiągnąć Dan Brown w Inferno czytałam tę książkę, a raczej jej słuchałam chodząc z kijkami i prawie usnęłam. A jeśli usypiasz jeszcze podczas mielenia maku na makowca, wiedz, że coś się dzieje. Więc gdy wśród nowości zobaczyłam najnowszą powieść Browna, miałam ambiwalentne uczucia, ale w końcu ciekawość wygrała. Czy dobrze? Czy był to krok do piekła?

Tym razem przenosimy się do Hiszpanii, w prologu obserwujemy tajemniczego uczonego który przybywa na ekumeniczny zjazd i ważnym osobistościom ze świata islamu, judaizmu i katolicyzmu przedstawia swoje odkrycie. Odkrycie ma udowodnić brak Boga, ma być kresem wszelkich religii. Na odchodnym oświadcza, że za kilka tygodni upubliczni tę wiadomość i pozostawia duchownych w stuporze. Okazuje się, że Edmondo, genialny naukowiec, ekscentryk kłamał. W muzeum sztuki współczesnej w Bilbao organizuje gigantyczny zjazd i zaprasza wielkie umysły tego świata. Wśród zaproszonych jest Robert Langdon, który był profesorem Edmonda a teraz jest jego przyjacielem. Goście dostają bezprzewodowe słuchawki z spersonalizowanym przewodnikiem, którym okazuje się Watson, genialny komputer do złudzenia przypominający człowieka, tylko o nieograniczonym zasobie wiedzy i środków. I gdy przemówienie Edmonda zbliża się do finału, pada strzał… oczywiście nasz Robert Langdon znajduje się w centrum wydarzeń i postanawia uczcić pamięć przyjaciela i jednak upublicznić jego odkrycie. Nie wie z jaką siłą zadrze, nie wie czym jest to odkrycie, a jeśli faktycznie wzruszy podstawy świata jaki znamy? Jeśli to co Edmond odkrył przyspieszy naszą zagładę?

Pierwszy raz od bardzo, bardzo dawna z takim zainteresowaniem czytałam Browna. Połknęłam tę książkę dosłownie w dwa dni, z zarywaniem nocki, na ile mogłam. Owszem, są schematy, jest Rober Langdon, który tym razem nie ma wielkiego pola do popisu, bo nie katuje nas długimi wykładami, ale Brown zabiera nas po prostu do pięknej Barcelony, do świata Gaudiego, zajrzymy do Madrytu, do Escorialu, chociaż tam wkradł się błąd, autor sugeruje, że ciała monarchów czekają na pochowanie w Panteonie lat 30, gdy według mojej wiedzy jest to lat 50 i rodzice ex-króla wciąż na pochówek czekają. Trafiamy do Hiszpanii, w bliżej nieokreślonym czasie, trudno też, prócz papieża który abdykował i religijnego Franciszka dopatrywać się aluzji do współczesności. Wciąż żyje Elżbieta II, ale bezdyskusyjnie widać, że jest to fikcyjna rzeczywistość, chociaż opisana bardzo realistycznie.

Książkę czyta się bardzo równo, ciężar akcji jest prawidłowo rozłożony, nie ma takiego okresu stagnacji, gdy śpimy, a później lecimy, jakby strzeliły nam linki od hamulców. Nie! Tu autor jakby wrócił do formy, ja byłam ciekawa, im bliżej tego końca, im bliżej finału, tym byłam bardziej ciekawa i powiem Wam, że finał, daje nam iluzję prawdy, zastanawia się, czy faktycznie tak jest. Taka wersja niepokoi i daje do myślenia. Powiem Wam, że mam okropną ochotę, pierwszy raz chyba aż tak bardzo, żeby pojechać do Barcelony, nie na Camp Nou(chociaż odegra i ten obiekt pewną rolę), ale właśnie by podążyć śladami Gaudiego, jak wcześniej Brown czaruje sztuką, chociaż tym razem nie jest taka nachalna.

Naprawdę polecam tę książkę, czytało mi się lekko, świetnie i przyjemnie, z emocjami!!

O tej książce się mówiło... a nawet krzyczało. Dan Brown już "Cyfrową twierdzą" pokazał, że trzeba się z nim liczyć w branży wydawniczej. Że nie jest kolejnym autorem tandetnych romansideł, tylko błyskotliwym umysłem, który w swoich książkach pragnie zawrzeć coś więcej niż dobrą historię. "Początek" zamierzałam kupić kilka tygodni po wejściu na rynek, żeby szum i spojlery się uspokoiły. Jednak moja druga połówka- znając na wylot mój gust i upodobania- kupiła ją dla mnie w ten sam dzień. Od razu zabrałam się do czytania.

Ktoś, kto zna poprzednie dzieła Browna, będzie czerpał satysfakcję już z samego spotkania z głównym bohaterem. Nie da się ukryć, że Robert Langdon to przesympatyczna postać, której pasją do symboliki i zagadek można się zarazić jak grypą.

Autor, tak jak w swoich poprzednich książkach, jako główny wątek obrał sobie pewien problem etyczny. Po raz kolejny na polu walki postawiona została religia i nauka. Nic dziwnego, bo te dwa przeciwieństwa budzą zainteresowanie chyba w każdym człowieku. Jednak tym razem wyszedł spoza kręgu intrygujących tajemnic Kościoła, a postanowił odpowiedzieć na dwa fundamentalne pytania. Pozwólcie, że pominę ich treść dla zwiększenia Waszej ciekawości.

Jednak... nie jestem pewna, czy przypadkiem nie przesadził. Próba udzielenia odpowiedzi - choćby fikcyjnej - na dwa, tak skrajne zagadki mogłaby albo zszokować i zachwycić albo po prostu zawieść.

Sam pomysł był niesamowicie intrygujący, a narastające napięcie i nieustanne podjudzanie ciekawości czytelnika sprawiało, że następne strony połykało się niemal w całości. Do tego Brown, jak to Brown, stworzył niesamowicie płynną, trzymającą się kupy fabułę i dialogi, których naturalność ujmowała za każdym razem.

Tylko ten koniec. Określiłabym go mianem "odrobinę przewidywalnego" i " odrobinę oklepanego". Niestety, ale to, jak podsumował pewne aspekty swojej książki nie różniły się zbytnio od tego, co słyszymy w telewizji na co dzień od prawicowych i lewicowych działaczy, księży, biskupów, członków Ligi Ochrony Przyrody, itp. Dziwne, bo to zupełnie nie w jego stylu. Pod koniec czytania spodziewałam się raczej, że będę chodzić po ścianach, obgryzać paznokcie i piszczeć z wrażenia, a nie popijać herbatę, mówiąc " hmm ciekawe".

Nie można powiedzieć, że książka jest zła, bo ona absolutnie zła nie jest. Po raz kolejny rządzi w niej historia opisana z wielkim rozmachem i szczyptą magii, tajemniczą symboliką i architekturą, którą warto zobaczyć. Niemniej jednak uważam, że Dan Brown... cóż. Porwał się trochę z motyką na słońce.

Nie chcę żeby ta recenzja została odebrana jako totalna jazda po książce i jej twórcy. Polecę ją absolutnie każdemu kogo spotkam. Ją naprawdę WARTO przeczytać. Choćby dla samej wiedzy, która jest w niej zawarta w tak przystępny sposób. Jednak jeśli jesteśmy obyci z twórczością Browna trochę lepiej i nie jest to nasze pierwsze spotkanie z nim, możemy czuć... mały niedosyt.

Symbolika znaczeń , sposób prowadzenie akcji, niepowtarzalnośc narracyjna, to najwiksze walory książki. Warto też skupi sie nad odwiecznymi pytaniami czy istnieje Bog, skąd pochodzimy. Tematy trudne, wymagające odwaznego czytelnictwa. Ksiązka bardzo rozwija intelektualnie, przydatna w pracy w liceum, na kierunkach kognitywistyki.

Dan Brown napisał sporo książek ale w moję ręce ostatnio trafiła ta o tytule "Początek". O początkach istnienia, sztucznej inteligencji, związkach i wpływie Kościoła katolickiego na monarchię w Hiszpanii i zagadnieniu życia w symulacji opowiada w nowej książce Dan Brown. Lektura wzbogaca nas o wiedzę na temat ważnych i pięknych miejsc położonych w Hiszpanii. Czytam go raczej z ciekawości i recenzenckiego obowiązku. Jednak uważam, że we wszystkich powieściach z Robertem Langdonem autor proponuje czytelnikom to, czym zafascynował świat kilkanaście lat temu, kiedy ukazał się „Kod Leonarda da Vinci”: teorie spiskowe z Kościołem w tle, tajemnice, zagadki i ciekawostki, historię i ciekawe postaci. I trudno czynić mu zarzut z tego, że to samo zrobił w „Początku”. Rozczarowało mnie zakończenie, pewnie dlatego, że takiego finału się spodziewałam, więc autor mnie nie zaskoczył. A szkoda, bo w thrillerach lubię zaskakujące zwroty akcji. Kluczowe pytania, które pojawiają się w „Początku”: Skąd pochodzimy? Dokąd zmierzamy? W międzyczasie jeszcze: Kim jesteśmy? A także: Czy wolelibyśmy świat bez religii, czy bez nauki? I czy możliwe jest połączenie wiary w Boga z kultem dla najnowszych osiągnięć naukowych? Odpowiedź sobie sam i jeśli te pytania Cię nurtują sięgnij po książkę 🤓 A Ty co o tej książce sądzisz ?

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]

Dan Brown napisał sporo książek ale w moję ręce ostatnio trafiła ta o tytule "Początek". O początkach istnienia, sztucznej inteligencji, związkach i wpływie Kościoła katolickiego na monarchię w Hiszpanii i zagadnieniu życia w symulacji opowiada w nowej książce Dan Brown. Lektura wzbogaca nas o wiedzę na temat ważnych i pięknych miejsc położonych w Hiszpanii. Czytam go raczej z ciekawości i recenzenckiego obowiązku. Jednak uważam, że we wszystkich powieściach z Robertem Langdonem autor proponuje czytelnikom to, czym zafascynował świat kilkanaście lat temu, kiedy ukazał się „Kod Leonarda da Vinci”: teorie spiskowe z Kościołem w tle, tajemnice, zagadki i ciekawostki, historię i ciekawe postaci. I trudno czynić mu zarzut z tego, że to samo zrobił w „Początku”. Rozczarowało mnie zakończenie, pewnie dlatego, że takiego finału się spodziewałam, więc autor mnie nie zaskoczył. A szkoda, bo w thrillerach lubię zaskakujące zwroty akcji. Kluczowe pytania, które pojawiają się w „Początku”: Skąd pochodzimy? Dokąd zmierzamy? W międzyczasie jeszcze: Kim jesteśmy? A także: Czy wolelibyśmy świat bez religii, czy bez nauki? I czy możliwe jest połączenie wiary w Boga z kultem dla najnowszych osiągnięć naukowych? Odpowiedź sobie sam i jeśli te pytania Cię nurtują sięgnij po książkę 🤓 A Ty co o tej książce sądzisz ?

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]

„Początek” Dana Browna to kolejna powieść o przygodach Roberta Langdona. Profesor sztuki, inteligentny, błyskotliwy mężczyzna, znów zostaje uwikłany w szereg dziwnych i niebezpiecznych zdarzeń.

Autor zabiera nas tym razem do Hiszpanii. Tu ginie przyjaciel Roberta, Edmond Kirch, który nie zdążył przekazać światu swojego przełomowego odkrycia. Zaczyna się ucieczka, wyścig z czasem. Bohaterowi towarzyszy oczywiście piękna kobieta, przyszła królowa Ambra Vidal. Profesorowi zależy na ujawnieniu odkrycia Edmonda.

Czy Kirch odpowiedział na główne pytania ludzkości: „Skąd Przybyliśmy?”, „Dokąd zmierzamy?”.

Odwieczny konflikt religii i nauki narasta. Czy wciąż, rozwijająca się w szaleńczym tempie technika pomoże ludzkości odpowiedzieć na trudne pytania?A może jest wręcz przeciwnie?

Langdon ma do rozwiązania kolejną zagadkę, a po piętach depcze morderca. Kto za tym wszystkim stoi? Monarchia, kościół, sekta?

Akcja jest dynamiczna, zakończenie zaskakuje. Porównując jednak np. do „Aniołów i demonów” autorstwa Browna, książka jest mniej wciągająca. Można powiedzieć, że główny bohater miał mniej pracy. Zabrakło mi ciągu zagadek, dążenia po nitce do kłębka, historycznych symboli, co zmuszało czytelnika do intensywnego skupienia, aby nadążył za myślą profesora. Poznajemy zarys historii Hiszpanii, poznajemy niektórych artystów. Odnoszę jednak wrażenie, że większe skupienie autora było na nowinkach technicznych, rozwoju i znaczenia techniki. Potencjał Langdona nie został tu do końca wykorzystany i tego mi brakowało.

Należy docenić ogrom pracy Browna, jaki włożył, aby zapoznać się z historią techniki i następnie wykorzystać to w książce.

Mimo że lektura była mniej wciągająca od innych, to i tak jest warta polecenia. Zakończenie może zaskoczyć. Daje również do myślenia. Czy ta fikcja literacka może kiedyś się urzeczywistnić? Co tak naprawdę może zagrażać ludzkości?

"Otóż życie jest wyjątkowo skutecznym sposobem na rozproszenia energii".

Odkąd tylko usłyszałam, że Dan Brown napisał kolejną książkę o przygodach Roberta Langdona - specjalisty od symboli i ukrytych znaczeń - wprost nie mogłam się doczekać lektury. Moja historia z autorem rozpoczęła się wprawdzie nie w odpowiedniej kolejności, bowiem od "Zaginionego symbolu" i dopiero później wkroczyła na właściwe tory, jednak zapałałam do niego natychmiastową sympatią. Lekkie pióro, charakterystyczny styl, mała objętość rozdziałów, przez co każdą jego książkę czyta się niemożliwie szybko; mnóstwo informacji dotyczących sfer życia, o których czasami nie ma się pojęcia, doskonale przeprowadzony research, malowniczość opisywanych miejsc, dzięki czemu ma się wrażenie przebywania w przedstawianych miastach, fotograficzna wręcz dokładność, klarowność, efekt nieustannego napięcia towarzyszący lekturze, wrażenie szeregu emocji występujących w trakcie czytania. Brown to pewna marka; gdy tylko widzimy jego nazwisko, od razu wiem, że książka z miejsca osiągnie wszelkie rekordy popularności, będzie się sprzedawała w milionach egzemplarzy, a liczba fanów autora wciąż będzie wzrastać. Nic dziwnego. Zasłużył sobie na to. Seria o Robercie Langdonie to bestseller cały czas utrzymujący się na szczycie.

"Początek" to piąta część przygód profesora z Harvardu, który tym razem musi zmierzyć się z mocami... Nauki. Słodkiej i doskonałej.

Robert Langdon jest zaskoczony, gdy dostaje zaproszenie na wystąpienie naukowe swojego byłego studenta - Edmonda Kirscha. Zdumienie jest tym większe, gdy okazuje się, że owo przemówienie będzie rejestrowane internetowo, na żywo prosto z Muzeum Guggenheima w hiszpańskim Bilbao. Kirschowi bardzo zależy na obecności profesora, gdyż, jak twierdzi, dzięki niemu doszedł do miejsca, w którym znajduje się teraz. Przedmiotem wystąpienia ma być szokujące odkrycie naukowe, które, według Edmonda ma zachwiać wszelkimi religijnymi filarami. Każda wiara, każda religijna nauka ma upaść, gdyż w wątpliwość poddane zostają dwa najważniejsze pytania ludzkości:

"Skąd przybyliśmy?"

"Dokąd zmierzamy?"

Sam Kirsch porównuje swoje dokonanie do odkrycia Kopernika; wie, że wstrząśnie ono całym światem, powodując lawinę dyskusji, domysłów, być może paniki. Zdaje sobie sprawę, że z naczelnego futurysty i genialnego informatyka może stać się nagle wariatem, który pragnie za wszelką cenę udowodnić swoje racje. Edmond jest jednak tak podekscytowany swoim odkryciem, iż nie cofnie się przed niczym, by je upublicznić. Całe swoje życie poświęcił na badania; wydał miliony na rozwój swoich wynalazków, m.in. sztucznej inteligencji, w której widział przyszłość ludzkości. Mężczyzna zaprasza najsławniejszych swoich znajomych, w tym Langdona, do Hiszpanii, gdzie przy pomocy swojej przyjaciółki i dyrektorki muzeum w jednym - chce pokazać wstrząsający wynik swoich badań. Wynik, który raz na zawsze zmieni ludzkie światopoglądy.

Jest jednak ktoś, komu bardzo zależy na tym, by odkrycie pozostało nieujawnione. Ktoś, kto zrobi WSZYSTKO, by tego dokonać...

Rozpoczyna się wyścig z czasem; skrywane tajemnice powoli zaczynają wychodzić na jaw, pozory coraz bardziej zaczynają mylić, nic nie jest takim, jakim się wydaje. Robert Langdon musi natychmiastowo podjąć decyzję, by rozwikłać ciążącą zagadkę. W jej rozwiązaniu pomaga mu przyjaciółka Edmonda - piękna Ambra Vidal, która, jak się okazuje, jest również narzeczoną księcia Hiszpanii...

Jeśli chodzi o sposób pisarstwa Browna - nie ma tu nic nowego. Utarty schemat, który porwał tłumy Czytelników. Langdon, towarzysząca mu piękna kobieta, ucieczka, sekrety, intrygi, konflikty, osobiste porachunki, "wyższe dobro", religia, miasto europejskie, które Czytelnik poznaje wręcz namacalnie, jakby spacerował sobie jego ulicami, mnogość wątków, które niebezpiecznie łączą się w całość... Tym razem jednak autor skupia się głównie na kwestii nauki, pod każdym względem; komputerów, wyższych technologii i ich rozwoju, robotyki, maszyn, które kiedyś zastąpią ludzi. Jest tu mnóstwo nowoczesnego żargonu, symboliki, na terenie których swobodnie będą się poruszać maniacy nowinek technicznych i technologicznych. To trochę inny Dan Brown niż do tej pory. Nie wiem, czy to kwestia tematu, jednak ta powieść niestety mnie nie porwała. Uwielbiam jednakowo cztery poprzednie z cyklu o Robercie Langdonie, ale ta... Ma coś w sobie, co nie kradnie tak uwagi i zainteresowania jak "Kod Leonarda da Vinci", "Anioły i demony", Zaginiony symbol" czy "Inferno". Te pochłaniałam w maksymalnie dwa dni, "Początek" zajął mi ponad dwa tygodnie. Główny bohater nie zachwycał; to już nie to samo, co dawniej. Brakuje mu energii, rześkości, werwy, w końcu ma już ponad pięćdziesiąt lat. Był... Bezbarwny. Ale nie tylko on. Żadna z postaci nie zaintrygowała mnie na dłużej; z żadną nie umiałam się utożsamić, nikomu nie kibicowała, nikogo nie potępiałam. Momentami lektura była wręcz nudna; przygniotły mnie skomplikowane opisy superkomputerów, sama intryga nie była tak wciągająca, zakończenie przewidywalne, a i tak na swój sposób rozczarowujące. Odnoszę dziwne wrażenie, iż autor po prostu "odgrzał" to, czym zaskarbił sobie uwielbienie; nie zaskoczył więc, nie porwał, nie chcę używać określenia "pójście na łatwiznę", bo książka jest dowodem na to, że się do tematu mocno przygotował, jednak... To jednocześnie schemat, do którego nas przyzwyczaił, a tak mocno naciągnięty. Niestety. Czegoś zabrakło. Iskry, której się tak bardzo oczekiwało.

Książka dobra, mogę ją polecić fanom autora, jednak oni, przyzwyczajeni do fajerwerków - teraz tutaj ich nie dostaną. Pozostałym rekomenduję poprzednie książki Dana Browna. To po nich krystalizuje się jego fenomen.

[Adres usunięty]

POCZĄTEK CZY KONIEC

Dan Brown miłośnikom swojej twórczości długo kazał czekać na nową powieść. Od wydania poprzedniej części przygód Roberta Langdona minęły już w końcu cztery lata. Z drugiej strony poprzednie jego książki dzielić potrafiła nawet sześcioletnia przerwa, więc nie ma co narzekać. Trochę ponarzekać można natomiast na sam „Początek”, bo nie do końca takiego utworu oczekiwałem, jednak to nadal niezła książka i miłośnicy twórczości amerykańskiego pisarza będą zadowoleni.

Robert Langdon, wykładowca i specjalista od symboli, już kilka razy brał udział w wydarzeniach, które wstrząsnęły światem. Rozpracowywał Iluminatów mordujących kandydatów na papieża, próbował odkryć tajemnice korzeniami sięgające czasów Chrystusa, badał sprawę masonerii i symboliki skrytej w amerykańskich budowlach, a wreszcie próbował odzyskać pamięć i dowiedzieć się co dzieła Dantego mają wspólnego ze zbliżającym się atakiem, mogącym mieć katastrofalne skutki dla ludzkości. Teraz natomiast przybywa na zaproszenie swojego dawnego ucznia, a od lat przyjaciela, Edmonda Kirscha, do Muzeum Guggenheima w Bilbao. Kirsh, zagorzały ateista i futurysta, genialny naukowiec, którego odkrycia zmieniały świat, właśnie znalazł odpowiedź na dwa fundamentalne pytania ludzkości: skąd się wzięliśmy? i dokąd zmierzamy? Odpowiedź, która doprowadzi do upadku wszystkie religie i odmieni myślenie ludzi. Nim może ją jednak obwieścić światu, zostaje zamordowany na oczach zebranych. Wprawdzie wszystkie dane są na dysku, ale ten został zakodowany w sposób, którego nie da się tak łatwo złamać. Cała nadzieja w Langdonie, który znów musi wyruszyć w podróż po zabytkach i ich symbolice by odkryć prawdę…

I jak zwykle ma na to dobę, a także piękną kobietę u boku. Jak James Bond. Ale taki już jego urok, oczywiście. To zresztą wynika z faktu, że każdy tom można czytać niezależnie od poprzednich, co dla nowych odbiorców jest zdecydowanie na plus, a dla bohatera staje się okazją do „nowego początku”. Co warto wymienić z pozytywów powieści Browna, to fakt, że są lekko napisane (zarzuca się mu, że jest grafomanem, ale pod tym względem jego twórczości nie różni się wiele od innych czołowych autorów z gatunku sensacja i kryminał), pełne akcji i zagadek. Połączenie fikcji z prawdziwymi symbolami, tajemnicami historii, teoriami i zabytkami daje ciekawy efekt.

Co zatem zmieniło się tym razem? Brown powoli buduje swoją akcję, przez 1/4 powieści Langdon właściwie tylko chodzi po muzeum, brakuje też świeżości, a całość bywa infantylna. Ale potem fabuła się rozkręca, wydarzenia przyspieszają, a „Początek” staje się tą samą lekturą, jaką były poprzednie utwory pisarza. Komu podobały się „Kod Leonarda da Vinci” czy „Inferno” i nie szuka w ich schemacie większych nowości, na pewno będzie zadowolony.

Powiem szczerze, że gdy usłyszałam o nowej książce Dana Browna, to się ucieszyłam jak mała dziewczynka na prezent od świętego Mikołaja. Liczyłam, że "Początek" porwie mnie szalenie. Z wypiekami na twarzy zaczęłam czytać i niestety mój entuzjazm zaczął gasnąć. Intryga może i skonstruowana dobrze, niedomówienia, tajemnice, które dopiero znalazły swój początek oczywiście na koniec książki. Tylko zbyt dużo tu fizyki, różnych aspektów religijnych, a w zamian mała ilość symboli i zagadek, w których to Langdon jest naprawdę dobry. I tak naprawdę na pytanie Skąd pochodzimy? Dokąd Zmierzamy? nie znalazłam sensownej odpowiedzi. Wielki plus daje za drobiazgowe opisy, które są naprawdę wspaniałe, ale to nie jest to czego oczekiwałam od tak dobrego autora. Jego poprzednie książki, które wszystkie przeczytałam to na prawdę mistrzowskie arcydzieła, Początek niestety odkładam na półkę -Zawiedziona.