Pokolenie IKEA

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 1/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Alina Z. w dniu 2017-08-01

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   4 z 4 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka jak obecne czasy: szybka, wulgarna i narzucająca się. Względnie wysoko stała w rankingach i nie umiem zrozumieć dlaczego. Mnie raczej zniesmaczyła i jakoś nie sięgnę po dalsze części.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Paulina M. w dniu 2020-12-31

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 4 osób uznało recenzję za przydatną

   Świetna. Cała prawda.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Beata K. w dniu 2013-05-07

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   18 z 42 osób uznało recenzję za przydatną

   Bardzo profesjonalna obsługa.Szybka dostawa.Bardzo dobre ceny.Jak najbardziej polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzentus NotPospolitus

   Ocena: 1/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Aleksandra D. w dniu 2018-08-20

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   10 z 10 osób uznało recenzję za przydatną

   Syf i malaria.
   
   Staram się. Wychodzę z założenia, że skoro książka przeszła przez cały proces wydawniczy i trzymam ją w ręku, to coś sobą reprezentuje, nawet ta, na którą autor łoży pieniądze z własnej kieszeni. Staram się zwykle wskazać coś wartościowego i godnego uwagi, jeżeli nie dla mnie, to może dla kogoś innego, gusta są różne. Ale w tym wypadku nie potrafię i nie chcę.
   
   Możecie oczywiście przeczytać Pokolenie Ikea chociażby z czystej ciekawości- tak jak ja. Tylko że, spodziewałam się czegoś innego, ironicznego komentarza do aktualnej sytuacji społecznej 30/40 latków. Dostałam…nie wiem co. Grafomańskie bohomazy, które niczego sobą nie reprezentują.
   
   Bohater i autor książki w jednej osobie przedstawia wycinek swoich perypetii życiowych, które opierają się za przeproszeniem, na pieprzeniu kobiet. Inaczej nie można tego napisać, bo nie chodzi tu o standardową potrzebę seksualną, tylko taśmową kolejkę. Blisko czterdziestoletni, pracujący w korporacji prawnik, który dba o swój wygląd, kupuje hurtowo gumki i prowadzi wewnętrzne monologi na poziomie gimnazjalisty.
   
   Mój rekord bez seksu to szesnaście lat. Ale od tego czasu staram się nie robić przerw dłuższych niż dwa tygodnie.
   
   Coś o fabule? Niewiele. Może można tu wskazać relację Piotra i Olgi, którzy pracują ze sobą i mają się ku sobie, pomimo wyzwisk, ubliżania i kilkunastu partnerów pomiędzy nimi. W założeniu miał to być pokolenie ludzi niespełnionych, biorących kredyty na rzeczy, które ich nie stać, rozczarowani życiem i goniący za niczym. Wyszło z pewnością pokolenie niespełnionych seksualnie. A może lepiej powiedzieć: niewyżytych.
   
   Gdzieś tam po drodze zgubiło się chyba… wszystko.
   
   Wybaczcie kochani, ale mam wrażenie, że to książka napisana dla hecy. Pomijając już fakt braku fabuły, zdolności literackich i poziomu lektury, język jest gorzej niż potoczny. Nie wierzę, że takim językiem posługuje się praktykujący prawnik. Już studentom prawa wchodzi w nawyk kultura wypowiedzi. No chyba, że autor postarał się o poziom nastolatka z rozszalałym libido.
   
   Nie zrozumcie mnie źle, nie gorszy mnie seks. Absolutnie. Ale tutaj, w tej niespełna dwustustronnicowej książeczce, dostajemy go praktycznie na każdej stronie w najgorszym wydaniu. Jestem w szoku, że bohaterowie, którzy mieli po sto, osiemdziesiąt partnerów seksualnych nie mają chorób wenerycznych. Statystyka się o nie uprasza.
   
   Jestem też amatorką czarnego humoru, z dużym marginesem tolerancji, ale tutaj dostajemy go w najgorszej, rynsztokowej formie, która odstręcza. Ja rozumiem, że w XXI wieku, duża część kultury jest kulturą niską i nie wymaga się od niej poziomu Dostojewskiego, ale Pokoleniem Ikea można co najwyżej wytrzeć podłogę.
   
   I może właśnie o to chodziło autorowi. Odnoszę wrażenie, że cały ten kicz i tandeta jest celowym zabiegiem komercyjnym, żeby zaszokować i zgorszyć, ale sprzedać. Jeżeli nie mam racji, jest to niepochlebny zbiór mitów o obu płciach i żenujący obraz człowieka czterdziestoletniego, pozbawionego taktu i wyższej świadomości.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 1/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Sylwia Ł. w dniu 2017-05-27

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   9 z 10 osób uznało recenzję za przydatną

   Bardzo często przeglądając najbardziej popularny portal społecznościowy, natykałam się na różnorodne cytaty z książek Piotra C. Z tego względu, że jestem molem książkowym, doszłam do wniosku, iż wypadałoby znać owe utwory, skoro tyle osób o nich mówi. Już na wstępie muszę przekazać, że czytanie nie należało do najprzyjemniejszych, ale niestety jestem książkową masochistką, zatem dotrwałam do końca, chociaż łatwo nie było.
   
   Piotr C., zwany Czarnym, urodził się w 1976 roku. Pracuje jako radca prawny i jest gotowy zaliczyć wszystko, co się rusza. Narzeka na tzw. pokolenie Ikea, do jakiego zalicza ludzi, których "stać na kupno mieszkania na kredyt, ale nie stać na jego urządzenie. Zamiast na łóżku, śpią na rzuconym na podłogę materacu z Ikei, zamiast szafy mają kartonowe pudła i regały Billy (99zł/szt.). Wielkomiejski element napływowy z małych miasteczek. Żyją, spędzając czas w pracy, pracują aby spłacić kredyt".
   
   "Pokolenie Ikea" to książka, w której Piotr C. chwali się swoimi podbojami, wierząc, iż zaliczenie kolejnej laski wzmacnia jego miejsce na liście zasłużonych. Lubię dosadny, czasami bezczelny oraz rubaszny humor, jednak żarty autora są tak prostackie, że momentami było mi go strasznie żal. Nie ma tu ani interesującej fabuły, ani czegokolwiek innego - po prostu autor rozpływa się nad rozmiarem swojego członka, podbojami miłosnymi, a także ilością pieniędzy roztrwanianych każdego weekendu.
   
   Autor jest osobą, z którą nie chciałabym przebywać w jednym pokoju nawet przez pięć minut. Jego szowinistyczna i roszczeniowa postawa, działa na mnie jak płachta na byka. Lista wymagań wobec kobiet jest niebywale długa (na jej szczycie są duże piersi), za to sam Czarny nie grzeszy inteligencją i taktem, jednocześnie mając się za bóstwo, na jakie poleci każda panienka. Najbardziej poirytowały mnie jego wywody (znajdujące się w "Pokoleniu Ikea. Kobiety") dotyczące zarobków - autor zarabia 8 tysięcy netto i jeździ autem za 100 tysięcy, a narzeka, że musi spłacać kredyt. Ludzie kochani, co za biedaczek... Nie mogę pojąć, jak niektórzy wydają się żyć w zupełnie innej rzeczywistości, zapominając, że wielu rodzinom nie starcza do pierwszego dnia miesiąca, a na jedną wypłatę Czarnego muszą harować przez dobrych kilka miesięcy.
   
   Jakie wnioski wyciągnęłam z twórczości Piotra C.? Jeżeli facet zalicza kilkadziesiąt dziewczyn w przeciągu roku, to jest fantastycznym macho, z którego inni powinni brać przykład. Z kolei jeśli kobieta nie stroni od chwilowych przygód, co rusz zmieniając partnera łóżkowego, jest oczywiście dziwką. Ponadto, pewnie nie wiecie, ale każda kobieta jest łatwa - wystarczy ją tylko upić i wtedy zgadza się na wszystko (cóż, jeśli jest nieprzytomna, to faktycznie nie ma za bardzo możliwości przeciwstawienia się). Rzecz jasna, wszyscy faceci zdradzają, niezależnie od ich stanu cywilnego, ponieważ taka jest ich natura i nie warto z tym walczyć, a jedynie zaakceptować.
   
   Kompletnie nie rozumiem fenomenu tych książek. W zasadzie nie mam pojęcia, dlaczego powstały. Jedynym wytłumaczeniem, jakie pojawia się w mojej głowie, to chęć pochwalenia się swoimi erotycznymi sztuczkami, licznymi podbojami oraz rzekomo dużym penisem. Do tej pory nie mogę uwierzyć w zapewnienia, że jakoby te wypociny są niezwykle popularne wśród trzydziestolatków. Serio, ten świat tak nisko upadł? Zrozumiałabym, gdyby twórczością Piotra C. zachwycali się gimnazjaliści, bo już licealiści zdają się mieć więcej oleju w głowie. Jeżeli nadal zastanawiacie się, czy warto sięgnąć po te książki, to zapewniam, że szkoda Waszego czasu - już lepiej poświęcić go na leżenie przed telewizorem bądź drapanie się po tyłku.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję