Elul

Wśród książek historycznych pojawia się ostatnio bardzo wiele pozycji poświęconych drugiej wojnie światowej, a bardziej uściślając - obozom koncentracyjnym, zagładzie Żydów. Z jednej strony zastanawia mnie ten swoisty "fenomen" popularności, jako że coraz mniej jest już żyjących świadków holocaustu. Autorzy znają więc tematykę jedynie z literatury, podręczników, filmów dokumentalnych, co najwyżej ustnych przekazów starszych krewnych. Przyznaję bez bicia - czytałam głównie wczesne utwory tzw. "literatury obozowej', spisane przez naocznych swiadków, głównie przez więźniów hitlerowskich obozów, jako świadectwo ich bolesnych doświadczeń oraz wspomnień. Nieufnie podchodziłam do książek pisanych współcześnie, przez autorów będących nieraz moimi rówieśnikami... Wydawnictwa prześcigają się obecnie w wydawaniu tego typu literatury, albowiem jest na nią najwyraźniej zapotrzebowanie - ta tematyka interesuje dzisiejszych czytelników. Może niepotrzebnie obawiałam się sięgania po tego typu literaturę. "Elul" autorstwa Agnieszki Kuchalskiej wydana przez Wydawnictwo Novaeres, jest powieścią wartą uwagi. Główna bohaterka to siedmioletnia dziewczynka żydowskiego pochodzenia.Gdy rozpętuje się piekło wojny, ona staje w samym jego centrum. Dookoła niej giną ludzie, także jej najbliżsi - matka i dziadek. Zostaje sama, musi zmierzyc sie z okrutna, bolesną wojenną rzeczywistością, osamotnieniem, lękiem. Jedynymi towarzyszami dziewczynki są szmaciana lalka oraz wymyślony przyjaciel. Zdana sama na siebie, włóczy się samotnie po mieście. Próbuje przetrwać w tym strasznym, obcym, jakże okrutnym świecie... W książce nie ma wyrazistej fabuły, wartkiej akcji. Wszystko jest tu niedopowiedziane - miejsce i czas nieokreślone. Jednakże przedstawienie wojennej rzeczywistości widzianej oczami małego dziecka niesie ze sobą niezwykły tragizm i dużą dawkę okrucieństwa. Ciężko czyta się tego typu książki, zmuszają one do refleksji nad losem niewinnych dzieci, które zostały skrzywdzone w wyniku bestialskich wojen.

Książka Agnieszki Kuchalskiej pt. "Elul" to powieść, choć krótka- to niezwykle poruszająca. Obrazuje ona oczami dziecka koszmar Holocaustu. Czas oraz miejsce akcji nie jest dokładnie sprecyzowany. Główną bohaterką jest siedmioletnia dziewczynka pochodzenia żydowskiego, która została sama po stracie mamy i dziadka. Jedynymi jej towarzyszami podczas okrutnej wojny, stają się gałgankowa laleczka oraz wyimaginowany przyjaciel. Bohaterka błąka się samotnie po ulicach, a jedynym jej celem jest przetrwanie. Nie może zrozumieć co się dzieje i dlaczego jest traktowana tak okrutnie, ale wie, że grozi jej niebezpieczeństwo. Dziewczynka w końcu trafia za mury obozu koncentracyjnego, który staje się jej domem. Bohaterka pozbawiona wszelkich nadzieji pragnie tylko umrzeć. Sądzi, iż tylko w ten sposób może wydostać się z tego piekła. Jak potoczą się jej losy? Odsyłam gorąco do lektury.

Książka jest cieniutka(215 stron), dzięki czemu czyta się ją niezwykle szubko. Opisy zamieszczone w lekturze oddziałują na wyobraźnię czytelnika tak, iż pewne sytuacje niemalże stają przed oczami jak żywe. Jest to przepiękna, lecz jednocześnie smutna opowieść o cierpieniu dziecka. Ukazuje ogromne okrucieństwo tamtych lat oraz bezwzględny podział ludzi przez Niemców. Tematyka poruszona w książce jest niezwykle trudna. Uważam, że warto poświęcić parę chwil tej historii, która pobudza do refleksji nad losem milionów niewinnych dzieci.