Dora Bruder

Patrick Modiano Dora Bruder, powieść laureata literackiej nagrody Nobla, 31 grudnia 1941 roku w Paris - Soir ukazuje się ogłoszenie rodziców poszukujących zaginionej 15 letniej córki. Dlaczego Dora Bruder uciekła? Gdzie znalazła schronienie? Jakie były jej losy przed i w czasie wojny? Historia Dory to takie małe prywatne śledztwo pisarza, przechadzającego się ulicami, którymi kiedyś mogła chodzić dziewczyna, spoglądającego na budynki, które znała. Autor przedstawia dokumenty, na które udało mu się natrafić. Odtwarza sobie też wiele historii, które pomogłyby ustalić dalsze dzieje dziewczynki. Życie Dory Bruder jest jednak tylko małym okruchem, to przedstawicielka wielu milionów ludzi, których wojna pozbawiła tego co najcenniejsze. Dora Bruder od Wydawnictwo Soniadraga to historia przejmująca, opowiedziana w inny sposób niż wiele książek wojennych a ponadto przepięknie wydana.

Muszę przyznać, że gdy siadałam do tej książki gdzieś w tyle głowy miałam pozycje Yasminy Khadry. Od pierwszej jego książki byłam zakochana, a czytając o Patricku liczyłam na to samo szczególnie, że opis książki był naprawdę zachęcający. Gdy dodałam do tego opis autora, który ponoć jest mistrzem niedomówień oraz niejasności poczułam wręcz pragnienie zapoznania się z jego twórczością. Jako osoba przyzwyczajona do konkretnych objętości książek tym razem nie czułam niepokoju związanego z ilością stron "Dory Bruder". Choć cienka i pisana sporą czcionką to jakoś nie wzbudziła mego niepokoju.

31 grudnia 1941 roku francuska gazeta "Paris-Soir" opublikowała ogłoszenie o poszukiwaniu piętnastoletniej Dory Bruder.

"Poszukuje się Dory Bruder, lat 15, 155 cm wzrostu, twarz pociągła, oczy szaropiwne, ubrana w popielaty płaszcz o kroju sportowym, bordowy sweter, granatową spódnicę i czapkę, brązowe buty sportowe. Wszelkie informacje kierować do Bruderów, boulevard Ornano 41, Paryż." *

Wiele lat później stare wydanie tej gazety trafia w ręce pewnego pisarza. Postanawia ON poszukać informacji na temat dziewczynki. Między 25 lutego 1926 roku, czyli dniem narodzin, a 13 sierpnia 1942 czyli dniem wywiezienia jej do obozu w Drancy szuka jakichkolwiek okruchów o życiu tej istoty. Okazuje się, że sam bywał w okolicy gdzie mieszkała Dora i jej rodzice.

Autor krok po kroku odkrywając wszystko, do czego jest w stanie dotrzeć. Chce w ten sposób pokonać zapomnienie, a w emocjonalny acz precyzyjny sposób kolejno ukazuje je czytelnikowi. Dzięki temu wprowadza go w okupacyjny czas dla Paryża, gdzie żółta gwiazda Dawida skazywała wielu niewinnych ludzi na śmierć.

Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia co do tej książki. Autor ma rękę do tworzenia atmosfery oczekiwania i niepewności i za to muszę go pochwalić. Jednak sam styl pisania dość mnie zmęczył. Jako osoba, która zdawała z francuskiego maturę nie czułam jakiegoś braku komfortu w czytaniu, ale osoba niemająca z tym językiem kontaktu może być poważnie zirytowana ilością nazw miejscowości czy ulic. I choć wiem, że to akurat jest nie do ominięcia to może niepokoić, a wręcz odrzucić wiele osób. Stąd też polecę ją tylko osobom, które nie mają problemu z obcobrzmiącymi nazwami. Pewne jest to, że źle oceniłam autora i ta myśl o Khadrze była błędna. To dwie całkiem różne piszące postacie. Skrajnie różne choć obie warte polecenia. Przyznać jednak trzeba, że "Dora Bruder" Modiano to nie jest lekka pozycja. Trzeba do niej usiąść, oczyścić umysł i poświęcić jej nie tylko swój czas, ale i uczucia. Chętnie poleciłabym ją każdemu, ale wiem, że niewiele osób przez nią przebrnie. Ja sama nie jestem pewna emocji, jakie wywarła na mnie ta książka. Nie chodzi o negatywy, tylko niepewność i nieumiejętność określenia co się czuje po zakończeniu...

* - Cytat z "Dora Bruder" Patrick Modiano, str. 5