Pedagogika współbycia podkreśla znaczenie współpracy i życzliwej przestrzeni interpersonalnej, a odwołując się do zasad: osoba przed rzeczą, etyka przed techniką, być przed mieć, miłosierdzie przed sprawiedliwością – nawiązuje do upowszechnianej przez Jana Pawła II cywilizacji miłości. W tejże pedagogice mieści się zarówno sztuka bycia nauczycielem, jak i uczniem oraz sztuka bycia człowiekiem w tych nie tak łatwych czasach.
Wszystkie teksty składające się na niniejszą publikację są, jak mówi jedna z Autorek, opowieścią o wychowaniu; opowieścią o wychowaniu do człowieczeństwa, opowieścią niosącą pierwiastek dobra, nadziei i wiary w człowieka. Tak zresztą można scharakteryzować całą serię „Nauczyciele – Nauczycielom” ukazującą się już dziesięć lat. Jej autorzy, współautorzy i czytelnicy jednogłośnie stwierdzają, że seria pomaga przywrócić prawo takim wartościom, jak odczuwanie, przeżywanie, tworzenie, uspołecznienie, miłość i życie.
Niniejszy tom, będący w pewnym sensie podsumowaniem dziesięciolecia serii „Nauczyciele – Nauczycielom”, stanowi jednocześnie prezentację koncepcji pedagogiki współbycia, której zasadniczym założeniem jest sztuka bycia człowiekiem.
