Pora chudych myszy

Recenzja dodana 2016-05-01

Genialna

Pora chudych myszy to mroczny i pełen tajemnicy thriller, którego końca nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Oprócz dobrze skonstruowanej fabuły książka jest także świetnie osadzona w górniczych realiach.

Oceń, czy recenzja jest pomocna TAK NIE

Recenzja dodana 2016-04-25

Pora chudych myszy

Robotnicy nie dość, że mają ciężkie życie, to jeszcze muszą pracować w kopalniach, które grożą zawaleniem i utartą życia takiego człowieka. W środku pod ziemią również można nabawić się choroby, która w końcu skutkuje śmiercią. Na moje oko życie takiego robotnika jest zawsze ciężkie, niewdzięczne i na każdym kroku czyha śmierć.

Książka uderzająca w tonację, według mnie horroru z nutką czającego się gdzieś w mroku thrillera. Polski autor po raz pierwszy zdobył się na odwagę i podjął decyzję o napisaniu książki, która jest o kopalni i pracownikach ginących w niej, w niewyjaśnionych okolicznościach.
Główną, tak jakby rolę w tym wszystkim odgrywa kobieta. Nie zwykła, tylko taka, która zajmuje się badaniem kopalń, taka nietypowa praca. Oczywiście to się kłóci ze wszystkimi wyobrażeniami pracy kobiety. Jak każdy z nas wie, kopalnia raczej kojarzy się z węglem i śmiercią pod gruzami, lecz ta książka jest o śmierci zadanej nie przez węgiel, lecz o morderstwie. Kogo? Zapewne chcielibyście wiedzieć. Ano zabójstwa, w dodatku niewyjaśnione biednych zaprzężonych do pracy robotników. Po tytule już można snuć domysły o fabule.

Historia według mojej opinii zasługuje na przede wszystkim miano horroru i thrilleru. Co do kryminału miałabym obiekcje, jednak po przeczytaniu to Wy będziecie ocenić książkę i postać autora.

Powieść stała się tak popularna, że autorzy innych horrorów wypowiadają się na temat właśnie tej fabuły i mrożącej krew historii. Inni piszą, że jest oparta na strachu i wszelakich jego odmianach, jeszcze inni natomiast, że to wspaniały temat do napisania książki, swoją drogą bardzo odważny.

Zapewne myślicie dlaczego taka dziewczyna, jak ja czyta takie historie, które są polem do popisu dla chłopaków. Dlatego, że w życiu trzeba mieć coś co oderwie nas od bujania w obłokach i z pędem dźwięku sprowadzi nas na ziemię.

Dlatego nie ukrywam, że książka bardzo mi się podobała i zasługuje na miano dobrej oceny, którą jej wystawiłam.

Ocena: 9/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Oceń, czy recenzja jest pomocna TAK NIE

Recenzja dodana 2016-04-18

Pradawne zło

Zło jest wszędzie, człowiek przed nim nie ucieknie, chociaż może próbować zejść mu z drogi lub zwrócić jego uwagę na kogoś innego zamiast na siebie. Czasem sami rzucamy mu wyzwanie, a czasem stajemy się niczego nie spodziewającymi się ofiarami. Czy da się spojrzeć mu w twarz i nie stracić tego co najważniejsze?

Nakonieczny nie myśli zbytnio o przyszłości i przeszłości, wystarczająco absorbuje go teraźniejszość, tego co było nie zmieni już, a co będzie to się zobaczy. Trochę tęskni za spokojem, ale ten jakoś omija go łukiem, nawet bardzo szerokim. Ostatnie zlecenie zbytnio nie wyróżniało się spośród wcześniejszych, ale niestety skutki miała dość bolesne. Nowa propozycja zawodowa przychodzi w momencie jak najbardziej odpowiednim, chociaż wiążę się ze ścieżką, z której Nakonieczny zszedł dawno temu. Czy będzie w stanie podołać nowemu zadaniu?

Kopalnia kojarzy się z wieloma sprawami, lecz morderstwo w ogóle nie przychodzi nikomu na myśl w jej kontekście. Jednak śmierć Franciszki Kulok właśnie miała miejsce w pod ziemią, w górniczym wyrobisku, po prostu na dole. Sprawca pozostaje nieznany i co więcej atakuje znowu, policja nie ma prawie żadnych tropów, dochodzenie nie posuwa się do przodu, a górnicza brać nie zamierza być cicho gdy ktoś morduje ludzi z ich otoczenia. Nakonieczny zna kopalnianą rzeczywistość, chociaż nie jest jej częścią wie jak poruszać się w niej, a to może pomóc w dochodzeniu. Dzień po dniu zaczyna zagłębiać się w labirynt słabo oświetlonych chodników, którymi poruszał się morderca. Dawno pogrzebana przeszłość daje o sobie znać, podobnie jak zmęczenie, ale nie czas by poddać się jednemu lub drugiemu. Czy nieużywane od lat umiejętności wystarczą by rozwiązać kryminalną zagadkę? Dół rządzi się swoimi prawami, za błędy w końcu trzeba zapłacić i nie da się od tego uciec.

Niepokojący i mroczny, zło nie jest w nim dodatkiem, lecz pierwszoplanowym bohaterem obecnym zawsze i wszędzie, niewidoczne, ale odczuwalne. Wojciech Bauer połączył w "Porze chudych myszy" pierwszorzędny kryminał noir z powieścią grozy, wręcz o gotyckich cechach. Zamiast tajemniczych murów jakiegoś dworu lub rezydencji jest kopalnia, równie niedostępna dla obcych i niechętnie zdradzająca im swe sekrety. Przyszłość postaci jest wyznaczana przez przeszłość naznaczoną błędami i teraźniejszość, również nie wolną od nich, kryminalna zagadka stanowi tło dla rozliczenia się z dokonanymi wyborami oraz stawianiem czoła temu co przyniosły. Główny bohater wydaje się początkowo raczej antybohaterem, jednakże to właśnie on - przegrywający kolejną rozgrywkę z przeznaczeniem jest jedynym, który może podołać zagadce kryminalnej jaka wymaga od niego powrotu do początków. Gdzieś tam pod ziemią jest do odnalezienia odpowiedź na mordercze pytanie - kto zabija, chociaż być może będzie ona całkiem inna niż ktokolwiek spodziewałby się. Stare górnicze chodniki skrywają nie tylko niepotrzebne nikomu narzędzia, ale także coś co żyło w nich od zawsze i zawsze będzie ich częścią składową, czasem pokazujące intruzom co grozi gdy narusza się odwieczny mrok. Zresztą powierzchnia również nie jest bezpieczna, tutaj także trzeba mieć się na baczności, światło dnia jest zwodnicze i wystarczy jeden krok by z myśliwego stać się ofiarą. "Pora chudych myszy" odkrywa mroczny obraz podzielony na górę i dół, oba niezbyt przyjazne dla człowieka, lecz w tym drugim panuje przynajmniej pierwotna sprawiedliwość, chociaż ślepa i bezlitosna.

Zło nie zawsze musi pokazać swoją twarz, wystarczy by człowiek poczuł jego obecność, a strach zawładnie ludzkim umysłem bezpowrotnie.

Oceń, czy recenzja jest pomocna TAK NIE

Recenzja dodana 2016-04-10

Kopalniana ciemność

W podziemnym korytarzu kopalni węgla kamiennego ,,Gertruda" zostaje znalezione rozszarpane ciało młodej inżynier Franki Kulok. Wkrótce górnicy znajdują kolejne ciało z takimi samymi obrażeniami, tym razem mężczyzny. Na wszystkich pada strach i przerażenie, bo nie wiedzą, co ich może spotkać w rozległych korytarzach pod ziemią, gdy udają się do pracy. Może seryjnym mordercą jest ktoś z załogi? Może ktoś dostał się do kopalni z zewnątrz?

Śledztwo prowadzi prokurator Marcin Zalewski. Jednak z braku postępów w śledztwie, w porozumieniu z dyrektorem kopalni Mieczysławem Bugdołem, zostaje wprowadzony do kopalni, jako inspektor BHP, Andrzej Nakonieczny prywatny detektyw i właściciel małej firmy ochroniarskiej, a w przeszłości esbek, wyszkolony wywiadowca.

Nakonieczny jest samotny, co kilka dni jeździ na dializy, bo ma chore nerki, a do tego często jest cały poobijany, bo trudni się odzyskiwaniem długów dla mafii. Bugdoł ma do niego zaufanie, bo zna go z lat młodości i ze studiów, a do tego Nakonieczny ochrania obiekty kopalni. Ma on jeździć do kopalni i szukać tropów, rozmawiać i podpuszczać górników, by ustalić mordercę. W ślad za nim rusza też płatny morderca zwerbowany przez mafię, której naraził się detektyw. Atmosfera robi się coraz bardziej mroczna i gorąca.

Akcja tego kryminału z elementami ezoterycznymi toczy się w kopalnianych chodnikach. Nigdy nie czytałam takiego i była to dla mnie nowość. Autor bardzo realnie przedstawił życie górników w różnych jego aspektach. Od pracy na różnych stanowiskach w kopalni, delikatne kopalniane powiązania, po stosunki rodzinne i społeczne. Górnicy przemieszczają się z lampkami przy kaskach po ciemnych wyrobiskach, jak po znajomych ulicach, które ma się już podświadomie w pamięci. Ktoś nieobeznany szybko zgubiłby się w licznych korytarzach. W dialogach bohaterzy przechodzą od czasu do czasu z literackiej polszczyzny na gwarę śląską, co dodaje powieści odpowiedniego kolorytu i autentyczności.

,,Strachy. Ciemność zawsze ma w sobie organiczne strachy, które wyłażą z niej, generowane seryjnie przez spanikowaną mrokiem wyobraźnię."

Ciemne, kręte, śmierdzące korytarze, w których piszczą myszy i czekają na okruszki chleba. Ciurkająca woda w zupełnej ciszy... Ciemność, z której sączy się niepokój i podnosi włoski na karku od lęku... i grasujący seryjny morderca, który może zaatakować w każdej chwili. Wojciech Bauer doskonale stopniuje napięcie i ujawnia pierwotne ludzkie lęki, które budzą się pod wpływem zagrożenia, gdy podejście pragmatyczne zawodzi.

,,Pora chudych myszy" to nietypowy kryminał, który pod koniec przekształca się w horror i zaskakuje zakończeniem. Nieokreślony strach i zagrożenie, pełna napięcia akcja i realnie przedstawione środowisko górników to najważniejsze atuty tej książki.
Macie ochotę zagłębić się w podziemny labirynt i sprawdzić co się w nim kryje?
Jeśli tak, to zapraszam do lektury:)

Oceń, czy recenzja jest pomocna TAK NIE

Recenzja dodana 2016-04-08

Polecam

Opis z okładki:

,,Thriller kryminalny z elementami ezoterycznymi, osadzony w nietypowym środowisku kopalnianych podziemi. Kiedy w jednym z chodników zostaje znalezione ciało młodej inżynier, nikt nie przypuszcza, że to początek serii nagłych zgonów. Dyrektor kopalni postanawia włączyć w śledztwo znajomego detektywa, który jako inspektor bhp ma rozejrzeć się pod ziemią. Sprawę utrudnia fakt., że jego śladem rusza płatny zabójca, wynajęty przez mafiosa, który ma do wyrównania z Nakoniecznym stare porachunki. Kiedy dochodzi do kolejnych morderstw, wśród górników narasta atmosfera grozy i strachu. W egzotycznym dla czytelniku środowisku rozgrywa się pojedynek z przeciwnikiem, który uważa kopalnię za swoje królestwo..."



Gwara śląska. To pierwsze, co chciałabym przetoczyć. Niewątpliwie jest to pozytywna cecha książki, dzięki której możemy naprawdę poczuć się jak w śląskich kopalnianych dołach. Jednak jednocześnie ciężko było mi tłumaczyć te zdania tak, aby powstały z niego rozumne słowa. Dlatego też trochę długo zajęło mi czytanie tej oto pozycji. Niemniej jednak, już po przeczytaniu powyższej lektury, nie wyobrażam sobie, aby było inaczej. Jak już wspomniałam, gwara śląska jest zaletą, którą nie można pominąć. Czytanie może być trochę utrudnione, ale warto się przemęczyć, bo rezultat jest bardzo dobry. Wyobraźnia działa, przez co naprawdę trafiamy do mrocznego, podziemnego społeczeństwa, pełnego potu, węgla, pyłu i pracy.



Mrok w mroku, zgon za zgonem. Kto żyje, a kto po prostu znikł? To pytanie wciąż pojawiało mi się w głowie. Narrator trzecioosobowy pokazuje nam świat przedstawiony z kilku punktów widzenia. Widzimy to, co jest logiczne, ale również to, czego nie można w jakikolwiek sposób wyjaśnić. Czy warto wierzyć w stare legendy, czy może najlepszą opcją jest oparcie swoich przekonań na twardych dowodach? Ciężko, gdy nie ma żadnego punktu zaczepienia. Czasem lepiej jest wierzyć w bajki, które więcej mogą wyjaśnić, niż w realizm bez jakichkolwiek poszlak. To właśnie wielki plus książki, bo choć sceptyk uprze się na swoim, nasza wyobraźnia zaczyna brnąć w nielogiczną, nieuzasadnioną naukowo stronę.



Kolejnym plusem jest wielka akcja, którą właściwie się nie odczuwa. Może i są tajemnicze zgony, dodatkowe elementy kryminalne, ale wszystko jest tak delikatnie osadzone, że czytelnik odczuwa tylko prawdziwe życie. Opowiedziana historia przebiega prawdziwie, jakby pisana była na faktach. Dzięki temu łatwo jest się zaczytać w ,,Porze chudych myszy". Od początku do samego końca trzyma w napięciu.



Przy okazji napięcia... Książka jest krótka, ale zapewnia nam dużą dozę thrillera. Co fakt, przypominam sobie dwa filmy - a może i więcej?, gdzie akcja toczy się w kopalniach, jednak nie przychodzi mi do głowy żadna książka, w której możemy podróżować pod ziemią. Dlatego też za unikat daję plus. Autor miał dobry pomysł, aby porzucić konwenanse i sprowadzić Czytelników w głąb podziemi. Dodatkowym atutem jest to, że nie tylko w kopalniach możemy poczuć niebezpieczne napięcie. Na lądzie, w normalnym, słonecznym środowisku, także spotykamy się z zagrożeniem.






Wizualizacja. Czułam duszność, pył, strach i... Obecność. To śmieszne, ale lęk przed ciemnością również zagościł we mnie, kiedy czytałam tę książkę. Klaustrofobia także się odezwała. Nie wyobrażam sobie, żebym w realnym życiu zeszła do podziemi. Już wystarczająco zagościłam w kopalniach w ,,Porze chudych myszy". A kiedy niewinna akcja przeradzała się w kolejne morderstwo... Ja podziękuję. Na lądzie jest mi wygodniej.



Trzymający w napięciu thriller jest wart przeczytania. Duża doza akcji, życia i ciekawych informacji. Może osobiście nie kręcą mnie podziemia, ale książkę z miłą chęcią przeczytałam. Warto sięgnąć po tę pozycję.



Ocena: 5+/6



Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Videograf

Oceń, czy recenzja jest pomocna TAK NIE