Raz na zawsze

Wg mnie ksiazka warta przeczytania, ciekawa, dobrze napisana i ma fajna okladke . Chetnie siegne po inne pozycje tego autora.

Duchy przeszłości… Nawiedzają nas wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewamy. Potrafią uderzyć z całą swoją siłą, mimo że liczyliśmy na to, że już nigdy się z nimi nie spotkamy. Gnębią nas, dręczą, wykańczają fizycznie, psychicznie i mentalnie. Uwolnienie się od nich nigdy nie jest proste, zwłaszcza, gdy wywarły na nas swoje piętno.

Młoda Jenny Aaron jest bardzo utalentowaną policjantką i w zastraszającym tempie zrobiła karierę w policyjnej jednostce specjalnej. Podziwiał ją sam szef, a także koledzy i koleżanki, chodź pod nosem każdy zazdrościł jej posiadanych umiejętności radzenia sobie w najgorszych sytuacjach. Niestety, w takiej pracy wielu rzeczy nie da się przewidzieć, bowiem podczas jednej z nieudanych akcji Aaron straciła wzrok. Wydawałoby się, że jest to najgorsza rzecz, jaka mogła ją spotkać. Błąd. Minęło pięć lat od tamtej chwili, a przeszłość powróciła. Seryjny morderca, który kiedyś został przez nią schwytany, atakuje ponownie. I chce pertraktować tylko z nią.

„Raz na zawsze” jest drugą powieścią Andreasa Pflügera, niemieckiego pisarza i docenianego scenarzystę telewizyjnego i filmowego. Prezentuje ON nam w bardzo dosadny sposób historię młodej policjantki, która mimo tragicznych wydarzeń skutkujących utratą wzroku nie straciła miłości do wykonywanego zawodu. Policyjna jednostka specjalna jest zakorzeniona głęboko w jej sercu, a to, że Aaron nie widzi, wcale nie oznacza, że nie potrafi sobie radzić w życiu – wręcz przeciwnie. Tak silna osoba była w stanie dostosować się do nowej sytuacji, w której postawił ją los. Co ciekawe, wydawnictwo świetnie dopasowało okładkę do głównej bohaterki. Być może to dla niektórych mało znaczący szczegół, ale ja uwielbiam, gdy okładka nawiązuje do treści książki – nawet w delikatny i subtelny sposób.

Muszę jednak przyznać, że mam z tą powieścią pewien problem. Przyznaję, że jest napisana doskonałym językiem, a forma i treść są naprawdę dobre i na swój sposób ciekawe. Jednakże mam pewne zarzuty co do samego wykonania. Kocham kryminały, które mrożą krew w żyłach i w interesujący, a wręcz powalający sposób prezentują postać złoczyńcy. Seryjny morderca, który ponownie zaczyna atakować i chce za wszelką cenę dorwać Jenny jest rzeczywiście postacią złożoną, ale czegoś mi w nim zabrakło, prawdopodobnie takiej nutki psychosadyzmu i tajemniczości. Aaron odebrałam jako osobę nieco zamkniętą w sobie, co zapewne wiąże się z jej fizyczną wadą – człowiek po takich przeżyciach zawsze się zmienia w taki czy inny sposób – natomiast nie ukrywam, że jej losy były mi obojętne. Nie byłam w stanie zżyć się z tą bohaterką, podobnie jak i z całą historią.

Osobiście uważam, że książka ta bazuje pomiędzy powieścią obyczajową, której głównym wątkiem byłyby perypetie i rozterki głównej bohaterki, a właściwie jej wewnętrzne zagubienie oraz rozdarcie, a powieścią kryminalną, gdzie faktycznie mamy do czynienia z mordercą i akcjami policyjnymi. Myślę, że te dwa elementy są rozłożone po równo, chociaż nie ukrywam, że wolałabym, aby autor bardziej skupił się na tej drugiej części. Nigdy nie lubiłam, gdy w kryminałach było za dużo normalności – takiej rutyny i codzienności, która towarzyszy głównym bohaterom. Wolę się skupić na samym śledztwie, zorganizowanych akcjach i dobrych przestępstwach. Całą historię widziałam nieco jak przez mgłę – nie byłam w stanie się w nią zaangażować na tyle, na ile bym chciała.

Mimo tego uważam, że „Raz na zawsze” jest świetnym materiałem filmowym – prawdopodobnie wiąże się to właśnie z profesją autora. To taka dobrze skonstruowana historia, której ekranizacja mogłaby wypaść w sposób bardziej wyrazisty. Podczas lektury zabrakło mi scen, w których serce podeszłoby mi do gardła. W powieściach sensacyjnych czy kryminalnych istotnym elementem jest odpowiednie tempo akcji i stopniowanie napięcia, a te dwa elementy niestety nie wypadły zbyt dobrze. Cała powieść wywarła na mnie efekt lekkiego znużenia, chociaż nie jest to powieść zła – być może jako czytelnik wymagam od książek tego typu czegoś więcej. W tym przypadku czuję ogólny niedosyt i takie uczucie, które na pewno każdy z Was zna: „Było OK, ale to nie do końca to.”.

[Adres usunięty]

"Raz na zawsze" to prawdziwy majstersztyk. Naprawdę dobry kryminał, zmyślny, inteligentny i jednocześnie przerażający. Andreas Pflüger zawarł wszystko co dobre. Na warsztat wziął historię młodej, utalentowanej policjantki - Jenny Aaron, spełniającej się w policyjnej jednostce specjalnej. W trakcie nieudolnej akcji w Barcelonie kobieta traci wzrok. Sądzi, że nic gorszego już nie może jej spotkać. Pięć lat po wypadku przeszłość upomina się o nią. Seryjny morderca, którego niegdyś zamknęła w więzieniu znowu atakuje. Chce tylko rozmawiać z Jenny. Niewidoma kobieta nie musi widzieć, by walczyć z niebezpiecznym człowiekiem, bo jej siłą jest jej ślepota.

Jenny Aaron to policjantka jednostki specjalnej, która straciła wzrok podczas akcji w Barcelonie. Człowiek, który do niej strzelił, zrobił to precyzyjnie, nie chciał jej zabić, pragnął trwale okaleczyć. Kobieta ani na moment się nie poddaje. wydaje się postacią jakby z innej materii, niezniszczalną, trochę nierealną, przez to intrygującą. Nie boi się podejmować ryzykownych działań w pojedynkę. Pościg za zabójcą staje się dla niej sprawą osobistą, zmusza ją do refleksji nad własnym życiem. Myślę, że to ona jest najmocniejszą stroną powieści.

Istotnym elementem prozy autora jest zręczne manipulowanie emocjami Czytelnika. I nie chodzi tu tylko o litowanie się nad główną bohaterką, bo autor nie pozostawia wątpliwości, że każdy, nawet ten pozbawiony wzroku, może dojść do perfekcji w wykonywaniu wielu czynności. Autor daje czytelnikowi zawikłaną intrygę kryminalną, zręcznie dawkuje napięcie i skłania do myślenia. Nie raz, nie dwa będzie trzeba zweryfikować swoje przypuszczenia i spojrzeć na całą sytuację z innej perspektywy. Niewidoma policjantka, która potrafi zawstydzić niejednego widzącego funkcjonariusza. Umie bezbłędnie ocenić położenie danej rzeczy, z powodzeniem wykorzystuje pozostałe zmysły. U Andreasa Pflügera atmosfera gęstnieje z każdą kolejną chwilą, wywołuje u Czytelnika przerażenie. Wreszcie warto wspomnieć o pościgu za mordercą. Towarzyszy mu niespokojna atmosfera, trudno jednoznacznie określić dlaczego do tego doszło, i jaki będzie kolejny krok zabójcy.

Pisarz doprowadził do perfekcji mylenie tropów, tak buduje intrygę, że naprawdę trudno rozstrzygnąć, jakie będzie zakończenie. Niezwykłe wyczucie gatunku. Cała historia to świetny kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca. Nieszablonowa, inteligentna książka, która pochłania do reszty. I nie ma przesady w stwierdzeniu, jakoby autor stworzył majstersztyk. Warto podkreślić, "Raz na zawsze" to debiut Pflügera. Czekam na kolejną.

[Adres usunięty]

"Życie jest szkołą, nauczycielem jest ból."

Ciekawa i nietuzinkowa propozycja czytelnicza, mocno zaskakująca profilem głównej bohaterki, sposobem funkcjonowania w otaczającym ją świecie i szczególnymi uwarunkowaniami jej pracy w policyjnej jednostce specjalnej. Bardzo pogłębione portrety psychologiczne postaci, wyraziste charaktery, przekonywujące zachowania, tworzą solidną i fascynującą bazę do przeżywania niebezpiecznych przygód wraz z bohaterami. Kryminał wykorzystuje wiele elementów sensacji, trzyma w napięciu i poczuciu zagrożenia. Intrygująca i wciągająca fabuła stopniowo odsłania przed nami coraz więcej zagadkowych szczegółów z przeszłości bohaterów, jednocześnie świetnie wiążąc je z prowadzonymi mocno rozbudowanymi wątkami teraźniejszości. Mamy wrażenie ciągłości i komplementarności zdarzeń, interesującego zbioru przyczyn i skutków, źródeł i następstw. Odwołania do bolesnych wspomnień, konsekwencji błędnych decyzji, pragnienia zapomnienia, radzenia sobie z wyzwaniami, wyrzutami sumienia, strachem, a także do nienawiści, chęci zemsty, impulsywnych działań, motywów zbrodni i szaleństwa.

Przyznam, że takiego kryminału nie miałam jeszcze okazji przeczytać, świeże podejście do koncepcji głównej postaci, policjantki Jenny Aaron. Jesteśmy pod wrażeniem jej bagażu życiowych doświadczeń, traumatycznych przeżyć, nieustannego uporu i determinacji w walce o powrót do pełnej aktywności. Ponownie zmuszona jest zmierzyć się z niezwykle inteligentnym, przebiegłym i niebezpiecznym seryjnym mordercą. Rozpoczyna się gra o życie wielu osób. W rozwiązywaniu trudnego śledztwa zaangażowano cały wydział berlińskiej jednostki specjalnej, kierowany od niedawna przez ambitną kobietę. Autor ciekawie wprowadza nowe intrygujące wątki i pogłębione relacje między bohaterami. Stopniowo ujawnia kolejne tajemnice, wyjaśnia liczne niewiadome, przypuszczalne tło popełnionych zbrodni. Mocno dynamizuje akcję, umiejętnie dorzuca wiele zaskakujących zdarzeń, mocnych akcentów. Tożsamość mordercy znamy niemal od początku, lecz nie ona jest w tej powieści najważniejsza, a sposób i źródła jego szaleńczego postępowania, pogłębione odniesienia do przeszłości tak mocno determinującej obecne sytuacje. Całość zespala unikalny styl narracji, początkowo wydający się mało przyjazny, lecz z czasem świetnie odbierany przez czytelnika. Z ciekawości sięgnę po kolejną książkę tego autora, aby móc jeszcze bardziej odnieść się do jego twórczości.

[Adres usunięty]