Od stu pięćdziesięciu lat wmawiają nam, że Norwid jest poetą nie do pojęcia. ,,Gladiator prawdy" Stanisława Falkowskiego dowodzi, że to nieprawda. I że pisał o nas. Jest to pierwsza w historii książka, która - bez dąsów, że Norwid niejasny, i bez udawania, że wszystko jasne - tłumaczy krok po kroku, co znaczą wybrane utwory poety i jakie myśli można uznać za najważniejsze idee całej jego twórczości . Przy całym respekcie dla tych dwustu ludzi, którzy Norwidem zajmują się zawodowo i znają go całego na pamięć, Falkowski pisze przede wszystkim dla pozostałych trzydziestu kilku milionów . ,,Gladiator Prawdy" stanowi też swoisty ,,poradnik repertuarowy" dla nauczycieli, którzy pragnęliby zerwać z dyktatem skamieniałej tradycji, nie wiedzieć czemu nakazującej, by uczniowie, czyli czytelnicy jeszcze najmniej wprawni, zaczynali obcowanie z twórczością Norwida właśnie od jego tekstów najtrudniejszych - zamiast przekonywać się, że sam Norwid nieustannie zabierał głos w sprawach, które zawsze obchodziły i obchodzą ludzi, szczególnie młodych.
Podział książki na ,,wątek główny" i wyróżnione kolorem druku oraz układem graficznym dygresje-dopowiedzenia pozwala autorowi na rozglądanie się wśród wielkiej rozmaitości dzieł Norwida ze swobodą, lecz bez popadania w chaos; czytelnikowi zaś, obcującemu z komentarzami do trudnych tekstów poety, na ,,złapanie tchu". Książkę można czytać w całości, ,,po kolei", można - opuszczając wspomniane ,,dopowiedzenia"; można też wybrać z niej fragment poświęcony interpretacji interesującego nas utworu. Ponad dziewięćdziesiąt przeważnie barwnych ilustracji dostarcza autorowi argumentów: reprodukcje rękopisów poety służą obronie sensów nieraz deptanych przez wydawców w przekonaniu, że wiedzą lepiej od Norwida, gdzie postawić przecinki: fotografia wygodnych schodów, na które wnoszono osłabionego chorobą Chopina, poucza, że bezsilność kompozytora i obraz jego ,,alabastrowej" - przezroczystej - ręki w utworach Norwida nie są literackim zmyśleniem poety.
Podział książki na ,,wątek główny" i wyróżnione kolorem druku oraz układem graficznym dygresje-dopowiedzenia pozwala autorowi na rozglądanie się wśród wielkiej rozmaitości dzieł Norwida ze swobodą, lecz bez popadania w chaos; czytelnikowi zaś, obcującemu z komentarzami do trudnych tekstów poety, na ,,złapanie tchu". Książkę można czytać w całości, ,,po kolei", można - opuszczając wspomniane ,,dopowiedzenia"; można też wybrać z niej fragment poświęcony interpretacji interesującego nas utworu. Ponad dziewięćdziesiąt przeważnie barwnych ilustracji dostarcza autorowi argumentów: reprodukcje rękopisów poety służą obronie sensów nieraz deptanych przez wydawców w przekonaniu, że wiedzą lepiej od Norwida, gdzie postawić przecinki: fotografia wygodnych schodów, na które wnoszono osłabionego chorobą Chopina, poucza, że bezsilność kompozytora i obraz jego ,,alabastrowej" - przezroczystej - ręki w utworach Norwida nie są literackim zmyśleniem poety.
Bestsellery z kategorii Nauki humanistyczne >>
