Teoria niegrzecznej dziewczynki

"Teoria niegrzecznej dziewczynki" to prawdziwa historia sióstr Fox - Margaret, Kate i Leah, które w dużej mierze przyczyniły się do rozwoju spirytualizmu i spirytyzmu. Były niejako prekursorkami owego ruchu i to dzięki nim zainteresowanie duchami było większe niż kiedykolwiek wcześniej.

Wszystko zaczęło się od czasu kiedy rodzina Foxów zamieszkała w Hydesville, w domu, co do którego wierzono, iż był nawiedzony. Po pewnym czasie najmłodsza z nich Kate nawiązała kontakt z duchem, którego nazwała Splitfoot. Niewyjaśnione dźwięki i działania regularnie się powtarzały co sprawiło, że rodziną zainteresowali się okoliczni mieszkańcy. Po tym jak siostry zostały napiętnowane, cała rodzina przeniosła się do Nowego Jorku i tam siostry wykorzystały swój dar do stworzenia prężnie działającego biznesu. Czy jednak siostry były prawdziwym medium czy tylko zręcznie omamiły tysiące ludzi? Tego dowiecie się z "Teorii niegrzecznej dziewczynki", która opowiada historię rodziny Foxów od pierwszego kontaktu z duchem aż po ich końcowe dni życia.

Tak naprawdę o tej książce można by pisać dużo, ale wówczas zostały by odkryte wszystkie jej karty, bo Hubert Haddad całkiem szczegółowo opisał losy sióstr Fox, choć zapewne nie wszystkim przypadnie do gustu jego styl pisarski. Losy bohaterek są bowiem opowiedziane dość monotonnie, nie ma tu zrywów akcji ani nagłych zwrotów, autor nie zaskakuje, ale stara się przedstawić nam historię w sposób możliwie jak najbardziej zgodny z prawdą, zachowując przy tym aurę tajemniczości i ogólną mroczność. Dzięki temu, iż jest to książka oparta na faktach cała historia wydaje się bardziej ciekawa.

Hubert Haddad napisał bardzo klimatyczną i intrygującą powieść, która skłania do refleksji. Czy duchy istnieją naprawdę? To pytanie każdy z nas chyba sobie, raz na jakiś czas, zadaje. Na pewno, to pytanie wraca do mnie jak bumerang. Może jestem sceptycznie nastawiona do medium, seansów spirytystycznych i takich kontaktów z duchami „na pokaz”, jednak z drugiej strony wierzę w opiekę duchową najbliższych zmarłych. Czuję wsparcie osób, których już nie ma. Miewam tzw. „przeczucia” i choć nigdy nie widziałam ducha, wierzę, że są wokół nas. Jak naprawdę było z siostrami Fox, tego nikt nie wie. Jednak z innych źródeł, do których sięgnęłam z ciekawości, wynika, że były one poddawane badaniom pod kątem ich zdolności i nigdy do końca ich nie zanegowano.

Opowieść zaprezentowana przez Huberta Haddada jest ciekawa i ma swój specyficzny klimat, który udziela się czytelnikowi podczas lektury. Autor używa bogatego języka, stosuje wiele opisów, które oddziałują na wyobraźnię. Przeczytałam z ciekawością i lektura dała mi wiele do myślenia. Przyznam, że czytanie jej nocą podsyciło przekaz Autora :)