Skorpion

Jest to pierwsza tego typu książka jaką przeczytałam i jestem pod ogromnym wrażeniem. Sięgając po 'Skorpiona' obawiałam się, że dostanę książkę pełną raportów i suchych informacji. Napisana jednak jest w sposób który wciąga. Historia pokazana jest z trzech perspektyw - sposoby działania milicji, historie ofiar lub świadków oraz sytuacje widziane oczami samego Tuchlina. Książka nie jest napisana w sposób stronniczy, pozwala każdemu na indywidualne przezywanie wszystkich opisanych w niej tragedii.

Rozpoczynając swoją recenzje muszę napisać, że już dawno żadna książka tak bardzo mnie nie rozczarowała, no może tylko „Syreny z Broadmoore”. Sięgając po nią , zainteresowała mnie jej okładka, tajemnicza, ale zarazem groźna. Młotek owinięty zakrwawionym materiałem i ten opis pod tytułem „Gdyby się nie ruszały, tobym ich nie zabijał…”. Brzmi groźnie czyż nie ? Bohaterem książki jest Paweł Tuchlin , „nieuchwytny” morderca kobiet. Książka rozpoczyna się dosyć ciekawie. Już od początku wiadomo kto i co robi. Kto zabija , kto ściga sprawce, jak działa morderca , czym się kieruje i w jaki sposób zabija.

Pierwsze morderstwo, jego charakter i łatwość z jaka Tuchlin zabija robi wrażenie . Czytając kolejne strony zaczęły się schody. Bez problemu mogłam sobie sama dopowiedzieć co się za chwile wydarzy, jak to będzie wyglądało , a nawet co powie morderca: „chodź się popieścimy…” . Przykro mi to stwierdzić , ale było tego za dużo i do znudzenia.

Zuchwałość Tuchlina, bezradność , a raczej beznadziejne podejście do sprawy milicjantów , którzy zajmowali się ta sprawa czasami mnie rozśmieszała. Morderca atakuje na otwartym terenie , gdzie może zostać zauważony, czasem atakuje prawie przy świadkach i nikt nic nie widzi, nikt nie reaguje, brak dowodów itp. Wydaje się to nieprawdopodobne i jest bardzo naiwne.

Morderca robi co chce, kradnie co chce , rozjeżdża kobiety na ulicy, potem gwałci przejechane w przydrożnym rowie i znów nikt nic nie widzi. Kradnie rzeczy, samochody gdy wraca ze swoich „Wędrówek”, robi to z taka łatwością jakby to wszystko leżało , czekało na niego i wręcz prosiło „zabierz mnie…”. Prawdziwy dziki zachód.

Nic jednak tak bardzo nie obrzydziło mi tej książki, jak pewien stały układ, mianowicie jak dochodziło do morderstwa.

Paweł Tuchlin na początku śledził kobietę, potem w jednej ręce ze swoim członkiem, a w drugiej z młotkiem gonił kobiety krzycząc , ze chce się z nimi pieścić. Przepraszam Was bardzo ale brzmi i musiało wyglądać to wręcz śmiesznie … Dodając że cała ta akcja książki dzieje się zimą. Powinien dziękować Bogu, że nie nabawił się odmrożeń latając porozbierany na mrozie ze swoim „Lassem” polując na kobiety…

PODSUMOWANIE:

Reasumując, w tej książce w napięciu trzyma tylko okładka. Po przeczytaniu pierwszych stron, po przebrnięciu przez pierwsze morderstwo, robi się tylko nudno , monotonnie i po prostu „tak samo”. Szkoda czasu, a okładkę można obejrzeć w Google.

[Adres usunięty]

Paweł Tuchlin, zwany Skorpionem, na przestrzeni prawie dziesięciu lat zabił dziewięć kobiet, a jedenaście skrzywdził tak, że do końca życia zostaną kalekami. Polował na nie, kiedy szły samotnie, atakując je poprzez uderzenie młotkiem w głowę. Po wieloletnim dochodzeniu w końcu trafił do więzienia, gdzie wydano na niego wyrok śmierci. Kobiety z Trójmiasta i okolic odetchnęły z ulgą...

Bezapelacyjnie Krzysztof Wójcik włożył wiele pracy w tę lekturę. Przekazuje ogrom informacji, analizuje mocno nieudolne działania policji, a także przedstawia perspektywę mordercy, jego ofiar oraz rodzin skrzywdzonych kobiet. Sama historia jest przerażająca, miejscami wręcz obrzydliwa za sprawą czynów Pawła Tuchlina. Niemniej dość długo męczyłam się z tą książką, a w pewnym momencie odłożyłam ją na półkę, wracając do niej po dłuższym czasie. Podejrzewam, że wynika to z faktu podejścia Skorpiona, a raczej relacji zdawanych przez niego - tak naprawdę wszystkie były bardzo podobne do siebie, przez co miałam wrażenie, że czytam to samo, co okazało się dość nużące.

Poznając tę historię, bardzo wiele spraw mnie zaniepokoiło. Po pierwsze, żenujące podejście milicji do dziejących się zbrodni. W owym czasie wsadzili za kratki wielu mężczyzn, oczywiście totalnie niewinnych, bo "kogoś wsadzić trzeba było", a że nie chciało im się dobrze poszukać, chociaż zbrodniarz był na wyciągnięcie ręki, to zaczepiali się dosłownie wszystkiego. Po drugie - żona Tuchlina niejednokrotnie dostawała od niego złote obrączki czy inne przedmioty, które ten zabierał ofiarom, co kompletnie jej nie zaniepokoiło. Po trzecie, tłumaczenia Skorpiona - za popełnione czyny obwiniał brak satysfakcjonującego pożycia małżeńskiego. Twierdził, że przysięgał żonie wierność, dlatego nie mógł mieć kochanki. Niemniej musiał sobie ulżyć, zatem nie widział niczego złego w polowaniu na niewinne kobiety i pozbawianiu ich życia. Taki człowiek naprawdę musiał mieć poważne problemy psychiczne. Dodatkowo przeraża mnie to, ile jeszcze takich ludzi chodzi po świecie i w każdej chwili może kogoś skrzywdzić...