Trwaj przy mnie

Bardzo dobra powieść (jak to u Strout) opowiadająca o małej, odizolowanej od świata mieścinie, w której wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą, a jedyną sensacją jest plotka, która jak nigdzie indziej potrafi zniszczyć każdego, nawet najbardziej cenionego obywatela.

To także opowieść o wykluczeniu z grupy, społeczności, o ferowaniu wyroków, o tym, jak szybko obdarzamy sympatią, szacunkiem i jak szybko kogoś z tych przywilejów obdzieramy.

Taką osoba był miejscowy pastor, którego uznanie niewielkiej społeczności wyniosło na piedestał, a póżniej paskudna plotka nieomal zniszczyła, a dotychczasowa sympatia przerodziła się w pogardę, ostracyzm.

Strout nie tylko ukazuje bardzo ciekawie zobrazowaną małomiasteczkową społeczność, ale także mechanizm powstawania plotki, jej ewoluowanie, to w jaki sposób owa plotka staje się nie tyle sensacją okolicy, co możliwością wniesienia energii, życia, jakiegoś ulotnego blasku w tak przeciętne małomiasteczkową egzystencję.

To bardzo kameralna, momentami nawet intymna powieść. W wielu momentach w trakcie lektury możemy czuć się zażenowani. Wszak omawiane, ba roztrząsane na publicznym forum są najintymniejsze problemy jednego człowieka, jego życie, poczynania, słowa poddawane są prawdziwej wiwisekcji. Z jednej strony to poruszające, może nawet szokujące, żenujące, a z drugiej strony w każdym z nas ludzi istnieje odrobina zaciekawienia ludzkim losem, ludzkimi poczynaniami, gestami.

Połączenie plotki, jej istnienia z ludźmi,którzy ją tworzą, rozprzestrzeniają, z ich charakterami, jest poruszające, arcyciekawe i prowadzi do niek6eidy bardzo smutnych wniosków. Tego typu zachowania, jakie przedstawia w swojej powieści Elizabeth Strout, są ponadczasowe i nie ograniczają się niestety tylko do małych miejscowości. Ludzie są z reguły bardzo podobni do siebie, bez względu na miejsce zamieszkania, rasę, narodowość. Smutne, ale prawdziwe.

Autorka oprócz naczelnego tematu, czyli egzystencji plotki i tego, co jest ona w stanie zrobić, porusza także inne zagadnienia, jak np. utrata wiary, kryzys w małżeństwie, różne lęki i obawy. Główny temat wyszedł jej mistrzowsko. Tematy poboczne umiarkowanie dobrze. Miałam wrażenia, jakby autorka dodała je trochę na siłę, nie dopracowała ich.

Mimo tego drobnego mankamentu warto po tę książkę sięgnąć. Doskonałe pióro i sporo materiału do przemyśleń.

Powieść ”Trwaj przy mnie” to opowieść o nadziei i smutku.

Pastora Tylera Caskey poznajemy w bardzo trudnym momencie jego życia.

Otóż umiera jego ukochana żona na raka, pozostawiając dwie córeczki z których starsza Katherine idzie do przedszkola, a młodsza Jeannie była jeszcze niemowlakiem.

Tyler Caskey był pastorem w małej mieścinie w Karolinie Południowej, gdzie wszyscy się znali i wszyscy o wszystkich wszystko wiedzieli.

Starsza córka pastora-Katherine była niesfornym dzieckiem i w przedszkolu sprawiała dużo kłopotu, przez co ojciec był ciągle wzywany do przedszkola.

Pani przedszkolanka skarży się pastorowi, że Katherine wymaga stałej jej opieki, a gdy jej nie uzyskuje zaczyna wrzeszczeć, dopóki się nie zmęczy.

Z nikim się nie bawi i nikt nie bawi się z nią.

Nie zna ani jednej litery alfabetu i wcale jej nie zależy na tym, by się ich nauczyć.

”W minionym tygodniu chwyciła czarną kredkę i zamazała strony książki z obrazkami.”

Powieść ”Trwaj przy mnie” to historia bardzo ujmująca i chwytająca za serce.

Jest w niej dużo odniesień do Biblii, wiara w cud i moc modlitwy.

Po śmierci żony pastor stał się bardzo aktywny, zajmował się sprawami, które zmuszały go do podróżowania po całym stanie: w sprawie statusu chrześcijańskiej młodzieży Nowej Anglii, w sprawie statusu pastorów Wybrzeża, na dotyczącą ubóstwa naradę u gubernatora.

Wszystko pięknie...lecz czy aby nie pogubił się jako ojciec?

Czy nie zaniedbywał swoich dziewczynek?

Pastor zagubił się także sam i zaniedbał.

Gdy żona była już tak poważnie chora, że z bólu zaczęła szarpać pościel-Tyler zrobił coś zupełnie niezrozumiałego...zostawił przy jej łóżku buteleczkę z lekarstwami.

Gdy po kilku godzinach przyszedł do łóżka żony, ona już nie żyła.

Z tego powodu pastor miał wyrzuty sumienia, głębokie rozterki, które nim targały.

Obwiniał siebie za śmierć żony.

Fascynująca lektura i głęboko wzruszająca, a do tego bardzo subtelnie napisana, w sam raz na długie i chłodne wieczory.

Historia ojca i jego poświęcenie, siła wiary i potęga modlitwy sprawiają, że człowiek jest w stanie przetrwać najtrudniejsze w życiu chwile.

Autorka książki tworzy subtelną opowieść o różnych wymiarach miłości. A ”kochamy zawsze w sposób niedoskonały. Nawet Jezus to wiedział.”

Książka wydana w twardej, przepięknej oprawie, aż chce się ją wziąć do ręki i natychmiast czytać!

Zawiera 3 księgi i 364 strony.

Zachęcam Was do lektury i życzę miłych wrażeń.