Urodzeni by przegrać

Urodzeni, by przegrać - Iga Wiśniewska - recenzjaa

"Mieli się już nigdy nie spotkać. Los jednak chciał inaczej"

„Urodzeni, by przegrać” powieść napisana przez Igę Wiśniewską, młodą pisarkę, studentkę, która zadebiutowała w 2013 roku opowieścią pt. „Nocny motyl”. Iga jest miłośniczką kultury rosyjskiej. Ma na swoim koncie już 9 książek m.in.: „Pięć minut”,

„Gwiazda Wschodu”.

„Urodzeni...” to romans, który polecam nastolatkom, jak i młodym, dorosłym kobietom. Historia Diany i Karola zaczyna się dość zwyczajnie od spotkania po latach na studenckiej imprezie. Im bardziej zagłębiamy się w ich historię, tym bardziej wszystko zaczyna się komplikować. Miłość, która ich łączy ma przed sobą wiele przeszkód, bolesne rany z przeszłości i tajemnice, które skrywają nie pozwalają o sobie zapomnieć.

Moim zdaniem jest to naprawdę dobra powieść, która skłania nas do pewnych refleksji nad życiem i pokazuje jak ważne dla człowieka są: szczerość, zrozumienie, przebaczenie i wsparcie. Nieważne czy pochodzimy z wysoko sytuowanych czy ubogich rodzin, jeden nieumyślny wypadek, może zaprzepaścić wszystko to, co mamy.

Bardzo przyjemna książka na jesienne wieczory z ciepłą herbatą. Polecam.

WZ, lat 16

źródło:[Adres usunięty]

Diana i Karol, kiedyś byli ze sobą, ale to było "w innym życiu". Teraz ona jest studentką medycyny, która, cały czas nie może się pogodzić z tym co zdarzyło się gdy była nastolatką. On także próbuje przestać myśleć o swojej przeszłości i zacząć na nowo żyć. Spotykają się przypadkowo na studenckiej imprezie, podobno "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", ale może czasem warto zaryzykować?

Diana jest dziewczyną zamkniętą w sobie, skrywa w sobie tajemnice, o których wie tylko Karol. Kiedy przychodzi jej zmierzyć się z nimi ponownie, za sprawą spotkania z nim, nie jest do końca pewna, czy tego chce. W książce Igi Wiśniewskiej mamy do czynienia z przeszłością bohaterów, z którą trudno im się pogodzić. Znajome? Niby tak, a jednak mam wrażenie, że autorka złamała schematy i stworzyła coś nowego. Trudno w New Adult całkowicie się ich pozbyć, ale jeśli zostaną ciekawie i w inny sposób wykorzystane, sprawiają, że książka może być naprawdę dobra. Tak jest w przypadku "Urodzonych, by przegrać", to zdecydowanie nie jest słodka i tandetna opowieść o miłości. Cieszę się, że ostatnio także polscy autorzy zaczynają tworzyć powieści New Adult, im więcej ich czytam, tym bardziej się cieszę, że naprawdę im to wychodzi!

Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów takich jak alkoholizm, czy złe relacje rodzinne. Pokazuje też wewnętrzną walkę z wyrzutami sumienia, z własnymi lękami. Nie spodziewałam się, że w tej historii tyle będzie głębi, że poza relacją miłosną odnajdę coś więcej, jak się okazało zostałam mile zaskoczona. To co także przyjemnie mnie zaskoczyło, to napięcie i zwroty akcji. Jedno jest pewne, podczas czytania tej książki nie można się nudzić. Mnóstwo w niej sytuacji, gdy można przecierać oczy ze zdumienia, zastanawiając się "Ale jak to możliwe?". Chwilami wszystko toczy się powoli, by za chwilę całkowicie zaskoczyć czytelnika. To jedna z tych historii gdy naprawdę z wielkim zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów, przeżywając wszystko razem z nimi i cały czas im kibicując. Ostatnio zauważyłam, że nie każda książka New Adult wzbudza już we mnie tak wielkie emocje, jak kiedyś, chyba stałam się nieco bardziej wymagająca. W tym przypadku jednak autorka naprawdę bardzo mnie zaskoczyła, wyrywając się ze schematów i tworząc dojrzałą historię miłosną. Może nie obyło się bez małych potknięć, ale autorka ma potencjał, który mam nadzieję wykorzysta w kolejnych książkach.

Kreacja bohaterów jest naprawdę interesująca, choć nieco zbyt... spokojna, wyważona. Tym razem nie mamy do czynienia z niegrzecznym chłopcem i prawdę mówiąc, szkoda, bo trochę więcej iskry przydałoby się Karolowi. Diana wcześniej była dziewczyną z dobrego domu, której niczego nie brakowało. To zmieniło się za sprawą jednego nieszczęśliwego wydarzenia. Potem stała się zamknięta w sobie i nieufna wobec innych, nie jest w stanie mówić innym o tym, co się stało. Karol pochodzi z patologicznej rodziny, próbuje oderwać się od przeszłości, cały czas boryka się z poczuciem winy. Cieszę się, że autorka zdecydowała się na narrację z punktu widzenia zarówno Diany i Karola, myślę, że w tym przypadku jest to naprawdę dobre rozwiązanie, by móc poznać jak najlepiej myśli bohaterów. Podoba mi się również styl autorki - lekki i plastyczny.

"Urodzeni, by przegrać" to naprawdę warta przeczytania książka, która wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Autorka ominęła schematy i stworzyła historię, która wciąga od pierwszych stron. Mam nadzieję, że z każdą kolejną książką będzie jeszcze lepiej, bo autorka ma naprawdę spory potencjał. Gorąco polecam Wam "Urodzonych, by przegrać"!

[[Adres usunięty]]

Dwoje młodych ludzi na progu dorosłości, trudne dzieciństwo, tragedia sprzed lat, która weryfikuje ich teraźniejszość, poczucie winy, osamotnienie i brak akceptacji, a w końcu prawdziwa przyjaźń, miłość, która musi pokonać przeszkody i niepewna przyszłość. To elementy, które sprawiają, że za każdym razem chętnie sięgam po literaturę z gatunku New Adult, choć z biegiem czasu i wraz z rosnącą liczbą przeczytanych książek, jestem pod tym względem coraz bardziej wymagającym czytelnikiem. Zdaję sobie sprawę, że w obliczu wydawniczego wysypu NA, jaki ma aktualnie miejsce na rynku, trudno zaskoczyć, a sam autor stoi przed ciężkim zadaniem sprawienia, by to jego powieść, mimo zastosowanego oklepanego schematu i powszechnie znanego pomysłu, wyróżniła się na tle pozostałych. Trudne, ale nie niewykonalne.

Iga Wiśniewska niewątpliwie ma potencjał, by tego dokonać, mimo iż w jej najnowszej powieści Urodzeni, by przegrać nie brakowało zgrzytów, a mnie osobiście, wbrew oczekiwaniom, historia nie powaliła na kolana i bardzo tego żałuję.

Cała recenzja na blogu, zapraszam :)

[Adres usunięty]

Główna bohaterka książki, Diana, wiodła dostatnie życie. Wiodła. Jako córka renomowanego chirurga nie mogła narzekać na brak wygód. Do czasu… Dlaczego młoda studentka medycyny nie odwiedza rodzinnego domu? Czemu pewnego dnia zerwała związek z chłopakiem, którego podobno darzyła miłością? Dzieląca czas na studia i pracę, z wypełnionym obowiązkami dniem nagle zderza się z przeszłością. Bo kiedy po długiej przerwie natrafia na Karola rozumie, że nadszedł czas na to, by rozwiązać niedokończone sprawy.

Karol, druga postać naprzemiennie stająca w świetle reflektorów, to z kolei chłopak, który od początku musiał liczyć wyłącznie na siebie. Mając na koncie niezbyt pochlebną przeszłość, teraz zaskakuje obyciem i zaradnością z jednym ale. Fakt, że jako bokser uczestniczy w nielegalnych walkach wyklucza go z grona grzecznych chłopców. Jednak jeżeli spodziewacie się aroganckiego, niebezpiecznego i zawadiackiego łobuza, możecie czuć niedosyt. Wychodzi na to, że wraz z ubiegiem lat łatka „złej ulicy” zdążyła już od Karola dostatecznie się odkleić.

Autorka postawiła na pomysł naprzemiennej narracji, oddając prawo głosu obydwu głównym bohaterom. Jak dla mnie strzał w dziesiątkę, ponieważ czytelnik ma prawo zbliżenia się do obu istotnych postaci poznając ich tok myślenia, założenia i plany. Iga Wiśniewska pozostawiła jednocześnie miejsce na tajemnice i to właśnie one, dotyczące bolesnej przeszłości Karola oraz Diany, nurtowały mnie najbardziej. Tak młodzi, aż już wystawieni na próby losu. Co zatem zgotowały im zamierzchłe czasy?

Akcja powieści toczy się nierównym rytmem, zwalniając chwilami do granic monotonii, by potem przyspieszyć i ożywić całą fabułę. Czułam ekscytację, szczególnie wtedy, kiedy główni bohaterowie zdzierali maski sekretom. Kibicowałam im, dopingowałam i z zapartym tchem przewracałam kolejne strony. Były jednak i takie momenty, które porządnie mnie wynudziły. Miałam wrażenie, że nic nie wnoszą, a ich zadaniem jest jedynie wypełnić kolejne strony. Na szczęście, przewagę zyskały te wspomniane w pierwszej kolejności – interesujące. Stąd nie mogę powiedzieć, że książka mnie rozczarowała.

Przypadł mi do gustu styl pani Igi i ogólny pomysł na tę książkę. Pojawiają się tutaj fragmenty, które potrafią osłupić, są sceny chwytające za serce, ciekawe tło, mocny finał oraz problemy daleko odbiegające od banału. Być może zabrakło mi dopracowania niektórych wydarzeń, bo niektóre z sytuacji zbyt szybko znalazły rozwiązanie. Gdyby tak rozwlec je i nieco skomplikować, byłoby idealnie.

Zdecydowanie zakochałam się w okładce. Mając w ręce taką książkę, od razu zrezygnowałam z czytania innych, ustępując jej miejsca.

Myślę, że jeżeli chodzi o ocenę całokształtu, proza tej autorki idzie w bardzo dobrym kierunku. Pani Iga wybrała dobrą drogę, prawie na miarę słynnych zagranicznych koleżanek obracających w nurcie New Adult, chociaż zabrakło mi tutaj dopracowania pomysłu. Były fragmenty na bardzo wysokim poziomie, ale i te, w których wiało nudą. Książkę polecę młodym, jak i nieco starszym kobietom kochającym dekorowane smutną przeszłością historie. Ja przeżyłam u jej boku naprawdę miłe chwile. I choć nie rozwaliła mnie emocjonalnie, polecam. Bo polscy autorzy także potrafią.