W związku z wygaśnięciem lub rozwiązaniem stosunku pracy pracodawca wydaje pracownikowi świadectwo pracy. Dokument ten zawiera podstawowe informacje dotyczące stosunku pracy, który ustał (czyli np. informacje o okresach i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowiskach, trybie rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy).
Od 7 września 2019 r. obowiązują zmiany dotyczące zasad wydawania i prostowania świadectwa pracy. Po wejściu w życie nowelizacji zostały wydłużone terminy do wystąpienia z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy do pracodawcy oraz żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. Terminy te wynoszą po 14 dni, zamiast dotychczasowych 7 dni. Pozwala to pracownikowi zorientować się w ewentualnych nieprawidłowościach co do treści otrzymanego świadectwa pracy i podjąć działania zmierzające do usunięcia wadliwości. Ponadto zmienione przepisy jasno określają, że w razie niezawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, żądanie sprostowania świadectwa pracy wnosi się do sądu pracy.
Nowelizacja reguluje też sytuacje, gdy pracodawca nie wydaje pracownikowi świadectwa pracy. Pracownik będzie mógł w takim przypadku wystąpić do sądu pracy z powództwem o zobowiązanie pracodawcy do wydania tego dokumentu.
Wyrok sądu dotyczący wydania świadectwa pracy podlega wykonaniu w trybie przewidzianym dla egzekucji świadczeń niepieniężnych, określonym przez Kodeks postępowania cywilnego. W sytuacji gdy pracodawca nie wykonuje orzeczenia sądu, a egzekucja okaże się nieskuteczna lub nie może być prowadzona (np. ze względu na faktyczną likwidację podmiotu będącego pracodawcą), pracownikowi przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy. W tym przypadku nowe przepisy dają czas na wystąpienie z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy lub ustalenia uprawnienia do otrzymania tego dokumentu do upływu terminu przedawnienia.
Od 7 września 2019 r. obowiązują zmiany dotyczące zasad wydawania i prostowania świadectwa pracy. Po wejściu w życie nowelizacji zostały wydłużone terminy do wystąpienia z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy do pracodawcy oraz żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. Terminy te wynoszą po 14 dni, zamiast dotychczasowych 7 dni. Pozwala to pracownikowi zorientować się w ewentualnych nieprawidłowościach co do treści otrzymanego świadectwa pracy i podjąć działania zmierzające do usunięcia wadliwości. Ponadto zmienione przepisy jasno określają, że w razie niezawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, żądanie sprostowania świadectwa pracy wnosi się do sądu pracy.
Nowelizacja reguluje też sytuacje, gdy pracodawca nie wydaje pracownikowi świadectwa pracy. Pracownik będzie mógł w takim przypadku wystąpić do sądu pracy z powództwem o zobowiązanie pracodawcy do wydania tego dokumentu.
Wyrok sądu dotyczący wydania świadectwa pracy podlega wykonaniu w trybie przewidzianym dla egzekucji świadczeń niepieniężnych, określonym przez Kodeks postępowania cywilnego. W sytuacji gdy pracodawca nie wykonuje orzeczenia sądu, a egzekucja okaże się nieskuteczna lub nie może być prowadzona (np. ze względu na faktyczną likwidację podmiotu będącego pracodawcą), pracownikowi przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy. W tym przypadku nowe przepisy dają czas na wystąpienie z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy lub ustalenia uprawnienia do otrzymania tego dokumentu do upływu terminu przedawnienia.
