Chłopak, który o mnie walczył

Podobno czasem da się zapomnieć o miłości. Ale czy wówczas mamy do czynienia z prawdziwym i szczerym uczuciem? Wystarczy jedno spotkanie, aby automatycznie odżyły pozornie zgubione emocje. Warto walczyć o związek, który powinien być skazany na niepowodzenie?

Ellie Pearce jest typową dziewczyną pochodzącą z dobrego domu. Jamie Cole, eks-członek gangu kradnącego samochody, w końcu wychodzi z więzienia i próbuje na nowo poukładać sobie życie. Losy tych dwojga przypadkowo znowu się łączą po rozstaniu. Ellie chce rozpocząć wszystko jeszcze raz, u boku nowego mężczyzny, w innym miejscu. Kolejna relacja ją trochę rozczarowuje, choć planuje z partnerem ślub. Rodzinna tragedia zmusza ją do powrotu w rodzinne strony. I ponownie musi stanąć twarzą w twarz z człowiekiem, któremu oddała serce. Najgorszą rzeczą w istnieniu Jamiego nie był pobyt za kratkami. To odejście Ellie rozbiło go na najmniejsze kawałeczki, a z tym bólem nic się nie porówna. Mężczyzna już wie, że pragnie odzyskać względy ukochanej. Przecież taka miłość nie zdarza się codziennie.

Zrobiłam kolejny błąd, chociaż w efekcie błędem się nie okazał. Gdy sięgnęłam po „Chłopaka, który o mnie walczył” nie skojarzyłam, iż to kolejna część serii. Zignorowałam moją wybiórczą pamięć podpowiadającą, iż muszę kojarzyć formę tytułu. Cóż, mleko się rozlało, a ja postanowiłam zacząć od środka, jak bywało. Podeszłam do tej powieść dość luźno. Liczyłam się z możliwością, że prędko poczuję nudę, bo rzadko szaleję za książkami iście romantycznymi. Spotkała mnie miła niespodzianka, ponieważ pióro Kirsty Moseley naprawdę przypadło mi do gustu. Stereotypowo, spodziewałam się mnóstwa przesłodzonych dialogów, przewidywalnej fabuły. A tutaj — zaskoczenie! Spędziłam nad tą powieścią chwile pełne frajdy. Uważam, iż recenzuję autorkę „z górnej półki”, jeśli chodzi o pozycje młodzieżowe, wywołujące wzruszenie i chęć kibicowania głównym bohaterom. Naprawdę polubiłam naszego „Romea z Julią”, co zaskakuje.

To historia życiowa. Pozbawiona koloryzowania, charakterystycznego dla „romansideł”. Wyznania wypadają uroczo, bez nadęcia, komicznych scen seksu, które często czytałam w różnych książkach, a potem miałam pomysł, aby rzucić dany egzemplarz w kąt. Sądzę, że taką książkę można podarować nastoletniej siostrze lub córce, jednocześnie samemu przeczytać i nie odczuwać zażenowania. Porozmawiać z bliską osobą, wymienić refleksje. Kirsty Moseley łączy pokolenia, a wydaje mi się, iż Jamiem może zauroczyć się wiele kobiet, a ich wiek nie gra roli! Jeżeli macie w planach zrobić z „Chłopaka, który o mnie walczył” prezent, to kupcie od razu dwa. Nie unikając poprzedniego tomu!

Niby z jednej strony czytelnik domyśli się, że wszystko dąży ku szczęśliwemu zakończeniu, lecz z drugiej, trudno temu domysłowi zaufać. To ogromny plus, nić niepewności. Narrację poprowadzono dwutorowo — z perspektywy Ellie i Jamiego. W ten sposób mamy wgląd do umysłów obojga, przedstawiają różne punkty widzenia, ale zawsze nastawione na ogromną emocjonalność. Ta stylistyka wypadła bardzo porządnie, nie ma szans, by ktoś się pogubił. Natomiast ta zmienność opowieści sprawia, iż łatwiej jest poznać historię z każdego punktu.

Osią całej akcji są niejednokrotnie wspominani zakochani, jednak napiszę na temat postaci drugoplanowych. Nie są natrętne, acz nie zlewają w jednolite tło. Indywidualności, mogą zaciekawić. Moją szczególną sympatię zdobyła Kelsey. Zagubiona dziewczyna, której należy się uwaga, Chętnie przeczytałabym coś poświęconego szczególnie jej, choćby zwykłe opowiadanie. Równie interesująca wydała mi się Stacy. Te wszystkie charaktery tworzą spójną całość, wbrew pozorom, sporo w niej prawd życiowych. Łatwo dojść do wniosku, że wskazane jest danie drugiej szansy, gdy widzimy w człowieku przemianę oraz skruchę. Ciężko chować dumę w kieszeń, jednak dobrze zignorować honor, jeśli możemy odbudować ważną relację.

„Chłopak, który o mnie walczył” to książka naprawdę romantyczna, wolna od nadmiaru lukru. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Pozycja idealna na wakacje! Niezbyt obszerna, za to wciągająca. Przyznam, iż moje pierwsze wrażenie było błędne, za co powinnam posypać głowę popiołem. Z chęcią poszukam i tomu pierwszego. Jeżeli lubicie powieści wręcz kipiące od uczuć, to ta Wam się spodoba. Jakie przygody czekają Ellie i Jamiego? Liczę na kontynuację.

Może zaczniemy od minusów, aby później porozmawiać o tych dobrych aspektach książki :)

Pierwszym minusem jest monotonność przez około pierwsze 100 stron. O jejku, czytało się to naprawdę wolno i chciało się ziewać. Nawet tragiczny zwrot akcji tego nie zmienił, nadal zasypiałam.

Później było lepiej, ale o tym trochę niżej.

Nie podobał mi się również wątek straty bliskiej osoby. Według mnie ten motyw nie był wystarczająco realistyczny. Oczywiście w poszczególnych momentach rozpacz była odczuwalna, ale w niektórych chwilach czytelnik o tym zapominał chociaż strata nadal była jednym z głównych wątków. No cóż, jakoś to przeżyłam.

W książce zdenerwowało mnie całkowite zapomnienie o Toby'm- ważnej osobie w życiu bohaterki. Był i znikł jakby nic nie znaczył. Po części to rozumiem, ale niezbyt podobało mi się zakończenie tej sprawy z nim. No bo halo, nie tylko główna bohaterka ma uczucia!

Po części minusem jest także główna bohaterka, często była naprawdę irytująca i podejmowała strasznie głupie decyzje. Czasami miałam ochotę zacząć na nią krzyczeć i kazać otworzyć jej wreszcie oczy.

I według mnie wadą jest również przewidywalność. Od pierwszego rozdziału do ostatniego wiedziałam co się wydarzy. Ja naprawdę rozumiem, że to romans czy też obyczajówka i wątki często są takie same, ale autorka mogła postarać się chociaż o trochę oryginalności. Eh, na szczęście skończyłam już przygodę z autorką.

Chociaż muszę przyznać, że zakończenie było całkiem przyjemne!

Dość pastwienia się nad tą powieścią, przejdźmy do plusów!

Książkę tak jak poprzednią część czyta się w ekspresowym tempie (oczywiście po pierwszych 100 stronach)! Gdybym miała czas na pewno skończyłabym ją w jeden dzień :)

Do tego przyczyniło się oczywiście to, że autorka dobrze napisała dialogi i opisy. Były proste i niewymagające dłuższego myślenia nad nimi. K. Moseley ma naprawdę przyjemny styl pisania.

Poza tym wykreowała głównego bohatera tak, że pomimo iż nie jest zbyt dobrym człowiekiem, to i tak czytelniczki go po prostu kochają! Pod koniec książki w szczególności!

W tej historii nie było dużego przepychu wydarzeń i postaci co również można uznać za plus. Chociaż czasami wydawały mi się mało realne, ale może tylko mi :)

Niemniej jednak z przykrością muszę przyznać, że autorka mnie zawiodła, dość mocno. Pierwsza część podobała mi się naprawdę bardzo i nauczyła mnie kilku ważnych rzeczy, a ta niestety poza tym, że trzeba spędzać czas z rodziną póki można, nie nauczyła mnie zbyt wiele.

Nie żałuję czasu, który z nią spędziłam, bo zrelaksowałam się czytając tę powieść, ale wiem, że mogłam wykorzystać go na lepszą książkę.

Jeśli jednak lubi się luźne historie miłosne i szuka się książki na odstresowanie i "odmóżdżenie" to polecam po nią sięgnąć :)

Ja zakończyłam swoją przygodę z Kirsty Moseley, bo po prostu mnie zawiodła. Jednakże jeśli chcecie to próbujcie jej książek i wyróbcie sobie własną opinię ^^

volusequat,[Adres usunięty]

Kirsty Moseley to angielska pisarka powieści z gatunku New Adult. O jej książkach ostatnio bardzo często piszę na swoim blogu. Zadebiutowała w 2012 roku powieścią „Chłopak, który zakradł się do mnie przez okno”. Mieszka w Norfolk wraz z mężem i dwunastoletnim synem. Swoją przygodę na z pisaniem rozpoczęła na Wattpadzie. Dziś na swoim koncie ma już dziesięć książek, z czego kilka zostało już przetłumaczonych na język polski. W czerwcu bieżącego roku w księgarniach pojawiła się powieść „Chłopak, który o mnie walczył”, będąca kontynuacją książki, która jako pierwsza wpadła w moje ręce i nosi tytuł „Chłopak, którychciał zacząć od nowa”.

Niecierpliwie czekałam na drugą część tej powieści, ponieważ historia naprawdę mnie zaciekawiła. Bardzo lubię czytać o takich niegrzecznych facetach, jak główny bohater. Postaram się napisać kilka słów o tej lekturze bez spoilerów, co by mnie tu nikt, kto jeszcze nie czytał „Chłopaka, który chciał zacząć od nowa” nie zlinczował. Myślę, że powinniście nadrobić zaległości, bo to doskonałe czytadło na lato.

Ellie i Jamie – dwójka bohaterów, których poznaliśmy w pierwszej części tej serii spotyka się ponownie po trzech długich latach rozstania. Dlaczego i w jaki sposób doszło do tej rozłąki dowiecie się z lektury pierwszej części. Tym razem role się odwracają. To Ellison jest tą, która musi zmierzyć się ze stratą bliskiej osoby. Jej rodzinę dotknęła wielka tragedia, ojciec zginął w wypadku samochodowym, a matka walczy o życie. Dziewczyna opuszcza Londyn oraz narzeczonego, zostawia za sobą nowe, poukładane życie w Europie i wraca do Nowego Jorku, aby zatroszczyć się o młodszą siostrę, pogrążoną w śpiączce matkę, zrozpaczoną babcię, a także by zorganizować ceremonię pogrzebową dla ojca. Tymczasem Jamie znów jest na wolności i rozrabia. Jego plany by zacząć wszystko od nowa, wieść przykładne życie porządnego obywatela i pracować legalnie już dawno wzięły w łeb. Chłopak prowadzi szemrane interesy, nadal kradnie samochody, do tego jest narkotykowym bossem, a żeby prać brudne pieniądze i nie wzbudzać podejrzeń policji, zarządza kilkoma nocnymi klubami, których jest właścicielem. Może to ironia losu, ale w jednym z nich spotyka Ellison. Jak przebiegnie to spotkanie i czy drogi dawnych kochanków znów się ze sobą zejdą? Przekonajcie się sami.

Powieść spełniła moje oczekiwania, choć pojawiło się kilka kwestii, których nie potrafiłam zrozumieć. Nie dziwi Was, dlaczego dziewczyna pogrążona w żałobie poszła bawić się wraz z przyjaciółką? Mnie do tej pory to zastanawia. Ellie bardzo przeżyła rodzinny dramat, wydawała się wyczerpana i zrezygnowana, niezbyt chętna na towarzyskie spotkania, a tu nagle ni stąd ni zowąd wybiera się do nocnego klubu. Nie tylko ja zwróciłam uwagę na ten szczegół. Najwyraźniej autorka koniecznie chciała, aby para spotkała się w klubie, dokładnie tak, jak było to za pierwszym razem, gdy oboje jeszcze się nie znali. Mimo tego drobnego elementu, który nie pasował mi do fabuły, jestem pozytywnie zaskoczona powieścią. Kirsty Moseley utrzymała poziom.

Dalsza część recenzji na: [Adres usunięty]

''Lepiej jest kochać i stracić niż nigdy nie zaznać miłości''. Tak stwierdził kiedyś poeta lord Alfred Tennyson w jednym ze swoich wierszy. Według mnie lord Tennyson bredził.

(...) Oto dlaczego się z nim absolutnie nie zgadzam.

Ponieważ byłem raz zakochany.

Tylko raz.

I ją straciłem.

A teraz oddałbym wszystko, co mam na tym pieprzonym świecie, żeby móc cofnąć czas i nigdy nie zaznać miłości.''

Mijają trzy lata od ostatnich wydarzeń, podczas których Jamie był zmuszony zrezygnować z ukochanej. Jednak nawet po wyjściu z więzienia nie potrafił o niej zapomnieć, chociaż ta ułożyła sobie życie na nowo. Żyje w Londynie, ma pracę i narzeczonego. Chłopak wie, że dziewczyna jest szczęśliwa, ale marzy o tym, że to ON jest na jego miejscu.

Chłopak, który tak niegdyś chciał zmienić swoje życie, stracił do tego motywację. Bez Ellie nie miało to sensu. Brett, jego były szef uczynił chłopaka swoim jedynym spadkobiercą przypisując na niego legalne i nielegalne interesy. Chociaż nie odpowiadało mu takie życie nie miał sił, aby to zmienić. Do czasu...

Tragedia rodzinna zmusza Ellie do powrotu, do rodzinnego miasta. Dziewczyna jest przekonana, że skoro pokochała innego to uczucie do Jamiego jej minie. Jakże się myliła, kiedy spotykając go, ożywają one na nowo. Jednak jej niegdyś ukochany wiedzie niezbyt dobre życie. Ma wielu wrogów, którzy wykorzystają każdą jego słabość, a tą słabością jest dziewczyna.

Zanim sięgnęłam po ''Chłopaka, który o mnie walczył'' przeczytałam pierwszą część, która jak dla mnie była ciut przesłodzona. Tak, takie książki też są potrzebne, ale dla mnie było tego za dużo.

Po kontynuację sięgnęłam bez większych oczekiwań. Lubię książki tej autorki, ale wiem, że mają one swoje wady. W tej również ich nie brakowało. Przede wszystkim denerwowała mnie postawa Ellie, która chciała zacząć coś nie kończąc poprzedniej relacji. Moim zdaniem to jest nie fair w stosunku do innej osoby. Dziewczyna straciła w moich oczach.

Uważam, że obie postacie były wyraziste, a styl pisania autorki i pomysł na fabułę są bardzo przyjemne w odbiorze. Również problemy, które wplotła do książki są takie życiowe.

''Chłopak, który o mnie walczył'' to opowieść o stracie i żałobie, jak również o tym, że ''stara miłość nie rdzewieje''. Nie zabraknie w tej historii dawki emocji i momentów napięcia. Jest to lekka, przyjemna książka, która idealnie sprawdzi się na relaks. Momentami bohaterowie mogą denerwować, ale przecież nie ma ludzi idealnych. Twórczość Kirsty Moseley nie należy do ambitnych, ale i takie książki są czasem potrzebne. Jeśli lubicie romantyczne książki, albo zastanawiacie się, co spakować do walizki to polecam Wam tę powieść.

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

Chłopak, który o mnie walczył jest kontynuacją książki Chłopak, który chciał zacząć od nowa – jeśli nie czytaliście jeszcze pierwszej części, zapraszam do przeczytania jej recenzji 🙂

Od rozstania Jamiego i Ellie minęło już kilka lat. Oboje bardzo ciężko to znieśli. Jamie po odsiedzeniu wyroku, znów wmieszał się w złe sprawki, twierdząc, że i tak już nie ma dla kogo wyjść na prostą. Ellie z ogromnym trudem prawie doszła do siebie. Po swoich podróżach osiadła w Londynie, układając sobie życie u boku nowego mężczyzny.

Wszystko wskazywałoby na to, że już więcej się nie spotkają. Jednak rodzinę Ellie spotyka ogromna tragedia i dziewczyna zmuszona jest wrócić do domu. Ellie przekonana o swoim wyleczeniu się z Jamiego, jest pewna, że nawet gdyby się tak stało, że go spotka, to i tak już nic między nimi nie zaiskrzy, bo ON dla niej nic nie znaczy.

Jednak gdy Ellie i Jamie się spotykają, namiętność i miłość wraca do nich ze zdwojoną siłą. Oboje zdają sobie sprawę, że nadal mocno się kochają i nie mogą bez siebie żyć. Ellie jest nadal wściekła na Jamiego, że ją zostawił, ale również obawia się jego przeszłości. Jamie ma wielu wrogów, którzy nie zawahają się przed niczym i użyją wszelkich środków, żeby go dopaść. Jednak Jamie nie zamierza się poddawać i jest gotów na wszystko, żeby zapewnić jej bezpieczeństwo i nigdy jej nie stracić. Czy wszystko się ułoży? Przeczytajcie sami 🙂

Myślałam, że Kirsty Moseley niczym mnie już nie zaskoczy, jednak się myliłam. Chłopak, który o mnie walczył wraca do nas z jeszcze większą dawką uczuć. Oprócz romantycznych banałów Jamiego (wiecie co mam na myśli ;), autorka zafundowała nam istne tornado emocji negatywnych jaki i pozytywnych. Ellie musi uporać się z tragedią, która spotkała się rodzinę. Będzie musiała walczyć o to, żeby jej rodzina się nie rozpadła, ale będzie musiała również podjąć decyzję co do swojego dotychczasowego życia. Dodatkowo pojawienie się Jamiego, przysporzy jej kolejne „problemy” z którymi będzie musiała się uporać, a pamiętajmy, że ma do niego wiele żalu. Do tego pojawiają się zbiry, które chcą dopaść Ellie i zrobić jej krzywdę.

Powiem wam, że książka mnie nie zawiodła i upewniła mnie tylko w tym, że Kirsty Moseley jest mistrzynią. W każdej jej książce znajduję coś nowego, zaskakującego, co budzi we mnie tyle emocji, że nie jestem w stanie przestać żyć jej książką, a historia o Ellie i Jamiem, to najlepsze książki Moseley jakie do tej pory przeczytałam. Bardzo gorąco polecam wam przeczytanie obu tomów. Na pewno się nie zawiedziecie 🙂

Jak wiecie Kristy Moseley to moja ukochana autorka, na jej książki czekam z niecierpliwością i jak na razie przeczytałam wszystkie. Dlatego przyszedł czas na recenzję „ Chłopak, który o mnie walczył „ najnowsza powieść, a zarazem drugi tom serii o losach Jamiego i Ellie. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jakie mam odczucia po przeczytaniu tej książki zapraszam na dalszą recenzję.

Miłość nie wybiera. Gdy znajdziesz osobę,

która jest ci pisana, cała reszta przestaje się liczyć i zrobisz dla niej wszystko.

Ellie uciekła z rodzinnego miasta i wyjechała do Anglii. Po kilku latach zmagania się ze złamanym sercem, w końcu postanowiła dać szansę innemu mężczyźnie. Teraz na pozór tworzy idealną rodzinę, ma narzeczonego. Jednak życie Ellie zmienia się diametralnie. Jej rodzice mieli wypadek. Jej ukochany ojciec zmarł, a matka przebywa w śpiączce i nie wiadomo czy się wybudzi. Dziewczyna rzuca wszystko i przylatuje do domu. Tam musi zmierzyć się jednak nie tylko z tragedią, jaka spotkała jej rodzinę. Musi również stawić czoła uczuciu, które powróciło wraz z Jamie.

Jamie wyszedł, z więzienia szybciej niż planował. Jednak teraz, gdy w jego życiu nie ma ukochanej, postanawia wrócić do dawnego życia. Teraz to ON staje na czele organizacji, którą przejął od swojego dawnego szefa i przyjaciela Bretta. Jednak Cole ma wielu wrogów, którzy zrobią wszystko, aby dojść do niego.

Mężczyźni są tacy prości w obsłudze. Wystarczy wspomnieć o seksie, zaproponować go, czy choćby poczynić drobną aluzję na ten temat, by jedli ci z ręki.

Podoba mi się metamorfoza Ellie. W pierwszym tomie była jeszcze dzieckiem, bardzo ufnym i naiwnym. Teraz natomiast twardo stąpa po ziemi i wie,czego chce (a przynajmniej tak jej się wydaje). Najbardziej jednak i tak podoba mi się postać Jamiego. Wydoroślał, może stał się również mściwy i zaborczy, ale to akurat się nie zmieniło. Jednak jego decyzje bardzo przypadły mi do gustu. Chyba po prostu lubię męskie postacie w książkach. Wątek miłosny naprawdę na wielki plus. Podoba mi się, że wszystko szło powoli, a nie wielki powrót już na samym początku. Jednak według mnie za dużo było opisów, wypadku, szpitala. To mnie trochę wyprowadzało z równowagi.

Kristy Moseley to autorka mojego życia. Po wszystkie jej książki sięgam z zaciekawieniem i jeszcze mnie nie zawiodła. Ma naprawdę lekki, ale zarazem wciągający styl pisania, przez co jej książki pochłania się dosłownie w jeden wieczór. „ Chłopak, który o mnie walczył „ to naprawdę ciekawa młodzieżówka, która porusza również ciężkie tematy. Jednak książkę polecam fanom autorki, jak i osobą, które lubią młodzieżówki z wątkami miłosnymi.

Przecudowna książka, która jest kontynuacją romansu - Chłopak, który chciał zacząć od nowa. Czytałam tę powieść w napięciu i skupieniu zastanawiając się "co będzie dalej?". Przeczytałam ją chyba w 3 dni, bo tak mnie wciągnęła (dodam, że nie jestem osobą, która opanowała umiejetność czytania z prędkością światła). Jutro biegnę do biblioteki wypożyczyć kolejną książkę Kirsty Moseley!

Po niespodziewanym rozstaniu z Jamie'm, Ellie z trudem ułożyła sobie życie. Mieszka w innym miejscu u boku mężczyzny, którego kocha. Niestety z powodu rodzinnej tragedii musi powrócić w rodzinne strony i zmierzyć z demonami z przeszłości.

Jamie wciąż ją kocha i bardzo żałuje tego, jak potoczyły się ich losy. Ma nadzieję, że uda mu się na nowo wejść w życie ukochanej dziewczyny, a jej nagły przyjazd to ułatwia. Ale czy Ellie wciąż czuje coś do Jamie'go?

Z poprzednim tomem ciężko mi się było rozstać. Moseley doskonale wie co robić, aby przyciągnąč do siebie czytelników i zatrzymać ich na dłużej. Zakończenia jej książek (szczególnie w przypadku pierwszych tomów) są bardzo emocjonalne i pełne przeświadczenia, że bez kolejnego tomu nie przeżyjesz nocy.

Nie ukrywam, że historia Ellie i Jamie'go mnie w sobie rozkochała. Cieszę się, że miałam możliwość poznania kolejnego tomu, nawet jeśli przewidziałam większość fabuły. Nie jest to dla mnie spory mankament, gdyż przypominała mi fanfictions (opowiadania fanowskie), które kiedyś chętnie czytywałam. Miło było do tego wrócić.

Książka nie jest długa i to działa na plus. W sam raz na wieczór czy kilka chwil na dworze, szczególnie podczas tak pięknej pogody.

Moseley w swoich książkach łamie schematy. Jak wspomniałam wcześniej udało mi się przewidzieć wiele wątków, jednak postacie z pewnością różnią się od tych, kreowanych w innych młodzieżówkach.

Ciekawie rozwinięte postacie, fabuła pełna zwrotów akcji, ładna pogoda oraz dzbanek wody z cytryną i lodem to przepis na idealnie spędzone popołudnie na balkonie lub w ogrodzie. Połowę składników z tego przepisu znajdziecie w "Chłopaku, który o mnie walczył". Skusicie się?

Do twórczości Kirsty Moseley zabierałam się już naprawdę od bardzo dawna. Mnóstwo pozytywnych ocen i pochlebne recenzje skutecznie zachęciły mnie do tej autorki. Kiedy dostałam propozycję od wydawnictwa HarperCollins Polska, niemal od razu i bez wahania zgłosiłam się po "Chłopaka, który o mnie walczył". Dopiero kiedy powieść znalazła się w moich rękach zauważyłam, że jest to kontynuacja losów Ellie i Jamiego z książki "Chłopak, który chciał zacząć od nowa". Miałam ochotę krzyknąć: "BRAWO KAMILA", ale postanowiłam, że zaryzykuję i spróbuję przeczytać drugą część bez znajomości pierwszej. I powiem wam szczerze, że nie było tak źle. Więcej szczegółów za chwilę - w dalszej części recenzji, na którą serdecznie was zapraszam.

Rozstanie z Jamiem było dla Ellie jedną z najtrudniejszych rzeczy w życiu, z którą musiała się kiedykolwiek zmierzyć. Dziewczyna wyjechała i rozpoczęła nowe życie, a także związała się z porządnym mężczyzną. Wypadek samochodowy jej rodziców sprawia jednak, że Ellie zmuszona jest wrócić do domu. Bohaterka jest pewna, że już dawno poradziła sobie ze stratą Jamiego i wyleczyła złamane serce, jednak kiedy tylko się spotykają, wszystkie dawne uczucia powracają ze zdwojoną siłą. Czy bohaterowie będą w stanie sobie wybaczyć i zacząć wszystko od nowa? Czy przeszłość Jamiego może okazać się niebezpieczna dla jego ukochanej?

Fabuła książki jest bardzo ciekawa a poznawanie jej przyniosło mi wiele przyjemności. Pomimo nieznajomości pierwszej części, byłam w stanie bez większych problemów zrozumieć toczące się się wydarzenia. Okropnie obawiałam się tego, że moja nieuwaga w wyborze egzemplarza do recenzji sprawi, że czytanie tej książki będzie dla mnie jedną wielką męczarnią, ale się nie stało - całe szczęście! Cała historia nie jest zbyt oryginalna i nieprzewidywalna, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało. Jak już na pewno zauważyliście, uwielbiam takie lekkie, niezobowiązujące lektury i bardzo często po nie sięgam, a "Chłopak, który o mnie walczył" jest tego doskonałym przykładem.

Bohaterowie są świetnie wykreowani i możemy ich naprawdę dobrze poznać. Bardzo polubiłam zarówno Jamiego, jak i Ellie, i mocno im kibicowałam przez cały ten czas. Choć były momenty kiedy obydwoje lekko działali mi na nerwy, ostatecznie ciężko było mi się z nimi rozstać. Dzięki temu, że całą historię poznajemy z dwóch perspektyw - męskiej i żeńskiej - możemy jeszcze lepiej zrozumieć fabułę, a także decyzje, które podejmują główni bohaterowie. Okazało się, że Jamie miał naprawdę bardzo mroczne doświadczenia, co zrobiło z niego niesamowicie ciekawą i fascynującą postać.

Muszę przyznać, że już od pierwszych stron pokochałam styl Kirsty Moseley i po prostu nie mogłam oderwać się od lektury "Chłopaka, który o mnie walczył". Autorka posługuje się lekkim i prostym językiem, który z pewnością okaże się dla każdego wystarczająco dobrze zrozumiały. Książkę czyta się naprawdę szybko, a do tego przyjemnie. Po przeczytaniu najnowszej powieści Kirsty Moseley, wcale nie dziwię się, że jej twórczość zbiera tak pozytywne recenzje.

Podsumowując - jestem pewna, że moja przygoda z twórczością Kirsty Moseley nie zakończy się na "Chłopaku, który o mnie walczył". Autorka urzekła mnie tą historią i sprawiła, że z wielką chęcią będę sięgać po jej kolejne książki. Teraz nie pozostało mi nic innego jak zapoznać się z początkiem losów Ellie i Jamiego. Mam nadzieję, że moja recenzja zachęciła was do tej pozycji i wkrótce sami będziecie po jej lekturze.

Chłopak, który o mnie walczył to druga część książki Chłopak, który chciał zacząć od nowa. Od kiedy przeczytałam tę pierwszą, nie mogłam doczekać się kolejnej. Autorka zostawiła nas w martwym punkcie, więc koniecznie chciałam dowiedzieć się co będzie dalej. Wydawnictwo HarperCollins dało mi taką możliwość.

Po dramatycznym zakończeniu części pierwszej, nasi bohaterowie wracają po trzech latach. Ellie zaaklimatyzowała się w urokliwym, deszczowym Londynie, gdzie pracuje w pubie i mieszka z narzeczonym – Tobbym. Natomiast Jamie opuścił więzienie i na nowo wszedł w ciemne, gangsterskie sprawy, nie mając motywacji, aby stać się lepszym człowiekiem. Próbował zająć głowę pracą, co przez dłuższy czas mu wychodziło. Kradł, oszukiwał, ale nie zabijał i nie dopuszczał się ogromnych przestępstw.

Zdecydowanie obydwoje dojrzali, zrozumieli błędy i pogodzili się z przeszłością. Coraz bardziej ich lubiłam, z każdym rozdziałem czułam do nich sympatię. Ellie była rozsądniejsza, poza tym dużo przeszła i wiele z tego wyniosła. Jednak po tragedii, jaka ją spotyka, wraca do Ameryki, do domu, do rodziny i do wspomnień. Nie chcąc za wiele zdradzać, ominę to smutne wydarzenie, jakie przytrafiło się Ellie i było powodem jej przyjazdu do rodzinnych stron.

W całym tym zamieszaniu pojawia się Jamie, okazując swoją zazdrość, wybuchowość i miłość do dziewczyny, którą stracił trzy lata temu. Autorka świetnie ukazała uczucia, które nie odchodzą, mimo upływu czasu. Nie mamy na nie wpływu – one są w nas, głęboko zakotwiczone.

Jamie chciał zmiany dla Ellie. Chciał być lepszym człowiekiem i nie chował urazy. Nie buntował się przeciwko sobie. Kiedy los dał mu kolejną szansę, pokazał co potrafi. Ellie na nowo pokochała Jamiego i obudziła w nim dobro. Poprowadziła go przez ciemną drogę, aby w końcu ujrzał światło. Dla niej był w stanie zrezygnować ze wszystkiego – to też podobało mi się w książce. Próba ratowania drugiej osoby oraz próba walki o miłości.

Książkę czyta się na jednym wdechu. Pochłonęłam ją w jeden dzień, nie mogąc się oderwać od losów głównych bohaterów. Ostatnio po przeczytaniu „Nic do stracenia” tej samej autorki, byłam negatywnie nastawiona. Uważam, że „Nic do stracenia” nie powinno nawet powstać. Ale szybko zapomniałam o tej książce, gdy przeczytałam „Chłopak, który o mnie walczył”. Świetna akcja, wartka, nie nudząca czytelnika. Chciałam więcej i więcej.

To raczej lekka książka dla młodzieży. Parę rzeczy można przewidzieć, nie ukrywam, ale wciąga i jest całkiem niezła. Serdecznie Wam ją polecam!

Choć mam swoje lata z literaturą stricte młodzieżową ciężko mi się rozstać. Jednym z powodów tego jest kilka autorek w tym właśnie Kirsty Moseley, która jest autorką "Chłopaka, który...". Ma ciekawy i lekki styl choć praktycznie każda jej pozycja oparta jest na dramacie jednego z bohaterów. Tu mamy do czynienia z drugim tomem przygód Ellie oraz Jamie'go.

Po burzliwym i strasznym pod względem emocjonalnym dla obojga rozstaniu, zarówno Ellie jak i Jamie próbowali ułożyć sobie życie. Dziewczyna pewna, że wyleczyła się z miłości do byłego weszła w nowy związek, który wydaje się być idealny. Jak się okazuje do czasu. A dokładniej do czasu ponownego spotkania z Jamie'm.

W czasie, gdy ona próbuje wrócić do normalnej codzienności i uleczyć rany w sercu ON jest o krok by spaść na samo dno, bo zupełnie sobie nie radzi. Zaczął robić dokładnie to czego będąc w związku obiecywał sobie nigdy nie robić. Alkohol, narkotyki, nielegalne walki czy wyścigi samochodowe. Igranie z policją i własnym życiem to jego nowy sposób na to by jakoś przeć do przodu.

Wszystko się zmienia i przewraca do góry nogami u obojga, gdy rodzice Ellie ulegają wypadkowi, a ich ścieżki ponownie się splatają. Jamie od początku był pewny, że nic i nikt nie zastąpi w jego życiu tej wyjątkowej dziewczyny. Elli była pewna, że najgorsze ma za sobą, a dziś ten przystojny i mroczny zarazem chłopak nic dla niej nie znaczy. On miał rację. Ona się przeliczyła i zaczyna rozumieć, że uczucia nie wygasły. Tliły się cały czas i wystarczyła iskra by rozpalić je na nowo.

Tyle, że same uczucia nie wystarczą by wrócić i zbudować związek od nowa. Trzeba wyjaśnić wiele spraw, zaufać sobie od nowa, uporządkować dotychczasowe sprawy. Wiele pytań i niejasności które gnębią Ellie nie pomagają w podjęciu jakiejkolwiek decyzji. A przecież dziewczyna jest zaręczona, mało tego pewna, że jej związek jest szczęśliwy. A jednak serce bije dla innego. Czy podejmie decyzję, która zaważy na całym jej przyszłym życiu? Czy Jamie zrezygnuje ze swojej mrocznej strony życia by odzyskać tę jedyną kobietę dla której w ogóle chce mu się żyć? Kto posłucha serca, a kto rozumu? Czy jest szansa, że rozsądek wygra z porywami uczuć? Czy prawdziwa miłość na prawdę jest w stanie przetrwać wszystko i czy powiedzenie "Stara miłość nie rdzewieje" ma w sobie choć ziarenko prawdy?

Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie decyzje podejmą w swoim życiu Ellie oraz Jamie to sięgnijcie po książkę Kirsty Moseley pt. "Chłopak, który..". I choć nie ma problemów z tym by przeczytać tylko ją, bo wszystko się wyjaśnia po drodze to zachęcam także do pierwszego tomu ich przygód jak również innych książek autorki. To co spodobało mi się w tej powieści to jej nieprzewidywalność. Kirsty postarała się by czytelniczka miała problem z jednoznacznym wytypowaniem zakończenia tej pozycji. Polecam na wakacje czy odskocznie od codzienności. Pozycja na wieczór może dwa.

Więcej na:

[Adres usunięty]

Po tym, jak chłopak, w którym zakochała się do szaleństwa i który wydawał się kochać ją równie mocno, niespodziewanie z nią zerwał, Ellie długo nie mogła dojść do siebie. Dopiero pojawienie się na jej drodze czułego i troskliwego Toby’ego, który uleczył jej złamane serce, pozwoliło jej zapomnieć o bólu i zacząć wszystko od nowa w Anglii u boku wymarzonego narzeczonego. Niespodziewana wiadomość o wypadku samochodowym jej rodziców, w którym jedno z nich zginęło, a drugie walczy o życie, sprowadza ją po trzech latach do rodzinnego domu, gdzie musi się zmierzyć z tragedią i niewyobrażalnym cierpieniem. Ellie nie wie, czy będzie w stanie sobie poradzić, jednak powrót do domu pomaga jej zrozumieć, że tu jest jej miejsce i przez ten cały czas tylko uciekała. Gdy Jamie ponownie wkracza w jej życie, uświadamia sobie, że nigdy nie przestała go kochać, mimo bólu, jaki jej zadał…

„Chłopak, który o mnie walczył” to moje piąte spotkanie z twórczością brytyjskiej pisarki i jak do tej pory najbardziej udane. Sięgając po tę pozycję nie miałam zbyt wielkich oczekiwań, gdyż książki Kirsty Moseley są bardzo do siebie podobne i widać w nich te same schematy, jak również błędy. Jakiś czas temu miałam jednak okazję zapoznać się z poprzednią częścią, a ponieważ nie lubię zostawiać niedokończonych historii, postanowiłam dać jeszcze jedną szansę autorce, co na szczęście okazało się dobrym wyborem. Co prawda „Chłopak, który o mnie walczył” nie jest jakimś dziełem wybitnym, do którego warto powracać, jednak w porównaniu z poprzednimi książkami pisarki wypada naprawdę nieźle. Moim głównym zarzutem wobec tak naprawdę wszystkich historii, które wyszły spod pióra Moseley, był zawsze przesłodzony, wyidealizowany i pozbawiony jakiegokolwiek elementu zaskoczenia wątek miłosny, który nie budził nic poza irytacją i znudzeniem. Autorka za bardzo się na nim skupiała, zaniedbując inne i często bardziej interesujące wątki, dlatego tym większe było moje zaskoczenie, gdy w tej pozycji zrobiła właśnie odwrotnie. Romans Ellie i Jamiego nie jest już tak nachalny, wszechobecny i banalny, jak w poprzednim tomie, wątki poboczne są wyraźniej zaznaczone i tak jak się spodziewałam, lektura o wiele bardziej na tym zyskała. Widać również progres, jeżeli chodzi o styl i kreację bohaterów, którzy budzą nieco więcej emocji i nawet dają się polubić. „Chłopak, który o mnie walczył” pozytywnie mnie zaskoczył. To lekka, przyjemna i wciągająca historia o drugich szansach, radzeniu sobie ze stratą i trudnej miłości, która nie daje o sobie zapomnieć. Jest to raczej pozycja skierowana do nastoletnich czytelników. Powinna zwłaszcza przypaść do gustu fanom twórczości Kirsty Moseley i literatury młodzieżowej.

Chłopak, który o mnie walczył to kontynuacja, jak mogliście zorientować się już po opisie. Recenzja nie będzie zawierać spoilerów z poprzedniego tomu, więc możecie czytać śmiało. Mam nawet nadzieję, że z chęcią sięgniecie najpierw po pierwszą część.

Ocenianie kontynuacji moim zdaniem nie jest takie proste, szczególnie, gdy zarówno pierwszy jak i drugi tom są napisane na podobnym poziomie. Za dużo nie można od siebie dodać, jedynie powielać zdania, które padały we wcześniejszej recenzji. A właśnie tak jest w tym przypadku.

Sądziłam, że w kolejnej części autorka nieco poprawi swój warsztat, ale nic takiego nie nastąpiło, co nie znaczy, że powieść tę trzeba od razu skreślać. W tej książce czytelnik nie znajdzie nic ambitnego, nawet jeśli porównywać tę pozycję do innych ze swego gatunku, wypada dosyć przeciętnie.

Z niemałym rozczarowaniem myślę, że nie jest to cykl, który mogłabym komuś polecić. Owszem, raczej nie żałuję, iż miałam okazję go przeczytać, ale na drugi raz odpuściłabym sobie tę lekturę. Jest zdecydowanie dużo więcej powieści z gatunku NA, które zasługują na przeczytanie. Na chwilę obecną, moimi ulubionymi autorkami są Mia Sheridan i Colleen Hoover i jest tak już od dłuższego czasu.

Od strony technicznej nie jest tak źle, jakby mogło się wydawać. Pomimo schematów, powieść czytało mi się lekko i przyjemnie, w sam raz coś lżejszego na wakacje. Styl pisania dosyć przeciętny, tak samo kreacja bohaterów - nieco papierowi, nie spodobało mi się, jak zostali przedstawieni tzn. nieco przedmiotowo. Kolejna rzecz, która mnie nie urzekła to przewidywalność, aż do samego końca. O ile jestem w stanie zaakceptować jakieś ubytki w fabule, akcji, tak przewidywalności nienawidzę ponad wszystko.

Jak oczekujecie czegoś lepszego od tego cyklu, nie warto po niego sięgać. Natomiast jeśli lubicie czasami się oderwać i przeczytać coś lekkiego, ale przeciętnego, to nie mam przeciwwskazań. Nadal jestem zdania, iż jest to lepsza propozycja od słynnego Chłopaka, który zakradał się do mnie przez okno. Jeśli chodzi o ocenę, jest ona niższa niż w przypadku pierwszego tomu, gdyż po kontynuacji spodziewałam się więcej...

Recenzja pochodzi z osobliwe-[Adres usunięty]

Pomimo tego, że Ellie już trochę w życiu przeszła, kapryśny los o niej nie zapomniał. Kiedy wydawało się, że wszystko jest w porządku i dziewczyna ma poukładane życie, wydarzyło się coś strasznego - a jakże. Jak mówią, licho nie śpi. Jeden wypadek potrafił spowodować kolejne zmiany i to dość bolesne, jednak nieuniknione. Jak Ellie poradzi sobie z powrotem do rodzinnego domu i wspomnieniami nieustannie ją prześladującymi?

Jak wspominałam w recenzji poprzedniej części („Chłopak, który chciał zacząć od nowa”), bałam się, iż autorka wykorzystała cały potencjał historii Ellie i Jamiego: że nie zostało nic, na czym można oprzeć fabułę i stanie się ona tym samym kolejnym powielonym schematem. Po części moje obawy były bezpodstawne, a po części okazały się prawdziwe, bowiem schematyczności autorka się niestety nie pozbyła. Znalazła za to coś, na czym mogła zahaczyć akcję - tragiczny wypadek rodziców głównej bohaterki, wokół którego wszystko zaczęło się kręcić. Stał się punktem zwrotnym, który także w pewien sposób zmusił bohaterów do ponownego spotkania.

Przez pierwszą połowę książki było mi ciężko przebrnąć, zastanawiałam się nawet, czy już przypadkiem nie „przejadły” mi się takie historie. Kiedy jednak przysiadłam zdecydowanie do skończenia tej powieści za jednym razem, zrobiło się lepiej - akcja sobie leciała, nabierało to jakiegoś tam sensu. „Chłopak, który chciał zacząć od nowa” postawił poprzeczkę, której niestety „Chłopak, który o mnie walczył” nie zdołał dorównać. Jak dla mnie, losy Ellie i Jamiego mogły zakończyć się na poprzednim tomie, ponieważ w życiu nie wszystko kończy się kolorowo, na co mógłby być dobry przykład.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu HarperCollins!

[Adres usunięty]

Historia ta opowiada o nieco skomplikowanej, ale także cudownej miłości między kompletnie innymi osobami. Ellie to grzeczna, ułożona dziewczyna z dobrego domu, natomiast Jamie to niegrzeczny chłopiec z gangu, który niedawno miał okazję wyjść na wolność z więzienia. Można by powiedzieć, że tacy ludzie się nie zmieniają, jednak chłopak postanawia ułożyć sobie życie od samego początku. Na swojej drodze spotyka przepiękną rudowłosą dziewczynę, w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia, jednak nie wiadomo czy ich związek może przetrwać. Mimo tego, że Jamie zakończył życie gangstera, jego przeszłość nie daje mu spokoju, przez co Ellie może znaleźć się w niebezpieczeństwie.

"Chłopak, który o mnie walczył" autorstwa Kirsty Moseley to dalszy ciąg wydarzeń z życia dwójki bohaterów. Muszę przyznać, że nie miałam okazji czytać pierwszej części pt. "Chłopak, który chciał zacząć od nowa", ale mimo wszystko po przeczytaniu kilku recenzji zorientowałam się w temacie i nie miałam większych trudności ze zrozumieniem treści lektury.

Schemat. Wiecznie powtarzający się schemat! Tymi słowami można by w skrócie określić tę historię. Ponownie w książce przedstawiona jest grzeczna, dobrze ucząca się dziewczyna oraz zły chłopczyk z trudną przeszłością, który potrafi owinąć swoją "ofiarę" wokół własnego palca i rozkochać ją w sobie bez reszty. Zainteresowała mnie tematyka więzienia, gangów no i na nowo otrzymałam romansidło, w które te interesujące mnie elementy zostały jedynie wplecione dla "urozmaicenia" fabuły oraz zainteresowania czytelnika.

Co do bohaterów - jednych pokochałam, drugich znienawidziłam od samego początku. Jamie to gość, który mimo wszystko potrafił mnie do siebie przekonać. Niby facet, którego możemy spotkać w co drugiej książce młodzieżowej, ale mimo wszystko moim zdaniem ma "to coś", dzięki czemu czytelnik może obdarzyć go sympatią. Co do Ellie wolałabym się nie wypowiadać, ale skoro już wzięłam się za recenzję...Ellie to typ dziewczyny jak już mówiłam - grzecznej, dobrze wychowanej, otaczającej się masą przyjaciół i nieradzącej sobie w życiu. W skrócie? - rozgotowana, nijaka klucha. W książkach uwielbiam babki z charakterem, jednak tutaj znowu otrzymałam niewinną sierotkę, która chowa się jedynie za plecami swojego mężczyzny.

Cała książka nie była jakoś bardzo zła. Pisałam na początku, że jest to schematyczna historia, ale mimo wszystko należy jej się jakaś pochwała. Przede wszystkim muszę pochwalić autorkę za to, że potrafiła jednak wycisnąć z siebie coś więcej i doprowadzić mnie do łez, radości itd. Kirsty Moseley napisała powieść w prostym, zrozumiałym języku, powieść dość przyjemną oraz lekką w sam raz na samotne weekendy, gdzie chcemy poczytać coś na odprężenie. Myślę, że jest to lektura dla młodzieży lub też niezbyt wymagających czytelników, którzy od czasu do czasu zasiąść przed romansidłem.