Wiem jak wygląda piekło alina dąbrowska w rozmowie z wiktorem krajewskim

W tej książce nie znajdziecie suchych faktów historycznych o wojnie czy obozie. To jest historia życia Aliny Dąbrowskiej napisana w sposób płynny i ciekawy, przyciągający czytelnika, że chce się czytać więcej.

🔹

A ja czuję mały niedosyt, bo cała historia opisana jest w wielkim skrócie, osobiście czekałam na bardziej szczegółowe historie związane z wojną i obozem. Tym bardziej że bohaterka z takim bagażem doświadczeń ma o czym opowiadać.

🔹

Czytając kilka rzeczy mnie zaskoczyło, a mianowicie wyznanie bohaterki, że nie żałuję tego doświadczenia, które przeżyła. Twierdzi, że wszystko miało swój cel i było to jej przeznaczeniem. Słowa te mogą świadczyć o wyjątkowości tej kobiety oraz o specyficznym podejściu do życia albo kobieta oszalała🙈

🔹

Pani Alina przedstawia obóz z zupełnie innej strony, niż sobie wcześniej go wyobrażałam. A mianowicie powstanie obozowej orkiestry, wolne niedziele, czytanie książek, otrzymywanie paczek z jedzeniem i pieniędzmi od rodzin, (pieniądze te można było wykorzystać w sklepiku, kupując żywność). Z kolei pierwszą pracą po trafieniu do obozu Dąbrowskiej było pielenie grządek i wyrywanie chwastów.

✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒

Alina Dąbrowska jako dwudziestolatka trafia do więzienia za udostępnianie niemieckich dokumentów Polakom, w której fabryce pracowała. Przez ten czas miała ciągły kontakt listowny z rodziną, przesyłali jej paczki z odzieżą, jedzeniem i pieniędzmi.

🔹

Po roku spędzonym w więzieniu, podpisuje dokument, że jest "wrogiem narodu niemieckiego" i zostaje wywieziona do obozu w Auschwitz. Tam spotka się z bólem, strachem, głodem i nienawiścią, oprócz tego była poddawana eksperymentom doktora Mengele.

🔹

Przeżyła 5 obozów oraz 2 marsze śmierci. Będąc już na wolności, wróciła do ojca, który zdążył założyć nową rodzinę i dla p. Aliny zaczęło brakować tam miejsca, więc postanowiła wyjechać do zrujnowanej przez wojnę stolicy.

Tam skończyła studia, znalazła pracę i męża, założyła rodzinę i wyjechała do Chin.

🔹

Do Oświęcimia nie była w stanie pojechać przez ponad 50 lat. Obecnie pani Alina ma 96 lat.

“Obóz nauczył mnie jednego: że z każdej sytuacji jest wyjście. Tylko trzeba je znaleźć. Oczywiście może nastać taki dzień, kiedy tego wyjścia nie będzie. Może tak się zdarzyć. Istnieją przecież rzeczy nieuniknione, których nie jesteśmy w stanie zatrzymać. Wiem, że moje życie, w którymś momencie się skończy, ale staram się o tym nie myśleć”

“Wiem jak wygląda piekło” to biografia Aliny Dąbrowskiej. Jako dwudziestolatka Alina Dąbrowska została aresztowana za druk i kolportowanie prasy podziemnej. Po roku pobytu w areszcie podpisała dokument, który mówił o tym, że jest ona “wrogiem narodu niemieckiego. Została wtedy wywieziona do Auschwitz. Tam zostawała podana pseudomedycznym eksperymentom doktora Mengele.Jednak to nie wszystko co spotkało Aline. W sumie była ona w pięciu obozach: Auschwitz-Birkenau, Ravensbruck, Malchow, Buchenwald oraz Leipzig. Przeżyła też dwa marsze śmierci. O swoich przeżyciach opowiedziała dopiero po ponad 50 latach.

“Wiem jak wygląda piekło” pokazuje historię niezwykle silnej kobiety, która pomimo tego, że widziała i doświadczyła okrutnych rzeczy, nie złamała się. Podczas pobytu w więzieniu czy w obozach ciągle walczyła o przetrwanie, o siebie i o najważniejsze czyli życie. W jej opowieściach rzadko znajdziemy cierpienie, czy ból. Znajdziemy tam niezwykle silną i odważną kobietę, która uważa, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście.

Biografia Aliny Dąbrowskiej została przedstawiona w formie wywiadu, który przeprowadził Wiktor Krajewski. Pomiędzy opowiadaniami są zamieszczone listy, które Alina dostawała od rodziny oraz zdjęcia.

Co mogę napisać więcej? Opis książki zawiera wszystkie potrzebne informacje. Trochę ta książka przypomina mi inną, o podobnym temacie „Dobranoc Auschwitz”. Może forma rozmowy jest najlepszą formą dla takich książek? Informacje z pierwszej ręki – że tak to ujmę. Świadkowie którzy dzielą się swoimi traumatycznymi przeżyciami i ostrzegają nas przed tym, aby nie powtarzać błędów naszych poprzedników. W dzisiejszych czasach taki głos, jest bardziej potrzebny niż kiedyś – to nie ulega wątpliwości. Polecam do przeczytania i do zastanowienia się.