Tam gdzie czekał anioł

Główną bohaterką książki „Tam gdzie czekał anioł” jest Beata. Jest to kobieta po czterdziestce, matka, żona. Mieszka i pracuje w Warszawie. Pracodawczyni jednak ją zwalnia, argumentując swoją decyzję tym, że jej zakład potrzebuje młodych ludzi z nowym , świeżym spojrzeniem.

Kobieta znajduję nową pracę. Podpisuje roczny kontrakt jako opiekunka starszego małżeństwa w Niemczech. Tam poznaje wielu ludzi, poznaje wiele ciekawych historii. Ratuje życie, pomaga w walce z nałogami, walczy z rasizmem.

Bohaterka z czasem zauważa również problemy w swoim małżeństwie, które zaczęły się na długo przed jej wyjazdem.

„ … jednak nie znam małżeństwa, które po wielu latach bycia razem byłoby identyczne jak w momencie zakładania rodziny. Sama pewnie widzisz po sobie, że na przełomie lat wiele rzeczy uległo zmianie, przewartościowały się priorytety. Coś, co kiedyś było ważne, obecnie jest mało istotne. I odwrotnie. Dlatego warto dostosować się do tego, co jest tu i tera, a nie żyć tym, co było dwadzieścia lat wcześniej.”

W ręce Beaty trafia pewien pamiętnik, którego autorką jest Lola, więźniarka w obozie koncentracyjnym w Policach. Historia Loli jest wzruszająca i bolesna. Sam pamiętnik okazuje się pomocny w tworzeniu miejsc pamięci w miasteczku. W ogóle poznajemy dużo ciekawych miejsc do zwiedzenia w tamtych okolicach.

Z książki dowiadujemy się trochę o historii pogranicza. Poznajemy okrucieństwo nazistów po stronie polskiej, jak i niemieckiej.

Godne zwrócenia uwagi są różnice kulturowe między Polakami a Niemcami. Ceremonia pogrzebu, żałoba, wyglądają inaczej. Podejście do edukacji dzieci też jest inne.

Należy zwrócić uwagę na to, ile pracy włożyła autorka, aby czytelnikowi delikatnie nakreślić historię regionu, aby wskazać miejsca, które warto zobaczyć. Myślę, że nie jedna osoba skusiła się na wycieczkę po tej okolicy.

Podsumowując, lekturę szybko i przyjemnie się czyta. Mnie wciągnęła ta ciepła historia, o kobiecie, która odnajduje siebie, zmienia swoje życie i bliskich.

Polecam tą książkę szczególnie tym, co lubią zaskakujące ale szczęśliwe zakończenia.

Poznawanie powieści Doroty Schrammek zawsze jest dla mnie czystą przyjemnością. Dlaczego? Po pierwsze autorka w swych woluminach podejmuje istotne zagadnienia życiowe przekładając owe w lekkim stylu. Po drugie ukazuje poszczególne zdarzenia ludzkie na tle historii i faktów z przeszłości. Po trzecie przedstawione opowieści niejednokrotnie wprowadzają w stan zadumy, który trwa długo po zamknięciu danej książki. Po czwarte powiastki przesiąknięte są niezwykłą i poniekąd enigmatyczną aurą, przenoszą do innego, często nieznanego świata, pozwalając niekiedy zapomnieć o otaczającej rzeczywistości bądź całkiem inaczej spojrzeć na obecne życie i docenić jego wartości. Po piąte autorka osadza akcje w różnych miejscach, pokazując ich walory turystyczne i historyczne. I wreszcie po szóste i najważniejsze, powieści pisarki wyzwalają rozmaite emocje, które zakorzenione głęboko w sercu i w myślach tkwią jeszcze przez pewien czas od zakończenia ich lektury. W związku z tym nie mogłam sobie odmówić wgłębienia się w istotę najnowszej prozy Doroty Schrammek. Czy i tym razem ujął mnie kłębek fabularny powieści? Jakie wrażenie wywarła na mnie książka "Tam, gdzie czekał anioł"? Zapraszam na recenzję.

Dorota Schrammek - mama trójki dzieci, żona, autorka i pisarka - wszystko w prawidłowej kolejności. Mieszka w Pobierowie, swoim miejscu na ziemi. Wstaje wraz ze wschodem słońca, aby przygotować Czytelnikom kolejną porcję wzruszeń. Uwielbia zajmować się rodziną i domem. Marzy jej się kawiarenka literacka nad Bałtykiem, w której mogłaby spokojnie pisać i przyjmować wielbicieli książek. Debiutowała powieścią Stojąc pod tęczą (2015), następnie ukazały się Horyzonty uczuć (2015), Na brzegu życia (2016) i Wiatr wspomnień (2016), które składają się na trylogię pobierowską. Kolejne jej powieści to Dom, którego nie było (2016), W słońcu i we mgle (2017) oraz dedykowana młodzieży Niepełka (2017). (źródło: okładka książki)

Beata to dumna matka dwójki dorosłych dzieci i pozornie szczęśliwa oraz spełniona żona Marcina. Jeden dzień wystarcza, aby jej życie przybrało ciemne barwy. Kobieta zostaje zwolniona z pracy w atelier znanej projektantki mody, gdzie zajmowała stanowisko krawcowej. Ponadto w telefonie komórkowym męża przypadkiem dostrzega smsa od niejakiej Agnieszki wyrażającej podziękowanie za miły wieczór. Bezrobotna, krytykowana przez teściową, tłamszona i niezauważana przez męża Beata podejmuje decyzję o wyjeździe do niewielkiej niemieckiej mieściny Ueckermünde, gdzie zatrudnia się jako opiekunka starszego małżeństwa zmagającego się z Alzheimerem. Kobieta w miarę szybko aklimatyzuje się w urokliwym domku, zaprzyjaźnia się z podopiecznymi oraz ich synem. Wkrótce zaczytuje się w notatkach znalezionego pamiętnika z czasów wojennych i ratuje życie pewnemu mężczyźnie... Niebawem na jaw wychodzi tajemnica jej męża...

Niezwykle klimatyczny i niejako tajemniczy splot zdarzeń fabularnych, nieprzewidywalność co poniektórych wątków, niesamowite połączenie tradycji i zwyczajów dwóch kultur: polskiej i niemieckiej, zobrazowanie odmiennego postrzegania życia przez ludzi różnych narodowości, harmonijne ujęcie niejednego ważnego aspektu sfer rodzinnej, społecznej i dotyczącej mniejszości narodowych, to z pewnością atuty najnowszej powieści autorki z Pobierowa. To proza stanowiąca esencję scenerii pełnej wspaniałych widoków, intrygujących i budzących szacunek powojennych miejsc, niepowtarzalnych smaków, pięknych zapachów oraz ciekawych i osobliwych obyczajów. Ueckermünde, Police, Dobieszczyn, Nowe Warpno to tylko niektóre ze wspomnianych miasteczek, których historia i najważniejsze obiekty kulturowe w lapidarnej formie przewijają się na kartach powieści, jednocześnie zachęcając do bliższego przyjrzenia się owym zakątkom regionu. W wyjątkowej w swym przekazie i przesłaniu opowieści przeplatają się smutna i przerażająca przeszłość oraz melancholijna i pełna nadziei teraźniejszość. Epizody rodzinne w Warszawie oraz codzienność w Ueckermünde splatająca losy ludzi pochodzących z kilku europejskich krajów wzbogacona jest odnalezionymi poruszającymi zapiskami będącymi odzwierciedleniem obozowych przeżyć i wspomnień pewnej kobiety. Wszystkie elementy tworzą wyrazisty, przemyślany, refleksyjny, subtelny i emocjonujący kolaż wątkowy.

Walorem powieści jest również frapująca paleta odpowiednio nakreślonych postaci. Prym wiedzie główna bohaterka - niepewna siebie, nieasertywna i nade wszystko niezwykle wrażliwa Beata, która całe swe życie skupiała na innych, rzadko na sobie. Znosząc przez lata zniewagi teściowej, tłumiąc w sobie żal do męża za jego brak zainteresowania i zaangażowania nie tylko w obowiązki domowe, ale co najważniejsze w ich długotrwały związek, poświęcając się dla rodziny i dbając o jej dobro, zapomniała o swoich uczuciach i marzeniach. Wyjazd do Ueckermünde miał być nie tylko niepowtarzalną szansą dla niej, ale w pewnym sensie lekarstwem na małżeńskie rany, nieustannie przybywające. Samotny Andreas, serdeczny i spostrzegawczy Herr Manfred, milcząca Fran Petra, której twarz jaśniała na widok kolekcji aniołów, sympatyczny i wykazujący chęć pomocy Donald, zagubiona Karolina i przyjazny Pan Władysław - to między innymi wśród tych ludzi kobieta znalazła ukojenie, poczuła się potrzebna i wartościowa, i przede wszystkim na nowo odkryła w sobie emocje, które dotąd szczelnie chowała na dnie serca. Jednak jej spokój ponownie zostanie zakłócony... Różni ludzie, różne poglądy, różne kultury, różne historie, jedno pragnienie - bycie kochanym.

Najnowsza proza Doroty Schrammek opowiada o miłości przybierającej rozmaite barwy i jej ogromnej sile. O zdradzie zadającej przenikliwy ból i burzącej dotychczasowy spokój i poczucie szczęścia. O wybaczaniu jako trudnej, ale jakże ważnej drodze ku spełnieniu. O tym, że aby jedno życie mogło się zacząć, to drugie musi dobiec końca. O przeznaczeniu, przed którym nikt nigdy nie ucieknie, nawet usilnie się starając. O chorobie, która niszczy, ale nie odbiera tego, co kryje się w sercu. O walce z nietolerancją i udzielaniu wsparcia potrzebującym. O budowaniu krok po kroku rodziny, która istnieje, ale na pewnym etapie zawiłej ścieżki zgubiła swój bieg. O świadomej rozłące i tęsknocie rozdzierającej serce. O tym, że człowiek docenia drugiego człowieka nierzadko wtedy, gdy go utraci. O nadziei trzymającej przy życiu i stwarzającej perspektywy na lepszą przyszłość. O życiu, które zadaje ciosy, boleśnie rani, ale też daje radość i zaskakuje. O tym, że cuda się zdarzają, jeśli mocno się w nie wierzy. I nade wszytko o tym, że każdy człowiek ma swego anioła, który nad nim czuwa zawsze i bez względu na wszystko.

"Tam, gdzie czekał anioł" to piękna, wzruszająca i sentymentalna podróż literacka z namiastką nostalgii, nutką optymizmu i lirycznym akcentem bożonarodzeniowym, którą gorąco polecam!

"Tam, gdzie czekał anioł" to książka opowiadająca historię Beaty - warszawianki, z zawodu krawcowej, która pewnego dnia straciła pracę, nie wiedząc co dalej robić postanawia wyjechać na roczny kontrakt do Niemiec jako opiekunka osób starszych. Dodatkowym bodźcem, który skłonił ją do tej decyzji była sytuacja rodzinna , a przede wszystkim kontakty z mężem. Nie był ON już tak czuły jak dawniej, a także nie okazywał jej zainteresowania. Czuła, iż powoli oddalali się od siebie i postanowiła dać im czas na zastanowienie się. W niemieckim miasteczku zajmowała się starszym małżeństwem. W wolnych chwilach zwiedzała okolicę i poznawała mieszkańców. Spotkała tam wielu ludzi, którzy pomogli jej zastanowić się nad własnym życiem, dostrzec rzeczy, których ona nie widziała.Jak potoczą się dalsze losy Beaty? Czy uda jej się uratować małżeństwo oraz rodzinę przed rozpadem? Dowiecie się czytając tę książkę...

Zaczynając od samego początku już sama okładka przyciąga uwagę czytelnika oraz tytuł. Czytelnik widząc tytuł czuje, iż będzie to historia magiczna, pełna wiary i nadziei. I taka jest...

Bohaterowie wykreowani przez autorkę już od samego początku wzbudzają u czytelnika pozytywne emocje. Nie da się ich nie lubić choć prawie każda z napotkanych osób ma pewne problemy osobiste lecz dzięki takim zabiegom historia nie jest nudna i jest prawdziwa. W codziennym życiu też nie ma ludzi bez skazy i co rusz spotykamy się z jakimiś problemami.

Autorka ukazała nam historię, która dotyka problemów wielu ludzi. Częsty brak pracy zmusza ludzi do wyjazdu za granicę, a także przyczynia się do rozpadu wielu rodzin. Ludzie oddalają się od siebie, gdy to dostrzegą często jest za późno na ratowanie własnej rodziny i przez to następuje rozpad.

Jest to książka skłaniają do zastanowienia się nad własnym życiem, niekiedy bardzo wzruszająca.

Dorota Schrammek sprezentowała czytelnikowi nie tylko dobrą książkę obyczajową ale także przewodnik po miejscach z okresu II wojny światowej.

Osobiście książka bardzo mi się podobała i myślę, że głębiej zapoznam się z twórczością pani Doroty Schrammek i przeczytam jeszcze niejedną jej książkę.

Moja ocena: 8/10

więcej na [Adres usunięty]

Kolejna książka Doroty Schrammek przy której spędziłam miłe chwile. Autorka nie pisze błahych historii, jej książki zawsze zmuszają czytelnika do przemyśleń nad swoim życiem. Osobiście bardzo lubię takie historie, dzięki którym wnoszę coś do własnego życia.

Główną bohaterką jest Beata, żona i matka dwójki dzieci. Czuje się zagubiona w swoim życiu i postanawia coś w nim zmienić. Podejmuje pracę na zagranicą przy opiece starszego małżeństwa. Co trzy tygodnie wraca na tydzień do domu. W miasteczku, w którym pracuje co rusz spotyka osoby, które mają wpływ na jej życie. To osoba o dobrym sercu, która chętnie wyciąga pomocną dłoń do innych, choć sama nie bardzo radzi sobie z relacjami z mężem.

To przykre, że często na pierwszy rzut oka oceniamy kogoś, tylko po jego wyglądzie, czy też zachowaniu. Często nie zdajemy sobie sprawy, dlaczego te osoby są w takim stanie w jakim są, że może to życie i przeżyte doświadczenia ich do tego doprowadziły. Ludzie na ogół zrażają się takimi osobami od razu, nie myśląc o tym, że może właśnie one potrzebują pomocnej dłoni, przyjaciela, który zechce ich wysłuchać, podzielić się dobrą radą. A to nie szata zdobi człowieka...

Również w związku nie zawsze jest pięknie i kolorowo. Zdarzają się wpadki, które boleśnie wpływają na partnerów. Nie zawsze jesteśmy w stanie przebaczyć, gdyż rany wydają się być głębokie. Jeśli jednak kogoś się kocha, powinno się umieć również wybaczać. Owszem, zdarzają się takie czyny, których nie sposób wybaczyć, jeśli jednak kochamy szczerze i całym sercem, powinniśmy umieć dać drugą szansę.

"- Nie odbiło - odparła cicho. - Wreszcie myślę o sobie. O tym, by być szczęśliwą i spełnioną kobietą, a nie żyć pod dyktando twojej mamy. Ona steruje tobą, a ty nieświadomie postępujesz zgodnie z jej zaleceniami. Manipuluje, wiedząc, że na wszystko się zgodzisz, ponieważ jesteś uległym i kochającym synem."

Spodobała mi się fabuła i wplecione wątki historyczne. Niezwykle cenny i emocjonalny stał się dla mnie pamiętnik Loli, który wylądował w rękach Beaty. Lubię czytać o losach (nawet jeśli są to tragiczne losy) ludzi, o tym przez co musieli przejść, jak wyglądało ich życie. Autorka musiała poświęcić wiele czasu i uwagi opisując historie poszczególnych miejscowości znajdujących się w powieści. Książkę czyta się szybko, ze względu na prosty i przyjemny w odbiorze styl. Postacie są barwne, każda z nich charakteryzuje się czymś innym.

To, co jest doskonałą prawdą zawartą w powieści to stosunki między Polakami na obczyźnie. To przykre, że jeden drugiemu zazdrości, ale tak jest. Sama spędzam kilka miesięcy za granicą z innymi Polakami, więc mogę potwierdzić. Rodak powinien trzymać się z rodakiem. Tymczasem jest całkiem inaczej, gdyby mógł utopił by go w łyżce wody. Dorota Schrammek doskonale oddaje istotę życia w Polsce oraz w Niemczech. Czytając możemy zobaczyć jak wiele nas różni, do czego przywiązujemy wagę my, a do czego oni. Niby graniczymy ze sobą, a tak wiele nas różni. Jednak co kraj to obyczaj.

"[...] Nawet jeśli sami coś obmyślimy, to bardzo często plany biorą w łeb. Nie warto układać przyszłości. Lepiej żyć chwilą. Tu i teraz. Korzystać z życia najpełniej, jak się da."

Tam, gdzie czekał anioł to lekka historia o życiu, trudnych wyborach oraz o umiejętności przebaczania. Przepełniona jest pozytywnymi cechami, oraz aniołami, która gdzieś tam zawsze się czają, nawet jeśli w nie wierzymy w nie. Ta książka zmusza do refleksji nad własnym życiem. Polecam.