Na pewno nie zasnę, pomyślał, łóżko jest oczywiście za duże, jak można zasnąć mając tyle wolnego miejsca z każdej strony. Powinnaś była ze mną przyjechać, raz zrezygnować ze swoich projektów i funduszy i przyjechać. Albo ja powinienem zostać z tobą w domu. Nie powinniśmy w każdym razie się rozdzielać, bo to nam nie służy, stanowczo nie służy takie rozdzielanie, kiedy już ludzie nauczyli się ze sobą być.
To książka o tym, że nie ma nas bez innych. Że nie umiemy być ze sobą, chociaż tego właśnie potrzebujemy najbardziej. I że bycie razem nie jest ani trudne, ani łatwe. I że z tej łatwości i trudności robią się historie, które trzeba opowiedzieć.
Zośka Papużanka - jedna z najciekawszych i najbardziej oryginalnych współczesnych pisarek, nominowana do Nagrody Literackiej Nike i dwukrotnie do Paszportu Polityki.
O prozie Zośki Papużanki słowami krytyków:
Papużanka jest świetną i czułą obserwatorką codzienności – Justyna Sobolewska, „Polityka”
On to napisany z ogromnym wyczuciem i szacunkiem przewodnik po odmiennej wrażliwości, osobnym świecie – Jacek Dehnel
Powieść Papużanki ma w sobie coś z realistycznej baśni o normalności – Przemysław Czapliński
Siłą napędową tej powieści jest właśnie złożona relacja między matką a synem, relacja, w której mieści się rozczarowanie i nadzieja, żal i troska, smutek i radość, rezygnacja i zemsta. On to w gruncie rzeczy historia miłosna, paradoksalna, poprowadzona wbrew schematom i czytelniczym oczekiwaniom – Piotr Kofta
Szopka to powieść jak skręcona sprężyna. Proza mocna jak uderzenie pięścią - Leszek Bugajski